Demonologia I
A'albiel - anioł
służebny archanioła Michała (zob. M. Gaster, Wisdom of the Chaldeans).
Aariel ("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim (gnostyckim) amulecie obok imienia boga Jaldabaota (zob. Bonner, Studies in Ma-gical Amulets).
Aba - wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności, którego można przywołać podczas magicznych obrzę-dów kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą aniołów powietrza; ~ Aba-lidot (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Masters, Eros and Evil).
Aariel ("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim (gnostyckim) amulecie obok imienia boga Jaldabaota (zob. Bonner, Studies in Ma-gical Amulets).
Aba - wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności, którego można przywołać podczas magicznych obrzę-dów kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą aniołów powietrza; ~ Aba-lidot (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Masters, Eros and Evil).
Abachta (Abagta) - w literaturze rabinac-kiej, jeden z siedmiu aniołów zamętu; sześciu pozostałych nosi imiona: Barbona (Harbona), Bigta, Karkas, Bizta, Mehuman i Zeter. Abachta jest również jednym z "wygniataczy tłoczni wi-na' (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 4, s. 374).
Abaddon (Abbadon, "niszczyciel") - hebraj-skie imię greckiego Apollyona, anioła Czeluści (Ap 9, 11); także anioła, który związał Szatana na tysiąc lat (Ap 20). W Księdze Hymnów (któ-rych kopia znajduje się wśród rękopisów od-krytych w Qumran) mowa o "otchłani Abad-don" i "potokach Beliala [które] wdarły się do Abaddon' [por. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym, s. 264, przyp. 32, s. 267 -przyp. tłum.]. W apokryfie z I w., Księdze staro-żytności biblijnych-Pseudo-Filom, mowa o Abad-donie jako miejscu (szeolu, piekle), a nie duchu czy demonie. Podobnie Milton w Paradise Re-gained (IV, 624) posługuje się pojęciem Abaddon jako określeniem miejsca, to jest otchłani. Zgod-nie ze współczesną wiedzą, po raz pierwszy pojęcie to upersonifikował autor Apokalipsy św. Jana, gdzie stało się ono imieniem anioła. W Dziejach Tomasza z III w. Abaddon jest imie-niem demona, lub samego Szatana, i tak też rozumie je Bunyan w Wędrówce pielgrzyma. We-dług Mathersa, autora The Greater Key of Solo-mon, Abaddon to imię Boga, którego użył Moj-żesz, prosząc Stwórcę o zesłanie plagi gradu na Egipt. Kabalista Józef ben Abraham Gikattila używa słowa Abaddon jako określenia szóstej z siedmiu "warstw piekła", której zarządcą jest anioł Pasjel (por. Cohen, Talmud, s. 380). Klop-stock w Mesjadzie nazywa Abaddona "ciemnym aniołem śmierci". O "szponiastych skrzydłach" Abaddona pisał Francis Thompson w wierszu To the English Martyrs (~ Apollyon). Abaddon jest również utożsamiany z aniołem śmierci i zniszczenia, demonem czeluści, z władcą de-monów podziemnego świata oraz Samaelem i Szatanem (zob. De Plancy, Słownik wiedzy ta-jemnej, s. 9; Grillot, A Pictorial Anthology of Witch-craft, Magic and Alchemy, s.128). W tym ostatnim dziele Abaddon występuje jako "Anioł znisz-czenia z Apokalipsy". W The Magus Barretta Abaddon przedstawiony jest na kolorowej ry-cinie jako jeden z "demonów zła".
Abadon - określenie piekła (-~ Abaddon). Pisownia (z jednym "d") wzięta z Zoharu (Deu-teronomium 286a).
Abagta ~ Abachta
Abaj - anioł należący do chóru panowań (zwierzchnictw), przywoływany w kabalistycz-nych zaklęciach magicznych.
Abalidot - dostojnik niebiański, zajmujący się, podobnie jak Aba, sprawami ludzkiej se-ksualności. Abalidot jest aniołem służebnym Króla Sarabotesa, piątkowego władcy aniołów powietrza (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Masters, Eros and Evil).
abalim (arelim) - chór aniołów znany w an-gelologii chrześcijańskiej jako ~ trony. W The Magus Barretta mowa o "tronach, które Hebraj-czycy nazywają abalim, aniołach wielkich i po-tężnych". Najwyższymi inteligencjami (tj. anio-łami) tego chóru są Zafkiel i Jofiel.
Aban - w religiach starożytnej Persji Aban jest (lub był) aniołem października. Był też władcą dziesiątego dnia każdego miesiąca (zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Abariel - w traktatach poświęconych obrzę-dom magicznym, anioł, którego imieniem po-sługiwano się w zaklęciach przywołania. Imię Abariela widnieje na drugim pentagramie Księ-życa (zob. Mathers, Greater Key of Solomon).
Abaros ~ Armaros
Abasdarhon - najwyższy rangą anioł włada-jący piątą godziną nocy (zob. Waite, The Leme-geton).
Abatur Muzania (Abiatur) - w kosmologii mandajskiej uthra (anioł) Gwiazdy Polarnej. Pil-nuje wagi, na której w momencie śmierci wa-żona jest ludzka dusza; ~ Aszriel; Monker (ma-hometański czarny anioł) - obaj aniołowie wypełniali podobne funkcje (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq and Iran; por. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Abbadon -~ Abaddon
Abbadona - upadły anioł, serafin, niegdyś wierny towarzysz Abdiela. W pieśni XXI Me-sjady Klopstocka, Abbadona żałuje, że przyłą-czył się do buntu, i zwany jest "aniołem po-kutującym". Trzeba jednak zaznaczyć, że zgod-nie z doktryną chrześcijańską, upadły anioł nie odczuwa skruchy - starczy, że raz zgrzeszył, a staje się zatwardziały w złu, i jego umysł już na zawsze jest zwrócony ku ciemnej stronie bytu.
Abbaton - imię Boga lub świętego anioła, używane w zaklęciach Salomonowych do przy-woływania demonów (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Słowo to oznacza śmierć, i w tym sensie Abbaton jest utożsamiany z aniołem śmierci; pełni on także funkcję strażnika w piekle (zob. koptyjskie fragmenty Ewangelii Bartłomieja w: M.R. James, The Apocryphal New Testament).
Abdal ("zastępca") - w tradycji muzułmań-skiej imię siedemdziesięciu tajemniczych du-chów, od których zależy los świata, a których tożsamość znana jest jedynie Bogu. Kiedy jedna z tych boskich istot umiera (tak więc Abdale nie są nieśmiertelne), Bóg w tajemnicy wyzna-cza następnego, aby go zastąpił. Spośród sie-demdziesięciu Abdali czterdzieści mieszka w Syrii. (Podobną funkcję pełnią "sprawiedli-wi" w tradycji żydowskiej oraz lamowie).
Abdia ("sługa") - imię anioła widniejące na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona. Wspomina o nim Waite w The Lemegeton (ryc. 156). Wymienienie imienia anioła w księdze czarnej magii nie oznacza, że jest on zły. W "podręcznikach czarostwa" pojawia się wie-le imion świętych aniołów, którzy, przebywając w piekle, wypełniają polecenia Boga. Podobnie w niektórych sferach nieba przebywają źli anio-łowie (np. ~ grigori, zwani też czuwającymi).
Abdiel ("sługa Boży") - najwcześniejsza wzmianka o Abdielu pochodzi z Księgi Razjela, żydowskiego dzieła kabalistycznego, powstałe-go w średniowieczu i napisanego po hebraj-sku; autorstwo Księgi przypisuje się Eleazarowi z Wormacji. W Raju utraconym (V, 973, 1085; VI, 469-472) Abdiel jest "serafinem rozpłomienio-nym", który pierwszego dnia walki w niebie gro-mi Ariela, Arioka i Ramiela (zbuntowanych anio-łów z zastępów Szatana). Pod potężnym cio-sem miecza Abdiela ugina się sam Szatan (VI, 235-243). Milton sławi serafina słowami: "Pośród niewiernych, on wierny jedyny, / Nieporuszo-ny wśród nieprzeliczonych, / Nieustraszony, nietrwożny, niezłomn~' (V, 1086-1088). West w swojej pracy Milton and the Angels (s. 124) twierdzi, że Abdiel został wymyślony przez Mil-tona; w innym miejscu (s. 154) przyznaje jednak, że wzmiankę o Abdielu zawiera Księga 1Zazjela. W Biblii (1 ICrn 5, 15) Abdiel nie jest imieniem anioła, ale człowieka, syna Gada, mieszkańca Gi-leadu. Wzmianka w Biblii stanowi niewątpliwie pierwotne źródło tego imienia. Jako anioł, Abdiel występuje również w powieści Anatola France'a Bunt aniołów, gdzie na czas swojej ziemskiej dzia-łalności przybiera imię Arkadiusz.
Abdizriel (Abdizuel) - w kabale jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus). Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Abedumabal (Bedrimulael) - w księdze cza-rów Grimorium Verum, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.
Abel ("łąka") - jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota; sądzi dusze tra-fiające do nieba. Jest także jednym z aniołów czwartego nieba oraz władcą Dnia Pańskiego (niedzieli) przywoływanym ze wschodu. W Te-stamencie Abrahama (13, 1) Abel jest aniołem "przed którym musi się stawić na sąd każda dusza, kiedy tylko Henoch, niebiański skryba, przedłoży księgę, w której zapisane są ludzkie uczynki" (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics; Barrett, The Magus, t. 2).
Abelech (Helech) - w okultyzmie, imię Bo-ga lub anioła przywoływanego w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Abezi-Tibod ("ojciec czczej rady') - we wczesnej tradycji żydowskiej Abezi-Tibod jest utożsamiany z Samaelem, Mastemą, Uzą i in-nymi diabłami. Jest potężnym duchem, który walczył z Mojżeszem w Egipcie, zatwardził serce faraona i wspomagał jego czarnoksięż-ników. Razem z Rahabem utonął w Morzu Czerwonym (tj. Morzu Sitowia). Abezi-Tibod i Rahab są książętami Egiptu. W Testamencie Salomona ("Jewish Quaterly Review", London 1889, XI) Abezi jest synem Beelzeboula (Bel-zebuba) i demonem Morza Czerwonego; jak sam twierdzi, jest "potomkiem archanioła". Abhejel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Abiou - anioł pokrewny -~ Ejaela. Abiressia - w tradycji gnostyckiej, jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jal-dabaota (~ Abel; zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics II).
Ablati - w Salomonowych traktatach magicz-nych, anioł przywoływany w zaklęciach Uriela. Zarazem jest to "jedno z czterech słów, które Bóg wypowiedział do swego sługi, Mojżesza"; pozostałe trzy słowa to: Josta, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic; Waite, The Book of Ceremonial Magicy.
Aboezra - anioła o tym imieniu wzmiankuje Waite w The Book of Ceremonial Magic ("prze-najświętszy Aboezra"). Zgodnie z zaleceniem Grimorium Verum, Aboezrę przywołuje się w błogosławieństwie soli.
Abrael ~ Abru-El
Abragate - duch lub anioł przywoływany w modlitwie Salomonowej przez mistrza cere-monii (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Abrakadabra ("błogosławię zmarłym") - jed-no z trzech świętych imion wypowiadanych w zaklęciu miecza. Jest to także jedno z najstar-szych słów magicznych; uważa się, że pochodzi od hebrajskiego wyrażenia ha bracha dabara, co znaczy: wypowiadać błogosławieństwo. Imię to, zapisane na kawałku pergaminu zawieszonego na szyi, służyło jako amulet przeciw chorobie. Przyzywając Abrakadabrę, inwokant jedenasto-krotnie wypowiadał jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końco-wego "a" (-~ Abraksas).
Abraksas (Abraksis, Abrasaks itd.) - w gno-styckiej teogonii, Najwyższy Nieznany; w mi-tologii perskiej, źródło 365 emanacji. Imię "Ab-raksas" często grawerowano na ozdobach uży-wanych jako amulety (tzw. gemmy) lub jako "przybory" do odprawiania obrzędów magicz-nych. W kabale Abraksas jest księciem ~ eo-nów. Imię to jest wzmiankowane w takich dzie-łach, jak Miecz Mojżesza, Księga Razjela, oraz w wielu innych traktatach magicznych i mistycz-nych. Według starszych źródeł Abraksas jest, lub był, demonem, jednym z bóstw starożytne-go Egiptu. Od jego imienia, jak się zdaje, po-chodzi słowo "abrakadabra". Pierwotnie był to termin określający - w systemach gnostyc-kich - eony i cykle stworzenia; w głębszym sensie oznaczał samego Boga. Gnostyk Bazyli-des, który, jak się uważa, "wymyślił" Abraksa-sa, nauczał, że jest on archontem władającym 365 niebiosami oraz pośrednikiem między ży-wymi stworzeniami zamieszkującymi ziemię i Bogiem (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions; zob. też obrazowe przedstawienie Abraksasa z głową kogucią w: Budge, Amulets and Talis-mans, s. 208; Rudolph, Gnoza, s. 27).
Abramus ~ Abrimas
Abrasjel - anioł siódmej godziny dnia, słu-żący pod Barginielem (zob. Waite, The Pauline Art, w: The Book of Ceremonial Magic, s. 67). Abrid - w okultyzmie, anioł letniego zrów-nania dnia z nocą; jego imię wypisywano na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym okiem"). Zob. Trachtenberg, Jewish Ma-gic and Superstition, s. 139, gdzie Abrid jest wy-mieniony wśród sześciu innych ~ memunim, tj. aniołów służebnych.
Abriel - jeden z aniołów należących (obecnie lub w przeszłości) do chóru panowań, przywo-ływanych w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Abrimas - anioł wzywany na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 139). Aca fca f 5
Abrinael ~ Abrunael
Abru-El ("moc Boga") - arabski odpowied-nik archanioła Gabriela (zob. Forlong, Encyclo-pedia of Religions).
Abrunael - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Absinthium ~ Piołun
Abtelmoluchos -~ Temlakos
Abuhaza - w okultyzmie, anioł służebny Ar-kana, poniedziałkowego władcy aniołów po-wietrza, oraz poddany Wiatru Zachodniego (zob. Barrett, The Magus).
Abujonij - w Szóstej i siódmej księdze Mojże-szowej oraz innych pismach okultystycznych, anioł mieszkający w drugim niebie.
Abujori (Abujoro) - w magii rytualnej, śro-dowy anioł zamieszkujący (według różnych źródeł) drugie lub trzecie niebo, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Abuliel - w okultyzmie żydowskim, anioł przenoszący modlitwy. Wzmiankują o nim Jof-fe i Mark w Great Dictionary of Yiddish Lan-guage I. Ponieważ jednak nie wspomina o nim Margouliath w Malache Elion (Aniołowie nie-biańscy) ani żaden inny znany tekst literatury Hejchalot, podobnie jak Trachtenberg w Jewish Magic and Superstition oraz Gershom Scholem w swych licznych pracach, należy uznać, że Abuliel nie stał wysoko w hierarchii anielskiej. Najważniejszymi aniołami modlitwy są Aka-triel, Metatron, Rafael, Sandalfon, Michał i Si-zouze (możliwe, że Abuliel jest aniołem służeb-nym jednego z wyżej wymienionych).
Abuzohar -jeden z aniołów Księżyca, przy-woływany podczas poniedziałkowych obrzę-dów magicznych (zob. Albertus Magnus, Les Admirables Secrets d'Albert le Grand).
Acafcaf (Aczaca) - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Achaja(sz) (Achaja, "trud") - w kabale, je-den z ośmiu serafinów; jest aniołem cierpliwo-ści i odkrywcą tajemnic natury. Aniołem po-krewnym Achajasza jest Chous. Reprodukcję pieczęci Achajasza zob. w: Ambelain, Le Kabbale Pratique, s. 260. W Nowym Testamencie Achaja jest nazwą rzymskiej prowincji. Święty Paweł wizytował kościoły w tym regionie (zob. Dz 18, 12. 27).
Achamot - jeden z eonów, córka ~ Pistis Sofii. W gnostycyzmie ofickim, Achamot jest matką złego boga Jaldabaota (zob. King, The Gnostics and Their Remains; Jonas, Religia gno-zy, s. 201, 204-205; Quispel, Gnoza, s. 101, 206). [W apokryficznej Apokalipsie Jakuba, Achamot jest "uosobieniem Mądrości" (zob. Langkam-mer, Apokryfy Nowego Testamentu, s. 63) -przyp. tłum.]
Achartiel i Achatchriel - imiona aniołów od-nalezione na orientalnych amuletach (kameot) mających chronić przed złem (zob. Schrire, He-brew Amulets).
Achazriel - anioł pełniący funkcję odźwierne-go na dworze niebiańskim (zob. Midrasz Raba).
Acheliasz - anioł, którego imię widnieje na pierwszym pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Achides - anioł, którego imię widnieje na trzecim pentagramie planety Wenus (zob. Shah, The Secret Lore of Magic; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Achrazjel (Akrazjel, "herold Boga") - pra-wdopodobnie jedna z form imienia ~ Razjel lub ~ Galizu
Baabiel
- w kabale, anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga
Mojżeszowa).
Baalberyt (Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) były książę chóru cherubinów. Obecnie, w piekle, Baalberyt pełni funkcję wielkiego arcykapłana i mistrza ceremonii. Zazwyczaj jest jednym z kontrsygnatariuszy lub notariuszem poświad czającym pakty między ludźmi i diabłami. Na-zywany jest "pisarzem" i jako taki podpisuje się :za dokumentach sporządzanych w piekle. We-3ług The Encyclopedia of Witchcraft and Demono-logy Baalberyt był demonem, który opetał siostrę Magdalenę z Aix-en-Provence i wyjawił jej imio na innych diabłów (zob. Michaelis, Admirable Hitory of the Possession and Conversion of a Penitent ~5óman). [Jak powiada Michaelis, Baalberyt to demon, który "nakłania do bluźnierstwa i mor-derstwa" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, _. 233); por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajem-nej, s. 22 - przyp. tłum.]
Baal Dawar - określenie "przeciwnika"używane przez chasydów w XVIII w. zob. Bamberger, Fallen Angels).
BaalPeor -Belfegor
Babel (Babiel) - według de Abano (Heptamerom), jeden z posłańców planety Jowisz. W różnych źródłach występuje jako anioł środy oraz/lub piątku. Przywołując Babela, inwokant powinien być zwrócony twarzą na południe lub zachód. W kabale Babel jest mieszkańcem trzeciego nieba.
Babne'a - imię potężnego anioła wypisywane na babilońskich terakotowych "pułapkach na demony" mających chronić przed złem (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 288).
Bachanoe (Bachanael) - w okultyzmie, anioł pierwszego nieba i władca poniedziałku. Bachiel (Bakiel) - jeden z aniołów powie-trza, służący w czwartym niebie i przywoływa-ny ze wschodu. Bachiel jest także uważany za jednego z aniołów planety Saturn. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) również jeden z aniołów stróżów Zachodniego Wiatru.
Bachliel - jeden z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru.
Bacran - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Badariel (Batarjal) - jeden z dwustu upadłych aniołów (zob. etiopska Księga Henocha 69, 2).
Badpatiel - imię anioła znalezione na żydowskich amuletach (kamea) mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Bae - w Testamencie Salomona, anioł przyzywany podczas obrzędów wypędzania demonów. Bael (Baal, "pan" lub "władca") - w Zoharze Bael jest utożsamiany z archaniołem Rafałem (Rafaelem). Z kolei w księgach zaklęć oraz w Pseudo-Monarchii Wierusa jest on potężnym królem podziemnego świata; służy we wschod-niej części piekła i jest zwierzchnikiem 60 lub 70 legionów diabłów. Przywołany, ukazuje się jako stwór o trzech głowach (ropuchy, człowie-ka i kota).
Ba-En-Kekon (Bainchuch) - anioł-eon, o którym wspomina gnostycka Pistis Sofia, nazywając go "duszą ciemności" (imię wzięte z egipskiej Księgi umarłych).
Bagdal - według Leviego (Transcendental Magicy, anioł władający, wraz z Arazjelem, zna-kiem Byka.
Bagdial - korpulentny anioł wydający "kartki" nowo przybyłym do niższego nieba; kartka taka upoważniała jej posiadacza do otrzyma-nia nowego "ciała". Bagdiala "stworzył" Izaak Bashevis Singer, czyniąc go bohaterem opowiadania The Warehouse.
Baglis - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch (geniusz) miar i wag. Baglis może być przywołany wyłącznie w drugiej godzi-nie dnia.
Bagnael - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Bahaliel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Bahman ~ Barman
Bahram -~ Barman
Baijel - w kabale Baijel jest aniołem służą-cym w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Bainchuch - Ba-En-Kekon
Baktamel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Balaj - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, poniedziałkowy anioł zamie-szkujący pierwsze niebo. Przywołując Balaja, inwokant powinien być zwrócony twarzą na północ.
Balan (Balam) - niegdyś anioł chóru pano-wań; obecnie "wielki i potężny książę piekieł. Ma trzy głowy: byka, człowieka i barana, a przy tym ogon węża i ogniem pałające oczy". Przed-stawiany jest nago, na niedźwiedziu, z krogul-cem na dłoni (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 23). Dowodzi 40 legionami duchów piekielnych (zob. Grand Grimoire).
Baldach - anioł przyzywany podczas obrzę-dów magicznych (zob. Waite, The Greater Key of Solomon).
Balhiel ~ Baliel
Balidet - sobotni anioł powietrza, służący pod ~ Majmonem.
Baliel (Balhiel) - poniedziałkowy anioł (Ba-laj) przyzywany z północy. Zamieszkuje pierw-sze lub drugie niebo (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozur Midrashim (t. 2, s. 316) jest on jednym z aniołów strzegącyh bram Połu-dniowego Wiatru.
Balkin - w magii rytualnej, władca życzliwych duchów, król północnych gór. Jego pomocnikiem jest Luridan, duszek domowy (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Butler, Ritual Magic).
Ballaton -imię anioła wypisywane na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona (zob. Waite, The Lemegeton).
Baltazard - duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych, których celem jest zdobycie damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum).
Baltial (Baltiel) - w hebrajskiej Księdze Heno-cha, jeden z siedmiu aniołów planetarnych oraz jedyny anioł zdolny pokrzyżować nikczemne plany demona zazdrości (zob. Testament Salomona).
Banech - jeden z aniołów siedmiu planet, przywoływanych w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Baniel - niskiej rangi duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Baraborat - w tradycji okultystycznej, duch planety Merkury. Jest także aniołem środy, zamieszkującym drugie lub trzecie niebo i przy-woływanym ze wschodu (zob. de Abano, Hep-tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Barach - anioł pieczęci przywoływany w za-klęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Barachiel ~ Barakiel
Baradiel (Jurkemo, Jurkej, Jurkemoj) - jeden z siedmiu potężnych archaniołów; książę trzedego nieba, którym włada wespół z Szafielem. Baradiel jest także, wraz z Nurielem, aniołem adu (zob. hebrajska Księga Henocha).
Barael - w mistyce żydowskiej, jeden z sied-miu wysokich rangą aniołów tronu zamieszkują-cych pierwsze niebo. Według Księgi Razjela "wykonują oni rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III; de Abano, Elementa Magica). Barah - "niedźwiedź awatar", jeden z dziesięciu awatarów w mitologii wedyjskiej; -~ awatar.
Barakata - w zaklęciach Salomonowych, duch przyzywany przez mistrza ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Barakel (Barakiel) - jeden z upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej Księdze Henocha.
Barakiel (Barachiel, Barbiel, Barchiel, Barkiel - "błyskawica Boża") - jeden z siedmiu archaniołów, jeden z czterech wodzów serafinów, anioł lutego, książę drugiego nieba oraz aniel-skiego chóru wyznawców. Barakiel sprawuje władzę nad błyskawicami, a także, według Al-madelu Salomona, jest naczelnym aniołem pierw-szej i czwartej wysokości. Ponadto Barakiel jest władcą planety Jowisz i znaków Skorpiona i Ryb (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). Razem z aniołami Urielem i Rubielem, Barakiel jest przywoływany w zaklęciach ma-jących zapewnić powodzenie w grach hazardo-wych (zob. De Plancy, Dictionnaire Infernal; por. Ginzberg, The Legend of the Jews, t. 1, s. 140).
Barakijal - w Księdze Jubileuszów, jeden z Czu-wających (grigori), którzy pojęli córki ludzkie za żony (por. Rdz 6). Obecnie Barakijal mieszka w piekle, gdzie jest nauczycielem astrologii. W etiopskiej Księdze Henocha opisany jest jako wódz (jeden z "dziesiętników') zastępu upad-łych aniołów (por. Barakiel, z którym Barakijal bywa utożsamiany).
Barakon - anioł przywoływany podczas Sa-lomonowych obrzędów magicznych (zob. Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Baratiel - w hebrajskiej Księdze Henocha 18, 6, gdy Tagas spostrzega Baratiela, "wielkiego anielskiego księcia o trzech palcach, zdejmuje z głowy koronę chwały i pada przed rum na twarz" (Atafiel, który wydaje się jednym z "wcieleń" Baratiela).
Barbatos - anioł niegdyś należący do chóru cnót. "Fakt ten - powiada Spence w Encyclo-paedia of Occultism - został potwierdzony licz-nymi dowodami". W piekle, gdzie Barbatos obecnie zamieszkuje, jest on wielkim księciem i zwierzchnikiem 30 legionów złych duchów. Ponadto "rozumie śpiew ptaków, zna prze-szłość i potrafi przepowiedzieć przyszłość'. Może być przywoływany podczas obrzędów magicznych, ale tyko wówczas, gdy słońce znaj-duje się w znaku Strzelca. Reprodukcję pieczęci Barbatosa zob. w: Wierus, Pseudo-Monarchia; Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 108; The Lemegeton. [Według De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 24) Barbatos to "pierwowzór Bobin Hooda. Ukazuje się pod postacią łuczni-ka bądź myśliwego" - przyp. tłum.]
Barbelo - wielki archont (żeński), "doskonały eon wspaniałości". Ustępuje tylko Wszechojcu i jest małżonką Kosmokratora (zob. Ewangelia Marii oraz Apokryf Jana). W gnostyckim Dialogu Zbawiciela Barbelo jest córką Pistis Sofii, rodzi-cielką najwyższych aniołów (por. Rudolf, Gnoza, s. 73-76; Jonas, Religia gnozy, s. 213-214).
Barbiel -(Barbuel, Baruel) - jeden z książąt chóru cnót oraz chóru archaniołów. Jest aniołem października i jednym z 28 aniołów władają-cych 28 pałacami Księżyca. W The Magus Bar-retta Barbiel jest utożsamiany z Barakielem (co czyni Barbiela także władcą lutego). W piekle Barbiel pełni funkcję jednego z siedmiu elekto-rów i służy pod Zafielem.
Barcachiasz (Barcachia) - imię anioła widnie-jące na pierwszym pentagramie planety Mars, obok imion Ituriela, Madimiela i Esziela (wszyst-kie te imiona zostały zapisane po hebrajsku; zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Barchiel - Barakiel
Bardiel (Barchiel, Baradiel) - według żydow-skiej legendy, anioł gradu (wraz z Nurielem, bliź-niakami kadiszin i innymi).
Baresches lub Bareschas ("początek") -w księgach zaklęć, potężny anioł pomagający w zdobyciu upragnionej kobiety.
Barfaranges (Sesenges-Barharanges) - w gno-stycyzmie Barfaranges jest jedną z mocy niebiań-skich władających źródłem wody życia. Imię to występuje w koptyjskich tekstach magicznych (-~ Rafał, anioł wody święconej; zob. Bruce Codex; Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics). Barginiel - anioł rządzący siódmą godziną dnia (zob. Waite, The Lemegeton).
Bariel - anioł władający jedenastą godziną dnia; także anioł czwartego pentagramu plane-ty Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of So-lomon, s. 64).
Barinian - w mitologii staroperskiej, najwyż-sza istota, "wysoki anioł",zwany także Huristar (zob. The Dabistan).
Barja'il - w islamskiej tradycji apokaliptycz-nej, anioł, którego sufi Abu Jazyd spotkał w siódmym niebie. Barja'il okazał się wysoki "na pięćset lat", co oznacza, że jego wzrost jest równy odległości, jaką człowiek może przebyć w ciągu pięciuset lat (dorównywał zatem wzro-stem aniołom znanym z mitologii staroper-skiej). Barja'il jest wodzem nieprzeliczonych za-stępów niebiańskich. Podobnie jak w przypad-ku propozycji składanych sufiemu w niższych niebiosach (przez anioła Lawida w drugim nie-bie i anioła Naja'ila w czwartym niebie), Barja'il zaproponował Abu Jazydowi "królestwo żad-nym językiem niewypowiedziane", ale ten oparł się próbie przekupstwa, pozostając przez całą podróż niebiańską wierny jedynemu Bogu (zob. Nicholson, An Early Arabic Version...).
Barkajal - Barakijal
Barkeil - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes Coupes de Khou-abir).
Barkiel (Barakiel) - w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Barku ~ Rimmon
Barkus - według Apoloniusza z Tiany (Nuc-temeron) Barkus jest aniołem (geniuszem) kwint-esencji; jest także jednym z duchów godziny pią-tej.
Barman (Bahman, Bahram) - w staroperskiej kosmologii, wielki mihr (anioł) ustanowiony nad wszystkimi zwierzętami ziemi z wyjątkiem czło-wieka. Barman jest także wodzem 30 aniołów władających 30 dniami miesiąca (zob. Hyde, Hi-storia Religionis Veterum Persarum). W The Dabi-stan Barman jest jednym z -~ Amesza Spentów, "pierwszą inteligencją, pierwszym aniołem [...], od którego pochodzą inne duchy i anioły", oraz "najpotężniejszym aniołem, którego Mahome-tanie zwą Dżabrilem (Gabrielem)". Barman jest także aniołem stycznia i władcą drugiego dnia miesiąca. Zazwyczaj jest przedstawiany jako czerwona kamienna postać w czerwonej koronie na głowie. Omar Khayyam w Rubaiyat mówi o "Bahramie, wielkim Łowcy".
Barsabel (Barzabel) - w The Magus Barretta, jeden z aniołów rządzących planetą Mars. W ka-bale wartość liczbowa imienia Barsabel wynosi 325.
Bartiabeł - według Paracelsusa Bartiabel jest duchem Marsa oraz aniołem służebnym Gabrie-la, który jest najwyższą inteligencją tej planety (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318).
Baruch ("błogosławiony") - według Apoka-lipsy Barucha, wódz aniołów strzegących Drze-wa Życia (Rafał, który także uważany jest za anioła strzegącego Drzewa Życia). Apokryf ten opowiada o podróży Barucha przez pięć niebios (w pierwszych trzech prorok spotkał je-dynie "plugawe potwory"). We wczesnym gno-stycyzmie ofickim Baruch był uważany za jedno z trzech aniołów posłanych przez Elohima (Boga), "aby umocniły ducha w człowieku" zob. Rudolph, Gnoza, s. 131-138). W traktatach magicznych Baruch jest jednym z siedmiu diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudon zob. Mead, Fragments of a Faith Forgotten, 196). [W Biblii Baruch jest uczniem proroka Jeremiasza i domniemanym autorem Księgi Ba druha - przyp. tłum.]
Baruchiachel - w hebrajskiej Księdze Henocha, wen z siedmiu wielkich władców planetariach; także jedyny anioł zdolny pokonać żeń-=Mego demona kłótni (zob. Testament Salomona).
Basasael (Basasejal) - zły archanioł w etiop-skiej Księdze Henocha.
Baskabas - jedna z wersji imienia Kasbak (setnego imienia anioła Metatrona).
Basus - w literaturze Hejchalot (Maase Merka-wa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba. baszmallin (chaszmalim) - chór aniołów utożsamiany z chórem panowań.
Bataliel - jeden z aniołów władających dwu-nastoma znakami zodiaku.
Batarel (Batariel; Badariel, Batrael, Batarjal, Matarel) w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów; także anioł przy-woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai-te, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 95). Batarjal -~ Batarel
Bator - w białej magii, jeden z siedmiu du-chów olimpijskich, znanych jako elektorowie lub zarządcy niebios.
Bat Zuge - określenie ~ Lilit, jako ostatniej z dziesięciu złych sefirot nieczystości, czyli bo-skich emanacji zrodzonych z lewej strony Boga (zob. Zohar).
Bazatiel - jeden z aniołów strzegących pierw-szego nieba (zob. Hejchalot Rabatt).
Bazazat (Rafael-Bazazat) - archanioł prze-bywający w drugim niebie. W Testamencie Sa-lomona i większości traktatów magicznych, Ba-zazat (lub Bazazarat) jest aniołem, który, mię-dzy innymi, zmusił do ucieczki skrzydlatego smoka (żeńskiego demona) o imieniu Obizut.
Baz Bazjasz - talmudyczny anioł przywoły-wany w zaklęciach przeciwko dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat 67).
Bazkiel - anioł strzegący trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. i, s. 116).
Baztiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący sali (pałacu) pierwszego nieba.
Bealfares - w Pseudo-Monarchii Wierusa okre-ślany jako demon, według innych źródeł Bealfa-res jest "najlepszym przewodnikiem, jaki kiedy-kolwiek służył ludziom na ziemi". Z tego tytu-łu zasługuje na miano życzliwego ducha. Nie ma go także na liście demonów pomieszczonej w niezwykle obszernym opracowaniu, jakim jest Dictionnaire In fernal De Plancy'ego oraz w innych rejestrach hierarchów podziemnego świata. Bearechet - anioł pieczęci (zob. Szósta i siód-ma księga Mojżeszowa).
Beatiel - anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Beatrycze (Portinari) - w La Vita Nuova oraz w Boskiej komedii, ukochana Dantego; w tym ostatnim utworze Dante przedstawia ją jako anioła, który wprowadza go do Empireum, jed-nej z siedzib Boga.
Beburos - według Objawienia Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, którzy będą rządzić "w dniu końca świata" (zob. The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Bedaliel - w traktatach magicznych, anioł wzywany w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Bedrimulael -~ Abedumabal
Behemiel (Hańel, Haszmal) - anioł zwierząt domowych. Behemiel jest także wodzem chóru chaszmalim, aniołów utożsamianych z cherubi-nami.
Behemot - potwór chaosu (wieloryb, kroko-dyl, hipopotam) stworzony piątego dnia Stwo-rzenia; jest rodzaju męskiego i lądowym odpo-wiednikiem morskiego potwora Lewiatana (zob. Apokalipsa Barucha 29); bywa utożsamiany z Ra-habem, przedwiecznym aniołem morza oraz aniołem śmierci (por. Graves, Patai, Mity hebraj-skie, s. 46-48). W teologii rzymskokatolickiej Be-hemot jest władcą ciemności, chociaż w Księdze Hioba 40, 19 określony został jako "Początek dróg Bożych", co sugerowałoby funkcję wręcz przeciwną. W The History of Magic Seligmanna Behemot przedstawiony jest w postaci słonia o łapach niedźwiedzia (zob. rysunek Blake'a Be-hemot i Lewiatan). [W demonologii Behemot to "demon gruby i, mimo piastowanego stanowi-ska, głupi [...] jego dziedzinami są obżarstwo i uciechy żołądka". W piekle pełni funkcję wiel-kiego podczaszego (zob. De Plancy, Słownik wie-dzy tajemnej, s. 24-25) - przyp. thun.]
Belet --~ Bylet
Belfegor (Belfagor, Baal-Peor - "władca szcze-lin" lub "bóg Baal z góry Phegor) - pierwot-nie czczony pod postacią fallusa moabicki bóg rozpusty, który, według kabalistów, był nie-gdyś aniołem chóru księstw. W piekle Belfegor jest demonem odkryć i przemyślnych wynalaz-ków. Przywołany, ukazuje się pod postacią młodej kobiety. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali Belfegora z Baal-Peorem (por. Lb 25, 1-3). De Plancy w Słowniku wiedzy tajemnej (s. 58) twierdzi, że pewni wysocy dostojnicy imperium piekielnego pełnią funkcję posłów, czy też ambasadorów przy rządach państw ziemskich oraz że Belfegor został akredytowa-ny we Francji. Wiktor Hugo w Pracownikach mo-rza podziela stanowisko De Plancy'ego (zob. Jonson, The Devil Is an Ass; Wilson, Belphegor or the Marriage of the Devil, 1691). Masters (Eros and Evil) przypuszcza, że Belfegor jest odpo-wiednikiem hinduskiego Rutrema (zob. Gńllot, A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Al-chemy, s. 132).
Belhar -~ Bernael
Beli - jeden z anielskich strażników bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Beliael - podobnie jak Beli, anioł strzegący bram Północnego Wiatru.
Belial (Beliar lub Berial) - na rycinie w Das Buch Belial Jacobusa de Teramo ten potężny upadły anioł, często utożsamiany z Szatanem, składa listy uwierzytelniające królowi Salomo-nowi; także tańczy przed żydowskim królem. ~1' Raju utraconym I, 570-572, czytamy: "Ostatni -nadszedł Belial: bardziej sprośny / Umysł nie został strącony z Niebiosów / Ni rozkochany :.ystępniej w występku". W kolejnej księdze _zgo utworu (II,133-136) Milton wprawdzie po-:,-iada o Belialu, że "Równie nadobnej postaci \iebiosa / Nigdy nie stracą, zdawał się stwozony / Do czynów szczytnych i wielkich godności", wszelako zaznacza, że "fałszem [to] wszystko i pozorem było". Barton (Origins of ~e Names of Angels and Demons) przypuszcza, ze Belial to "dawna nazwa Szeolu". W Pracowniach morza Wiktor Hugo, powołując się na zródła okultystyczne, mówi o Belialu jako ambasadorze Piekła w Turcji (Mastema). Podobnie jak w przypadku Byleta, "dopiero po niezliczonych badaniach - powiada Spence w Anncyclopaedia o f Occultism, s. 119 - udało się dowieść, że Belial należał niegdyś do chóru cnót" (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, 25). [Belial jest też najczęstszym określeniemszatana w pismach qumrańskich.
Beliar ("nic niewart") - w większości źródeł, mie używane wymiennie z Belialem. [Forma . Beliar" jest eufonicznym odpowiednikiem pierwotnej formy "Belial" (zob. komentarz E. Dąbrowskiego w: Listy do Koryntian, s. 434) - przyp. -dum.] O Beliarze mowa w kilku księgach Starego Testamentu, zawsze jednak jako o złym duchu, symbolu lub personifikacji zła. W Drugim Wiście do Koryntian (6,15), św. Paweł pyta: "[...] ukaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem [...]", najwyraźniej traktując Beliara jako wodza demonów lub samego Szatana. W literaturze apokrycznej Beliar jest księciem ciemności, najbardziej zagorzałym przeciwnikiem Boga. Jest on aniołem nieprawości.W Ewangelii Bartlomieja Bartłomiej pyta Beliara, kim jest, na co ten odpowiada: "Najpierw nazycalem się Satanael, co znaczy Anioł Boga. Gdy iednak nie chciałem uznać obrazu Boga, zostałem nazwany Szatanem, co znaczy Anioł piekła. Ja byłem nazwany pierwszym z aniołów, bo-wiem gdy Bóg stworzył niebo, wziął garść ognia i utworzył najpierw mnie, na drugim miejscu Michała, jako trzeciego - Gabriela, jako czwartego - Rafała, na piątym miejscu Uriela, na szó-stym Satanaela i innych sześć tysięcy aniołów, których imion nie mogę wymienić" (zob. Apkryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506; James, The Apocryphal New Testament, s. 175). Według Waite'a (The Lemegeton) Beliar miał być stworzo-ny "zaraz po Lucyferze". Jako anioł upadły Beliar chełpi się, że "upadł pierwszy spośród cnotliwszych". Według Schoolmena Beliar należał niegdyś do chóru aniołów oraz do chóru cnót. Z kolei Glasson (Greek Influence in Jewish Escha-tology) utrzymuje, że Beliar nigdy nie był anio-łem i przyrównuje go do Arymana, głównego diabła mitologii staroperskiej, który był "nieza-leżnym i równym Bogu Jego przeciwnikiem" (Aryman). Tradycyjny pogląd, że Beliar jest pry-masem piekła, został zapisany także w dziełach dwóch współczesnych autorów, Tomasza Man-na i Aldousa Huxleya; w obu wypadkach jest on traktowany jako przykład i kwintesencja zła.
Belsal - anioł pierwszej godziny nocy, służą-cy pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Bel-se-but ~ Belzebub
Belzeboub (Belzebub) - diabeł, którego Dan-te utożsamia z Szatanem.
Belzebub (Beelzebub, Belzebud, Belzaboul, Beelzeboul, Baalsebul - "władca much") - pier-wotnie bóstwo syryjskie; w Drugiej Księdze Kró-lewskiej (1, 3) Beelzebub jest filistyńskim bogiem Ekronu. W kabale jest on wodzem dziewięciu złych aniołów piekła. W ewangeliach św. Mateu-sza (10, 25; 12, 24-27), św. Marka (3, 22) oraz św. Łukasza (11, 15) Belzebub jest "władcą złych du-chów", ale nie jest tożsamy z Szatanem (podob-nie jak we wszystkich znanych traktatach magicz-nych; zob. Legge, Forerunners and Rivals of Chri-stianity 9,108; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 26). W apokryficznej Ewangelii Nikodema Chry-stus podczas trzydniowego pobytu w piekle na-daje Belzebubowi władzę nad podziemnym światem w nagrodę za to, że wbrew sprzeciwowi Szatana zezwolił na zabranie Adama i "uwięzio-nych świętych" do nieba. [W polskim tłumacze-niu Ewangelii Nikodema i apokryficznego Zstąpie-nia do otchłani motyw ten nie występuje (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) -przyp. tłum.] Popularne określenie Belzebuba to "władca much". Nazywano go także "władcą chaosu' (zob. pisma gnostyka Walentyna). Dante utożsamiał go z Szatanem, natomiast Milton w Raju utraconym (I, 93-94) powiada o Belzebu-bie, że "drugim / Był po nim [tj. Szatanie] wład-cą, drugim też w występku"; w tym samym utworze (I, 185) nazywa go również "cherubi-nem upadłym". W Poetical Works of John Milton (London 1794) znajduje się rycina przedstawia-jąca "Szatana naradzającego się z Belzebubem". Belzebub jest bohaterem książki Gurdjieffa All and Everythings. Beeizebub's Tales to His Grandson.
Belzebut (Beezebut) - według M. Garineta (History of Magic in France), książę serafinów. Zdaniem De Plancy'ego (Dictionnaire Infernal III i IV) Belzebut nie jest aniołem, lecz demo-nem, złym duchem lipca (przeciwnikiem anio-ła ~ Werchiela).
Benad Hasze ("córki Boga") - żeńskie anio-ły czczone przez Arabów (zob. Moore, The Loves of Angels).
Ben Ani - imię zapisane w niebie w języku aniołów i przywoływane w zaklęciach dających władzę nad demonami (zob. Mathers, The Grea-ter Key of Solomon, s. 33).
Beniel - anioł przywoływany w zaklęciach dających władzę nad demonami zdolnymi uczynić człowieka niewidzialnym (zob. Ma-thers, The Greater Key of Solomon, s. 45).
Benkul - jeden z dziewięciu aniołów przy-woływanych podczas obrzędów kabalistycz-nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ben Nez ("jastrząb") - określenie anioła Ru-biela lub Ruhiela. Ben Nez sprawuje władzę nad wiatrem. Zgodnie z tradycją (Talmud Bawa batra, 25a) "zatrzymuje on skrzydłami Wiatr Połu-dniowy, żeby nie zniszczył świata". "Ben Nez" to zarówno określenie anioła, jak i nazwa góry (zob. Budge, Amulets and Talismans; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1, s. 12; t. 5, s. 47).
Beodonos - w The Greater Key of Solomon Mathersa, anioł przywoływany w zaklęciu si-towia.
Beratiel - jeden z aniołów rządzących dwu-nastą godziną dnia (zob. Waite, The Lemegeton). Berkiel ("moim błogosławieństwem jest Bóg") - w tradycjach o Henochu, anioł czterech pór roku (zob. etiopska Księga Henocha 82, 17).
Berial --~ Belial
Berit ~ Baalberyt
bene elim (b'ne Elohim - "synowie Boga", bene
Berka'el - w tradycjach o Henochu Berka'el jest wodzem duchów władających trzema mie-siącami roku oraz aniołem służebnym Mel-kejala.
Bernael - w tradycji Falaszów, anioł ciemno-ci; bywa utożsamiany z Belialem, wówczas jest paktowany jako anioł zła.
Bifiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Beszter - w mitologii staroperskiej, imię ar-chanioła Michała. Uważano, że Beszter dba, aby ':udzkości nie zabrakło pożywienia, co upodab-aia tego anioła do -~ Metatrona (zob. Sale, Pre-:minary Discourse, w: The Koran, s. 51).
Betor - jeden z siedmiu najwyższych anio-lów władających 196 prowincjami nieba. Be-tor zarządza 42 regionami olimpijskimi i jest zwierzchnikiem królów, książąt, diuków itd. ~~a także decydujący głos "we wszystkich prawach dotyczących planety Jowisz". Roz-i~azów Betom słucha 29 tysięcy legionów du-`hów (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Jccult Philosophy, gdzie znajduje się także po-~obizna pieczęci Betom; zob. też Budge, Amu-w ts and Talismans).
Betuael ("dom lub człowiek Boży") - jeden 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Betuel - imię anioła znalezione na amulecie ~:zmea) mającym chronić przed złem (zob. ~hrire, Hebrew Amulets).
Betuliel - jeden z aniołów rządzących dwu-_-iastoma znakami zodiaku (zob. Cornelius _~grippa, Three Books of Occult Philosophy III).
Bezaliel - jeden z wielu aniołów strzegących giram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midarshim, :. 1, s. 316).
bezlitosny anioł ~ Temlakos
Bezrial - w Pirke Hejchalot, jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba.
Bhaga - w mitologii wedyjskiej, jedna z sied-miu (lub dwunastu) istot niebiańskich (~ adit-~owie), porównywanych z judeochrześcijański-ani aniołami (zob. Słownik mitologii hinduskiej, 17-18, 38).
Bibjasz - jedno z licznych imion anioła Me-:atrona.
Bigta (Buta) - w The Legends of the Jews Ginz-berga jeden z siedmiu aniołów zamętu; także jeden z dwóch "wygniataczy tłoczni wina". W opowieści o królu Ahaszwerosie Bigta jest jednym z aniołów zniszczenia.
Bina ("zrozumienie") - trzecia z -ł sefirot. W Księdze Ukrytej Tajemnicy (zob. Zohar) Bina zwana jest "morzem" (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Bika ("dobry człowiek") - pierwotne imię anioła ~ Kasbiela. Po upadku Kasbiela (odwró-cił się on od Boga w momencie stworzenia), jego imię zostało zmienione na Kazbiel, "ten, który okłamuje Boga".
Bizbul (co znaczy "w Zebul") - według ra-biego Injanei bar Sissona, tajemne imię Meta-trona (zob. Wizje Ezechiela).
Blaef - w tradycji okultystycznej, piątkowy anioł powietrza, usługujący Sarabotesowi; także anioł służebny Zachodniego Wiatru (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Blautel - anioł przyzywany podczas obrzę-dów wywoływania duchów zmarłych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Bludon - według Corneliusa Agrippy, jeden z siedmiu elektorów (podziemnych duchów planetarnych). W The Testament of Solomon Co-nybeare'a Bludon zastępuje w tej roli Ganaela. Bne Serafim - w kabale praktycznej, anioł władający planetą Merkury. W magii talizma-nicznej jest to imię ducha planety Wenus (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 147).
Boamiel - według Księgi Razjela, jeden z sze-ściu aniołów ustanowionych nad czterema stro-nami nieba. Pozostała piątka to: Skamijm, Ga-briel, Adrael (Adriel), Dohel i Madiel (zob. Szó-sta i siódma księga Mojżeszowa).
Bodiel - według Hejchalot Zoterati, anioł władający szóstym niebem (zob. też hebrajska Księga Henocha 17). Innymi aniołami pełniący-mi tę funkcję są: Szabat, Sandalfon, Zachiel i Zebul.
Boel (Boul, Booel, Bohel, Dohel, "Bóg jest w nim") - jeden z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych, mieszkających w pierw-szym niebie. Boel dzierży cztery klucze do "czterech narożników ziemi'; dzięki tym klu-czom ogół zastępów anielskich ma dostęp do ogrodu Edenu, pod warunkiem jednak, że Boel otworzy bramę, a dwóch stojących na straży cherubinów wpuści ich do środka (zob. Zohar Exodus 133b). Według Barretta (The Magus) Bo-el przebywa nie w pierwszym, lecz w siódmym niebie. Jego gwiazdą (a właściwie planetą) jest Saturn (zob. de Abano, Heptameron; Księga Ra-zjela; hebrajska Księga Henocha).
Brieus - jedyny anioł, który potrafi udare-mnić knowania demona Rabdosa (zob. Cony-beare, The Testament of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).
Bryhaspati - w mitologii wedyjskiej, "kap-łan niebiański", strażnik hymnów i modlitw. W okresie powedyjskim "Bryhaspati jest prze-de wszystkim nauczycielem bogów (dewaguru) i zarządcą planety Jowisz" (zob. Słownik mito-logii hinduskiej, s. 45-46). Bryhaspati znany jest także pod imionami Wryhaspati i Wachaspati (zob. Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Bualu - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy, przywoływany w zaklęciach magicznych. Inni aniołowie wszechmocy to: Atuesuel, Ebuhu-el, Tabatlu, Tulatu, Labusi, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Zgodnie z kaba-listyczną instrukcją aniołowie ci "winni być wzywani czystym i mocnym głosem, trzy ra-zy z czterech stron świata, a kiedy imię każ-dego z nich zostanie wypowiedziane po raz trzeci, trzykrotnie winien zabrzmieć dźwięk rogu".
Buchuel - imię anioła znalezione na hebraj-skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Budda (Buddha Awatar) - w mitologii we-dyjskiej, dziewiąty z dziesięciu ~ awatarów. Buhair - w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów) towarzyszących słońcu w jego codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Burchan - w manicheizmie, posłaniec "Boga Światłości do człowieka". W tradycji manichej-skiej burchan to określenie Zaratustry (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Christianity II).
Burkat (Burchat) - w kabale, anioł powie-trza usługujący w czwartym niebie; włada Dniem Pańskim (niedzielą), a przywoływany jest z zachodu. Jest także jednym z posłańców Słońca (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Bursztyn - słowo "bursztyn", występujące w Księdze Ezechiela 1, 4, w literaturze staro-hebrajskiej oznaczało "ogniem-mówiącą" istotę, należącą, podobnie jak cherubiny czy serafiny, do odrębnego chóru aniołów"; ~ Chaszmal (zob. Ginsburg, The Essenes. The Kabbalah, s. 24). [W Biblii Tysiąclecia oraz tłumaczeniu Jakuba Wujka słowo "bursztyn" nie występuje -przyp. tłum.]
Busasejal - według etiopskiej Księgi Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów.
Bustariel - imię anioła znalezione na amule-ie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. 5chrire, Hebrew Amulets).
Butator (Butatar) - geniusz wyrachowania. Butator pełni służbę w trzeciej godzinie dnia i, jak utrzymuje Apoloniusz z Tiany, można go przywołać za pomocą zaklęcia magicznego izob. Levi, Transcendental Magic, s. 503).
Bylet (Belet) - niegdyś anioł chóru potęg (chóru, do którego ma nadzieję powrócić), obecnie upadły anioł przebywający w piekle, gdzie dowodzi 85 legionami demonów. Jest królem, dosiada siwego konia, a jego zjawienie się oznajmia ogłuszający dźwięk trąby (pieczęć Byleta zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 169; The Lemegeton). Pogląd, że Bylet należał kiedyś do chóru potęg, został -jak powiada Spence w An Encyclopaedia of Oc-cultism, s. 119 - "poparty licznymi dowoda-mi" (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 29-30).
Baalberyt (Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) były książę chóru cherubinów. Obecnie, w piekle, Baalberyt pełni funkcję wielkiego arcykapłana i mistrza ceremonii. Zazwyczaj jest jednym z kontrsygnatariuszy lub notariuszem poświad czającym pakty między ludźmi i diabłami. Na-zywany jest "pisarzem" i jako taki podpisuje się :za dokumentach sporządzanych w piekle. We-3ług The Encyclopedia of Witchcraft and Demono-logy Baalberyt był demonem, który opetał siostrę Magdalenę z Aix-en-Provence i wyjawił jej imio na innych diabłów (zob. Michaelis, Admirable Hitory of the Possession and Conversion of a Penitent ~5óman). [Jak powiada Michaelis, Baalberyt to demon, który "nakłania do bluźnierstwa i mor-derstwa" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, _. 233); por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajem-nej, s. 22 - przyp. tłum.]
Baal Dawar - określenie "przeciwnika"używane przez chasydów w XVIII w. zob. Bamberger, Fallen Angels).
BaalPeor -Belfegor
Babel (Babiel) - według de Abano (Heptamerom), jeden z posłańców planety Jowisz. W różnych źródłach występuje jako anioł środy oraz/lub piątku. Przywołując Babela, inwokant powinien być zwrócony twarzą na południe lub zachód. W kabale Babel jest mieszkańcem trzeciego nieba.
Babne'a - imię potężnego anioła wypisywane na babilońskich terakotowych "pułapkach na demony" mających chronić przed złem (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 288).
Bachanoe (Bachanael) - w okultyzmie, anioł pierwszego nieba i władca poniedziałku. Bachiel (Bakiel) - jeden z aniołów powie-trza, służący w czwartym niebie i przywoływa-ny ze wschodu. Bachiel jest także uważany za jednego z aniołów planety Saturn. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) również jeden z aniołów stróżów Zachodniego Wiatru.
Bachliel - jeden z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru.
Bacran - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Badariel (Batarjal) - jeden z dwustu upadłych aniołów (zob. etiopska Księga Henocha 69, 2).
Badpatiel - imię anioła znalezione na żydowskich amuletach (kamea) mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Bae - w Testamencie Salomona, anioł przyzywany podczas obrzędów wypędzania demonów. Bael (Baal, "pan" lub "władca") - w Zoharze Bael jest utożsamiany z archaniołem Rafałem (Rafaelem). Z kolei w księgach zaklęć oraz w Pseudo-Monarchii Wierusa jest on potężnym królem podziemnego świata; służy we wschod-niej części piekła i jest zwierzchnikiem 60 lub 70 legionów diabłów. Przywołany, ukazuje się jako stwór o trzech głowach (ropuchy, człowie-ka i kota).
Ba-En-Kekon (Bainchuch) - anioł-eon, o którym wspomina gnostycka Pistis Sofia, nazywając go "duszą ciemności" (imię wzięte z egipskiej Księgi umarłych).
Bagdal - według Leviego (Transcendental Magicy, anioł władający, wraz z Arazjelem, zna-kiem Byka.
Bagdial - korpulentny anioł wydający "kartki" nowo przybyłym do niższego nieba; kartka taka upoważniała jej posiadacza do otrzyma-nia nowego "ciała". Bagdiala "stworzył" Izaak Bashevis Singer, czyniąc go bohaterem opowiadania The Warehouse.
Baglis - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch (geniusz) miar i wag. Baglis może być przywołany wyłącznie w drugiej godzi-nie dnia.
Bagnael - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Bahaliel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Bahman ~ Barman
Bahram -~ Barman
Baijel - w kabale Baijel jest aniołem służą-cym w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Bainchuch - Ba-En-Kekon
Baktamel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Balaj - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, poniedziałkowy anioł zamie-szkujący pierwsze niebo. Przywołując Balaja, inwokant powinien być zwrócony twarzą na północ.
Balan (Balam) - niegdyś anioł chóru pano-wań; obecnie "wielki i potężny książę piekieł. Ma trzy głowy: byka, człowieka i barana, a przy tym ogon węża i ogniem pałające oczy". Przed-stawiany jest nago, na niedźwiedziu, z krogul-cem na dłoni (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 23). Dowodzi 40 legionami duchów piekielnych (zob. Grand Grimoire).
Baldach - anioł przyzywany podczas obrzę-dów magicznych (zob. Waite, The Greater Key of Solomon).
Balhiel ~ Baliel
Balidet - sobotni anioł powietrza, służący pod ~ Majmonem.
Baliel (Balhiel) - poniedziałkowy anioł (Ba-laj) przyzywany z północy. Zamieszkuje pierw-sze lub drugie niebo (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozur Midrashim (t. 2, s. 316) jest on jednym z aniołów strzegącyh bram Połu-dniowego Wiatru.
Balkin - w magii rytualnej, władca życzliwych duchów, król północnych gór. Jego pomocnikiem jest Luridan, duszek domowy (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Butler, Ritual Magic).
Ballaton -imię anioła wypisywane na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona (zob. Waite, The Lemegeton).
Baltazard - duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych, których celem jest zdobycie damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum).
Baltial (Baltiel) - w hebrajskiej Księdze Heno-cha, jeden z siedmiu aniołów planetarnych oraz jedyny anioł zdolny pokrzyżować nikczemne plany demona zazdrości (zob. Testament Salomona).
Banech - jeden z aniołów siedmiu planet, przywoływanych w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Baniel - niskiej rangi duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Baraborat - w tradycji okultystycznej, duch planety Merkury. Jest także aniołem środy, zamieszkującym drugie lub trzecie niebo i przy-woływanym ze wschodu (zob. de Abano, Hep-tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Barach - anioł pieczęci przywoływany w za-klęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Barachiel ~ Barakiel
Baradiel (Jurkemo, Jurkej, Jurkemoj) - jeden z siedmiu potężnych archaniołów; książę trzedego nieba, którym włada wespół z Szafielem. Baradiel jest także, wraz z Nurielem, aniołem adu (zob. hebrajska Księga Henocha).
Barael - w mistyce żydowskiej, jeden z sied-miu wysokich rangą aniołów tronu zamieszkują-cych pierwsze niebo. Według Księgi Razjela "wykonują oni rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III; de Abano, Elementa Magica). Barah - "niedźwiedź awatar", jeden z dziesięciu awatarów w mitologii wedyjskiej; -~ awatar.
Barakata - w zaklęciach Salomonowych, duch przyzywany przez mistrza ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Barakel (Barakiel) - jeden z upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej Księdze Henocha.
Barakiel (Barachiel, Barbiel, Barchiel, Barkiel - "błyskawica Boża") - jeden z siedmiu archaniołów, jeden z czterech wodzów serafinów, anioł lutego, książę drugiego nieba oraz aniel-skiego chóru wyznawców. Barakiel sprawuje władzę nad błyskawicami, a także, według Al-madelu Salomona, jest naczelnym aniołem pierw-szej i czwartej wysokości. Ponadto Barakiel jest władcą planety Jowisz i znaków Skorpiona i Ryb (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). Razem z aniołami Urielem i Rubielem, Barakiel jest przywoływany w zaklęciach ma-jących zapewnić powodzenie w grach hazardo-wych (zob. De Plancy, Dictionnaire Infernal; por. Ginzberg, The Legend of the Jews, t. 1, s. 140).
Barakijal - w Księdze Jubileuszów, jeden z Czu-wających (grigori), którzy pojęli córki ludzkie za żony (por. Rdz 6). Obecnie Barakijal mieszka w piekle, gdzie jest nauczycielem astrologii. W etiopskiej Księdze Henocha opisany jest jako wódz (jeden z "dziesiętników') zastępu upad-łych aniołów (por. Barakiel, z którym Barakijal bywa utożsamiany).
Barakon - anioł przywoływany podczas Sa-lomonowych obrzędów magicznych (zob. Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Baratiel - w hebrajskiej Księdze Henocha 18, 6, gdy Tagas spostrzega Baratiela, "wielkiego anielskiego księcia o trzech palcach, zdejmuje z głowy koronę chwały i pada przed rum na twarz" (Atafiel, który wydaje się jednym z "wcieleń" Baratiela).
Barbatos - anioł niegdyś należący do chóru cnót. "Fakt ten - powiada Spence w Encyclo-paedia of Occultism - został potwierdzony licz-nymi dowodami". W piekle, gdzie Barbatos obecnie zamieszkuje, jest on wielkim księciem i zwierzchnikiem 30 legionów złych duchów. Ponadto "rozumie śpiew ptaków, zna prze-szłość i potrafi przepowiedzieć przyszłość'. Może być przywoływany podczas obrzędów magicznych, ale tyko wówczas, gdy słońce znaj-duje się w znaku Strzelca. Reprodukcję pieczęci Barbatosa zob. w: Wierus, Pseudo-Monarchia; Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 108; The Lemegeton. [Według De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 24) Barbatos to "pierwowzór Bobin Hooda. Ukazuje się pod postacią łuczni-ka bądź myśliwego" - przyp. tłum.]
Barbelo - wielki archont (żeński), "doskonały eon wspaniałości". Ustępuje tylko Wszechojcu i jest małżonką Kosmokratora (zob. Ewangelia Marii oraz Apokryf Jana). W gnostyckim Dialogu Zbawiciela Barbelo jest córką Pistis Sofii, rodzi-cielką najwyższych aniołów (por. Rudolf, Gnoza, s. 73-76; Jonas, Religia gnozy, s. 213-214).
Barbiel -(Barbuel, Baruel) - jeden z książąt chóru cnót oraz chóru archaniołów. Jest aniołem października i jednym z 28 aniołów władają-cych 28 pałacami Księżyca. W The Magus Bar-retta Barbiel jest utożsamiany z Barakielem (co czyni Barbiela także władcą lutego). W piekle Barbiel pełni funkcję jednego z siedmiu elekto-rów i służy pod Zafielem.
Barcachiasz (Barcachia) - imię anioła widnie-jące na pierwszym pentagramie planety Mars, obok imion Ituriela, Madimiela i Esziela (wszyst-kie te imiona zostały zapisane po hebrajsku; zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Barchiel - Barakiel
Bardiel (Barchiel, Baradiel) - według żydow-skiej legendy, anioł gradu (wraz z Nurielem, bliź-niakami kadiszin i innymi).
Baresches lub Bareschas ("początek") -w księgach zaklęć, potężny anioł pomagający w zdobyciu upragnionej kobiety.
Barfaranges (Sesenges-Barharanges) - w gno-stycyzmie Barfaranges jest jedną z mocy niebiań-skich władających źródłem wody życia. Imię to występuje w koptyjskich tekstach magicznych (-~ Rafał, anioł wody święconej; zob. Bruce Codex; Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics). Barginiel - anioł rządzący siódmą godziną dnia (zob. Waite, The Lemegeton).
Bariel - anioł władający jedenastą godziną dnia; także anioł czwartego pentagramu plane-ty Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of So-lomon, s. 64).
Barinian - w mitologii staroperskiej, najwyż-sza istota, "wysoki anioł",zwany także Huristar (zob. The Dabistan).
Barja'il - w islamskiej tradycji apokaliptycz-nej, anioł, którego sufi Abu Jazyd spotkał w siódmym niebie. Barja'il okazał się wysoki "na pięćset lat", co oznacza, że jego wzrost jest równy odległości, jaką człowiek może przebyć w ciągu pięciuset lat (dorównywał zatem wzro-stem aniołom znanym z mitologii staroper-skiej). Barja'il jest wodzem nieprzeliczonych za-stępów niebiańskich. Podobnie jak w przypad-ku propozycji składanych sufiemu w niższych niebiosach (przez anioła Lawida w drugim nie-bie i anioła Naja'ila w czwartym niebie), Barja'il zaproponował Abu Jazydowi "królestwo żad-nym językiem niewypowiedziane", ale ten oparł się próbie przekupstwa, pozostając przez całą podróż niebiańską wierny jedynemu Bogu (zob. Nicholson, An Early Arabic Version...).
Barkajal - Barakijal
Barkeil - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes Coupes de Khou-abir).
Barkiel (Barakiel) - w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Barku ~ Rimmon
Barkus - według Apoloniusza z Tiany (Nuc-temeron) Barkus jest aniołem (geniuszem) kwint-esencji; jest także jednym z duchów godziny pią-tej.
Barman (Bahman, Bahram) - w staroperskiej kosmologii, wielki mihr (anioł) ustanowiony nad wszystkimi zwierzętami ziemi z wyjątkiem czło-wieka. Barman jest także wodzem 30 aniołów władających 30 dniami miesiąca (zob. Hyde, Hi-storia Religionis Veterum Persarum). W The Dabi-stan Barman jest jednym z -~ Amesza Spentów, "pierwszą inteligencją, pierwszym aniołem [...], od którego pochodzą inne duchy i anioły", oraz "najpotężniejszym aniołem, którego Mahome-tanie zwą Dżabrilem (Gabrielem)". Barman jest także aniołem stycznia i władcą drugiego dnia miesiąca. Zazwyczaj jest przedstawiany jako czerwona kamienna postać w czerwonej koronie na głowie. Omar Khayyam w Rubaiyat mówi o "Bahramie, wielkim Łowcy".
Barsabel (Barzabel) - w The Magus Barretta, jeden z aniołów rządzących planetą Mars. W ka-bale wartość liczbowa imienia Barsabel wynosi 325.
Bartiabeł - według Paracelsusa Bartiabel jest duchem Marsa oraz aniołem służebnym Gabrie-la, który jest najwyższą inteligencją tej planety (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318).
Baruch ("błogosławiony") - według Apoka-lipsy Barucha, wódz aniołów strzegących Drze-wa Życia (Rafał, który także uważany jest za anioła strzegącego Drzewa Życia). Apokryf ten opowiada o podróży Barucha przez pięć niebios (w pierwszych trzech prorok spotkał je-dynie "plugawe potwory"). We wczesnym gno-stycyzmie ofickim Baruch był uważany za jedno z trzech aniołów posłanych przez Elohima (Boga), "aby umocniły ducha w człowieku" zob. Rudolph, Gnoza, s. 131-138). W traktatach magicznych Baruch jest jednym z siedmiu diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudon zob. Mead, Fragments of a Faith Forgotten, 196). [W Biblii Baruch jest uczniem proroka Jeremiasza i domniemanym autorem Księgi Ba druha - przyp. tłum.]
Baruchiachel - w hebrajskiej Księdze Henocha, wen z siedmiu wielkich władców planetariach; także jedyny anioł zdolny pokonać żeń-=Mego demona kłótni (zob. Testament Salomona).
Basasael (Basasejal) - zły archanioł w etiop-skiej Księdze Henocha.
Baskabas - jedna z wersji imienia Kasbak (setnego imienia anioła Metatrona).
Basus - w literaturze Hejchalot (Maase Merka-wa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba. baszmallin (chaszmalim) - chór aniołów utożsamiany z chórem panowań.
Bataliel - jeden z aniołów władających dwu-nastoma znakami zodiaku.
Batarel (Batariel; Badariel, Batrael, Batarjal, Matarel) w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów; także anioł przy-woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai-te, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 95). Batarjal -~ Batarel
Bator - w białej magii, jeden z siedmiu du-chów olimpijskich, znanych jako elektorowie lub zarządcy niebios.
Bat Zuge - określenie ~ Lilit, jako ostatniej z dziesięciu złych sefirot nieczystości, czyli bo-skich emanacji zrodzonych z lewej strony Boga (zob. Zohar).
Bazatiel - jeden z aniołów strzegących pierw-szego nieba (zob. Hejchalot Rabatt).
Bazazat (Rafael-Bazazat) - archanioł prze-bywający w drugim niebie. W Testamencie Sa-lomona i większości traktatów magicznych, Ba-zazat (lub Bazazarat) jest aniołem, który, mię-dzy innymi, zmusił do ucieczki skrzydlatego smoka (żeńskiego demona) o imieniu Obizut.
Baz Bazjasz - talmudyczny anioł przywoły-wany w zaklęciach przeciwko dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat 67).
Bazkiel - anioł strzegący trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. i, s. 116).
Baztiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący sali (pałacu) pierwszego nieba.
Bealfares - w Pseudo-Monarchii Wierusa okre-ślany jako demon, według innych źródeł Bealfa-res jest "najlepszym przewodnikiem, jaki kiedy-kolwiek służył ludziom na ziemi". Z tego tytu-łu zasługuje na miano życzliwego ducha. Nie ma go także na liście demonów pomieszczonej w niezwykle obszernym opracowaniu, jakim jest Dictionnaire In fernal De Plancy'ego oraz w innych rejestrach hierarchów podziemnego świata. Bearechet - anioł pieczęci (zob. Szósta i siód-ma księga Mojżeszowa).
Beatiel - anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Beatrycze (Portinari) - w La Vita Nuova oraz w Boskiej komedii, ukochana Dantego; w tym ostatnim utworze Dante przedstawia ją jako anioła, który wprowadza go do Empireum, jed-nej z siedzib Boga.
Beburos - według Objawienia Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, którzy będą rządzić "w dniu końca świata" (zob. The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Bedaliel - w traktatach magicznych, anioł wzywany w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Bedrimulael -~ Abedumabal
Behemiel (Hańel, Haszmal) - anioł zwierząt domowych. Behemiel jest także wodzem chóru chaszmalim, aniołów utożsamianych z cherubi-nami.
Behemot - potwór chaosu (wieloryb, kroko-dyl, hipopotam) stworzony piątego dnia Stwo-rzenia; jest rodzaju męskiego i lądowym odpo-wiednikiem morskiego potwora Lewiatana (zob. Apokalipsa Barucha 29); bywa utożsamiany z Ra-habem, przedwiecznym aniołem morza oraz aniołem śmierci (por. Graves, Patai, Mity hebraj-skie, s. 46-48). W teologii rzymskokatolickiej Be-hemot jest władcą ciemności, chociaż w Księdze Hioba 40, 19 określony został jako "Początek dróg Bożych", co sugerowałoby funkcję wręcz przeciwną. W The History of Magic Seligmanna Behemot przedstawiony jest w postaci słonia o łapach niedźwiedzia (zob. rysunek Blake'a Be-hemot i Lewiatan). [W demonologii Behemot to "demon gruby i, mimo piastowanego stanowi-ska, głupi [...] jego dziedzinami są obżarstwo i uciechy żołądka". W piekle pełni funkcję wiel-kiego podczaszego (zob. De Plancy, Słownik wie-dzy tajemnej, s. 24-25) - przyp. thun.]
Belet --~ Bylet
Belfegor (Belfagor, Baal-Peor - "władca szcze-lin" lub "bóg Baal z góry Phegor) - pierwot-nie czczony pod postacią fallusa moabicki bóg rozpusty, który, według kabalistów, był nie-gdyś aniołem chóru księstw. W piekle Belfegor jest demonem odkryć i przemyślnych wynalaz-ków. Przywołany, ukazuje się pod postacią młodej kobiety. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali Belfegora z Baal-Peorem (por. Lb 25, 1-3). De Plancy w Słowniku wiedzy tajemnej (s. 58) twierdzi, że pewni wysocy dostojnicy imperium piekielnego pełnią funkcję posłów, czy też ambasadorów przy rządach państw ziemskich oraz że Belfegor został akredytowa-ny we Francji. Wiktor Hugo w Pracownikach mo-rza podziela stanowisko De Plancy'ego (zob. Jonson, The Devil Is an Ass; Wilson, Belphegor or the Marriage of the Devil, 1691). Masters (Eros and Evil) przypuszcza, że Belfegor jest odpo-wiednikiem hinduskiego Rutrema (zob. Gńllot, A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Al-chemy, s. 132).
Belhar -~ Bernael
Beli - jeden z anielskich strażników bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Beliael - podobnie jak Beli, anioł strzegący bram Północnego Wiatru.
Belial (Beliar lub Berial) - na rycinie w Das Buch Belial Jacobusa de Teramo ten potężny upadły anioł, często utożsamiany z Szatanem, składa listy uwierzytelniające królowi Salomo-nowi; także tańczy przed żydowskim królem. ~1' Raju utraconym I, 570-572, czytamy: "Ostatni -nadszedł Belial: bardziej sprośny / Umysł nie został strącony z Niebiosów / Ni rozkochany :.ystępniej w występku". W kolejnej księdze _zgo utworu (II,133-136) Milton wprawdzie po-:,-iada o Belialu, że "Równie nadobnej postaci \iebiosa / Nigdy nie stracą, zdawał się stwozony / Do czynów szczytnych i wielkich godności", wszelako zaznacza, że "fałszem [to] wszystko i pozorem było". Barton (Origins of ~e Names of Angels and Demons) przypuszcza, ze Belial to "dawna nazwa Szeolu". W Pracowniach morza Wiktor Hugo, powołując się na zródła okultystyczne, mówi o Belialu jako ambasadorze Piekła w Turcji (Mastema). Podobnie jak w przypadku Byleta, "dopiero po niezliczonych badaniach - powiada Spence w Anncyclopaedia o f Occultism, s. 119 - udało się dowieść, że Belial należał niegdyś do chóru cnót" (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, 25). [Belial jest też najczęstszym określeniemszatana w pismach qumrańskich.
Beliar ("nic niewart") - w większości źródeł, mie używane wymiennie z Belialem. [Forma . Beliar" jest eufonicznym odpowiednikiem pierwotnej formy "Belial" (zob. komentarz E. Dąbrowskiego w: Listy do Koryntian, s. 434) - przyp. -dum.] O Beliarze mowa w kilku księgach Starego Testamentu, zawsze jednak jako o złym duchu, symbolu lub personifikacji zła. W Drugim Wiście do Koryntian (6,15), św. Paweł pyta: "[...] ukaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem [...]", najwyraźniej traktując Beliara jako wodza demonów lub samego Szatana. W literaturze apokrycznej Beliar jest księciem ciemności, najbardziej zagorzałym przeciwnikiem Boga. Jest on aniołem nieprawości.W Ewangelii Bartlomieja Bartłomiej pyta Beliara, kim jest, na co ten odpowiada: "Najpierw nazycalem się Satanael, co znaczy Anioł Boga. Gdy iednak nie chciałem uznać obrazu Boga, zostałem nazwany Szatanem, co znaczy Anioł piekła. Ja byłem nazwany pierwszym z aniołów, bo-wiem gdy Bóg stworzył niebo, wziął garść ognia i utworzył najpierw mnie, na drugim miejscu Michała, jako trzeciego - Gabriela, jako czwartego - Rafała, na piątym miejscu Uriela, na szó-stym Satanaela i innych sześć tysięcy aniołów, których imion nie mogę wymienić" (zob. Apkryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506; James, The Apocryphal New Testament, s. 175). Według Waite'a (The Lemegeton) Beliar miał być stworzo-ny "zaraz po Lucyferze". Jako anioł upadły Beliar chełpi się, że "upadł pierwszy spośród cnotliwszych". Według Schoolmena Beliar należał niegdyś do chóru aniołów oraz do chóru cnót. Z kolei Glasson (Greek Influence in Jewish Escha-tology) utrzymuje, że Beliar nigdy nie był anio-łem i przyrównuje go do Arymana, głównego diabła mitologii staroperskiej, który był "nieza-leżnym i równym Bogu Jego przeciwnikiem" (Aryman). Tradycyjny pogląd, że Beliar jest pry-masem piekła, został zapisany także w dziełach dwóch współczesnych autorów, Tomasza Man-na i Aldousa Huxleya; w obu wypadkach jest on traktowany jako przykład i kwintesencja zła.
Belsal - anioł pierwszej godziny nocy, służą-cy pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Bel-se-but ~ Belzebub
Belzeboub (Belzebub) - diabeł, którego Dan-te utożsamia z Szatanem.
Belzebub (Beelzebub, Belzebud, Belzaboul, Beelzeboul, Baalsebul - "władca much") - pier-wotnie bóstwo syryjskie; w Drugiej Księdze Kró-lewskiej (1, 3) Beelzebub jest filistyńskim bogiem Ekronu. W kabale jest on wodzem dziewięciu złych aniołów piekła. W ewangeliach św. Mateu-sza (10, 25; 12, 24-27), św. Marka (3, 22) oraz św. Łukasza (11, 15) Belzebub jest "władcą złych du-chów", ale nie jest tożsamy z Szatanem (podob-nie jak we wszystkich znanych traktatach magicz-nych; zob. Legge, Forerunners and Rivals of Chri-stianity 9,108; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 26). W apokryficznej Ewangelii Nikodema Chry-stus podczas trzydniowego pobytu w piekle na-daje Belzebubowi władzę nad podziemnym światem w nagrodę za to, że wbrew sprzeciwowi Szatana zezwolił na zabranie Adama i "uwięzio-nych świętych" do nieba. [W polskim tłumacze-niu Ewangelii Nikodema i apokryficznego Zstąpie-nia do otchłani motyw ten nie występuje (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) -przyp. tłum.] Popularne określenie Belzebuba to "władca much". Nazywano go także "władcą chaosu' (zob. pisma gnostyka Walentyna). Dante utożsamiał go z Szatanem, natomiast Milton w Raju utraconym (I, 93-94) powiada o Belzebu-bie, że "drugim / Był po nim [tj. Szatanie] wład-cą, drugim też w występku"; w tym samym utworze (I, 185) nazywa go również "cherubi-nem upadłym". W Poetical Works of John Milton (London 1794) znajduje się rycina przedstawia-jąca "Szatana naradzającego się z Belzebubem". Belzebub jest bohaterem książki Gurdjieffa All and Everythings. Beeizebub's Tales to His Grandson.
Belzebut (Beezebut) - według M. Garineta (History of Magic in France), książę serafinów. Zdaniem De Plancy'ego (Dictionnaire Infernal III i IV) Belzebut nie jest aniołem, lecz demo-nem, złym duchem lipca (przeciwnikiem anio-ła ~ Werchiela).
Benad Hasze ("córki Boga") - żeńskie anio-ły czczone przez Arabów (zob. Moore, The Loves of Angels).
Ben Ani - imię zapisane w niebie w języku aniołów i przywoływane w zaklęciach dających władzę nad demonami (zob. Mathers, The Grea-ter Key of Solomon, s. 33).
Beniel - anioł przywoływany w zaklęciach dających władzę nad demonami zdolnymi uczynić człowieka niewidzialnym (zob. Ma-thers, The Greater Key of Solomon, s. 45).
Benkul - jeden z dziewięciu aniołów przy-woływanych podczas obrzędów kabalistycz-nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ben Nez ("jastrząb") - określenie anioła Ru-biela lub Ruhiela. Ben Nez sprawuje władzę nad wiatrem. Zgodnie z tradycją (Talmud Bawa batra, 25a) "zatrzymuje on skrzydłami Wiatr Połu-dniowy, żeby nie zniszczył świata". "Ben Nez" to zarówno określenie anioła, jak i nazwa góry (zob. Budge, Amulets and Talismans; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 1, s. 12; t. 5, s. 47).
Beodonos - w The Greater Key of Solomon Mathersa, anioł przywoływany w zaklęciu si-towia.
Beratiel - jeden z aniołów rządzących dwu-nastą godziną dnia (zob. Waite, The Lemegeton). Berkiel ("moim błogosławieństwem jest Bóg") - w tradycjach o Henochu, anioł czterech pór roku (zob. etiopska Księga Henocha 82, 17).
Berial --~ Belial
Berit ~ Baalberyt
bene elim (b'ne Elohim - "synowie Boga", bene
Berka'el - w tradycjach o Henochu Berka'el jest wodzem duchów władających trzema mie-siącami roku oraz aniołem służebnym Mel-kejala.
Bernael - w tradycji Falaszów, anioł ciemno-ci; bywa utożsamiany z Belialem, wówczas jest paktowany jako anioł zła.
Bifiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Beszter - w mitologii staroperskiej, imię ar-chanioła Michała. Uważano, że Beszter dba, aby ':udzkości nie zabrakło pożywienia, co upodab-aia tego anioła do -~ Metatrona (zob. Sale, Pre-:minary Discourse, w: The Koran, s. 51).
Betor - jeden z siedmiu najwyższych anio-lów władających 196 prowincjami nieba. Be-tor zarządza 42 regionami olimpijskimi i jest zwierzchnikiem królów, książąt, diuków itd. ~~a także decydujący głos "we wszystkich prawach dotyczących planety Jowisz". Roz-i~azów Betom słucha 29 tysięcy legionów du-`hów (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Jccult Philosophy, gdzie znajduje się także po-~obizna pieczęci Betom; zob. też Budge, Amu-w ts and Talismans).
Betuael ("dom lub człowiek Boży") - jeden 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Betuel - imię anioła znalezione na amulecie ~:zmea) mającym chronić przed złem (zob. ~hrire, Hebrew Amulets).
Betuliel - jeden z aniołów rządzących dwu-_-iastoma znakami zodiaku (zob. Cornelius _~grippa, Three Books of Occult Philosophy III).
Bezaliel - jeden z wielu aniołów strzegących giram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midarshim, :. 1, s. 316).
bezlitosny anioł ~ Temlakos
Bezrial - w Pirke Hejchalot, jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba.
Bhaga - w mitologii wedyjskiej, jedna z sied-miu (lub dwunastu) istot niebiańskich (~ adit-~owie), porównywanych z judeochrześcijański-ani aniołami (zob. Słownik mitologii hinduskiej, 17-18, 38).
Bibjasz - jedno z licznych imion anioła Me-:atrona.
Bigta (Buta) - w The Legends of the Jews Ginz-berga jeden z siedmiu aniołów zamętu; także jeden z dwóch "wygniataczy tłoczni wina". W opowieści o królu Ahaszwerosie Bigta jest jednym z aniołów zniszczenia.
Bina ("zrozumienie") - trzecia z -ł sefirot. W Księdze Ukrytej Tajemnicy (zob. Zohar) Bina zwana jest "morzem" (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Bika ("dobry człowiek") - pierwotne imię anioła ~ Kasbiela. Po upadku Kasbiela (odwró-cił się on od Boga w momencie stworzenia), jego imię zostało zmienione na Kazbiel, "ten, który okłamuje Boga".
Bizbul (co znaczy "w Zebul") - według ra-biego Injanei bar Sissona, tajemne imię Meta-trona (zob. Wizje Ezechiela).
Blaef - w tradycji okultystycznej, piątkowy anioł powietrza, usługujący Sarabotesowi; także anioł służebny Zachodniego Wiatru (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Blautel - anioł przyzywany podczas obrzę-dów wywoływania duchów zmarłych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Bludon - według Corneliusa Agrippy, jeden z siedmiu elektorów (podziemnych duchów planetarnych). W The Testament of Solomon Co-nybeare'a Bludon zastępuje w tej roli Ganaela. Bne Serafim - w kabale praktycznej, anioł władający planetą Merkury. W magii talizma-nicznej jest to imię ducha planety Wenus (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 147).
Boamiel - według Księgi Razjela, jeden z sze-ściu aniołów ustanowionych nad czterema stro-nami nieba. Pozostała piątka to: Skamijm, Ga-briel, Adrael (Adriel), Dohel i Madiel (zob. Szó-sta i siódma księga Mojżeszowa).
Bodiel - według Hejchalot Zoterati, anioł władający szóstym niebem (zob. też hebrajska Księga Henocha 17). Innymi aniołami pełniący-mi tę funkcję są: Szabat, Sandalfon, Zachiel i Zebul.
Boel (Boul, Booel, Bohel, Dohel, "Bóg jest w nim") - jeden z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych, mieszkających w pierw-szym niebie. Boel dzierży cztery klucze do "czterech narożników ziemi'; dzięki tym klu-czom ogół zastępów anielskich ma dostęp do ogrodu Edenu, pod warunkiem jednak, że Boel otworzy bramę, a dwóch stojących na straży cherubinów wpuści ich do środka (zob. Zohar Exodus 133b). Według Barretta (The Magus) Bo-el przebywa nie w pierwszym, lecz w siódmym niebie. Jego gwiazdą (a właściwie planetą) jest Saturn (zob. de Abano, Heptameron; Księga Ra-zjela; hebrajska Księga Henocha).
Brieus - jedyny anioł, który potrafi udare-mnić knowania demona Rabdosa (zob. Cony-beare, The Testament of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic).
Bryhaspati - w mitologii wedyjskiej, "kap-łan niebiański", strażnik hymnów i modlitw. W okresie powedyjskim "Bryhaspati jest prze-de wszystkim nauczycielem bogów (dewaguru) i zarządcą planety Jowisz" (zob. Słownik mito-logii hinduskiej, s. 45-46). Bryhaspati znany jest także pod imionami Wryhaspati i Wachaspati (zob. Redfield, Gods. A Dictionary of the Deities of All Lands).
Bualu - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy, przywoływany w zaklęciach magicznych. Inni aniołowie wszechmocy to: Atuesuel, Ebuhu-el, Tabatlu, Tulatu, Labusi, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Zgodnie z kaba-listyczną instrukcją aniołowie ci "winni być wzywani czystym i mocnym głosem, trzy ra-zy z czterech stron świata, a kiedy imię każ-dego z nich zostanie wypowiedziane po raz trzeci, trzykrotnie winien zabrzmieć dźwięk rogu".
Buchuel - imię anioła znalezione na hebraj-skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Budda (Buddha Awatar) - w mitologii we-dyjskiej, dziewiąty z dziesięciu ~ awatarów. Buhair - w mandaizmie, jeden z dziesięciu uthri (aniołów) towarzyszących słońcu w jego codziennej wędrówce po nieboskłonie.
Burchan - w manicheizmie, posłaniec "Boga Światłości do człowieka". W tradycji manichej-skiej burchan to określenie Zaratustry (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Christianity II).
Burkat (Burchat) - w kabale, anioł powie-trza usługujący w czwartym niebie; włada Dniem Pańskim (niedzielą), a przywoływany jest z zachodu. Jest także jednym z posłańców Słońca (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Bursztyn - słowo "bursztyn", występujące w Księdze Ezechiela 1, 4, w literaturze staro-hebrajskiej oznaczało "ogniem-mówiącą" istotę, należącą, podobnie jak cherubiny czy serafiny, do odrębnego chóru aniołów"; ~ Chaszmal (zob. Ginsburg, The Essenes. The Kabbalah, s. 24). [W Biblii Tysiąclecia oraz tłumaczeniu Jakuba Wujka słowo "bursztyn" nie występuje -przyp. tłum.]
Busasejal - według etiopskiej Księgi Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów.
Bustariel - imię anioła znalezione na amule-ie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. 5chrire, Hebrew Amulets).
Butator (Butatar) - geniusz wyrachowania. Butator pełni służbę w trzeciej godzinie dnia i, jak utrzymuje Apoloniusz z Tiany, można go przywołać za pomocą zaklęcia magicznego izob. Levi, Transcendental Magic, s. 503).
Bylet (Belet) - niegdyś anioł chóru potęg (chóru, do którego ma nadzieję powrócić), obecnie upadły anioł przebywający w piekle, gdzie dowodzi 85 legionami demonów. Jest królem, dosiada siwego konia, a jego zjawienie się oznajmia ogłuszający dźwięk trąby (pieczęć Byleta zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 169; The Lemegeton). Pogląd, że Bylet należał kiedyś do chóru potęg, został -jak powiada Spence w An Encyclopaedia of Oc-cultism, s. 119 - "poparty licznymi dowoda-mi" (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 29-30).
Cadat -
"przenajczystszy anioł" przywoły-wany w zaklęciach Salomonowych (zob.
Grimo-rium Verum).
Cadi'ael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Cadikel - anioł czwartku oraz archanioł wła-dający planetą Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Cadkiel (Cidkiel, Aza) - anioł sprawiedliwości. W Zoharze Cadkiel jest czwartym z dziesięciu archaniołów świata berija. [Jako Cidkiel, jest jed-nym z dwóch aniołów (drugim jest Jofiel) towarzyszących Michałowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 156) - przyp. tłum.) W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Cadkiel, zwany Kadisza (Święty), jest wymieniony wśród anio-łów strzegących bram Wschodniego Wiatru (por. Zadkiel). W kabale Cadkiel jest inteligencją (aniołem) planety Jowisz oraz aniołem stróżem Abrahama. W pierwotnej wersji poematu Long-fellowa The Gotden Legend Cadkiel występował jako władca Jowisza (w kolejnych edycjach utworu został zastąpiony przez Zobiachela). Cafcefiasz, Cafcefiel, Cafcefijasz, Calcelim, Calcelijasz - imiona anioła Metatrona.
Cafiel - w okultyzmie, anioł Księżyca (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte). Aniołami władającymi Księżycem są także Ja-hriel, Jadachiel, Zachariel i Gabriel.
Cafkiel (Cafkujel - "kontemplacja Boga") - w Zoharze, trzecia z dziesięciu świętych se-firot lub trzeci z dziesięciu archaniołów. Cafkiel jest także aniołem władającym planetą Saturn, jednak funkcję tę pełni tylko w sobotę (zob. Mathers, The Kabbalah Unveiled; The Greater Key of Solomon).
Cafniel - "święty sługa Boży" przywoływa-ny z zaklęciach "sporządzania i używania" lata-jącego dywanu (zob. Barrett, The Magus; Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Cafon -~ Zefon
Cakmakiel (Sakmakiel) - anioł zodiaku rzą-dzący znakiem Wodnika (zob. Prince o f Dark-ness, s. 178).
Carmiel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Carreau (Carnivean) - eks-książę chóru po-tęg; obecnie demon wzywany w litaniach sa-batowych (zob. Michaelis, Admirable History of Possession and Conversions of a Penitent Woman; por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 111). Według Histoire de la Magie en France Garineta Carreau był jednym z diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudun; pod nieobecność Ba-rucha Carreau pilnował kropli wody, która za-czarowała jej żołądek [sic!]. [Carreau jest także demonem "drugiej i trzeciej kategorii", który "nakłania do nieokazywania miłosierdzia" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) -przyp. tłum.]
Cartak (Cortak) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 225). Jako Cortak, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Cawnijasz, Cawcijasz - imiona anioła Metatrona.
Ce'an -- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Cedek - hebrajska nazwa planety Jowisz; źródłosłów imion ~ Cadkiel i -~ Zadkiel.
Cedekiasz - imię anioła zapisane po hebrajsku na pierwszym pentagramie planety Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Cedor - w apokryficznej Ewangelii Barttomieja (wersja łacińska), anioł sprawujący władzę nad Południem (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 507). W innej wersji tej samej ewan-gelii nosi on imię ~ Kerkouta.
Cedrion - anioł rządzący Południem, przy-woływany w zaklęciu sitowia (zob. Waite, The Lemegeton).
Cefon ~ Zefon
Cendrion - w księgach zaklęć, "święty anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów kaba-listycznych.
Cernajul - imię anioła siódmej sefiry, Necach (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Cerwiel (Cerwihel, Zeruel) - jeden z wodzów chóru księstw (obok Haniela, Nisrocha i innych). Cerwiel był też anielskim doradcą Dawida. W Księdze starożytności biblijnych Pseu-do-Filona czytamy: "I posłał Bóg Cerwihela, anioła mocy, aby pomógł Dawidowi zabić Go-liata" (zob. Barrett, The Magus).
Cetarari (Ktairi, Krarari) - jeden z czterech aniołów zimy (zob. De Plancy, Dictionnaire Infernal).
Chabalim - serafin lub cherubin przywoły-wany w kabalistycznych zaklęciach magicznych. Chabiel - jeden z wysokich rangą strażni-ków pierwszego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Chabril - anioł drugiej godziny nocy, służą-cy pod Farrisem.
Chachmal (Chachmiel) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych, wymienionych w Księdze Razjela. Listę wszystkich 70 aniołów tej klasy podano w Apendyksie.
Chachmiel -~ Chachmal
Chadakiel --~ Hadakiel
Chafriel - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Chahoel - w kabale, jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku.
Chairoum - w Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy (~ Gabriel; Alfata). Chajroum trzyma w ręku "rózgę z ognia i usuwa nadmiar wilgoci, aby ziemia nie była zbyt mokra". (W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest Elbista (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp. tłum.]
Chajel (Chaszmal, Chajjiel, Chajael, Haszmal, Johiel, Jajael) - wódz chóru - chajot. Według hebrajskiej Księgi Henocha, wraz z Tegrim, Turielem, Mtnielem i Jehielem, sprawuje władzę nad dzikimi zwierz~tami.
Chajgidiel - w świecie asija (działania), lewa sefira odpowiadająca Chochmie (wiedza) w świecie berija (kreacji). Zob. Waite, The Holy Kabbalah, s. 256.
Chaj liel -~ Chajel
Chajliel H' (Chajjiel, Hajjiel, Hajjal, Hajleal "armia") - książę chajot. Przed Chajlielem "drżą wszystkie dzieci niebios". O tym potęż-nym aniele Merkawy mówi się również, że gdy-by zechciał, mógłby "w jednej ćhwili połknąć całą ziemię". Jeśli usługujący mu aniołowie nie odśpiewają o właściwej porze Trisagionu, Chaj-liel chłoszcze ich biczami z ognia (zob. hebrajska Księga Henocha 20).
chajlim - w hebrajskiej Księdze Henocha, chajlim to "armie anielskie dowodzone przez anioła Chajliela".
Chajlon - cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chajo - anioł tronowy przywoływany w zaklęciach magicznych. Jeden z piętnastu aniołów tej klasy, wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu podano w Apendyksie. Chalkatoura - w apokryficznej Ewangelii Barttomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie" [W polskim przekładzie Ewangelii Bartlmieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Chamael -~ Kamael
Chamiel - jeden z piętnastu aniołów trono-wych wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej (zob. Apendyks).
Chamuel ("ten, który szuka Boga" - Kamu-el, Haniel, Simiel itd.) - jeden z siedmiu ar-chaniołów i wódz chóru panowań; także, wraz z Nisrochem i innymi aniołami, wódz chóru potęg. Chamuel, podobnie jak Gabriel, uważa-ny jest za ~ anioła Getsemani (zob. Barrett, The Magus; etiopska Księga Henocha; Gales, The Chri-stian Lore of Angels, "National Review", wrze-sień 1910).
Chaniel - jeden z 70 aniołów amuletów poro-dowych, wymienionych w Księdze Razjela oraz w Amulets and Talismans Budge'a. W Ozar Mi-
drashim (t. 2, s. 316) Chaniel jest jednym z anio-łów strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Chantare - w tradycji okultystycznej, anioł pokrewny ~ Hahaela.
Charael - w Testamencie Salomona wypowie-dzenie imienia anioła Charaela zmusza do ucieczki demona Belbela (zob. Doresse, The Sec-ret Books of Egyptian Gnostics, s. 203).
Charawa ~ Charbiel
Charbi - anioł godziny piątej, służący pod Aasdarhonem (zob. Waite, The Lemegeton).
Charbiel (Charawa - "suchość") - anioł wy-znaczony do "zebrania i osuszenia wszystkich wód ziemi". To właśnie Charbiel osuszył wody Potopu (por. Rdz 8,14). Wspomina o nim Księga Razjela 11 oraz tradycje Maase Bereszit.
Charcjel (Charsjel) - w Heptameronie de Aba-no, anioł czwartego nieba, przywoływany z po-łudnia. Sprawuje władzę nad Dniem Pańskim (niedzielą).
Chardiel - w The Lemegeton Waite'a, anioł drugiej godziny dnia, służący pod Anaelem. Chardros - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Charis ("łaska") - w gnostycyzmie, jeden z lu-minarzy niebiańskich, emanacja boskiej woli. Charman - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dradarielem.
Charmeas - anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Charms - anioł dziewiątej godziny dnia, słu-żący pod Wadrielem.
Charnij - anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem.
Charout - według Ewangelii Bartłomieja, je-den z dziewiciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie" (Chalkatoura). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Charpon - anioł władający pierwszą godziną, dnia, służący pod Samaelem.
Charsjel ~ Charcjel
Charuch - anioł szóstej godziny dnia, służą- `' cy pod Samilem.
Charura'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Chasan - w The Greater Key o f Solomon Ma-thersa, anioł powietrza; jego imię widnieje na siódmym pentagramie Słońca.
Chasdiel - w tradycjach apokaliptycznych, imię Metatrona, "kiedy [anioł ten] wyświadcza dobro światu" (zob. hebrajska Księga Henocha 43). Chasdiel jest aniołem planety Wenus, a także (wraz z ~ Zadkielem) aniołem dobroci, którego imię wypisywano na mezuzach (zob. Księdza Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 164, ?27). W Zoharze Chasdiel jest jednym z dwóch aniołów (drugim jest Szamsziel) towarzyszących Urielowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" drugiej chorągwi (zob. ?powieści Zoharu, s. 157-158).
Chasjel - jeden z aniołów Słońca (zob. Secret Grimoire o f Turiel, s. 33).
Chaskiel - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Imiona wszystkich 70 aniołów po-3ano w Apendyksie.
Chaszul - według Maseket Azilut, jeden z wo-dzów chóru chaszmalim (por. Ozar Midrashim, t. 1, s. 67).
Chaumel - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Chawakiasz - w The Magus Barretta, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Chasmal -~ Chaszmal
Chasmodaj - według Paracelsusa Cha daj jest jednym z duchów Księżyca; w 1`siężyca jest anioł Malach Be (zob. Chri izie History and Practice of Magic).
Chaszmal (Haszmal, Hajja) - wódz aniel-skiego chóru chaszmalim (panowań). W Zoharze; termin ten oznacza "wewnętrzną, boską sferę swiataiata, utajoną i zasłoniętą, w której zawieszone są litery Świętego Imienia" (zob. Talmud Cju~giga 13; por. Ez 1, 4). W The Legends o f the Jesus Ginzberga, "Chaszmal otacza tron Boga". Test on "ogniem-mówiącym aniołem" . Josef Al~ao w Sefer ha-'Ikarim (Księdze Zasad) powiada, że kiedy rabini mówią o Chaszmalu, mają na myśli "chajot ogniem-mówiącego" (por. też Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie, s. 36). W Talmudzie Chagiga czytamy, że "któregoś razu pewien młody człowiek studiował wizję Ezechiela i gdy rozmyślał o aniele Chaszmalu, z Chaszmala wydobył się ogień i strawił go". Morał tej opo-wieści jest niejasny.
Chazjel (Hazjel, "wizja Boga") - cherubin wzywany w prośbach o zmiłowanie Boże. Cha-zjel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Apendyks). Jako -Bernael, jest aniołem ciemności. Repro-dukcję pieczęci Chazjela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260 (por. Falasha Anthology). W Pierwszej Księdze Kronik (23, 9) Chazjel to imię śmiertelnika, potomka Gerszonitów. Najprawdopodobniej kabaliści zapożyczyli imię Chazjel właśnie z tego źródła.
Chazkiel (Hizkiel) - wraz z Kafcjelem, pomocnik Gabriela, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" trzeciej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158). W Ozar Midrashim (t. 2,
Chebo - jeden z 72 aniołów 72 kwinarii zodiaku.
Chedustaniel (Chedusitanik) - piątkowy anioł zamieszkujący trzecie niebo, przywoływany ze wschodu. Chedustaniel jest także jednym z aniołów planety Jowisz (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Chema - anioł gniewu, sprawujący władzę nad śmiercią zwierząt domowych; także anioł zniszczenia. Według Zoharu Chema wraz ze swoim anielskim bratem o imieniu ~ Af usiło-wali połknąć Mojżesza, i byłby im się ten zamysł powiódł, gdyby nie interwencja Boga. Kiedy Prawodawca został wypluty, zabił Chemę -to jeden z rzadkich wypadków, kiedy człowiek zdołał uśmiercić anioła. Podobnie jak Af, Chema był "na 500 farsangów wysoki", a jego ciało było "ze słupów czarnego i czerwonego ognia" (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews; t. 2, s. 308).
Chemos - bywa utożsamiany z Baal-Peorem i Nisrochem. W Raju utraconym I, 471, Chemos jest aniołem upadłym.
Cheratiel - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite, The Lemege-ton).
Cheriour - "straszliwy anioł", odpowiedzialny za karanie zbrodni i ściganie przestępców (zob. De Plancy, Dictionnaire In fernal).
Chermes - anioł dziewiątej godziny nocy, służący pod Nakorielem (zob. Waite, The Leme-geton).
Chermiel - anioł piątku, mieszkający w trzecim niebie, przywoływany z południa (zob. Bar-rett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Cherub (Cherubin) - w kabale Cherub jest jednym z aniołów powietrza. Jako Kerub, jest aniołem "z ognistym mieczem w dłoni, który zo-stał mianowany strażnikiem raju ziemskiego" (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon, s. 34): "Pierwszy anioł, który zgrzeszył, nazywany jest nie serafinem, lecz cherubinem" - powiada św. Tomasz z Akwinu w Sumie teologicznej. W Zoharze, Cherub jest wodzem chóru cherubi-nów. W Księdze Ezechiela (28, 14-15) Bóg przy-pomina królowi Tyru, że ustanowił go "jako wielkiego cheruba", i powiada: "Byłeś doskona-ły w postępowaniu swoim / od dni twego stwo-rzenia, / aż znalazła się w tobie nieprawość".
Cherubiel (Kerubiel) - eponimiczny wódz chóru cherubinów (Gabriel; Cherub).
cherubin nakrywający - według Blake'a (Va-la, or The Four Zoas) cherubin nakrywający to "Lu-cyfer w swej przebrzmiałej chwale" (por. Kozub-ska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 153).
Cherub opiekun - w Księdze Ezechiela 28, 16, określenie króla Tyru, którego Bóg obrócił "w popiół na ziemi".
Chesed ("miłość") - czwarta sefira.
Chesediel (Hoesediel, "miłosierdzie Boga") -podobnie jak Hodiel; Chesediel jest aniołem świata berija (jednego z czterech światów arche-typicznych). W La Kabbale Pratique Ambelaina, Chesediel jest wymieniony (obok Zadkiela) jako jeden z aniołów chóru chaszmalim lub panowań. Niektóre źródła traktują Chesediela jako jedną z dziesięciu świętych sefirot.
Chesetial - jeden z aniołów władających znakami zodiaku (zob. Agrippa, Three Books o f Occult Philosophy, t. 3).
Chirangiwah ~ Paraśurama
Chochma ("mądrość") - druga święta sefira (boska emanacja), uosabiana przez anioła Ra-zjela (Racjela). Według Mathersa (The Kabbala Llnveiled) Chochma jest pierwszym tworem Bo-żym oraz jedyną spośród boskich abstrakcji, która zmaterializowała się lub też została upersonifikowana (zob. Guignebert, The Jewish World in the Time o f Jesus; Se fer Jecira, s. 91).
Chochmael - według Leviego (Transcenden-tal Magic), anioł sefirot przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Choesed --~ Chesediel
Chofniel - według Midraszu Bereszit Menucha, wódz anielskiego chóru bene elohim ("dzieci Boga").
Choriel - anioł ósmej godziny dnia, służący pod Oskaebialem (zob. Waite, The Lemegeton; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chismael - anioł Jowisza; władcą tej planety, według Paracelsusa, jest Zofiel (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1).
Chnum -~ Anmael
Chobaliel - jak twierdzi Voltaire (w swoim dziele o aniołach; duchach i diabłach), Chobaliel jest jednym z upadłych aniołów, wymienianych w tradycjach o Henochu.
Chorob - anioł dziesiątej godziny dnia, służą-cy pod Orielem.
Chosniel ("osłona") - w zaklęciach Mojże-szowych, anioł dobrej pamięci i otwartego serca.
Chrail (Chreil) - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Chromme - w kabale, anioł pokrewny Nanaelowi.
Chrymos - anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Chszatra Wairja - jeden z sześciu ~ Amesza Spentów.
Chsziel -~ Kusziel
Chuabotej - w kabale, anioł pieczęci.
Chur (Churdad) - w mitologii staroperskiej, anioł tarczy słonecznej (zob. Clayton, Angelolony; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Churdad - w mitologii staroperskiej, anioł maja. Churdad włada także szóstym dniem każ-dego miesiąca. Jest jednym z ~ Amesza Spen-tów i do niego kierowane są modlitwy odma-wiane przy 56 bramie Raju (zob. The Dabistan, s. 164).
Chusza - jeden z piętnastu aniołów trono-wych, wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu anio-łów tej klasy podano w Apendyksie.
Chusziel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 317).
Chutriel - według kabalisty Josefa ben Abrahama Gikatilli, anioł zarządzający "Glinianą Mazią", to jest piątą z siedmiu "warstw piekła".
Ciemny anioł - Bóg lub anioł, który walczył z Jakubem w Penuel (por. Rdz 32, 25-32). Zródła przyjmujące, że był to anioł, utożsamiają go z Michałem, Urielem lub Metatronem. Według Zoharu (Wajiszla 170a) był nim Samael, "anioł Eza-wa" . W literaturze talmudycznej aniołem tym był Michał-Metatron. Zdaniem IQemensa Aleksan-dryjskiego, z Jakubem zmagał się Duch Święty (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 305; por. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 242). Walka Jakuba z aniołem jest tematem wielu obrazów wybitnych malarzy, m.in. Rembrandta i Dorego.
Cirja - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Corinne - żeński anioł występujący w powieści Jonathana Danielsa Clash of Angels. Cortak - Cartak
Curel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Curia - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Curiel (Zuriel) - anioł zodiaku rządzący zna-kiem Wagi (zob. Jobes, Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Cynabal - anioł służebny Warkana, króla po wietrza i władcy Dnia Pańskiego (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron; Shah, Occultism. Its Theory and Practice).
Czas - w tradycji kabalistycznej, "anioł ze zna-kiem słońca na czole, przelewający z kielicha do kielicha dwie substancje tworzące eliksir życia" widniejący na XIV karcie Tarota ( Wstrze-mięźliwość). Według Zoharu (Mikez 195b) hebrajskie słowo 'eth tłumaczone w Księdze Koheleta 9, 12 jako "czas" odnosi się do "anioła słu-żebnego odpowiedzialnego za wszystkie uczynki ludzi". W opowiadaniu Angoffa God Repents (w tomie Adventures in Heaven) Bóg roz-waża zniszczenie świata i wzywa na konsultację aniołów o imionach: Czas, Minuty i Sekundy.
Cadi'ael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Cadikel - anioł czwartku oraz archanioł wła-dający planetą Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Cadkiel (Cidkiel, Aza) - anioł sprawiedliwości. W Zoharze Cadkiel jest czwartym z dziesięciu archaniołów świata berija. [Jako Cidkiel, jest jed-nym z dwóch aniołów (drugim jest Jofiel) towarzyszących Michałowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 156) - przyp. tłum.) W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Cadkiel, zwany Kadisza (Święty), jest wymieniony wśród anio-łów strzegących bram Wschodniego Wiatru (por. Zadkiel). W kabale Cadkiel jest inteligencją (aniołem) planety Jowisz oraz aniołem stróżem Abrahama. W pierwotnej wersji poematu Long-fellowa The Gotden Legend Cadkiel występował jako władca Jowisza (w kolejnych edycjach utworu został zastąpiony przez Zobiachela). Cafcefiasz, Cafcefiel, Cafcefijasz, Calcelim, Calcelijasz - imiona anioła Metatrona.
Cafiel - w okultyzmie, anioł Księżyca (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte). Aniołami władającymi Księżycem są także Ja-hriel, Jadachiel, Zachariel i Gabriel.
Cafkiel (Cafkujel - "kontemplacja Boga") - w Zoharze, trzecia z dziesięciu świętych se-firot lub trzeci z dziesięciu archaniołów. Cafkiel jest także aniołem władającym planetą Saturn, jednak funkcję tę pełni tylko w sobotę (zob. Mathers, The Kabbalah Unveiled; The Greater Key of Solomon).
Cafniel - "święty sługa Boży" przywoływa-ny z zaklęciach "sporządzania i używania" lata-jącego dywanu (zob. Barrett, The Magus; Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Cafon -~ Zefon
Cakmakiel (Sakmakiel) - anioł zodiaku rzą-dzący znakiem Wodnika (zob. Prince o f Dark-ness, s. 178).
Carmiel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Carreau (Carnivean) - eks-książę chóru po-tęg; obecnie demon wzywany w litaniach sa-batowych (zob. Michaelis, Admirable History of Possession and Conversions of a Penitent Woman; por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 111). Według Histoire de la Magie en France Garineta Carreau był jednym z diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudun; pod nieobecność Ba-rucha Carreau pilnował kropli wody, która za-czarowała jej żołądek [sic!]. [Carreau jest także demonem "drugiej i trzeciej kategorii", który "nakłania do nieokazywania miłosierdzia" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) -przyp. tłum.]
Cartak (Cortak) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 225). Jako Cortak, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Cawnijasz, Cawcijasz - imiona anioła Metatrona.
Ce'an -- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Cedek - hebrajska nazwa planety Jowisz; źródłosłów imion ~ Cadkiel i -~ Zadkiel.
Cedekiasz - imię anioła zapisane po hebrajsku na pierwszym pentagramie planety Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Cedor - w apokryficznej Ewangelii Barttomieja (wersja łacińska), anioł sprawujący władzę nad Południem (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 507). W innej wersji tej samej ewan-gelii nosi on imię ~ Kerkouta.
Cedrion - anioł rządzący Południem, przy-woływany w zaklęciu sitowia (zob. Waite, The Lemegeton).
Cefon ~ Zefon
Cendrion - w księgach zaklęć, "święty anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów kaba-listycznych.
Cernajul - imię anioła siódmej sefiry, Necach (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Cerwiel (Cerwihel, Zeruel) - jeden z wodzów chóru księstw (obok Haniela, Nisrocha i innych). Cerwiel był też anielskim doradcą Dawida. W Księdze starożytności biblijnych Pseu-do-Filona czytamy: "I posłał Bóg Cerwihela, anioła mocy, aby pomógł Dawidowi zabić Go-liata" (zob. Barrett, The Magus).
Cetarari (Ktairi, Krarari) - jeden z czterech aniołów zimy (zob. De Plancy, Dictionnaire Infernal).
Chabalim - serafin lub cherubin przywoły-wany w kabalistycznych zaklęciach magicznych. Chabiel - jeden z wysokich rangą strażni-ków pierwszego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Chabril - anioł drugiej godziny nocy, służą-cy pod Farrisem.
Chachmal (Chachmiel) - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych, wymienionych w Księdze Razjela. Listę wszystkich 70 aniołów tej klasy podano w Apendyksie.
Chachmiel -~ Chachmal
Chadakiel --~ Hadakiel
Chafriel - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Chahoel - w kabale, jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku.
Chairoum - w Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy (~ Gabriel; Alfata). Chajroum trzyma w ręku "rózgę z ognia i usuwa nadmiar wilgoci, aby ziemia nie była zbyt mokra". (W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest Elbista (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp. tłum.]
Chajel (Chaszmal, Chajjiel, Chajael, Haszmal, Johiel, Jajael) - wódz chóru - chajot. Według hebrajskiej Księgi Henocha, wraz z Tegrim, Turielem, Mtnielem i Jehielem, sprawuje władzę nad dzikimi zwierz~tami.
Chajgidiel - w świecie asija (działania), lewa sefira odpowiadająca Chochmie (wiedza) w świecie berija (kreacji). Zob. Waite, The Holy Kabbalah, s. 256.
Chaj liel -~ Chajel
Chajliel H' (Chajjiel, Hajjiel, Hajjal, Hajleal "armia") - książę chajot. Przed Chajlielem "drżą wszystkie dzieci niebios". O tym potęż-nym aniele Merkawy mówi się również, że gdy-by zechciał, mógłby "w jednej ćhwili połknąć całą ziemię". Jeśli usługujący mu aniołowie nie odśpiewają o właściwej porze Trisagionu, Chaj-liel chłoszcze ich biczami z ognia (zob. hebrajska Księga Henocha 20).
chajlim - w hebrajskiej Księdze Henocha, chajlim to "armie anielskie dowodzone przez anioła Chajliela".
Chajlon - cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chajo - anioł tronowy przywoływany w zaklęciach magicznych. Jeden z piętnastu aniołów tej klasy, wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu podano w Apendyksie. Chalkatoura - w apokryficznej Ewangelii Barttomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie" [W polskim przekładzie Ewangelii Bartlmieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Chamael -~ Kamael
Chamiel - jeden z piętnastu aniołów trono-wych wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej (zob. Apendyks).
Chamuel ("ten, który szuka Boga" - Kamu-el, Haniel, Simiel itd.) - jeden z siedmiu ar-chaniołów i wódz chóru panowań; także, wraz z Nisrochem i innymi aniołami, wódz chóru potęg. Chamuel, podobnie jak Gabriel, uważa-ny jest za ~ anioła Getsemani (zob. Barrett, The Magus; etiopska Księga Henocha; Gales, The Chri-stian Lore of Angels, "National Review", wrze-sień 1910).
Chaniel - jeden z 70 aniołów amuletów poro-dowych, wymienionych w Księdze Razjela oraz w Amulets and Talismans Budge'a. W Ozar Mi-
drashim (t. 2, s. 316) Chaniel jest jednym z anio-łów strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Chantare - w tradycji okultystycznej, anioł pokrewny ~ Hahaela.
Charael - w Testamencie Salomona wypowie-dzenie imienia anioła Charaela zmusza do ucieczki demona Belbela (zob. Doresse, The Sec-ret Books of Egyptian Gnostics, s. 203).
Charawa ~ Charbiel
Charbi - anioł godziny piątej, służący pod Aasdarhonem (zob. Waite, The Lemegeton).
Charbiel (Charawa - "suchość") - anioł wy-znaczony do "zebrania i osuszenia wszystkich wód ziemi". To właśnie Charbiel osuszył wody Potopu (por. Rdz 8,14). Wspomina o nim Księga Razjela 11 oraz tradycje Maase Bereszit.
Charcjel (Charsjel) - w Heptameronie de Aba-no, anioł czwartego nieba, przywoływany z po-łudnia. Sprawuje władzę nad Dniem Pańskim (niedzielą).
Chardiel - w The Lemegeton Waite'a, anioł drugiej godziny dnia, służący pod Anaelem. Chardros - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Charis ("łaska") - w gnostycyzmie, jeden z lu-minarzy niebiańskich, emanacja boskiej woli. Charman - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dradarielem.
Charmeas - anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Charms - anioł dziewiątej godziny dnia, słu-żący pod Wadrielem.
Charnij - anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem.
Charout - według Ewangelii Bartłomieja, je-den z dziewiciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie" (Chalkatoura). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Charpon - anioł władający pierwszą godziną, dnia, służący pod Samaelem.
Charsjel ~ Charcjel
Charuch - anioł szóstej godziny dnia, służą- `' cy pod Samilem.
Charura'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Chasan - w The Greater Key o f Solomon Ma-thersa, anioł powietrza; jego imię widnieje na siódmym pentagramie Słońca.
Chasdiel - w tradycjach apokaliptycznych, imię Metatrona, "kiedy [anioł ten] wyświadcza dobro światu" (zob. hebrajska Księga Henocha 43). Chasdiel jest aniołem planety Wenus, a także (wraz z ~ Zadkielem) aniołem dobroci, którego imię wypisywano na mezuzach (zob. Księdza Razjela; Budge, Amulets and Talismans, s. 164, ?27). W Zoharze Chasdiel jest jednym z dwóch aniołów (drugim jest Szamsziel) towarzyszących Urielowi, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" drugiej chorągwi (zob. ?powieści Zoharu, s. 157-158).
Chasjel - jeden z aniołów Słońca (zob. Secret Grimoire o f Turiel, s. 33).
Chaskiel - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Imiona wszystkich 70 aniołów po-3ano w Apendyksie.
Chaszul - według Maseket Azilut, jeden z wo-dzów chóru chaszmalim (por. Ozar Midrashim, t. 1, s. 67).
Chaumel - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Chawakiasz - w The Magus Barretta, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Chasmal -~ Chaszmal
Chasmodaj - według Paracelsusa Cha daj jest jednym z duchów Księżyca; w 1`siężyca jest anioł Malach Be (zob. Chri izie History and Practice of Magic).
Chaszmal (Haszmal, Hajja) - wódz aniel-skiego chóru chaszmalim (panowań). W Zoharze; termin ten oznacza "wewnętrzną, boską sferę swiataiata, utajoną i zasłoniętą, w której zawieszone są litery Świętego Imienia" (zob. Talmud Cju~giga 13; por. Ez 1, 4). W The Legends o f the Jesus Ginzberga, "Chaszmal otacza tron Boga". Test on "ogniem-mówiącym aniołem" . Josef Al~ao w Sefer ha-'Ikarim (Księdze Zasad) powiada, że kiedy rabini mówią o Chaszmalu, mają na myśli "chajot ogniem-mówiącego" (por. też Gra-ves, Patai, Mity hebrajskie, s. 36). W Talmudzie Chagiga czytamy, że "któregoś razu pewien młody człowiek studiował wizję Ezechiela i gdy rozmyślał o aniele Chaszmalu, z Chaszmala wydobył się ogień i strawił go". Morał tej opo-wieści jest niejasny.
Chazjel (Hazjel, "wizja Boga") - cherubin wzywany w prośbach o zmiłowanie Boże. Cha-zjel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Apendyks). Jako -Bernael, jest aniołem ciemności. Repro-dukcję pieczęci Chazjela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260 (por. Falasha Anthology). W Pierwszej Księdze Kronik (23, 9) Chazjel to imię śmiertelnika, potomka Gerszonitów. Najprawdopodobniej kabaliści zapożyczyli imię Chazjel właśnie z tego źródła.
Chazkiel (Hizkiel) - wraz z Kafcjelem, pomocnik Gabriela, kiedy ten w czasie bitwy pełni funkcję "chorążego" trzeciej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158). W Ozar Midrashim (t. 2,
Chebo - jeden z 72 aniołów 72 kwinarii zodiaku.
Chedustaniel (Chedusitanik) - piątkowy anioł zamieszkujący trzecie niebo, przywoływany ze wschodu. Chedustaniel jest także jednym z aniołów planety Jowisz (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Chema - anioł gniewu, sprawujący władzę nad śmiercią zwierząt domowych; także anioł zniszczenia. Według Zoharu Chema wraz ze swoim anielskim bratem o imieniu ~ Af usiło-wali połknąć Mojżesza, i byłby im się ten zamysł powiódł, gdyby nie interwencja Boga. Kiedy Prawodawca został wypluty, zabił Chemę -to jeden z rzadkich wypadków, kiedy człowiek zdołał uśmiercić anioła. Podobnie jak Af, Chema był "na 500 farsangów wysoki", a jego ciało było "ze słupów czarnego i czerwonego ognia" (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews; t. 2, s. 308).
Chemos - bywa utożsamiany z Baal-Peorem i Nisrochem. W Raju utraconym I, 471, Chemos jest aniołem upadłym.
Cheratiel - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite, The Lemege-ton).
Cheriour - "straszliwy anioł", odpowiedzialny za karanie zbrodni i ściganie przestępców (zob. De Plancy, Dictionnaire In fernal).
Chermes - anioł dziewiątej godziny nocy, służący pod Nakorielem (zob. Waite, The Leme-geton).
Chermiel - anioł piątku, mieszkający w trzecim niebie, przywoływany z południa (zob. Bar-rett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Cherub (Cherubin) - w kabale Cherub jest jednym z aniołów powietrza. Jako Kerub, jest aniołem "z ognistym mieczem w dłoni, który zo-stał mianowany strażnikiem raju ziemskiego" (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon, s. 34): "Pierwszy anioł, który zgrzeszył, nazywany jest nie serafinem, lecz cherubinem" - powiada św. Tomasz z Akwinu w Sumie teologicznej. W Zoharze, Cherub jest wodzem chóru cherubi-nów. W Księdze Ezechiela (28, 14-15) Bóg przy-pomina królowi Tyru, że ustanowił go "jako wielkiego cheruba", i powiada: "Byłeś doskona-ły w postępowaniu swoim / od dni twego stwo-rzenia, / aż znalazła się w tobie nieprawość".
Cherubiel (Kerubiel) - eponimiczny wódz chóru cherubinów (Gabriel; Cherub).
cherubin nakrywający - według Blake'a (Va-la, or The Four Zoas) cherubin nakrywający to "Lu-cyfer w swej przebrzmiałej chwale" (por. Kozub-ska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 153).
Cherub opiekun - w Księdze Ezechiela 28, 16, określenie króla Tyru, którego Bóg obrócił "w popiół na ziemi".
Chesed ("miłość") - czwarta sefira.
Chesediel (Hoesediel, "miłosierdzie Boga") -podobnie jak Hodiel; Chesediel jest aniołem świata berija (jednego z czterech światów arche-typicznych). W La Kabbale Pratique Ambelaina, Chesediel jest wymieniony (obok Zadkiela) jako jeden z aniołów chóru chaszmalim lub panowań. Niektóre źródła traktują Chesediela jako jedną z dziesięciu świętych sefirot.
Chesetial - jeden z aniołów władających znakami zodiaku (zob. Agrippa, Three Books o f Occult Philosophy, t. 3).
Chirangiwah ~ Paraśurama
Chochma ("mądrość") - druga święta sefira (boska emanacja), uosabiana przez anioła Ra-zjela (Racjela). Według Mathersa (The Kabbala Llnveiled) Chochma jest pierwszym tworem Bo-żym oraz jedyną spośród boskich abstrakcji, która zmaterializowała się lub też została upersonifikowana (zob. Guignebert, The Jewish World in the Time o f Jesus; Se fer Jecira, s. 91).
Chochmael - według Leviego (Transcenden-tal Magic), anioł sefirot przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Choesed --~ Chesediel
Chofniel - według Midraszu Bereszit Menucha, wódz anielskiego chóru bene elohim ("dzieci Boga").
Choriel - anioł ósmej godziny dnia, służący pod Oskaebialem (zob. Waite, The Lemegeton; Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Chismael - anioł Jowisza; władcą tej planety, według Paracelsusa, jest Zofiel (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1).
Chnum -~ Anmael
Chobaliel - jak twierdzi Voltaire (w swoim dziele o aniołach; duchach i diabłach), Chobaliel jest jednym z upadłych aniołów, wymienianych w tradycjach o Henochu.
Chorob - anioł dziesiątej godziny dnia, służą-cy pod Orielem.
Chosniel ("osłona") - w zaklęciach Mojże-szowych, anioł dobrej pamięci i otwartego serca.
Chrail (Chreil) - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Chromme - w kabale, anioł pokrewny Nanaelowi.
Chrymos - anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Chszatra Wairja - jeden z sześciu ~ Amesza Spentów.
Chsziel -~ Kusziel
Chuabotej - w kabale, anioł pieczęci.
Chur (Churdad) - w mitologii staroperskiej, anioł tarczy słonecznej (zob. Clayton, Angelolony; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Churdad - w mitologii staroperskiej, anioł maja. Churdad włada także szóstym dniem każ-dego miesiąca. Jest jednym z ~ Amesza Spen-tów i do niego kierowane są modlitwy odma-wiane przy 56 bramie Raju (zob. The Dabistan, s. 164).
Chusza - jeden z piętnastu aniołów trono-wych, wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. Imiona wszystkich piętnastu anio-łów tej klasy podano w Apendyksie.
Chusziel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 317).
Chutriel - według kabalisty Josefa ben Abrahama Gikatilli, anioł zarządzający "Glinianą Mazią", to jest piątą z siedmiu "warstw piekła".
Ciemny anioł - Bóg lub anioł, który walczył z Jakubem w Penuel (por. Rdz 32, 25-32). Zródła przyjmujące, że był to anioł, utożsamiają go z Michałem, Urielem lub Metatronem. Według Zoharu (Wajiszla 170a) był nim Samael, "anioł Eza-wa" . W literaturze talmudycznej aniołem tym był Michał-Metatron. Zdaniem IQemensa Aleksan-dryjskiego, z Jakubem zmagał się Duch Święty (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 305; por. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 242). Walka Jakuba z aniołem jest tematem wielu obrazów wybitnych malarzy, m.in. Rembrandta i Dorego.
Cirja - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Corinne - żeński anioł występujący w powieści Jonathana Danielsa Clash of Angels. Cortak - Cartak
Curel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Curia - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych.
Curiel (Zuriel) - anioł zodiaku rządzący zna-kiem Wagi (zob. Jobes, Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Cynabal - anioł służebny Warkana, króla po wietrza i władcy Dnia Pańskiego (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron; Shah, Occultism. Its Theory and Practice).
Czas - w tradycji kabalistycznej, "anioł ze zna-kiem słońca na czole, przelewający z kielicha do kielicha dwie substancje tworzące eliksir życia" widniejący na XIV karcie Tarota ( Wstrze-mięźliwość). Według Zoharu (Mikez 195b) hebrajskie słowo 'eth tłumaczone w Księdze Koheleta 9, 12 jako "czas" odnosi się do "anioła słu-żebnego odpowiedzialnego za wszystkie uczynki ludzi". W opowiadaniu Angoffa God Repents (w tomie Adventures in Heaven) Bóg roz-waża zniszczenie świata i wzywa na konsultację aniołów o imionach: Czas, Minuty i Sekundy.
D
Daat
("wiedza") - w kabalistycznym systemie boskich emanacji, Daat
jednoczy w sobie drugą i trzecią ~ sefirę (zob. Runes, The Wisdom of the
Kabbalah).
Dabariel - jedna z wersji imienia Radueriel (.zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Dabria - jeden z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy spisali 204 (lub 94) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostali czterej niebiańscy skrybowie to: Ekanus, Sarea, Szelemiasz (Seleucja) i Asjel (zob. Czwarta Księga Ezdrasza; Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfow Starego Testamentu, s. 100).
Dabriel - niebiański pisarz utożsamiany z ~ Wretilem. Dabriel jest także aniołem poniedziałku, zamieszkującym pierwsze niebo i przywoływanym z północy (zob. de Abano, Heptameron).
Daden - w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska, zamieszkująca szóste niebo (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Dagiel (Dajel) - anioł ustanowiony nad rybami. Według Barretta (The Magus) Dagiel jest przywoływany podczas piątkowych obrzędów magicznych. W zaklęciach nazywany jest "wielkim aniołem, mocarnym i potężnym księciem",a prośby do niego zanoszone są w imieniu "gwiazdy" Wenus (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition; Księga świętej magii Abru-Melina; de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Dagimiel - anioł rządzący znakami zodiaku (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Dagon - w Raju utraconym I, 538, upadły anioł; w mitologii Fenicjan, bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora, pół człowieka, pół ryby.
Dahak -~ Aryman
Dahariel (Dariel) - w Pirke Hejchalot, strażnik pierwszego nieba, anioł chóru ~ szinanim. W Hejchalot Rabati Dahariel jest strażnikiem piątego nieba.
Dahawauron - książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. 1, s. 117).
Dahawiel (Kahawiel) - jeden z siedmiu strażników pierwszego nieba (zob. Hejchalot Rabati).
Dahnaj - jeden ze "świętych aniołów Bożych", których jednak można przywołać za pomocą czarnej magii (zob. Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts).
Daj (Dej) - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł chóru potęg. W mitologii staroperskiej Daj był aniołem grudnia.
Dajel ~ Dagiel
Dajmon -~ Demon
Daksza - jedno z siedmiu świetlistych bóstw mitologii wedyjskiej (~ aditjowie).
Dalkiel - anioł piekła, władca Szeolu, czasem utożsamiany z -~ Rugzjelem. W Baraita de Massachet Gehinnom Dalkiel obsługuje siódmą komorę piekła, "karząc dziesięć narodów"; służy pod rozkazami Dumy, anioła śmiertelnej ciszy (zob. pisma Józefa ben Abrahama Gikatilli).
Dalkujel - w kabale, jeden z trzech książąt trzeciego nieba (dwaj pozostali to Jabniel i Rabacjel). Wszyscy trzej sprawują władzę nad og-niem, a ich zwierzchnikiem jest Anahel. Dalkujel jest pomocnikiem anioła o imieniu ~ Oul.
Dalmaj (Dalmaii, Damlaj) - w okultyzmie, "święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium Verum; Waite, The Book of Ceremonial Magic).
Damabiasz - anioł chóru aniołów, opiekun łodzi i statków. Damabiasz jest też jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Jego aniołem pokrewnym jest Ptebiou (reprodukcję pieczęci Damabiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294).
Damabiat - anioł chóru potęg, przywoływany w zaklęciach kabalistycznych. Ukazuje się pod postacią pięknej kobiety (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Dameal - anioł wtorku, zamieszkujący piąte niebo i przywoływany ze wschodu (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Dameb'el - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom o f the Kabbalah).
Damiel - anioł godziny piątej, służący pod rozkazami -~ Sazkiela; według innych źródeł anioł godziny dziewiątej, służący pod Wadrielem. Damiel jest jednym z aniołów przywoływanych w zaklęciu miecza (zob. Waite, The Lemegeton; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Daniel (Danjal, "Bóg jest moim sędzią") - według Waite'a (The Lemegeton), anioł chóru księstw. Daniel (jako Danjal) jest jednym z upadłych aniołów wymienianych w tradycjach o Henochu. W "niższym świecie" sprawuje władzę nad prawnikami (reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289). Z kolei według Barretta (The Magus) Daniel jest wysokim rangą aniołem (jednym z 72) noszącym boskie imię Szemhameforasz.
Danjal -~ Daniel
Dara - w mitologii perskiej, anioł deszczu i rzek (zob. The Dabistan, s. 378).
Darbiel - anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem (zob. Waite, The Lemegeton). Dardael ~ Dardiel
Darda'il - w tradycji islamu, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmów (zob. Hughes, Dictionary of Islam).
Dardariel - wódz aniołów jedenastej godziny nocy.
Dardiel - jeden z trzech aniołów Dnia Pańskiego (niedzieli); dwaj pozostali to Michał i Hurtapel (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Daresjel - anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Dargitael - w literaturze Hejchalot (Maase 1Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Dariel Dahariel
Darioel - jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Darkiel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi.trashim, t. 2, s. 316).
Darkujel - anioł poniedziałku, zamieszkujący pierwsze niebo, przywoływany z południa (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron). Darmosjel - anioł dwunastej godziny nocy, służący pod Sarindielem.
Dasim - jeden z pięciu synów muzułmańskiego archanioła Iblisa (Eblisa). Dasim jest demonem niezgody. Pozostali czterej synowie Iblisa to: Awar, demon rozpusty; Sut, demon kłamstwa; Tir, demon nieszczęśliwych wypadków; Zalambur, demon nieuczciwości kupieckiej.
Dawejte - w gnostycyzmie, jedna z czterech mocy niebiańskich otaczających Niezrodzonego (tj.. Boga).
Dawid - w gnostycyzmie, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Dealzhat - w kabalistycznej tradycji Mojżeszowej, sekretne, potężne imię Boga lub wyso-kiego rangą anioła, którego użył Jozue, aby za-trzymać słońce i księżyc (por. Joz 10, 12-13).
Degaliel - imię anioła widniejące na trzecim pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic, s. 49).
Deharhiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Deheborim - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący pierwszego nieba.
Deliel - jeden z aniołów czwartej wysokości, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Almadel Salomona). Według Corneliusa Agrippy anioł władający zodiakiem (zob. Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Delukiel - jeden z aniołów strzegących siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Demiurg (Demiourgos) - gnostyk Bazylides nazywa Demiurgiem wiellciego archonta. Według Walentyna był to "Bogu podobny anioł", tożsamy z Bogiem Żydów. Określając Demiurga jako "architekta wszechświata", Walentyn przyjmował, że to nie Bóg lecz Demiurg stworzył świat materialny, na prośbę Niepoznawalnego (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Christianity, s. 107; Ireneusz, Contra haereses I, 1; Jonas, Religia gnozy; Rudolph, Gnoza). W kabale greckim Demiourgosem jest anioł Metatron (zob. Westcott, An Introduction to the Study of the Kabbalah).
Demoniarch - jedno z określeń Szatana (zob. Schneweis, Angels and Demons According to Lactantius, s. 105).
Deramiel - wedlug Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł służący w trzecim niebie.
Derdekea - w gnostyckiej Parafrazie Sema, żeńska istota niebiańska, która zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka; w tekście tym Derdekea nazywana jest "Najwyższą Matką".
Diabolus lub Diabolos - w Holy War Bunyana Diabolus jest diabłem. Jego pomocnikami w walce z Szadajem (Bogiem) są Apollyon, Pyton, Cerberus, Legion oraz inni "diabolianie".
Diburiel - jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Didnaor - anioł wspomniany w Księdze Razjela (Sefer Raziel).
Dina - anioł strzegący Prawa (Tory); także anioł mądrości. Dina jest znany również jako Jefefiasz i Jofiel. Według tradycji, w dniu Stworzenia Dina nauczył dusze ludzkie 70 języków. Anioł ten jest mieszkańcem siódmego nieba (zob. Życie Adama i Ewy; M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Diniel - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych. Diniel jest także wymieniany jako jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. W syryjskiej Księdze Opieki jest aniołem przyzywanym (wraz z Michałem, Prukielem i Zadikielem) w zaklęciu "związania języka władcy" .
Dirachiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Według Barretta (The Magus, t. 2) Dirachiel jest "dodatkowym" elektorem piekła.
Dirael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu nieba).
Dni - określenie aniołów (zob. pisma Teodotusa w: The Ante-Nicene Fathers Library). Dobiel ~ Dubiel
Dodekas - w gnostycyzmie Walentyna, moce niebiańskie działające pod zwierzchnictwem -~ ogdoady.
Dokiel - "anioł wagowy" lub, jak w Testamencie Abrahama 13, "słoneczny archanioł, trzymający wagę" (zob. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 54).
Doksomedon - według gnostyckiej Doktryny prawdy Zostarianosa, jedna z najpotężniejszych istot niebiańskich.
Domedon-Doksomedon - "eon eonów', jedna z istot tworzących niebiańską ~ ogdoadę (zob. Doresse, The Secret Books o f the Egyptian Gnostics, s. 178).
Domiel (Dumiel, Abir Gahidriom) - w mistycyzmie Merkawy, anioł strzegący szóstego pałacu siódmego nieba. Domiel jest archontem, "księciem majestatu, strachu i drżenia". Jest także władcą czterech żywiołów (zob. Barrett, The Magus; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie). Jako odźwierny piekieł - powiada Scholem w Major Trends in Jewish Mysticism - Domiel bywa niesłusznie utożsamiany z ~ Dumą.
Domos (Domol) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych; także jedno z imion "złego oka" (zob. Budge, Amulets and Talismans).
Donachiel - w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Donahan - w kabale, archanioł przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Donel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Doniel - jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Donkuel - książę miłości; w magii rytualnej, anioł pomagający w zdobyciu upragnionej kobiety (zob. Waite, The Book o f Ceremonial Magic, s. 301).
Donosiciel - w Zoharze, jedno z określeń Szatana.
Doremiel - anioł piątku, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Dormiel - jeden z wielu aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Doucheil - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Dout - w Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Imiona owych aniołów wyjawił Bartłomiejowi Beliar. [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Drakon - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Dramazod - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Dramozin - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Dremelet - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Drial - jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Drop - w gnostyckim Kodeksie berlińskim, żeńska istota niebiańska, która zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka (Derdekea).
Drsmiel - jedno z nomina barbara. Drsmiel jest złym aniołem, przywoływanym w zaklęciach magicznych, mających skłócić małżonków (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Dubiel (Dobiel, "bóg-niedźwiedź") - anioł opiekuńczy Persji i jeden z oskarżycieli Izraela. Według legendy Dubiel zastępował przez 21 dni Gabriela w niebie, gdy ten popadł w tymczasową niełaskę (zob. Talmud Joma 79a). W świetle innej legendy, głoszącej, że wszyscy spośród 70 (lub 72) aniołów narodów (oprócz Michała, patrona Izraela) zgrzeszyli, uczestniczac w waśniach między narodami, Dubiel musi być uważany za anioła upadłego lub demona. [według hebrajskiej Księgi Henocha 26, 12, Dubiel wraz z Samaelem są przedstawicielami Szatana w sądzie niebiańskim (zob. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów StaYego Testamentu, :. 38) - przyp. tłum.]
Duchiel - anioł przywoływany w zaklęciach salomonowych zmuszających demony do posluszeństwa (zob. Mathers, The Greater Key o f Salomon).
Duma lub Douma (aram.: cisza) - anioł milczenia i śmiertelnej ciszy. Duma jest także aniołem opiekuńczym Egiptu, księciem piekła oraz aniołem rozgrzeszenia. Według Zoharu ma on pod sobą "dziesiątki tysięcy aniołów zniszcze-nia", a także jest "wodzem demonów gehenny (tj. piekła]; towarzyszy mu orszak dwunastu tysięcy miriadów złych duchów, a wszystkie zajmują się karaniem grzeszników" (zob. Muller, History of Jewish Mysticism). W babilońskiej legendzie o zstąpieniu Istar do Hadesu Duma występuje jako strażnik czternastej bramy (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions). Duma jest też popularnym bohaterem żydowskiego folkloru. LB. Singer w Short Friday mówi o Dumie jako "tysiącookim aniele śmierci, uzbrojonym w ognisty bicz i miecz z płomieni".
Dumariel - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Durba'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Duwdewijasz - jedno z licznych imion anioła Metatrona.
Dynamis - jeden z siedmiu eonów, które, wedle Pistis Sofia, zrodziły najwyższych rangą aniołów. W gnostycyzmie Dynamis jest głównym męskim uosobieniem siły, tak jak Pistis Sofia jest główną żeńską personifikacją mądrości (zob. Preisendanz, Papyri Graecae Magicae, t. 2). W literaturze Hejchalot Dynamis to sekretne imię anioła Metatrona (zob. Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Steiner (The Work o f the Angels in Man's Astral Body) utożsamia Dynamisa z anielskim chórem mocy.
Dżabriel ~ Dżibril
Dżibril (Dżabriel, Dżabril, Dżibra'il, Dżabrijel, Abruel) - w tradycji koranicznej, imię Ga-briela, zwanego w Koranie "wiernym duchem" . W arabskich formułach egzorcyzmów nosi on imię Dżibra'il i pełni funkcję anioła stróża (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of IsIam). W mitologii perskiej Dżibril to Bahram, "najpotężniejszy z aniołów", a także "Serosz, zwiastun" (zob. The Dabistan, s. 127, 379).
Dabariel - jedna z wersji imienia Radueriel (.zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Dabria - jeden z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy spisali 204 (lub 94) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostali czterej niebiańscy skrybowie to: Ekanus, Sarea, Szelemiasz (Seleucja) i Asjel (zob. Czwarta Księga Ezdrasza; Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfow Starego Testamentu, s. 100).
Dabriel - niebiański pisarz utożsamiany z ~ Wretilem. Dabriel jest także aniołem poniedziałku, zamieszkującym pierwsze niebo i przywoływanym z północy (zob. de Abano, Heptameron).
Daden - w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska, zamieszkująca szóste niebo (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Dagiel (Dajel) - anioł ustanowiony nad rybami. Według Barretta (The Magus) Dagiel jest przywoływany podczas piątkowych obrzędów magicznych. W zaklęciach nazywany jest "wielkim aniołem, mocarnym i potężnym księciem",a prośby do niego zanoszone są w imieniu "gwiazdy" Wenus (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition; Księga świętej magii Abru-Melina; de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Dagimiel - anioł rządzący znakami zodiaku (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Dagon - w Raju utraconym I, 538, upadły anioł; w mitologii Fenicjan, bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora, pół człowieka, pół ryby.
Dahak -~ Aryman
Dahariel (Dariel) - w Pirke Hejchalot, strażnik pierwszego nieba, anioł chóru ~ szinanim. W Hejchalot Rabati Dahariel jest strażnikiem piątego nieba.
Dahawauron - książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. 1, s. 117).
Dahawiel (Kahawiel) - jeden z siedmiu strażników pierwszego nieba (zob. Hejchalot Rabati).
Dahnaj - jeden ze "świętych aniołów Bożych", których jednak można przywołać za pomocą czarnej magii (zob. Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts).
Daj (Dej) - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł chóru potęg. W mitologii staroperskiej Daj był aniołem grudnia.
Dajel ~ Dagiel
Dajmon -~ Demon
Daksza - jedno z siedmiu świetlistych bóstw mitologii wedyjskiej (~ aditjowie).
Dalkiel - anioł piekła, władca Szeolu, czasem utożsamiany z -~ Rugzjelem. W Baraita de Massachet Gehinnom Dalkiel obsługuje siódmą komorę piekła, "karząc dziesięć narodów"; służy pod rozkazami Dumy, anioła śmiertelnej ciszy (zob. pisma Józefa ben Abrahama Gikatilli).
Dalkujel - w kabale, jeden z trzech książąt trzeciego nieba (dwaj pozostali to Jabniel i Rabacjel). Wszyscy trzej sprawują władzę nad og-niem, a ich zwierzchnikiem jest Anahel. Dalkujel jest pomocnikiem anioła o imieniu ~ Oul.
Dalmaj (Dalmaii, Damlaj) - w okultyzmie, "święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium Verum; Waite, The Book of Ceremonial Magic).
Damabiasz - anioł chóru aniołów, opiekun łodzi i statków. Damabiasz jest też jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Jego aniołem pokrewnym jest Ptebiou (reprodukcję pieczęci Damabiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294).
Damabiat - anioł chóru potęg, przywoływany w zaklęciach kabalistycznych. Ukazuje się pod postacią pięknej kobiety (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Dameal - anioł wtorku, zamieszkujący piąte niebo i przywoływany ze wschodu (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Dameb'el - jeden z 72 aniołów władających 72 kwinariami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom o f the Kabbalah).
Damiel - anioł godziny piątej, służący pod rozkazami -~ Sazkiela; według innych źródeł anioł godziny dziewiątej, służący pod Wadrielem. Damiel jest jednym z aniołów przywoływanych w zaklęciu miecza (zob. Waite, The Lemegeton; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Daniel (Danjal, "Bóg jest moim sędzią") - według Waite'a (The Lemegeton), anioł chóru księstw. Daniel (jako Danjal) jest jednym z upadłych aniołów wymienianych w tradycjach o Henochu. W "niższym świecie" sprawuje władzę nad prawnikami (reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 289). Z kolei według Barretta (The Magus) Daniel jest wysokim rangą aniołem (jednym z 72) noszącym boskie imię Szemhameforasz.
Danjal -~ Daniel
Dara - w mitologii perskiej, anioł deszczu i rzek (zob. The Dabistan, s. 378).
Darbiel - anioł dziesiątej godziny dnia, słu-żący pod Orielem (zob. Waite, The Lemegeton). Dardael ~ Dardiel
Darda'il - w tradycji islamu, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmów (zob. Hughes, Dictionary of Islam).
Dardariel - wódz aniołów jedenastej godziny nocy.
Dardiel - jeden z trzech aniołów Dnia Pańskiego (niedzieli); dwaj pozostali to Michał i Hurtapel (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Daresjel - anioł pierwszej godziny dnia, służący pod Samaelem.
Dargitael - w literaturze Hejchalot (Maase 1Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Dariel Dahariel
Darioel - jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Darkiel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi.trashim, t. 2, s. 316).
Darkujel - anioł poniedziałku, zamieszkujący pierwsze niebo, przywoływany z południa (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron). Darmosjel - anioł dwunastej godziny nocy, służący pod Sarindielem.
Dasim - jeden z pięciu synów muzułmańskiego archanioła Iblisa (Eblisa). Dasim jest demonem niezgody. Pozostali czterej synowie Iblisa to: Awar, demon rozpusty; Sut, demon kłamstwa; Tir, demon nieszczęśliwych wypadków; Zalambur, demon nieuczciwości kupieckiej.
Dawejte - w gnostycyzmie, jedna z czterech mocy niebiańskich otaczających Niezrodzonego (tj.. Boga).
Dawid - w gnostycyzmie, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Dealzhat - w kabalistycznej tradycji Mojżeszowej, sekretne, potężne imię Boga lub wyso-kiego rangą anioła, którego użył Jozue, aby za-trzymać słońce i księżyc (por. Joz 10, 12-13).
Degaliel - imię anioła widniejące na trzecim pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic, s. 49).
Deharhiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Deheborim - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący pierwszego nieba.
Deliel - jeden z aniołów czwartej wysokości, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Almadel Salomona). Według Corneliusa Agrippy anioł władający zodiakiem (zob. Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Delukiel - jeden z aniołów strzegących siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Demiurg (Demiourgos) - gnostyk Bazylides nazywa Demiurgiem wiellciego archonta. Według Walentyna był to "Bogu podobny anioł", tożsamy z Bogiem Żydów. Określając Demiurga jako "architekta wszechświata", Walentyn przyjmował, że to nie Bóg lecz Demiurg stworzył świat materialny, na prośbę Niepoznawalnego (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Christianity, s. 107; Ireneusz, Contra haereses I, 1; Jonas, Religia gnozy; Rudolph, Gnoza). W kabale greckim Demiourgosem jest anioł Metatron (zob. Westcott, An Introduction to the Study of the Kabbalah).
Demoniarch - jedno z określeń Szatana (zob. Schneweis, Angels and Demons According to Lactantius, s. 105).
Deramiel - wedlug Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł służący w trzecim niebie.
Derdekea - w gnostyckiej Parafrazie Sema, żeńska istota niebiańska, która zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka; w tekście tym Derdekea nazywana jest "Najwyższą Matką".
Diabolus lub Diabolos - w Holy War Bunyana Diabolus jest diabłem. Jego pomocnikami w walce z Szadajem (Bogiem) są Apollyon, Pyton, Cerberus, Legion oraz inni "diabolianie".
Diburiel - jedna z form imienia Radueriel (zob. hebrajska Księga Henocha 27).
Didnaor - anioł wspomniany w Księdze Razjela (Sefer Raziel).
Dina - anioł strzegący Prawa (Tory); także anioł mądrości. Dina jest znany również jako Jefefiasz i Jofiel. Według tradycji, w dniu Stworzenia Dina nauczył dusze ludzkie 70 języków. Anioł ten jest mieszkańcem siódmego nieba (zob. Życie Adama i Ewy; M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Diniel - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych. Diniel jest także wymieniany jako jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. W syryjskiej Księdze Opieki jest aniołem przyzywanym (wraz z Michałem, Prukielem i Zadikielem) w zaklęciu "związania języka władcy" .
Dirachiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Według Barretta (The Magus, t. 2) Dirachiel jest "dodatkowym" elektorem piekła.
Dirael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu nieba).
Dni - określenie aniołów (zob. pisma Teodotusa w: The Ante-Nicene Fathers Library). Dobiel ~ Dubiel
Dodekas - w gnostycyzmie Walentyna, moce niebiańskie działające pod zwierzchnictwem -~ ogdoady.
Dokiel - "anioł wagowy" lub, jak w Testamencie Abrahama 13, "słoneczny archanioł, trzymający wagę" (zob. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 54).
Doksomedon - według gnostyckiej Doktryny prawdy Zostarianosa, jedna z najpotężniejszych istot niebiańskich.
Domedon-Doksomedon - "eon eonów', jedna z istot tworzących niebiańską ~ ogdoadę (zob. Doresse, The Secret Books o f the Egyptian Gnostics, s. 178).
Domiel (Dumiel, Abir Gahidriom) - w mistycyzmie Merkawy, anioł strzegący szóstego pałacu siódmego nieba. Domiel jest archontem, "księciem majestatu, strachu i drżenia". Jest także władcą czterech żywiołów (zob. Barrett, The Magus; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie). Jako odźwierny piekieł - powiada Scholem w Major Trends in Jewish Mysticism - Domiel bywa niesłusznie utożsamiany z ~ Dumą.
Domos (Domol) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych; także jedno z imion "złego oka" (zob. Budge, Amulets and Talismans).
Donachiel - w okultyzmie, anioł przywoływany w zaklęciach przeciwko demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Donahan - w kabale, archanioł przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Donel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Doniel - jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Donkuel - książę miłości; w magii rytualnej, anioł pomagający w zdobyciu upragnionej kobiety (zob. Waite, The Book o f Ceremonial Magic, s. 301).
Donosiciel - w Zoharze, jedno z określeń Szatana.
Doremiel - anioł piątku, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus).
Dormiel - jeden z wielu aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Doucheil - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Dout - w Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Imiona owych aniołów wyjawił Bartłomiejowi Beliar. [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Drakon - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Dramazod - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Dramozin - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Dremelet - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Drial - jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Drop - w gnostyckim Kodeksie berlińskim, żeńska istota niebiańska, która zstępuje na zie-mię, aby zbawić człowieka (Derdekea).
Drsmiel - jedno z nomina barbara. Drsmiel jest złym aniołem, przywoływanym w zaklęciach magicznych, mających skłócić małżonków (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Dubiel (Dobiel, "bóg-niedźwiedź") - anioł opiekuńczy Persji i jeden z oskarżycieli Izraela. Według legendy Dubiel zastępował przez 21 dni Gabriela w niebie, gdy ten popadł w tymczasową niełaskę (zob. Talmud Joma 79a). W świetle innej legendy, głoszącej, że wszyscy spośród 70 (lub 72) aniołów narodów (oprócz Michała, patrona Izraela) zgrzeszyli, uczestniczac w waśniach między narodami, Dubiel musi być uważany za anioła upadłego lub demona. [według hebrajskiej Księgi Henocha 26, 12, Dubiel wraz z Samaelem są przedstawicielami Szatana w sądzie niebiańskim (zob. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów StaYego Testamentu, :. 38) - przyp. tłum.]
Duchiel - anioł przywoływany w zaklęciach salomonowych zmuszających demony do posluszeństwa (zob. Mathers, The Greater Key o f Salomon).
Duma lub Douma (aram.: cisza) - anioł milczenia i śmiertelnej ciszy. Duma jest także aniołem opiekuńczym Egiptu, księciem piekła oraz aniołem rozgrzeszenia. Według Zoharu ma on pod sobą "dziesiątki tysięcy aniołów zniszcze-nia", a także jest "wodzem demonów gehenny (tj. piekła]; towarzyszy mu orszak dwunastu tysięcy miriadów złych duchów, a wszystkie zajmują się karaniem grzeszników" (zob. Muller, History of Jewish Mysticism). W babilońskiej legendzie o zstąpieniu Istar do Hadesu Duma występuje jako strażnik czternastej bramy (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions). Duma jest też popularnym bohaterem żydowskiego folkloru. LB. Singer w Short Friday mówi o Dumie jako "tysiącookim aniele śmierci, uzbrojonym w ognisty bicz i miecz z płomieni".
Dumariel - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Durba'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Duwdewijasz - jedno z licznych imion anioła Metatrona.
Dynamis - jeden z siedmiu eonów, które, wedle Pistis Sofia, zrodziły najwyższych rangą aniołów. W gnostycyzmie Dynamis jest głównym męskim uosobieniem siły, tak jak Pistis Sofia jest główną żeńską personifikacją mądrości (zob. Preisendanz, Papyri Graecae Magicae, t. 2). W literaturze Hejchalot Dynamis to sekretne imię anioła Metatrona (zob. Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Steiner (The Work o f the Angels in Man's Astral Body) utożsamia Dynamisa z anielskim chórem mocy.
Dżabriel ~ Dżibril
Dżibril (Dżabriel, Dżabril, Dżibra'il, Dżabrijel, Abruel) - w tradycji koranicznej, imię Ga-briela, zwanego w Koranie "wiernym duchem" . W arabskich formułach egzorcyzmów nosi on imię Dżibra'il i pełni funkcję anioła stróża (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of IsIam). W mitologii perskiej Dżibril to Bahram, "najpotężniejszy z aniołów", a także "Serosz, zwiastun" (zob. The Dabistan, s. 127, 379).
E
Ea - bykokształtny
anioł
Ebel (Aebel) - jeden z trzech aniołów służebnych (dwa pozostałe to Anusz i Szetel), których Bóg wyznaczył do pomocy Adamowi raju. Według jalkut Reubeni oraz Życia Adama : Ezuy, aniołowie ci "piekli mięsiwo" dla Adama, nawet "wyrabiali dlań wino".
Eblis (Iblis, Haris, "rozpacz") - w mitologii perskiej i arabskiej, Eblis jest odpowiednikiem judeochrześcijańskiego Szatana. Według Ibn Abbasa, Eblis, jako wysoki rangą anioł, był niegdyś ozdobą niebiańskiego raju (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature). W orientalnym romansie o Vatheku Beckford charakteryzuje Eblisa następująco: ,,Przed swoim upadkiem, nosił on imię Azazel. Kiedy Bóg stworzył Adama, rozkazał wszystkim aniołom, aby oddały mu pokłon, Eblis jednak odmówił" (por. Koran, sura XVIII, 50). Legendę tę przytacza również Ginzberg w The Legends of the Jews, t. 1, s. 63: "Czyż ja, stworzony z bezdymnego ognia, mam oddawać cześć isto- cie uczynionej z prochu?" - pytał anioł. Za karę Bóg zamienił Eblisa w szejtana (diabła), a ten stał się ojcem wszystkich diabłów. Według św. Augustyna (Enchiridion, 28) i Mahometa (Koran XVIII, 50) Eblis to dżinu, a nie anioł czy też anioł upadły. Mitologia arabska zna trzy kategorie duchów: aniołowie, dżinny (dobre i złe) oraz demony. Jak głosi legenda, Mahomet nauczył prawnuka Eblisa niektórych sur Koranu (zob. The Encyclopaedia of Islam, t. 3, s. 191).
Ebriel - dziewiąta z dziesięciu -~ sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Izaaka ha-Kohena z Sorii).
Ebuhuel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Ebuhuela można przywołać za pomocą zaklęć kabalistycznych.
Efchal (Efchiel) - prawdopodobnie jedno z imion anioła Zofiela (zob. Księga Razjela I, 42b; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie; West, Names of Milton's Angels, "Studies in Philology" XLVII, 2)
Efniel - anioł chóru cherubinów (zob. Ksi?ga Razjela). Wed?ug Westa (Names of Milton's Angels. "Studies in Philology" XLVII, 2) w Raju utraconym Miltona anioł ten występuje pod imieniem Zefon.
Egibiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Egion - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Eglun (Aeglun) - duch (geniusz) błyskawicy i jeden z duchów godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Egrimiel (Egrumiel) - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jednej z sal (pałaców) szóstego nieba.
Egzael -- w etiopskiej Księdze Henocha, "dziesiąty spośród potężnych aniołów, którzy nauczyli ludzi budować machiny wojenne, wyrabiać ozdoby ze srebra i złota, nosić biżuterię, używać perfum" itd. Prawdopodobnie jego siedzibą jest piekło (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 64).
Egziston - anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ehajasz (Aehajasz) - jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Eheres - w tradycji okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis; Shah, Occultism. Its Theory and Practice, s. 25). Lewis Spence twierdzi, że Eheres to "określenie Ducha Swiętego".
Eirnilus - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), geniusz (anioł) naznaczony nad owocami. Jest on także aniołem godziny szóstej.
Eistibus -duch uświęcenia, jeden z aniołów godziny czwartej.
Ejael - anioł sprawujący pieczę nad naukami tajemnymi; także anioł długowieczności. Ejael jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Abiou. Reprodukcję pieczęci Ejaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294. Przywołując Ejaela, inwokant powinien wyrecytować czwarty wers Psalmu 37.
Ejszet Zenunim (Iszet Zenunim) - w kabale, żeński anioł rozpusty i nierządu, jedna z czterech towarzyszek -~ Samaela.
Ekanus (Elkam) - według Czwartej Księgi Ezdrasza 14, 42, Ekanus jest jednym z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy z rozkazu Boga spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostałymi "mężami" byli Sarea, Dabria, Selemia i Asjel. W niektórych wersjach tej legendy Ekanusa zastąpił Etan. Siedemdziesiąt spośród owych ksiąg miało być przechowywane w ukryciu i udostępniane jedynie "najmądrzejszym Żydom"; zawierały one wiedzę ezoteryczną. Reszta mogła być dopuszczona do "użytku publicznego" (por. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 100).
Ekstabor - "jeden ze sprawiedliwych aniołów Boga" przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonie; Shah, Occultism, s. 23).
El (Im. Elohim) - określenie Boga lub anioła. W kananejskiej tradycji epicznej El jest aniołem, który z kobietą śmiertelną spłodził Szahara i Szalima.
Eladel - jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (Runes, The Wisdom of the KabbaIah).
El-Adrel - według Shaha (The Secret Lore o f Magic, s. 248), duch (anioł) potrafiący sprawić, że inwokant usłyszy wybraną przez siebie muzyk . Imię to wymienia Księga Potęg.
Elamiz - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Elamos - w Salomonowych obrzędach magicznych, duch wzywany w modlitwie przez mistrza przywołań (zob. Grimorium Verum). El Auria - anioł płomieni. El Auria bywa utożsamiany z Ourielem lub Urielem.
Eleinos - w gnostycyzmie, jeden z eonów (zob. Doresse, The Secret Books o f the Egyptian Gnostics).
El El - jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Elelet (Helelet) - w gnostyckim traktacie Istota (hipostaza) archontów, potężna istota niebiańska: "wielki anioł, który stoi przed Duchem Świętym"; "jego postać była jak czyste złoto, a szata jak śnieg" (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 178). W gnostyckim Apokryfie Jana Elelet to jedna z czterech istot niebiańskich, towarzyszących arcyeonowi, Autogenesowi (zob. Rudolph, Gnoza, s. 73, 118, 123).
Elemiasz - w Sefer Jecira, jeden z ośmiu serafinów Drzewa Życia oraz jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz. Elemiasz jest aniołem podróży i wypraw morskich. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Senacher (reprodukcję pieczęci Elemiasza zob. w: Ambelain, La ICabbale Prati9ue, s. 260).
Eliasz (gr. Elias - "moim Bogiem jest Jehowa") - według Starego Testamentu tylko dwóch żydowskich patriarchów dostało się do nieba jeszcze za życia: Henocha "zabrał" Bóg (zob. Rdz 5, 23); Eliasz został zabrany "wozem ognistym" (zob. 2Kr12, 11). Henoch został przemieniony w anioła Metatrona, a Eliasz w anioła Sandalfona (choć istnieje także legenda głosząca, że Eliasz od samego początku był aniołem, "jednym z najwyższych rangą i najpotężniej szych wśród ognistych aniołów"). Inna legenda opowiada o tym, jak Eliasz pokonał w walce anioła śmierci i byłby go unicestwił, gdyby nie interwencja Boga (który najwyraźniej miał w stosunku do anioła śmierci dalsze plany). W Talmudzie znajdujemy podobną opowieść o spotkaniu Mojżesza z kilkoma aniołami śmierci. W Księdze Malachiasza 3, 23 znajduje się przepowiednia o Eliaszu jako zwiastunie Mesjasza. W Ewangelii według św. Łukasza 9, 30 Eliasz ukazuje się wraz z Mojżeszem na Górze Przemienienia, rozmawiając o odejściu Jezusa, "którego miał dokonać w Jerozolimie". Według Pirke rabi Eliezer Eliasz pełni w niebie funkcję przewodnika dusz ludzkich, a do jego obowiązków należy "czuwanie na rozstajnych drogach raju i kierowanie dusz pobożnych do miejsc im wyznaczonych". Chasydzki rabi Elimelech z Leżajska (1717-1786) określał Eliasza po jego przemienieniu jako --ł anioła przymierza. W domach żydowskich, podczas święta Pesech (Paschy), napełnia się winem puchar Eliasza, a w czasie sederu zostawia się wolne krzesło dla Eliasza, "oczekiwanego gościa" (zob. Ginzberg, The Legends o f the jews; Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ?ydowskich, s. 83-84). W British Museum znajduje się manuskrypt (6637) przedstawiający Eliasza jedzącego, wraz z Henochem, owoce z rajskiego Drzewa Życia. Reprodukcję tego rysunku zob. w: Budge, Amulets and Talismans; s. 227. Blake w Zaślubinach nieba i piekła opisuje Eliasza jako anioła, który przemienił się w diabła: "Zobaczyłem jak Anioł, wyciągnąwszy ramiona i płomień ognia obejmując, strawiony został i objawił się jako Eliasz". Blake dodaje także: "Anioł ten, który się stał teraz Diabłem, wielkim jest przyjacielem moim" (zob. Manifesty romantyzmu, s. 38).
Eliel (Elael) - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anioł, który "może być przywołany podczas obrzędów magicznych" .
Elifaniasaj - anioł trzeciej wysokości przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Elilajos - w gnostycyzmie, Elilajos jest jednym z siedmiu archontów przebywających w szóstym niebie (zob. [has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia; Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Elim ("drzewa"; hebr.: mocarni) - anioł stróż Lebbeusza (Judy). Elim to także nazwa chóru aniołów, o którym wspomina hebrajska Księga Henocha.
Elimelech ("mój Bóg jest Królem") - według Grama (Gnosticism and Early Christianity, s. 43), anioł jednej z czterech pór roku (lata); imię to wymienia etiopska Księga Henocha 82,13-20. Elimelech jest czasem utożsamiany z aniołem o imieniu He'el, który jest wodzem "tysięczników" zastępów niebieskich.
Elimiel - w kabale żydowskiej, anioł (duch, inteligencja) Księżyca.
Elion (fenie. Eljon: najwyższy) - adiutant Ofaniela w pierwszym niebie; anioł przywoływany w zaklęciu sitowia; także anioł służebny. V~'zywając Eliona, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu. Elion jest również bogiem Melchizedeka, którego Abraham miał uznać za Boga Jahwe (por. Rdz 14, 17-19 i 22; zob. te?: Forlong, Encyclopedia of Religions).
Elkana ~ Ekanus
Eloa - wysoki rangą, męski anioł w Mesjadzie Klopstocka. W poemacie Alfreda de Vigny'ego Eloa (1823), imię żeńskiego anioła zrodzonego z łzy uronionej przez Jezusa.
Eloai - według Orygenesa (Przeciw Celsusowi, s. 308), jeden z siedmiu ofickich (gnostyckich) archontów.
Eloeus - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów) obecności, budowniczych wszechświata. W gnostycyzmie ofickim Eloeus jest jednym z siedmiu władców siedmiu niebios, tworzących --~ hebdomadę (zob. Epifaniusz, Penarion).
Elogium - anioł rządzący żydowskim miesiącem elul (sierpień-wrzesień). Aniołem września jest jednak zazwyczaj Uriel lub Zuriel (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Eloha (lm. Elohajm lub Elohim) - według Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł chóru potęg, przywoływany w kabalistycznych zaklęciach magicznych.
Eloheij - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Elohi - Elohi jest piątą z hierarchii anielskich odpowiadających dziesięciu imionom boskim; także anioł przywoływany w egzorcyzmach ognia oraz podczas Salomonowych obrzędów magicznych, w modlitwie mistrza ceremonii (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Mathers, The Greater Key of Solomon). Według Mathersa wymówienie imienia Elohi sprawi, że "Bóg osuszy morze i rzeki".
Elohim - hebrajskie Elohim oznacza Jehowę (JHWH). Określenie to składa się z dwóch wyrazów: "eloh" (lp. r.m.) oraz "im" (lm. r.ż.), co sugeruje, że pierwotnie Bóg był pojmowany jako istota dwupłciowa. W Pierwszej Księdze Samuela 28, 13, gdzie kobieta (nie wróżka) z Endor widzi "istotę pozaziemską [w tekście hebrajskim - elohim] wyłaniającą się z ziemi", określenie to oznacza raczej dusze zmarłych niż Boga czy bogów. W Zoharze rabi Izaak, komentując ten fragment Pięcioksięgu, powiada: "Dochodzimy do wniosku, że Elohim oznacza tutaj anioła, ponieważ czasami aniołowie bywają nazywani imieniem Najwyższego". Według Mirandoli elohim są dziewiątym chórem hierarchii niebiańskiej (w systemie Pseudo-Dionizego miejsce to zajmuje chór aniołów). W Księdze Jecirah, eIohim są wymienione jako siódma z dziesięciu sefirot i odpowiadają sefirze Necach ("zwycięstwo"). Zob. też obraz Blake'a, Elohim stwarzający Adama.
Eloi (Elojein) - jeden z siedmiu aniołów (archontów) uczynionych przez Jaldabaota "na jego własny obraz i podobieństwo" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15; (has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Elomiel (Ililumiel) - w etiopskiej Księdze Henocha 82, 14, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Elomnia (Elomina) - jeden z pięciu książąt aniołów trzeciej wysokości (zob. Almadel Salomona).
Elorchajos - w gnostyckiej Parafrazie Sema, tajemnicze bóstwo, któremu wyjawiony został sekret Stworzenia.
Elubatel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy. W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej dwoma aniołami wszechmocy są Ebuhuel i Atuesuel, wzywani w zaklęciu Lewiatana. Zwalniając ich ze służby, inwokant musi trzy razy wypowiedzieć imię każdego z aniołów, a następnie trzykrotnie zadąć w róg.
Emekmijahu - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Emial - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Emmanuel ("Bóg z nami") - ańioł, który zjawił się w ognistym rydwanie obok Sidrasza, Misaka i Abednego. Podczas obrzędów magicznych Emmanuel jest przyzywany "pod trzecią pieczęcią". W poemacie de Vigny'ego Le Deluge Emmanuel to zarówno imię anioła, jak i jego syna spłodzonego z kobietą śmiertelną. W kabale, Emmanuel to sefira Malchut ("królestwo") w świecie berija (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).
Empireum - w angelologii chrześcijańskiej Empireum to siedziba Boga i aniołów. Według Ptolemeusza, a także Dantego i Miltona, znajduje się ono w piątym niebie.
Enediel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca; także anioł drugiego dnia pełni księżyca (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Levi, Transcendental Magic).
Eneij e - w literaturze okultystycznej, anioł pieczęci przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Enga - jedno z niewysłowionych imion Boga, używane w poniedziałkowych inwokacjach do Lucyfera.
Enwo - w mandaizmie, duch jednej z siedmiu planet; także uthra (anioł) nauki i wiedzy, utożsamiany z judeochrześcijańskim Rafałem (Rafaelem).
Eolut - cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Eomiahe - w literaturze okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Epima - anioł pokrewny ~ Ejaela.
Epinoja - w gnostycyzmie walentyniańskim, pierwsza żeńska manifestacja Boga (zob. Szechina, Duch Święty). W niektórych źródłach gnostyckich zwana jest matką żyjących, Zoe (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 202).
Epititioch - w tradycji gnostyckiej, dziewiczy eon (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 178).
Eradin -imię anioła przywoływanego podczas obrzędów magicznych (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts).
Erionas (Erione) - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Erastiel - anioł służący w czwartej sferze piątego nieba (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Erataol (Erataot) - w gnostyckiej teologii jeden z siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 306-307), opierając się na źródłach ofickich, wymienia Erataota (Erataola) obok Michała, Gabriela, Rafała (Rafaela), Onoela, Tautabaota i Suriela. Wezwany przez inwokanta, Erataol zjawia się pod postacią psa (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Eregbuo - anioł pokrewny --~ Daniela.
Erel - w Salomonowych obrzędach magicznych, imię świętego anioła lub Boga; wymówienie tego imienia zmusza demony do zjawienia się przed inwokantem (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Eremiel (Jerimiel, Jeremiel, Hierimiel, Hieremihel, Remiel itd.) - anioł pilnujący dusz ludzkich w "niższym świecie". W Apokalipsie Eliasza Eremiela utożsamia się z Urielem (por. Czwarta Księga Ezdrasza; Apokalipsa Sofoniasza).
Ergedial - jeden z 28 aniołów władających ?~ pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus,
Ermosjel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Ero - anioł pokrewny ~ Chazjela.
Erotosi - duch planetarny Marsa, przywoływany za pomocą talizmanów magicznych (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68, 317; t. 2, s. 475). W literaturze hermetycznej Erotosi jest wodzem chóru potęg.
Ertrael - upadły anioł, którego imię wymienia Księga Henocha.
Erygion - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Jozue, prosząc o zwycięstwo nad Moabitami (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Erzla - w Clavicula Salomonie, życzliwy anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Esabiel - anioł chóru potęg (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Eserchie/Oriston - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Mojżesz, sprowadzając na Egipt plagę żab. Plagę tę sprowadza również wypowiedzenie imienia Zabaot (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts). Według Barretta (The Magus, t. 2) imieniem Eserchie/Oristona posłużył sil Mojżesz, zamieniając wody rzek Egiptu w krew.
Esfares - imię anioła lub Boga używane w zaklęciach magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eskawor - w Grimorium Verum, anioł przywołany w zaklęciach Salomonowych.
Esor - cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Espiacent - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku, a także w prośbach o pomoc w realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. Po egzorcyzmach inwokant zobowiązany jest recytować Psalmy (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Estael - w czarnej magii (The Secret Grimoire of Turiel) Estael jest duchem planety Jowisz. Zazwyczaj jest przywoływany w towarzystwie trzech innych inteligencji tej planety: Kadiela, Maltiela i Hufatriela.
Estes - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Esziei - jeden z czterech aniołów, których imiona widnieją na pierwszym pentagramie planety Mars. Trzej pozostali to Ituriel, Madimiel i Borcachiak (Barcachia).
Esziniel - w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.
Esziros - w kabale, anioł siedmiu planet, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eszmadaj - w literaturze rabinackiej, król demonów; w niektórych źródłach bywa porównywany z perskim Aeszma Daewa, w innych - z hebrajskim Szamadem Niszczycielem (zob. Bouisson, Magic. Its History and Principal Rites); -~ Aszmedaj.
Et ("czas") - anioł służebny odpowiedzialny za to, aby "wszystko się działo o wyznaczonej porze" (zob. Zohar Mikez 194a); -~ Czas.
Etan ~ Ekanus
Etnarchowie - 70 aniołów opiekuńczych, sprawujących władzę nad narodami (-~ aniołowie stróżowie; por. też: Danielou, The Angels and Their Mission).
Etrafil - w mitologii arabskiej, jeden z ariołów, którzy zadmą w trąby w dniu Sądu Ostatecznego. Etrafil to prawdopodobnie jedna z wersji imienia Izrafel.
Etrempsuchos (Astrompsuchos) - jeden z anielskich strażników siódmego nieba (zob. Bruce Papyrus).
Euchej - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów, zazwyczaj w czasie okadzania (zob. Grimorium Verum).
Eudemon - dobry duch, demon. Jedno z greckich określeń anioła.
Eurabatres - anioł planety Wenus (-~ Jurabatres).
Ewed - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Exterminans - łacińska wersja imienia Abaddon.
Ezdrasz - w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza, kiedy Ezdrasz za życia trafił do nieba, został "niebiańskim skrybą, na wieki wieków"; ~ Wretil, Henoch, Dabriel. Według legendy wszyscy oni pełnili funkcję niebiańskich pisarzy.
Ezekiel (hebr.: moc Boża) - w etiopskiej Księdze Henocha, upadły anioł, który nauczył ludzi "wróżyć z chmur" (zob. Ginzberg, The Legends of the jews, t. 1, s. 125).
Ezgadi - imię anioła przywoływane w zaklęciach gwarantujących szczęśliwe zakończenie podróży (zob. Hejchalot Rabati; Schwab, Vocabulaire de I'Angelologie).
Ezojil - duch (anioł?) przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ezrael (hebr.: pomoc Boża) - w apokryficznej Apokalipsie Piotra, anioł gniewu. W Sefer Gan Eden mowa o aniele, "którego zadaniem jest chronienie ludzi niewielkich zasług oraz chwiejnych w wierze przed aniołami zniszczenia; aniołem tym jest Ezrael [od ezra - pomoc]" (zob. hebrajska Księga Henocha, wyd. Odeberga, s. 182).
Ezriel - imię anioła zapisane na aramejskim amulecie, odkrytym ostatnio wśród rękopisów znad Morza Martwego. W Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego Ezriel jest wymieniony w gronie archaniołów (zob. też Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition).
Ebel (Aebel) - jeden z trzech aniołów służebnych (dwa pozostałe to Anusz i Szetel), których Bóg wyznaczył do pomocy Adamowi raju. Według jalkut Reubeni oraz Życia Adama : Ezuy, aniołowie ci "piekli mięsiwo" dla Adama, nawet "wyrabiali dlań wino".
Eblis (Iblis, Haris, "rozpacz") - w mitologii perskiej i arabskiej, Eblis jest odpowiednikiem judeochrześcijańskiego Szatana. Według Ibn Abbasa, Eblis, jako wysoki rangą anioł, był niegdyś ozdobą niebiańskiego raju (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mohammedan Literature). W orientalnym romansie o Vatheku Beckford charakteryzuje Eblisa następująco: ,,Przed swoim upadkiem, nosił on imię Azazel. Kiedy Bóg stworzył Adama, rozkazał wszystkim aniołom, aby oddały mu pokłon, Eblis jednak odmówił" (por. Koran, sura XVIII, 50). Legendę tę przytacza również Ginzberg w The Legends of the Jews, t. 1, s. 63: "Czyż ja, stworzony z bezdymnego ognia, mam oddawać cześć isto- cie uczynionej z prochu?" - pytał anioł. Za karę Bóg zamienił Eblisa w szejtana (diabła), a ten stał się ojcem wszystkich diabłów. Według św. Augustyna (Enchiridion, 28) i Mahometa (Koran XVIII, 50) Eblis to dżinu, a nie anioł czy też anioł upadły. Mitologia arabska zna trzy kategorie duchów: aniołowie, dżinny (dobre i złe) oraz demony. Jak głosi legenda, Mahomet nauczył prawnuka Eblisa niektórych sur Koranu (zob. The Encyclopaedia of Islam, t. 3, s. 191).
Ebriel - dziewiąta z dziesięciu -~ sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Izaaka ha-Kohena z Sorii).
Ebuhuel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Ebuhuela można przywołać za pomocą zaklęć kabalistycznych.
Efchal (Efchiel) - prawdopodobnie jedno z imion anioła Zofiela (zob. Księga Razjela I, 42b; Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie; West, Names of Milton's Angels, "Studies in Philology" XLVII, 2)
Efniel - anioł chóru cherubinów (zob. Ksi?ga Razjela). Wed?ug Westa (Names of Milton's Angels. "Studies in Philology" XLVII, 2) w Raju utraconym Miltona anioł ten występuje pod imieniem Zefon.
Egibiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Egion - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Eglun (Aeglun) - duch (geniusz) błyskawicy i jeden z duchów godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Egrimiel (Egrumiel) - w Pirke Hejchalot, anioł strzegący jednej z sal (pałaców) szóstego nieba.
Egzael -- w etiopskiej Księdze Henocha, "dziesiąty spośród potężnych aniołów, którzy nauczyli ludzi budować machiny wojenne, wyrabiać ozdoby ze srebra i złota, nosić biżuterię, używać perfum" itd. Prawdopodobnie jego siedzibą jest piekło (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 64).
Egziston - anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ehajasz (Aehajasz) - jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Eheres - w tradycji okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis; Shah, Occultism. Its Theory and Practice, s. 25). Lewis Spence twierdzi, że Eheres to "określenie Ducha Swiętego".
Eirnilus - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), geniusz (anioł) naznaczony nad owocami. Jest on także aniołem godziny szóstej.
Eistibus -duch uświęcenia, jeden z aniołów godziny czwartej.
Ejael - anioł sprawujący pieczę nad naukami tajemnymi; także anioł długowieczności. Ejael jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Abiou. Reprodukcję pieczęci Ejaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 294. Przywołując Ejaela, inwokant powinien wyrecytować czwarty wers Psalmu 37.
Ejszet Zenunim (Iszet Zenunim) - w kabale, żeński anioł rozpusty i nierządu, jedna z czterech towarzyszek -~ Samaela.
Ekanus (Elkam) - według Czwartej Księgi Ezdrasza 14, 42, Ekanus jest jednym z pięciu "mężów" (tj. aniołów), którzy z rozkazu Boga spisali 94 (lub 204) księgi podyktowane im przez Ezdrasza. Pozostałymi "mężami" byli Sarea, Dabria, Selemia i Asjel. W niektórych wersjach tej legendy Ekanusa zastąpił Etan. Siedemdziesiąt spośród owych ksiąg miało być przechowywane w ukryciu i udostępniane jedynie "najmądrzejszym Żydom"; zawierały one wiedzę ezoteryczną. Reszta mogła być dopuszczona do "użytku publicznego" (por. Rubinkiewicz, Wprowadzenie do apokryfów Starego Testamentu, s. 100).
Ekstabor - "jeden ze sprawiedliwych aniołów Boga" przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonie; Shah, Occultism, s. 23).
El (Im. Elohim) - określenie Boga lub anioła. W kananejskiej tradycji epicznej El jest aniołem, który z kobietą śmiertelną spłodził Szahara i Szalima.
Eladel - jeden z 72 aniołów władających zodiakiem (Runes, The Wisdom of the KabbaIah).
El-Adrel - według Shaha (The Secret Lore o f Magic, s. 248), duch (anioł) potrafiący sprawić, że inwokant usłyszy wybraną przez siebie muzyk . Imię to wymienia Księga Potęg.
Elamiz - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Elamos - w Salomonowych obrzędach magicznych, duch wzywany w modlitwie przez mistrza przywołań (zob. Grimorium Verum). El Auria - anioł płomieni. El Auria bywa utożsamiany z Ourielem lub Urielem.
Eleinos - w gnostycyzmie, jeden z eonów (zob. Doresse, The Secret Books o f the Egyptian Gnostics).
El El - jeden z aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Elelet (Helelet) - w gnostyckim traktacie Istota (hipostaza) archontów, potężna istota niebiańska: "wielki anioł, który stoi przed Duchem Świętym"; "jego postać była jak czyste złoto, a szata jak śnieg" (zob. Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics, s. 178). W gnostyckim Apokryfie Jana Elelet to jedna z czterech istot niebiańskich, towarzyszących arcyeonowi, Autogenesowi (zob. Rudolph, Gnoza, s. 73, 118, 123).
Elemiasz - w Sefer Jecira, jeden z ośmiu serafinów Drzewa Życia oraz jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz. Elemiasz jest aniołem podróży i wypraw morskich. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Senacher (reprodukcję pieczęci Elemiasza zob. w: Ambelain, La ICabbale Prati9ue, s. 260).
Eliasz (gr. Elias - "moim Bogiem jest Jehowa") - według Starego Testamentu tylko dwóch żydowskich patriarchów dostało się do nieba jeszcze za życia: Henocha "zabrał" Bóg (zob. Rdz 5, 23); Eliasz został zabrany "wozem ognistym" (zob. 2Kr12, 11). Henoch został przemieniony w anioła Metatrona, a Eliasz w anioła Sandalfona (choć istnieje także legenda głosząca, że Eliasz od samego początku był aniołem, "jednym z najwyższych rangą i najpotężniej szych wśród ognistych aniołów"). Inna legenda opowiada o tym, jak Eliasz pokonał w walce anioła śmierci i byłby go unicestwił, gdyby nie interwencja Boga (który najwyraźniej miał w stosunku do anioła śmierci dalsze plany). W Talmudzie znajdujemy podobną opowieść o spotkaniu Mojżesza z kilkoma aniołami śmierci. W Księdze Malachiasza 3, 23 znajduje się przepowiednia o Eliaszu jako zwiastunie Mesjasza. W Ewangelii według św. Łukasza 9, 30 Eliasz ukazuje się wraz z Mojżeszem na Górze Przemienienia, rozmawiając o odejściu Jezusa, "którego miał dokonać w Jerozolimie". Według Pirke rabi Eliezer Eliasz pełni w niebie funkcję przewodnika dusz ludzkich, a do jego obowiązków należy "czuwanie na rozstajnych drogach raju i kierowanie dusz pobożnych do miejsc im wyznaczonych". Chasydzki rabi Elimelech z Leżajska (1717-1786) określał Eliasza po jego przemienieniu jako --ł anioła przymierza. W domach żydowskich, podczas święta Pesech (Paschy), napełnia się winem puchar Eliasza, a w czasie sederu zostawia się wolne krzesło dla Eliasza, "oczekiwanego gościa" (zob. Ginzberg, The Legends o f the jews; Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ?ydowskich, s. 83-84). W British Museum znajduje się manuskrypt (6637) przedstawiający Eliasza jedzącego, wraz z Henochem, owoce z rajskiego Drzewa Życia. Reprodukcję tego rysunku zob. w: Budge, Amulets and Talismans; s. 227. Blake w Zaślubinach nieba i piekła opisuje Eliasza jako anioła, który przemienił się w diabła: "Zobaczyłem jak Anioł, wyciągnąwszy ramiona i płomień ognia obejmując, strawiony został i objawił się jako Eliasz". Blake dodaje także: "Anioł ten, który się stał teraz Diabłem, wielkim jest przyjacielem moim" (zob. Manifesty romantyzmu, s. 38).
Eliel (Elael) - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anioł, który "może być przywołany podczas obrzędów magicznych" .
Elifaniasaj - anioł trzeciej wysokości przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Elilajos - w gnostycyzmie, Elilajos jest jednym z siedmiu archontów przebywających w szóstym niebie (zob. [has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia; Doresse, The Secret Books of Egyptian Gnostics).
Elim ("drzewa"; hebr.: mocarni) - anioł stróż Lebbeusza (Judy). Elim to także nazwa chóru aniołów, o którym wspomina hebrajska Księga Henocha.
Elimelech ("mój Bóg jest Królem") - według Grama (Gnosticism and Early Christianity, s. 43), anioł jednej z czterech pór roku (lata); imię to wymienia etiopska Księga Henocha 82,13-20. Elimelech jest czasem utożsamiany z aniołem o imieniu He'el, który jest wodzem "tysięczników" zastępów niebieskich.
Elimiel - w kabale żydowskiej, anioł (duch, inteligencja) Księżyca.
Elion (fenie. Eljon: najwyższy) - adiutant Ofaniela w pierwszym niebie; anioł przywoływany w zaklęciu sitowia; także anioł służebny. V~'zywając Eliona, Mojżesz sprowadził na Egipt plagę gradu. Elion jest również bogiem Melchizedeka, którego Abraham miał uznać za Boga Jahwe (por. Rdz 14, 17-19 i 22; zob. te?: Forlong, Encyclopedia of Religions).
Elkana ~ Ekanus
Eloa - wysoki rangą, męski anioł w Mesjadzie Klopstocka. W poemacie Alfreda de Vigny'ego Eloa (1823), imię żeńskiego anioła zrodzonego z łzy uronionej przez Jezusa.
Eloai - według Orygenesa (Przeciw Celsusowi, s. 308), jeden z siedmiu ofickich (gnostyckich) archontów.
Eloeus - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów) obecności, budowniczych wszechświata. W gnostycyzmie ofickim Eloeus jest jednym z siedmiu władców siedmiu niebios, tworzących --~ hebdomadę (zob. Epifaniusz, Penarion).
Elogium - anioł rządzący żydowskim miesiącem elul (sierpień-wrzesień). Aniołem września jest jednak zazwyczaj Uriel lub Zuriel (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Eloha (lm. Elohajm lub Elohim) - według Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł chóru potęg, przywoływany w kabalistycznych zaklęciach magicznych.
Eloheij - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Elohi - Elohi jest piątą z hierarchii anielskich odpowiadających dziesięciu imionom boskim; także anioł przywoływany w egzorcyzmach ognia oraz podczas Salomonowych obrzędów magicznych, w modlitwie mistrza ceremonii (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Mathers, The Greater Key of Solomon). Według Mathersa wymówienie imienia Elohi sprawi, że "Bóg osuszy morze i rzeki".
Elohim - hebrajskie Elohim oznacza Jehowę (JHWH). Określenie to składa się z dwóch wyrazów: "eloh" (lp. r.m.) oraz "im" (lm. r.ż.), co sugeruje, że pierwotnie Bóg był pojmowany jako istota dwupłciowa. W Pierwszej Księdze Samuela 28, 13, gdzie kobieta (nie wróżka) z Endor widzi "istotę pozaziemską [w tekście hebrajskim - elohim] wyłaniającą się z ziemi", określenie to oznacza raczej dusze zmarłych niż Boga czy bogów. W Zoharze rabi Izaak, komentując ten fragment Pięcioksięgu, powiada: "Dochodzimy do wniosku, że Elohim oznacza tutaj anioła, ponieważ czasami aniołowie bywają nazywani imieniem Najwyższego". Według Mirandoli elohim są dziewiątym chórem hierarchii niebiańskiej (w systemie Pseudo-Dionizego miejsce to zajmuje chór aniołów). W Księdze Jecirah, eIohim są wymienione jako siódma z dziesięciu sefirot i odpowiadają sefirze Necach ("zwycięstwo"). Zob. też obraz Blake'a, Elohim stwarzający Adama.
Eloi (Elojein) - jeden z siedmiu aniołów (archontów) uczynionych przez Jaldabaota "na jego własny obraz i podobieństwo" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15; (has?o] "Gnosticism" w: Catholic Encyclopedia).
Elomiel (Ililumiel) - w etiopskiej Księdze Henocha 82, 14, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Elomnia (Elomina) - jeden z pięciu książąt aniołów trzeciej wysokości (zob. Almadel Salomona).
Elorchajos - w gnostyckiej Parafrazie Sema, tajemnicze bóstwo, któremu wyjawiony został sekret Stworzenia.
Elubatel - jeden z ośmiu aniołów wszechmocy. W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej dwoma aniołami wszechmocy są Ebuhuel i Atuesuel, wzywani w zaklęciu Lewiatana. Zwalniając ich ze służby, inwokant musi trzy razy wypowiedzieć imię każdego z aniołów, a następnie trzykrotnie zadąć w róg.
Emekmijahu - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Emial - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Emmanuel ("Bóg z nami") - ańioł, który zjawił się w ognistym rydwanie obok Sidrasza, Misaka i Abednego. Podczas obrzędów magicznych Emmanuel jest przyzywany "pod trzecią pieczęcią". W poemacie de Vigny'ego Le Deluge Emmanuel to zarówno imię anioła, jak i jego syna spłodzonego z kobietą śmiertelną. W kabale, Emmanuel to sefira Malchut ("królestwo") w świecie berija (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique).
Empireum - w angelologii chrześcijańskiej Empireum to siedziba Boga i aniołów. Według Ptolemeusza, a także Dantego i Miltona, znajduje się ono w piątym niebie.
Enediel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca; także anioł drugiego dnia pełni księżyca (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Levi, Transcendental Magic).
Eneij e - w literaturze okultystycznej, anioł pieczęci przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Enga - jedno z niewysłowionych imion Boga, używane w poniedziałkowych inwokacjach do Lucyfera.
Enwo - w mandaizmie, duch jednej z siedmiu planet; także uthra (anioł) nauki i wiedzy, utożsamiany z judeochrześcijańskim Rafałem (Rafaelem).
Eolut - cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Eomiahe - w literaturze okultystycznej, anioł przywoływany podczas egzorcyzmów nietoperza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Epima - anioł pokrewny ~ Ejaela.
Epinoja - w gnostycyzmie walentyniańskim, pierwsza żeńska manifestacja Boga (zob. Szechina, Duch Święty). W niektórych źródłach gnostyckich zwana jest matką żyjących, Zoe (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 202).
Epititioch - w tradycji gnostyckiej, dziewiczy eon (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics, s. 178).
Eradin -imię anioła przywoływanego podczas obrzędów magicznych (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts).
Erionas (Erione) - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Erastiel - anioł służący w czwartej sferze piątego nieba (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Erataol (Erataot) - w gnostyckiej teologii jeden z siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 306-307), opierając się na źródłach ofickich, wymienia Erataota (Erataola) obok Michała, Gabriela, Rafała (Rafaela), Onoela, Tautabaota i Suriela. Wezwany przez inwokanta, Erataol zjawia się pod postacią psa (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Eregbuo - anioł pokrewny --~ Daniela.
Erel - w Salomonowych obrzędach magicznych, imię świętego anioła lub Boga; wymówienie tego imienia zmusza demony do zjawienia się przed inwokantem (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Eremiel (Jerimiel, Jeremiel, Hierimiel, Hieremihel, Remiel itd.) - anioł pilnujący dusz ludzkich w "niższym świecie". W Apokalipsie Eliasza Eremiela utożsamia się z Urielem (por. Czwarta Księga Ezdrasza; Apokalipsa Sofoniasza).
Ergedial - jeden z 28 aniołów władających ?~ pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus,
Ermosjel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Ero - anioł pokrewny ~ Chazjela.
Erotosi - duch planetarny Marsa, przywoływany za pomocą talizmanów magicznych (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 68, 317; t. 2, s. 475). W literaturze hermetycznej Erotosi jest wodzem chóru potęg.
Ertrael - upadły anioł, którego imię wymienia Księga Henocha.
Erygion - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Jozue, prosząc o zwycięstwo nad Moabitami (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Erzla - w Clavicula Salomonie, życzliwy anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Esabiel - anioł chóru potęg (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Eserchie/Oriston - imię anioła (lub Boga), którym posłużył się Mojżesz, sprowadzając na Egipt plagę żab. Plagę tę sprowadza również wypowiedzenie imienia Zabaot (zob. Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts). Według Barretta (The Magus, t. 2) imieniem Eserchie/Oristona posłużył sil Mojżesz, zamieniając wody rzek Egiptu w krew.
Esfares - imię anioła lub Boga używane w zaklęciach magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eskawor - w Grimorium Verum, anioł przywołany w zaklęciach Salomonowych.
Esor - cherubin lub serafin przywoływany podczas obrzędów kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Espiacent - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów wosku, a także w prośbach o pomoc w realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. Po egzorcyzmach inwokant zobowiązany jest recytować Psalmy (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Estael - w czarnej magii (The Secret Grimoire of Turiel) Estael jest duchem planety Jowisz. Zazwyczaj jest przywoływany w towarzystwie trzech innych inteligencji tej planety: Kadiela, Maltiela i Hufatriela.
Estes - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Esziei - jeden z czterech aniołów, których imiona widnieją na pierwszym pentagramie planety Mars. Trzej pozostali to Ituriel, Madimiel i Borcachiak (Barcachia).
Esziniel - w syryjskiej Księdze Opieki, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.
Esziros - w kabale, anioł siedmiu planet, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. The Secret Grimoire of Turiel).
Eszmadaj - w literaturze rabinackiej, król demonów; w niektórych źródłach bywa porównywany z perskim Aeszma Daewa, w innych - z hebrajskim Szamadem Niszczycielem (zob. Bouisson, Magic. Its History and Principal Rites); -~ Aszmedaj.
Et ("czas") - anioł służebny odpowiedzialny za to, aby "wszystko się działo o wyznaczonej porze" (zob. Zohar Mikez 194a); -~ Czas.
Etan ~ Ekanus
Etnarchowie - 70 aniołów opiekuńczych, sprawujących władzę nad narodami (-~ aniołowie stróżowie; por. też: Danielou, The Angels and Their Mission).
Etrafil - w mitologii arabskiej, jeden z ariołów, którzy zadmą w trąby w dniu Sądu Ostatecznego. Etrafil to prawdopodobnie jedna z wersji imienia Izrafel.
Etrempsuchos (Astrompsuchos) - jeden z anielskich strażników siódmego nieba (zob. Bruce Papyrus).
Euchej - anioł przywoływany podczas egzorcyzmów, zazwyczaj w czasie okadzania (zob. Grimorium Verum).
Eudemon - dobry duch, demon. Jedno z greckich określeń anioła.
Eurabatres - anioł planety Wenus (-~ Jurabatres).
Ewed - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Exterminans - łacińska wersja imienia Abaddon.
Ezdrasz - w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza, kiedy Ezdrasz za życia trafił do nieba, został "niebiańskim skrybą, na wieki wieków"; ~ Wretil, Henoch, Dabriel. Według legendy wszyscy oni pełnili funkcję niebiańskich pisarzy.
Ezekiel (hebr.: moc Boża) - w etiopskiej Księdze Henocha, upadły anioł, który nauczył ludzi "wróżyć z chmur" (zob. Ginzberg, The Legends of the jews, t. 1, s. 125).
Ezgadi - imię anioła przywoływane w zaklęciach gwarantujących szczęśliwe zakończenie podróży (zob. Hejchalot Rabati; Schwab, Vocabulaire de I'Angelologie).
Ezojil - duch (anioł?) przywoływany podczas egzorcyzmów wody (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ezrael (hebr.: pomoc Boża) - w apokryficznej Apokalipsie Piotra, anioł gniewu. W Sefer Gan Eden mowa o aniele, "którego zadaniem jest chronienie ludzi niewielkich zasług oraz chwiejnych w wierze przed aniołami zniszczenia; aniołem tym jest Ezrael [od ezra - pomoc]" (zob. hebrajska Księga Henocha, wyd. Odeberga, s. 182).
Ezriel - imię anioła zapisane na aramejskim amulecie, odkrytym ostatnio wśród rękopisów znad Morza Martwego. W Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego Ezriel jest wymieniony w gronie archaniołów (zob. też Scholem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition).
F
Fabriel - anioł
służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Fadahel ~ Fadihel
Fadihel (Padiel) - w legendzie żydowskiej, anioł, który ukazał się żonie Manoacha, matce Samsona (zob. Sdz 13). Miał on także ukazać się Abrahamowi, Jakubowi i Gideonowi (zob. Rdz 32, 29; Ewangelia według św. Łukasza 13, 34; Księga starożytności biblijnych Pseudo-Filona).
Fajar - anioł przywoływany w zaklęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Fakiel - geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Raka; funkcję tę pełni wraz z Rahdarem (zob. Levi, Transcendental Magic; Prince of Darkness).
Fakr-ed-din ("ubogi") - jeden z siedmiu archaniołów w religii Jezydów (zob. Forlong, Encyclopedia of IZeligions). Imiona wszystkich siedmiu aniołów tej klasy podano w Apendyksie. Faldor - anioł (geniusz) wyroczni (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Faleg (Falek) - książę chóru aniołów; także duch rządzący planetą Mars (i stąd, przez Corneliusa Agrippę uważany za anioła wojny). Faleg sprawuje władzę nad 35 spośród 196 pro wincji olimpijskich. Ukazuje się tylko we wtorki. Reprodukcję pieczęci Falega zob. w: Budge, Amulets and Talismans, s. 389. W białej magii Faleg jest jednym z siedmiu rządców nieba. Falgus - według Leviego (Transcendental Magic) Falgus jest geniuszem (aniołem) sądu. Zdaniem Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), jest on geniuszem czwartej godziny dnia.
Famael - zniekształcona forma imienia Fanuel (zob. Apokalipsa Barucha).
Famiel - piątkowy anioł powietrza. Famiel służy w trzecim niebie, a przywołuje się go z południa.
Fanuel (Uriel, Raguel, Ramiel, Panuel - "oblicze Boże" ) - archanioł pokuty i jeden z czterech aniołów obecności (trzej pozostali to, według większości źródeł, Michał, Gabriel i Rafał). W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel "odpiera atak diabłów" i "zabrania im pojawiać się przed obliczem Pana duchów i oskarżać mieszkańców ziemi". Fanuel bywa utożsamiany z Pasterzem z apokryfu Pasterz Hermana. W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel jest utożsamiany z Urielem. Według Charlesa "w późniejszych tradycjach żydowskich Uriel zastępuje Fanuela" (jako jeden z czterech aniołów obecności Bożej). W Czwartej Księdze Ezdrasza Fanuel jest utożsamiany z Ramielem (Jeremielem) oraz Hieremihelem (Eremielem; tak również w Apokalipsie Sofoniasza). W Księgach Sybilli Fanuel jest "jednym z pięciu aniołów, którzy znają wszystko zło, jakiego dopuścili się ludzie". Jako Faniel, anioł ten bywał przywoływany w żydowskich zaklęciach magicznych przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 161; Apokalipsa Barucha). Etiopczycy obchodzą święto "archanioła Fanuela" w trzecim dniu miesiąca takssas (zob. Falasha Anthology).
Farcuf - geniusz cudzołóstwa, anioł pożądliwości. W języku hebrajskim farcu f znaczy: dwulicowy, hipokryta. Według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron) Farcuf jest jednym z geniuszy godziny czwartej. W Bereszit Raba nie nazwany z imienia anioł pożądliwości ukazuje się Judzie na rozstaju dróg, aby "zwrócić uwagę patriarchy na jego synową, Tamar" (por. Rdz 38).
Faris - anioł rządzący drugą godziną nocy (Praksil).
Farniel - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Farun Faro Wakszur - w teogonii staroperskiej, anioł stróż ludzkości; ~Metatron, którego judeochrześcijańska tradycja okultystyczna często określa jako "ostoję ludzkości".
Farwardin - w mitologii staroperskiej, anioł marca. Farwardin rządzi także 19 dniem każdego miesiąca. Nazywany jest "jednym z cherubinów" (zob. The Dabistan, s. 35-36; por. Boyce, Zaratusztrianie, s. 141-143).
Fatiel - anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Fawaszi (Prawaszi, Faroharowie, Ferwerowie, Fercherowie) - w zaratustrianizmie, niebiański pierwowzór wszystkich żyjących istot, aniołowie stróżowie ludzi wierzących. Mają one dwoistą naturę: aniołów oraz istot o ludzkich cechach, charakterach i umysłach. W Zend Aweście byli frawardinami, "żeńskimi duchami zamieszkującymi wszystkie rzeczy i opiekującymi się ludzkością". W trylogii Jakuba Wassermanna Sprawa Mauriziusa fawaszi stanowią "część duszy ludzkiej niezależną od ciała [...], nie tak destruktywną jak umysł czy świadomość, [...] ani też związaną na stałe z jednym i tym samym ciałem; łatwo mogą sobie znaleźć inne ciało, jeśli tylko należy do człowieka prawego" (zob. Gaynor, Dictionary of Mysticism; King, The Gnostics and Their Remains).
Felut -~ Silat
Feneks - anioł służący w piekle, który wyznał Salomonowi, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na [zajmowany niegdyś w niebie] siódmy tron" (zob. Waite, The Lemegeton). W "niższym świecie" Feneks jest wielkim markizem, poetą i dowódcą 20 legionów duchów. Spence (An Encyclopaedia of OccuItism) twierdzi, że przed upadkiem Feneks był aniołem chóru tronów, "co zostało dowiedzione po niezliczonych badaniach".
Feniks - w tradycjach o Henochu feniksy i chalkedry są chórem aniołów dorównującym rangą serafinom i cherubinom. Wspólnie "ciągną rydwan słońca, które przynosi ze sobą skwar i rosę. I wedle Bożego rozkazania zawracają, opuszczają się ku ziemi i wznoszą po nieboskłonie, siejąc światłość promieni". Feniksy, podobnie jak chalkedry, zamieszkują czwarte niebo i mają po dwanaście par skrzydeł. Henoch spotkał feniksy także w szóstym niebie, gdzie wraz z cherubinami "śpiewają jednym głosem, i nie milkną ich pienia, a Pan raduje się wejrzawszy na swe podnóże" (zob. bogomilski Apokryf o sprawiedliwym Henochu, w: Siedem niebios i ziemia, s. 31-33). "Wszystko to - stwierdza Charles (Enoch In - "każe uważać feniksy za anioły". W Apokalipsie Barucha Feniks jest ptakiem (aniołem?), który, "rozpościerając skrzydła, bierze w siebie ogniste promienie, bo gdyby ich nie zacienił, słonecznego ognia nie ścierpiałby ród ludzki ani żadne stworzenie" (zob. południowosłowiańskie Objawienie Barucha, w: Siedem niebios i ziemia, s. 40). Ten sam ptak budzi koguty na całej ziemi. W przedtalmudycznej tradycji żydowskiej feniksy to gatunek ptaków, które jedyne wśród stworzeń, nie muszą umierać, aby dostać się do raju (zob. Kohler, Pre-Talmudic Haggadah. "Jewish Quarterly Review" 1893, s. 399-419). [Według innej żydowskiej legendy Ewa dała do spróbowania owoc z Drzewa Poznania Dobra i Zła nie tylko Adamowi, ale także "wszystkim zwierzętom i ptakom oprócz jednego. W rezultacie ptak ów, feniks, nigdy nie umiera" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 75) przyp. tłum.] W mitologii indiańskiej odpowiednikiem Feniksa jest ptak Gadura.
Finehas - w midraszu do Księgi Sędziów 2, 1, anioł, który "zstąpił z Gilgala i którego oblicze, "kiedy zstąpił nań Duch Swięty, jaśniało jak pochodnia".
Flaef - w kabale, wysoki rangą anioł zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności (zob. Mathers, Eros and Evil).
Fokalor (Forkalor, Furkalor) - przed swoim upadkiem Fokalor był aniołem chóru tronów. Jak twierdzi Spence (An Encyclopaedia of Occultism, s. 119), fakt ten został "poparty licznymi dowodami". W piekle Fokalor jest wielkim księciem [według De Plancy'ego, "generałem piekielnym" (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 72) - przyp. tłum.] i dowodzi 30 legionami złych duchów. Do jego specjalnych obowiązków należy zatapianie okrętów wojennych i zabijanie ludzi. Jak sam wyznał Salomonowi, po 1000 (lub 1500) lat "ma nadzieję powrócić do siódmego nieba". Wezwany, Fokalor zjawia się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa (reprodukcję pieczęci Fokalora zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 178).
Forfaks (Moraks, Maraks) - w Discoverie of Witchcra ft Scota, lord (lub hrabia) piekielnego królestwa, dowodzący 36 legionami złych duchów. Obdarza ludzi zdolnościami w dziedzinie astronomii i sztuk wyzwolonych. Znany jest także pod imieniem Foraj
Forkas (Foras, Furkas, Fourkas) - literatura okultystyczna milczy o tym, jakie stanowisko Forkas zajmował niegdyś w hierarchii niebiańskiej i do którego chóru należał. Obecnie, jako anioł upadły, pełni w piekle funkcję prezydenta lub księcia; tutaj także spędza czas, ucząc retoryki, logiki i matematyki. Potrafi uczynić człowieka niewidzialnym, wie również, jak odzyskać utracony majątek. De Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 72-73) nazywa Forkasa "rycerzem, wielkim wodzem piekielnym"; ma on pod sobą 29 legionów złych duchów spełniających każde jego życzenie. Reprodukcj? piecz?ci Forkasa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 175 (zob. te?: Scot, Discoverie of Witchcraft; Wierus, Pseudo-Monarchia; wizerunek Forkasa w: Seligmann, The History of Magic, s. 230).
Forklach (Furlak) - anioł Ziemi. Imię to widnieje na siódmym pentagramie Słońca (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Forneus - przed swoim upadkiem Forneus był aniołem chóru tronów, a także chóru aniołów. W piekle jest potężnym markizem i dowodzi 29 legionami złych duchów, gotowych wypełnić każdy jego rozkaz. Uczy ludzi sztuk pięknych, retoryki i języków. Potrafi wzbudzić u ludzi miłość do ich nieprzyjaciół (pieczęć Forneusa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts, s. 174. Wezwany, ukazuje się pod postacią potwora morskiego (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 73).
Forsj el - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą.
Fourkas ~ Forkas
Frakiel - wtorkowy anioł piątego nieba, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Framoch - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mandrionem (zob. Waite, The Lemegeton). Franciszek, ?w. ~ Rhamiel
Frawardin -~ Fawaszi Frawaszi ~ Fawaszi Frawiszi -~ Fawaszi
Fremiel - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą (zob. de Abano, Heptameron; Waite, The Lemegeton).
Friagne - w literaturze okultystycznej, wtorkowy anioł służący w piątym niebie i przywoływany ze wschodu.
Fromezin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod rozkazami Farisa (zob. Waite, The Lemegeton).
Fromozon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Fronesis ("roztropność") - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, emanacji boskiej woli.
Ful (Fuel) - władca Księżyca i zarządca siedmiu prowincji olimpijskich. Można go przywołać tylko w poniedziałek. Reprodukcję pieczęci Fula zob. w pismach kabalistycznych Corneliusa Agrippy, gdzie anioł ten jest zwany "władcą potęg Księżyca i władcą wód" (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 389; Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce, s. 119).
Fuleriel - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Furiel - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Furlak (Forlach) - w tradycji okultystycznej, anioł ziemi (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte).
Furmiel - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Fustiel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
Futiniel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
Fadahel ~ Fadihel
Fadihel (Padiel) - w legendzie żydowskiej, anioł, który ukazał się żonie Manoacha, matce Samsona (zob. Sdz 13). Miał on także ukazać się Abrahamowi, Jakubowi i Gideonowi (zob. Rdz 32, 29; Ewangelia według św. Łukasza 13, 34; Księga starożytności biblijnych Pseudo-Filona).
Fajar - anioł przywoływany w zaklęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Fakiel - geniusz (anioł) zodiaku rządzący znakiem Raka; funkcję tę pełni wraz z Rahdarem (zob. Levi, Transcendental Magic; Prince of Darkness).
Fakr-ed-din ("ubogi") - jeden z siedmiu archaniołów w religii Jezydów (zob. Forlong, Encyclopedia of IZeligions). Imiona wszystkich siedmiu aniołów tej klasy podano w Apendyksie. Faldor - anioł (geniusz) wyroczni (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Faleg (Falek) - książę chóru aniołów; także duch rządzący planetą Mars (i stąd, przez Corneliusa Agrippę uważany za anioła wojny). Faleg sprawuje władzę nad 35 spośród 196 pro wincji olimpijskich. Ukazuje się tylko we wtorki. Reprodukcję pieczęci Falega zob. w: Budge, Amulets and Talismans, s. 389. W białej magii Faleg jest jednym z siedmiu rządców nieba. Falgus - według Leviego (Transcendental Magic) Falgus jest geniuszem (aniołem) sądu. Zdaniem Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), jest on geniuszem czwartej godziny dnia.
Famael - zniekształcona forma imienia Fanuel (zob. Apokalipsa Barucha).
Famiel - piątkowy anioł powietrza. Famiel służy w trzecim niebie, a przywołuje się go z południa.
Fanuel (Uriel, Raguel, Ramiel, Panuel - "oblicze Boże" ) - archanioł pokuty i jeden z czterech aniołów obecności (trzej pozostali to, według większości źródeł, Michał, Gabriel i Rafał). W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel "odpiera atak diabłów" i "zabrania im pojawiać się przed obliczem Pana duchów i oskarżać mieszkańców ziemi". Fanuel bywa utożsamiany z Pasterzem z apokryfu Pasterz Hermana. W etiopskiej Księdze Henocha Fanuel jest utożsamiany z Urielem. Według Charlesa "w późniejszych tradycjach żydowskich Uriel zastępuje Fanuela" (jako jeden z czterech aniołów obecności Bożej). W Czwartej Księdze Ezdrasza Fanuel jest utożsamiany z Ramielem (Jeremielem) oraz Hieremihelem (Eremielem; tak również w Apokalipsie Sofoniasza). W Księgach Sybilli Fanuel jest "jednym z pięciu aniołów, którzy znają wszystko zło, jakiego dopuścili się ludzie". Jako Faniel, anioł ten bywał przywoływany w żydowskich zaklęciach magicznych przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 161; Apokalipsa Barucha). Etiopczycy obchodzą święto "archanioła Fanuela" w trzecim dniu miesiąca takssas (zob. Falasha Anthology).
Farcuf - geniusz cudzołóstwa, anioł pożądliwości. W języku hebrajskim farcu f znaczy: dwulicowy, hipokryta. Według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron) Farcuf jest jednym z geniuszy godziny czwartej. W Bereszit Raba nie nazwany z imienia anioł pożądliwości ukazuje się Judzie na rozstaju dróg, aby "zwrócić uwagę patriarchy na jego synową, Tamar" (por. Rdz 38).
Faris - anioł rządzący drugą godziną nocy (Praksil).
Farniel - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem.
Farun Faro Wakszur - w teogonii staroperskiej, anioł stróż ludzkości; ~Metatron, którego judeochrześcijańska tradycja okultystyczna często określa jako "ostoję ludzkości".
Farwardin - w mitologii staroperskiej, anioł marca. Farwardin rządzi także 19 dniem każdego miesiąca. Nazywany jest "jednym z cherubinów" (zob. The Dabistan, s. 35-36; por. Boyce, Zaratusztrianie, s. 141-143).
Fatiel - anioł piątej godziny nocy, służący pod Abasdarhonem.
Fawaszi (Prawaszi, Faroharowie, Ferwerowie, Fercherowie) - w zaratustrianizmie, niebiański pierwowzór wszystkich żyjących istot, aniołowie stróżowie ludzi wierzących. Mają one dwoistą naturę: aniołów oraz istot o ludzkich cechach, charakterach i umysłach. W Zend Aweście byli frawardinami, "żeńskimi duchami zamieszkującymi wszystkie rzeczy i opiekującymi się ludzkością". W trylogii Jakuba Wassermanna Sprawa Mauriziusa fawaszi stanowią "część duszy ludzkiej niezależną od ciała [...], nie tak destruktywną jak umysł czy świadomość, [...] ani też związaną na stałe z jednym i tym samym ciałem; łatwo mogą sobie znaleźć inne ciało, jeśli tylko należy do człowieka prawego" (zob. Gaynor, Dictionary of Mysticism; King, The Gnostics and Their Remains).
Felut -~ Silat
Feneks - anioł służący w piekle, który wyznał Salomonowi, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na [zajmowany niegdyś w niebie] siódmy tron" (zob. Waite, The Lemegeton). W "niższym świecie" Feneks jest wielkim markizem, poetą i dowódcą 20 legionów duchów. Spence (An Encyclopaedia of OccuItism) twierdzi, że przed upadkiem Feneks był aniołem chóru tronów, "co zostało dowiedzione po niezliczonych badaniach".
Feniks - w tradycjach o Henochu feniksy i chalkedry są chórem aniołów dorównującym rangą serafinom i cherubinom. Wspólnie "ciągną rydwan słońca, które przynosi ze sobą skwar i rosę. I wedle Bożego rozkazania zawracają, opuszczają się ku ziemi i wznoszą po nieboskłonie, siejąc światłość promieni". Feniksy, podobnie jak chalkedry, zamieszkują czwarte niebo i mają po dwanaście par skrzydeł. Henoch spotkał feniksy także w szóstym niebie, gdzie wraz z cherubinami "śpiewają jednym głosem, i nie milkną ich pienia, a Pan raduje się wejrzawszy na swe podnóże" (zob. bogomilski Apokryf o sprawiedliwym Henochu, w: Siedem niebios i ziemia, s. 31-33). "Wszystko to - stwierdza Charles (Enoch In - "każe uważać feniksy za anioły". W Apokalipsie Barucha Feniks jest ptakiem (aniołem?), który, "rozpościerając skrzydła, bierze w siebie ogniste promienie, bo gdyby ich nie zacienił, słonecznego ognia nie ścierpiałby ród ludzki ani żadne stworzenie" (zob. południowosłowiańskie Objawienie Barucha, w: Siedem niebios i ziemia, s. 40). Ten sam ptak budzi koguty na całej ziemi. W przedtalmudycznej tradycji żydowskiej feniksy to gatunek ptaków, które jedyne wśród stworzeń, nie muszą umierać, aby dostać się do raju (zob. Kohler, Pre-Talmudic Haggadah. "Jewish Quarterly Review" 1893, s. 399-419). [Według innej żydowskiej legendy Ewa dała do spróbowania owoc z Drzewa Poznania Dobra i Zła nie tylko Adamowi, ale także "wszystkim zwierzętom i ptakom oprócz jednego. W rezultacie ptak ów, feniks, nigdy nie umiera" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 75) przyp. tłum.] W mitologii indiańskiej odpowiednikiem Feniksa jest ptak Gadura.
Finehas - w midraszu do Księgi Sędziów 2, 1, anioł, który "zstąpił z Gilgala i którego oblicze, "kiedy zstąpił nań Duch Swięty, jaśniało jak pochodnia".
Flaef - w kabale, wysoki rangą anioł zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności (zob. Mathers, Eros and Evil).
Fokalor (Forkalor, Furkalor) - przed swoim upadkiem Fokalor był aniołem chóru tronów. Jak twierdzi Spence (An Encyclopaedia of Occultism, s. 119), fakt ten został "poparty licznymi dowodami". W piekle Fokalor jest wielkim księciem [według De Plancy'ego, "generałem piekielnym" (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 72) - przyp. tłum.] i dowodzi 30 legionami złych duchów. Do jego specjalnych obowiązków należy zatapianie okrętów wojennych i zabijanie ludzi. Jak sam wyznał Salomonowi, po 1000 (lub 1500) lat "ma nadzieję powrócić do siódmego nieba". Wezwany, Fokalor zjawia się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa (reprodukcję pieczęci Fokalora zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 178).
Forfaks (Moraks, Maraks) - w Discoverie of Witchcra ft Scota, lord (lub hrabia) piekielnego królestwa, dowodzący 36 legionami złych duchów. Obdarza ludzi zdolnościami w dziedzinie astronomii i sztuk wyzwolonych. Znany jest także pod imieniem Foraj
Forkas (Foras, Furkas, Fourkas) - literatura okultystyczna milczy o tym, jakie stanowisko Forkas zajmował niegdyś w hierarchii niebiańskiej i do którego chóru należał. Obecnie, jako anioł upadły, pełni w piekle funkcję prezydenta lub księcia; tutaj także spędza czas, ucząc retoryki, logiki i matematyki. Potrafi uczynić człowieka niewidzialnym, wie również, jak odzyskać utracony majątek. De Plancy (Słownik wiedzy tajemnej, s. 72-73) nazywa Forkasa "rycerzem, wielkim wodzem piekielnym"; ma on pod sobą 29 legionów złych duchów spełniających każde jego życzenie. Reprodukcj? piecz?ci Forkasa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 175 (zob. te?: Scot, Discoverie of Witchcraft; Wierus, Pseudo-Monarchia; wizerunek Forkasa w: Seligmann, The History of Magic, s. 230).
Forklach (Furlak) - anioł Ziemi. Imię to widnieje na siódmym pentagramie Słońca (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Forneus - przed swoim upadkiem Forneus był aniołem chóru tronów, a także chóru aniołów. W piekle jest potężnym markizem i dowodzi 29 legionami złych duchów, gotowych wypełnić każdy jego rozkaz. Uczy ludzi sztuk pięknych, retoryki i języków. Potrafi wzbudzić u ludzi miłość do ich nieprzyjaciół (pieczęć Forneusa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and o f Pacts, s. 174. Wezwany, ukazuje się pod postacią potwora morskiego (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 73).
Forsj el - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą.
Fourkas ~ Forkas
Frakiel - wtorkowy anioł piątego nieba, przywoływany z północy (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Framoch - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mandrionem (zob. Waite, The Lemegeton). Franciszek, ?w. ~ Rhamiel
Frawardin -~ Fawaszi Frawaszi ~ Fawaszi Frawiszi -~ Fawaszi
Fremiel - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą (zob. de Abano, Heptameron; Waite, The Lemegeton).
Friagne - w literaturze okultystycznej, wtorkowy anioł służący w piątym niebie i przywoływany ze wschodu.
Fromezin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod rozkazami Farisa (zob. Waite, The Lemegeton).
Fromozon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem.
Fronesis ("roztropność") - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, emanacji boskiej woli.
Ful (Fuel) - władca Księżyca i zarządca siedmiu prowincji olimpijskich. Można go przywołać tylko w poniedziałek. Reprodukcję pieczęci Fula zob. w pismach kabalistycznych Corneliusa Agrippy, gdzie anioł ten jest zwany "władcą potęg Księżyca i władcą wód" (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 389; Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce, s. 119).
Fuleriel - anioł szóstej godziny nocy, służący pod Zazonaszem.
Furiel - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanielem.
Furlak (Forlach) - w tradycji okultystycznej, anioł ziemi (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte).
Furmiel - anioł jedenastej godziny dnia, służący pod Barielem.
Fustiel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
Futiniel - anioł piątej godziny dnia, służący pod Sazkielem.
G
Gaap (Tap) - niegdyś anioł chóru potęg ~~; mocy), obecnie
anioł upadły. W piekle Gaap pełni funkcję "wielkiego prezydenta i
wielkiego księcia". Jako król Południa, dowodzi 66 legio nami złych
duchów. Reprodukcj? jego piecz?ci zob. w: Waite, The Book of Black Magic and of
~ncts, s. 176 (zob. te? The Book of Ceremonial Ma ic; The Lemegeton). W
Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gaap jest przedstawiony jako ~::tota
ludzka ze skrzydłami nietoperza (s. 183).
Gabamiasz - w Salomonowych obrzędach magicznych, potężny anioł, którego można przywołać, wykorzystując inkantancyjną moc tkwiącą w imieniu anioła Uriela (zob. Grimo gum Verum).
Gabriel ("Bóg jest moją siłą") - w tradycji -udeochrześcijańskiej i mahometańskiej, jeden dwóch najwyższych rangą aniołów. Jest aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, zemsty, śmierci i objawienia. Obok Michała i Rafała (Rafaela), jest jednym z trzech znanych z imienia aniołów Starego Testamentu lub dwóch, jeśli, jak to czynią protestanci, uznać księgę Tobiasza za księgę apokryficzną; por. Davidson, The Named Angels in Scripture, gdzie mowa o siedmiu znanych z imienia aniołach ~i:ma Świętego). Gabriel sprawuje władzę nad rafiem i chociaż, według legendy, jest księciem pierwszego nieba, równocześnie zasiada po le wicy Boga (którego siedzibą jest, jak się po wszechnie uważa, siódme lub dziesiąte niebo). Mahomet twierdził, że to właśnie Gabriel (Dżi bril), ańioł wyposażony w "140 par skrzydeł", podyktował mu, sura po surze, cały Koran. W tradycji islamu Gabriel jest duchem prawdy. Według legendy żydowskiej Gabriel był anio łem, który z rozkazu Boga zniszczył grzeszne miasta (między innymi Sodomę i Gomorę). We dług Talmudu Sanhedryn 95b, to właśnie Gabri el rozgromił wojska Sennacheryba "za pomocą naostrzonej kosy, przygotowanej w dniu Stwo rzenia". [W Midraszu Exodus Raba wyczyn ten przypisuje się Michałowi; zob. Cohen, Talmud, s. 76 - przyp. tłum.) W Talmudzie także Ga briel jest aniołem, który powstrzymał Waszti przed zjawieniem się nago na uczcie wypra wionej przez króla Ahaszwerosza, dzięki czemu zamiast niej królową została Estera. W Księdze Daniela 8, Daniel pada na twarz przed Gabrie lem, który tłumaczy mu znaczenia wizji barana i kozła. Wydarzenie to zostało przedstawione na jednym z drzeworytów słynnej Biblii Koloń skiej. Kabaliści utożsamiają Gabriela z "mężem w białych szatach"; w Księdze Daniela 10, 13, pomocnikiem owego męża w białych szatach jest anioł Michał. W literaturze rabinackiej Ga briel jest księciem sprawiedliwości (zob. pisma Mojżesza Kordowero). Orygenes (O zasadach, s. 124) nazywa Gabriela aniołem wojny. Święty Hieronim utożsamiał Gabriela z --~ Hamonem. Według Miltona (Raj utracony IV, 703), Gabriel jest "wodzem straży anielsltiej" . Jak głosi ży dowska legenda, to właśnie Gabriel w cudowny sposób uratował z płomieni trzech świątobli wych mężów: Chananiasza, Miszaela i Azaria sza (inne źródła ów cud przypisują Michałowi). Gabriel bywa również identyfikowany jako anioł, który walczył z Jakubem w Penuel, cho ciaż inne źródła podają, że przeciwnikiem Ja kuba był Michał, Uriel, Metatron, Samael lub Chamuel. Rembrandt uwiecznił to wydarzenie na jednym ze swoich obrazów. Legenda arab ska, mająca swoje źródło w Koranie XX, 88, gło si, że kiedy do pyska złotego cielca włożono pył ze śladów kopyt konia Gabriela, cielec na tychmiast ożył. Według Encyclopaedia of Islam, t. 1, s. 502, Mahomet uważał Gabriela za Ducha Świętego; pomyłka to zrozumiała i wytłuma czalna w świetle sprzecznych relacji w Ewange lii według św. Mateusza (1,18-20) i w Ewangelii według św. Łukasza (1, 26-30). W pierwszym przypadku, Maryja "znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego"; w drugim, to Gabriel "wszedł do Niej" i oznajmił, że Maryja "zna lazła łaskę u Boga" oraz że "pocznie i porodzi Syna". [W Ewangelii według św. Łukasza 1, 11-20, Gabriel jest także aniołem, który zwia stował Zachariaszowi narodzenie Jana Chrzci ciela - przyp. tłum.] Bamberger w Fallen Angels (s. 109) przytacza babilońską legen dę, głoszącą, że pewnego razu Gabriel popadł w niełaskę, "nie wypełniając starannie Bożego rozkazu, za co został skazany na czasowe opu szczenie Niebiańskiego Dworu". W tym czasie Gabriela zastępował anioł stróż Persji, Dubiel. Imię Gabriel jest pochodzenia chaldejskiego i nie było znane Żydom w okresie poprzedza jącym niewolę babilońską. Na oryginalnej liście 119 aniołów Parsów brak imienia Gabriel. Ga briel był anielskim doradcą Józefa. W midraszu ile Ezkera Gabriel pojawia się w opowieści ~ dziesięciu męczennikach. Jeden z dziesięciu żydowskich mędrców, Izmael, wstąpił do nieba, aby zapytać Gabriela, czym sobie zasłużyli na ~rriierć. Gabriel odpowiedział, że to pokuta za _Trzech dziesięciu synów Jakuba, którzy sprze dali Józefa do niewoli (por. Ze skarbnicy midra szy, s. 252-261). [W Apokryfie o sprawiedliwym Henochu (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 34-35) Gabriel jest aniołem, który poniósł patriarchę "jako wicher liść niesie i zawiódł przed Boże oblicze". Według tradycji żydowskiej, w erze mesjańskiej Gabriel stoczy wielką bitwę z Le wiatanem (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 47-48) - przyp. tłum.] Zgodnie z sądowymi zeznaniami Joanny d'Arc, to Gabriel natchnął ją, aby wyruszyła z odsieczą królowi Francji. W bliższych nam czasach Gabriel miał się uka zać J.J. Rappowi, założycielowi sekty harmoni stów, oraz pozostawić odcisk swojej stopy na wapiennej płycie przechowywanej w rezydencji Maclure-Owena w New Harmony w stanie In diana. W poemacie Longfellowa The Golden Le gend Gabriel jest aniołem Księżyca i obdarza ludzi nadzieją. Jakkolwiek istnieje wiele obra zów przedstawiających anioła Gabriela zwia stującego Maryi dobrą nowinę, poetyckie opisy tego wydarzenia należą do rzadkości. Jednym z nielicznych jest wiersz XVII-wiecznego angiel skiego poety Richarda Crashawa, zatytułowany Steps to the Temple.
Gabutelon - anioł, którego imię zostało wy jawione Ezdraszowi wśród imion dziewięciu aniołów, mających sprawować rządy "w dniach końca świata". Pozostałych ośmiu to: Michał, Gabriel, Uriel, Rafał (Rafael), Aker, Arfugitonos, Beburos i Zebuleon (zob. Apokalipsa Ezdrasza, w: The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Gadal - anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych (zob. Waite, The Book of Cere monial Magic, s. 155).
Gader - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Gadiel - "przenajświętszy anioł" przywoły wany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Gadiel przebywa w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozar Midrashim, t. 2, s. 316, Gadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Fakt, że imię Gadiela znaleziono na hebrajskich amu letach, sugeruje, że anioła tego wzywano do obrony przed złymi duchami (zob. Schrire, He brew Amulets).
Gadriel (aram.: "Bóg jest moją pomocą") w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów. Według legendy to właśnie Gadriel zwiódł Ewę w raju, co pozwala widzieć w nim nie tyle Szatana, ile węża z ogrodu Edenu. Po dobnie jak Azazel, Gadriel nauczył ludzi ob chodzić się z bronią (zob. etiopska Księga He nocha 69, 6). W apokryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej Ewa powiada, że "żaden oszukań czy wąż" nie skala jej "czystości panieńskiej". W księdze tej Gadriel nie jest nazwany z imie nia. Według innych źródeł, Gadriel jest aniołem władającym piątym niebem, odpowiedzialnym za wojny między narodami. Kiedy do piątego nieba docierają modlitwy z ziemi, Gadriel za twierdza je i towarzyszy im do szóstego nieba (zob. Zohar Exodus 202a).
Ga'ga - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nie ba.
Gagiel - anioł strzegący szóstego nieba (zob Ozar Midrashim, t. 2, s. 116).
Galdel - wtorkowy anioł zamieszkujący pią te niebo, przywoływany z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gale Razija - jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Galgaliel (Galgliel) - wraz z Rafałem (Ra faelem) Galgaliel włada Słońcem. Jest także aniołem kręgu słonecznego i eponimicznyrn wodzem chóru galgalim.
Galiel - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Galizur (Galicur, Razjel, Raguil, Akrasjel) według rabiego Szymona ben Lakisza, jeden z wysokich rangą aniołów, którego Mojżesz spotkał w niebie. To właśnie Galizur, "prze zwany Razjelem", miał wręczyć Adamowi Księ gę Razjela (-~ Rahab). Galizur jest księciem dru giego nieba, a do jego obowiązków należy ob jaśnianie boskiej mądrości zawartej w Torze. "Rozpościera on skrzydła nad chajot, aby ich ognisty oddech nie strawił usługujących anio łów"; chajot to święte zwierzęta, cztery "istoty żyjące", które "podtrzymują wszechświat" (zob. Pirke de Rabbi Eliezer; Pesikta Rabbati).
Galmon - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej sali (pała cu) nieba.
Gamaliel (hebr.: "odpłata Boża") - w kabale i pismach gnostyckich, jeden z potężnych eo nów oraz życzliwy duch utożsamiany z Gabrie lem, Abraksasem, Micharem i Samlo. W kop tyjskiej Apokalipsie Adama Gamaliel jest jednym z wysokich rangą, świętych aniołów, których zadaniem jest "doprowadzenie wybranych do nieba". Levi, z kolei, w Philosophie Occulte twier dzi, że Gamaliel jest złym aniołem, "przeciw nikiem cherubinów" i służy pod rozkazami --~ Lilit (demona rozpusty).
Gambiel - władca znaku Wodnika (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). O Gambielu jako aniele zodiakalnym wspomi na także Szósta i siódma księga Mojżeszowa.
Gambriel - jeden z aniołów strzegących pią tego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gamerin - w magii obrzędowej, anioł wyko nujący "zlecenia specjalne" (zob. Grimorium Verum; Waite, ?'he Book of Ceremonial Magic, s.160). Przed rozpoczęciem obrzędów magicznych imię Gamerina powinno zostać wyryte na rytualnym mieczu.
Gamidoj - "przenajświętszy anioł", przywo ływany w zaklęciach magicznych (zob. Ma thers, The Greater Key of Solomon).
Gamiel - najwyższy rangą anioł władający pierwszą godziną nocy (zob. Waite, The Leme geton).
Gamorin Debabim (Gamerin) - anioł przy woływany w zaklęciu miecza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gamriai - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba
Gamsiel - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem.
Ganael - jeden z siedmiu władców planetar nych (elektorów), służący pod połączonym do wództwem aniołów Apudiela i Kamaela (zob. Conybeare, The Testament o f Sotomon).
Gardon - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Sotomon).
Garfial (Garfiel) - w Pirke Hejchalot, jeden ze strażników piątego nieba.
Gargatel - jeden z trzech aniołów lata; dwaj pozostali to Tariel i Gawiel (zob. de Abano, Hep tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gariel - anioł chóru szinanim (zob. Hayim Hazaz, The Seraph. "The Literary Review", wios na 1958). W Hejchalot Rabati, Gariel jest aniołem strzegącym piątego nieba.
Garszanel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Garnel - anioł władający pierwszą godziną nocy, służący pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Gaspard - anioł przywoływany w Salomono wych zaklęciach magicznych; pomaga w zdoby ciu damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Gastrion - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Gatiel - jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Gaurił Iszliha - w literaturze talmudycznej, anioł sprawujący władzę nad Wschodem (--~ Ga zardiel). Do jego obowiązków należy czuwanie, aby słońce każdego ranka wschodziło o właści wej porze. Gauril pojawia się również w mito logii mandajskiej; jest odpowiednikiem zaratu striańskiego Sraoszy i hebrajskiego Gabriela.
Gawiel - wraz z Gargatelem i Tarielem, Ga wiel sprawuje władzę nad latem (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron).
Gawriel - jedna z form imienia Gabriel; uży wana przez Etiopsko-Hebrajski Rabinacki Col lege Czarnych Żydów Harlemu. Zgodnie z po glądami tej sekty czterema najwyższymi rangą aniołami są: Gawriel, Micharel (zamiast Micha ła), Owreel (zamiast Uriela) i Rafarel (zamiast Rafała). Wszyscy czterej są przywoływani w za klęciach leczących choroby, przywracających wzrok i przemieniających wrogów w przyjaciół; ponadto aniołowie ci "chronią przed popadnię ciem w obłęd w nocy". W Ozar Midrashim Gaw riel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru. W literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) jest aniołem strzegą cym drugiej z czterech sal (pałaców) nieba.
Gazardiel (Gazadriel, Kazardia, Gazardija) główny anielski zarządca Wschodu. W Zoharze Gazardiel "całuje modlitwy wiernych i śle je do boskiego firmamentu" . Wzmianka o Gazardie lu znajduje się w: Hyde, Historia Religionis Ve terum Persarum. W Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gazardiel jest talmudycznym anio łem odpowiedzialnym za wschody i zacho dy słońca (s. 75). Regamey (What Is an Angel?), mówiąc o "imionach aniołów czterech żywio łów w tradycji późnego judaizmu", wspomina o Kazardii (Gazardielu) jako aniele, którego obowiązkiem jest "pilnowanie, aby słońce co dziennie wschodziło i zachodziło o właściwej porze".
Gazarniel - anioł z "płomienia ognia", który próbował sprzeciwić się Mojżeszowi i zranił go, kiedy ten przebywał w niebie. Jak głosi legenda, Mojżesz zwyciężył Gazarniela "wypowiadając Swięte Imię składające się z dwunastu liter". Jedynym źródłem, które wspomina Gazarniela, jest Kabbalah, Book o f Creation, Zohar Raskina; być może więc, Ruskinowi chodziło o anioła Hadraniela oraz imię składające się nie z 12, lecz 72 liter.
Gazriel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Apendyks).
Gdiel ~ Gediel
Geal - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Gebiel - anioł czwartej wysokości (zob. Ma thers, The Almadel of Solomon).
Gebril - anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Geburael (Gewura) - sefira świata berija (kreacji), często wymieniana w kabalistycznych zaklęciach magicznych. W The Ancient's Book of Magic de Claremonta Gewura ("potęga") jest utożsamiana z aniołem Gamalielem: wpływ Bo ga "przenika anioła Gewurę (czyli Gamaliela) i zstępuje poprzez sferę planety Mars" (-~ Ge wura).
Geburatiel (Gewuratiel) - anioł Gewury. W hebrajskiej Księdze Henocha Geburatiel jest jednym z anielskich wielkich książąt reprezen tujących "Bożą siłę, moc i potęgę". Jest także głównym zarządcą czwartej sali (pałacu) nieba.
Gedael (Giadijal - "bogactwo Boże") w etiopskiej Księdze Henocha Gedael jest anio łem czterech pór roku. Według Corneliusa Agrippy Gedael (Gediel) jest aniołem włada jącym znakami zodiaku (zob. Cornelius Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gedariasz - w Zoharze, naczelny sar (książę) trzeciego nieba. Gedariasz pełni służbę trzy ra zy dziennie; schyla się ku modlitwom płynącym z drugiego nieba, zatwierdza je i przesyła do czwartego nieba.
Gedemel - anioł planety Wenus, której naj wyższą inteligencją jest, według Paracelsusa, Hagiel (zob. Christian, The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 315).
Gediel (Gdiel) - w Almadelu Salomona Gediel jest jednym z książąt czwartej wysokości. W Księ dze Razjela jego imię figuruje na liście 70 aniołów amuletów porodowych. W tradycji okultystycz nej Gediel jest aniołem zodiaku.
Gedobonaj - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Gedudiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gedulael - jedna z ~ sefirot (boskich emana cji), przywoływana podczas obrzędów kabali stycznych (zob. Levi, Transcendental Magic).
Gehatica - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Gehegiel - anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gehirael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Gehorej - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gehoriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący pierwszej sali (pa łacu) nieba.
Gehuel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Geliel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Gelomiros - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Geminiel - jeden z aniołów rządzących zna kami zodiaku (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gemut - w koptyjskiej Pistis Sofia Gemut jest archontem, służącym pod rozkazami Kalapa taurota (który wprawia w ruch wszystkie eony i przeznaczenia).
Genaricod - anioł władający siódmą godziną nocy, służący pod Mendrionem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Geniusz - jedno z określeń anioła, ducha lub inteligencji. Jak pisał Blake, "formy wszystkich rzeczy pochodzą od ich Geniusza, którego sta rożytni zwali Aniołem, Duchem lub Demonem (zob. Blake, Wszystkie religie są jednością, w: Ko zubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 120). Christian w The History and Prac tice of Magic (t. 1, s. 303), powiada, że "geniusze Orientu były pierwowzorami chrześcijańskich aniołów". Athanasius Kircher, XVII-wieczny je zuita, w czasie opisywanej przez siebie podróży na inne planety, spotyka geniusze (określa je ja ko "złowrogie") zamieszkujące Saturna. Według Kirchera geniusze "wymierzają boską sprawied liwość niegodziwym i sprowadzają cierpienie na żyjących w cnocie". [Borboryci (gnostycy) twier dzili, że Bóg stworzył niezliczoną liczbę geniuszy "do poruszania Słońcem, gwiazdami i pla netami". Z kolei legenda arabska głosi, że "Adam nie był pierwszą rozumną istotą, która zamieszkiwała Ziemię" i że "przed stworzeniem człowieka Ziemia była zaludniona istotami wyż szego niż nasz gatunku", które Bóg stworzył, używając "więcej boskiego ognia, a mniej gliny. Istoty te to właśnie geniusze" (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 76) - przyp. tłum.]
Genon - anioł drugiej wysokości, przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Georiasz - imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury (zob. Mathers, The Greater ICey o f Solomon).
Gereimon - podobnie jak Genom anioł drugiej wysokości.
Gergot - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Germael ("majestat Boga") - w tradycji Falaszów, anioł posłany przez Boga, aby z prochu stworzył Adama (zob. Falasha Anthology). Według innych źródeł aniołem tym był Gabriel.
Geron - podobnie jak Genon i Gereimon, przywoływany w modlitwach magicznych anioł drugiej wysokości.
Geroskesuf ael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali {pałacu) nieba.
Gerwiel (Cerwiel) - w kabale żydowskiej, anielski doradca króla Dawida (zob. Clayton, Angelology). Jako Cerwiel, anioł ten jest wodzem chóru księstw (elohim); funkcję tę pełni wspólnie z Hanieiem i Nisrochem.
Getel (Ingetel) - anioł ustanowiony nad tym, co ukryte. Według Księgi starożytności biblijnych Pseudo-Filona Getel był aniołem, który rozgromił Amorytów walczących z wojskami Keneza, sprowadzając na nich ślepotę. W misji tej Getelowi towarzyszył --~ Zeruch.
Gewirijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gewiririon - anioł symbolizujący lub uosabiający gewurę ("potęgę"), piątą z dziesięciu świętych ~ se f iro t.
Gewura ("boska siła lub potęga") - anioł, który jest podpórką lewej ręki Boga. W literaturze okultystycznej Gewura jest zazwyczaj piątą z dziesięciu świętych sefirot (boskich emanacji). Jest to także imię anioła chóru serafinów, utożsamianego z Gamalielem, Chamaelem (Kamaelem) oraz, jak w pismach Izaaka ha-Kohena z Sorii, z Gewiririonem.
Gewurtial - anioł strzegący jednej z wielkich sal (pałaców) czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gezardija --~ Gazardiel
Gezurija - w Malache Elion Margouliatha, anioł chóru potęg. Gezurija jest strażnikiem jednej z niębiańskich sal lub pałaców (hejchalot), a także zwierzchnikiem sześciu aniołów, wśród których znajduje się anioł Słońca, Gazardija:
Giatijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gidaijal (Gedael, "bogactwo Boże") - w etiopskiej Księdze Henocha, anioł czterech pór roku. Jest także jednym z wodzów "tysięczników" wojsk niebiańskich.
Giel - w magii obrzędowej, anioł sprawujący władzę nad znakiem Bliźniąt.
Gipujel - jedno z wielu imion anioła Metatrona (zob. hebrajska ~Csięga Henocha 48). Glaras - anioł pierwszej godziny nocy, służący pod Gamielem.
Glauron lub Glaura - życzliwy duch powietrza, przywoływany z północy (zob. Scot, Discoverie o f Witchcra ft).
Glmarij - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanieiem.
Gmial - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Goap - niegdyś anioł chóru potęg; obecnie anioł upadły. W piekle Goap jest jednym z jedenastu prezydentów podziemnych krain. Znany jest także jako Gaap i Tap (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Waite, The Lemegeton). Ustalenie "faktu", że Goap był niegdyś aniołem chóru potęg, nastąpiło - jak informuje Spence w An Encyclopaedia of Occultism - "po niezliczonych badaniach". Według demonologów Goap jest "księciem Zachodu".
Gog i Magog - w Księdze zaklęć Honoriusza III, "niewysłowione imię Boga, za pomocą którego można zmusić demony do posłuszeństwa". Jednakże, jak twierdzi Butler (Ritual Magic), "nieoczekiwane wymienienie Goga i Magoga wśród świętych imion Boga należy złożyć na karb ignorancji Honoriusza". W Koranie XVIII, 95, mowa o Gogu i Magogu, którzy "sieją zgorszenie na ziemi". [W Apokalipsie św. Jana 20, 8 imiona te oznaczają "apokaliptycznego wodza potęg wrogich Izraelowi, które z dopustu Boga napadną wprawdzie na Ziemię Swiętą, ale napaść ta zakończy się ich własną klęską, a napadniętym zapewni wiekuisty pokój" (zob. komentarz A. Jankowskiego do Apokalipsy świętego Jana, s. 269). W Talmudzie wyrażenie "wojny Goga i Magoga" symbolizuje powszechną wojnę, która poprzedzi nadejście "dni Mesjasza" (zob. Cohen, Talmud, s. 353, 377) - przyp. tłum.]
Golab ("podżegacz") - jeden z przeciwników serafinów; także jedna z sefirot zła i nieczystości, której "zewnętrzną powłoką jest Usjel". Według innych źródeł Golab jest duchem buntu i gniewu, służącym pod rozkazami "czarnego Samaela" (zob. Levi, Philosophie Occulte; Waite, The Holy Kabbalah, s. 237).
Golandes - anioł przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmowania wosku (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gonael - jeden z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Gorfiniel - anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Gorson lub Gorsou -~ Gurson
Gradiel (Grafiel - "moc Boża") - inteligencja (anioł) Marsa, kiedy planeta ta wchodzi w znak Barana i Skorpiona. Aniołem pokrewnym Gradielowi jest ~ Bartiabel.
Grafatas - według Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Grafiel (Gradiel) - według Forlonga (Encyclopedia of Religions), imię anioła, którego wartość liczbowa w kabalistycznym rachunku odpowiada wartości liczbowej Gabriela.
Graniel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Granozin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farisem.
Grasgarben - anioł władający, wraz z Hadakielem, znakiem Wagi (zob. Levi, Transcendental Magic).
Grial (Griel) - anioł strzegący piątego nieba; także jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Pirke Hejchalot).
Guabarel - anioł jesieni. W tradycji okultystycznej, oprócz Guabarela, aniołem jesieni jest -~ Tarkwam.
Guael (Guel) - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek. Guaela przywołuje się ze wschodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 119).
Guel ~ Guael
Gulakok - anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Gulhab - piąta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Mojżesza z Burgos). Gurid - anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię uważano za skuteczny amulet przeciw urokowi, czyli "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Guriel ("szczenię Boże") - jeden z aniołów rządzących znakiem Lwa (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Gurson (Gorsom Gorsou) - jeden z upadłych aniołów, służący pod rozkazami Lucyfera. W piekle jest królem Południa (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism, s. 119).
Gut - jeden z aniołów władających planetą Jowisz (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Gutriks - w okultyzmie, czwartkowy anioł powietrza, usługujący Sutowi, wodzowi tej klasy aniołów, z których wszystkie są poddanymi Południowego Wiatru. Z Gutriksem współpracuje Magut, który także jest aniołem służebnym Suta (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic; de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2, s. 122; Shah, Occultism..., s. 52).
Guzj el - zły anioł, przywoływany w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Gzrel - anioł wzywany w zaklęciach odwoływania złych zarządzeń. Słowo Gzrel stanowi część składającego się z 42 liter imienia Boga (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Gabamiasz - w Salomonowych obrzędach magicznych, potężny anioł, którego można przywołać, wykorzystując inkantancyjną moc tkwiącą w imieniu anioła Uriela (zob. Grimo gum Verum).
Gabriel ("Bóg jest moją siłą") - w tradycji -udeochrześcijańskiej i mahometańskiej, jeden dwóch najwyższych rangą aniołów. Jest aniołem zwiastowania, zmartwychwstania, miłosierdzia, zemsty, śmierci i objawienia. Obok Michała i Rafała (Rafaela), jest jednym z trzech znanych z imienia aniołów Starego Testamentu lub dwóch, jeśli, jak to czynią protestanci, uznać księgę Tobiasza za księgę apokryficzną; por. Davidson, The Named Angels in Scripture, gdzie mowa o siedmiu znanych z imienia aniołach ~i:ma Świętego). Gabriel sprawuje władzę nad rafiem i chociaż, według legendy, jest księciem pierwszego nieba, równocześnie zasiada po le wicy Boga (którego siedzibą jest, jak się po wszechnie uważa, siódme lub dziesiąte niebo). Mahomet twierdził, że to właśnie Gabriel (Dżi bril), ańioł wyposażony w "140 par skrzydeł", podyktował mu, sura po surze, cały Koran. W tradycji islamu Gabriel jest duchem prawdy. Według legendy żydowskiej Gabriel był anio łem, który z rozkazu Boga zniszczył grzeszne miasta (między innymi Sodomę i Gomorę). We dług Talmudu Sanhedryn 95b, to właśnie Gabri el rozgromił wojska Sennacheryba "za pomocą naostrzonej kosy, przygotowanej w dniu Stwo rzenia". [W Midraszu Exodus Raba wyczyn ten przypisuje się Michałowi; zob. Cohen, Talmud, s. 76 - przyp. tłum.) W Talmudzie także Ga briel jest aniołem, który powstrzymał Waszti przed zjawieniem się nago na uczcie wypra wionej przez króla Ahaszwerosza, dzięki czemu zamiast niej królową została Estera. W Księdze Daniela 8, Daniel pada na twarz przed Gabrie lem, który tłumaczy mu znaczenia wizji barana i kozła. Wydarzenie to zostało przedstawione na jednym z drzeworytów słynnej Biblii Koloń skiej. Kabaliści utożsamiają Gabriela z "mężem w białych szatach"; w Księdze Daniela 10, 13, pomocnikiem owego męża w białych szatach jest anioł Michał. W literaturze rabinackiej Ga briel jest księciem sprawiedliwości (zob. pisma Mojżesza Kordowero). Orygenes (O zasadach, s. 124) nazywa Gabriela aniołem wojny. Święty Hieronim utożsamiał Gabriela z --~ Hamonem. Według Miltona (Raj utracony IV, 703), Gabriel jest "wodzem straży anielsltiej" . Jak głosi ży dowska legenda, to właśnie Gabriel w cudowny sposób uratował z płomieni trzech świątobli wych mężów: Chananiasza, Miszaela i Azaria sza (inne źródła ów cud przypisują Michałowi). Gabriel bywa również identyfikowany jako anioł, który walczył z Jakubem w Penuel, cho ciaż inne źródła podają, że przeciwnikiem Ja kuba był Michał, Uriel, Metatron, Samael lub Chamuel. Rembrandt uwiecznił to wydarzenie na jednym ze swoich obrazów. Legenda arab ska, mająca swoje źródło w Koranie XX, 88, gło si, że kiedy do pyska złotego cielca włożono pył ze śladów kopyt konia Gabriela, cielec na tychmiast ożył. Według Encyclopaedia of Islam, t. 1, s. 502, Mahomet uważał Gabriela za Ducha Świętego; pomyłka to zrozumiała i wytłuma czalna w świetle sprzecznych relacji w Ewange lii według św. Mateusza (1,18-20) i w Ewangelii według św. Łukasza (1, 26-30). W pierwszym przypadku, Maryja "znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego"; w drugim, to Gabriel "wszedł do Niej" i oznajmił, że Maryja "zna lazła łaskę u Boga" oraz że "pocznie i porodzi Syna". [W Ewangelii według św. Łukasza 1, 11-20, Gabriel jest także aniołem, który zwia stował Zachariaszowi narodzenie Jana Chrzci ciela - przyp. tłum.] Bamberger w Fallen Angels (s. 109) przytacza babilońską legen dę, głoszącą, że pewnego razu Gabriel popadł w niełaskę, "nie wypełniając starannie Bożego rozkazu, za co został skazany na czasowe opu szczenie Niebiańskiego Dworu". W tym czasie Gabriela zastępował anioł stróż Persji, Dubiel. Imię Gabriel jest pochodzenia chaldejskiego i nie było znane Żydom w okresie poprzedza jącym niewolę babilońską. Na oryginalnej liście 119 aniołów Parsów brak imienia Gabriel. Ga briel był anielskim doradcą Józefa. W midraszu ile Ezkera Gabriel pojawia się w opowieści ~ dziesięciu męczennikach. Jeden z dziesięciu żydowskich mędrców, Izmael, wstąpił do nieba, aby zapytać Gabriela, czym sobie zasłużyli na ~rriierć. Gabriel odpowiedział, że to pokuta za _Trzech dziesięciu synów Jakuba, którzy sprze dali Józefa do niewoli (por. Ze skarbnicy midra szy, s. 252-261). [W Apokryfie o sprawiedliwym Henochu (zob. Siedem niebios i ziemia, s. 34-35) Gabriel jest aniołem, który poniósł patriarchę "jako wicher liść niesie i zawiódł przed Boże oblicze". Według tradycji żydowskiej, w erze mesjańskiej Gabriel stoczy wielką bitwę z Le wiatanem (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 47-48) - przyp. tłum.] Zgodnie z sądowymi zeznaniami Joanny d'Arc, to Gabriel natchnął ją, aby wyruszyła z odsieczą królowi Francji. W bliższych nam czasach Gabriel miał się uka zać J.J. Rappowi, założycielowi sekty harmoni stów, oraz pozostawić odcisk swojej stopy na wapiennej płycie przechowywanej w rezydencji Maclure-Owena w New Harmony w stanie In diana. W poemacie Longfellowa The Golden Le gend Gabriel jest aniołem Księżyca i obdarza ludzi nadzieją. Jakkolwiek istnieje wiele obra zów przedstawiających anioła Gabriela zwia stującego Maryi dobrą nowinę, poetyckie opisy tego wydarzenia należą do rzadkości. Jednym z nielicznych jest wiersz XVII-wiecznego angiel skiego poety Richarda Crashawa, zatytułowany Steps to the Temple.
Gabutelon - anioł, którego imię zostało wy jawione Ezdraszowi wśród imion dziewięciu aniołów, mających sprawować rządy "w dniach końca świata". Pozostałych ośmiu to: Michał, Gabriel, Uriel, Rafał (Rafael), Aker, Arfugitonos, Beburos i Zebuleon (zob. Apokalipsa Ezdrasza, w: The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Gadal - anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych (zob. Waite, The Book of Cere monial Magic, s. 155).
Gader - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Gadiel - "przenajświętszy anioł" przywoły wany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Gadiel przebywa w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozar Midrashim, t. 2, s. 316, Gadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Fakt, że imię Gadiela znaleziono na hebrajskich amu letach, sugeruje, że anioła tego wzywano do obrony przed złymi duchami (zob. Schrire, He brew Amulets).
Gadriel (aram.: "Bóg jest moją pomocą") w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów. Według legendy to właśnie Gadriel zwiódł Ewę w raju, co pozwala widzieć w nim nie tyle Szatana, ile węża z ogrodu Edenu. Po dobnie jak Azazel, Gadriel nauczył ludzi ob chodzić się z bronią (zob. etiopska Księga He nocha 69, 6). W apokryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej Ewa powiada, że "żaden oszukań czy wąż" nie skala jej "czystości panieńskiej". W księdze tej Gadriel nie jest nazwany z imie nia. Według innych źródeł, Gadriel jest aniołem władającym piątym niebem, odpowiedzialnym za wojny między narodami. Kiedy do piątego nieba docierają modlitwy z ziemi, Gadriel za twierdza je i towarzyszy im do szóstego nieba (zob. Zohar Exodus 202a).
Ga'ga - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nie ba.
Gagiel - anioł strzegący szóstego nieba (zob Ozar Midrashim, t. 2, s. 116).
Galdel - wtorkowy anioł zamieszkujący pią te niebo, przywoływany z południa (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gale Razija - jedno z wielu imion anioła Me tatrona.
Galgaliel (Galgliel) - wraz z Rafałem (Ra faelem) Galgaliel włada Słońcem. Jest także aniołem kręgu słonecznego i eponimicznyrn wodzem chóru galgalim.
Galiel - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Galizur (Galicur, Razjel, Raguil, Akrasjel) według rabiego Szymona ben Lakisza, jeden z wysokich rangą aniołów, którego Mojżesz spotkał w niebie. To właśnie Galizur, "prze zwany Razjelem", miał wręczyć Adamowi Księ gę Razjela (-~ Rahab). Galizur jest księciem dru giego nieba, a do jego obowiązków należy ob jaśnianie boskiej mądrości zawartej w Torze. "Rozpościera on skrzydła nad chajot, aby ich ognisty oddech nie strawił usługujących anio łów"; chajot to święte zwierzęta, cztery "istoty żyjące", które "podtrzymują wszechświat" (zob. Pirke de Rabbi Eliezer; Pesikta Rabbati).
Galmon - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący czwartej sali (pała cu) nieba.
Gamaliel (hebr.: "odpłata Boża") - w kabale i pismach gnostyckich, jeden z potężnych eo nów oraz życzliwy duch utożsamiany z Gabrie lem, Abraksasem, Micharem i Samlo. W kop tyjskiej Apokalipsie Adama Gamaliel jest jednym z wysokich rangą, świętych aniołów, których zadaniem jest "doprowadzenie wybranych do nieba". Levi, z kolei, w Philosophie Occulte twier dzi, że Gamaliel jest złym aniołem, "przeciw nikiem cherubinów" i służy pod rozkazami --~ Lilit (demona rozpusty).
Gambiel - władca znaku Wodnika (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). O Gambielu jako aniele zodiakalnym wspomi na także Szósta i siódma księga Mojżeszowa.
Gambriel - jeden z aniołów strzegących pią tego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gamerin - w magii obrzędowej, anioł wyko nujący "zlecenia specjalne" (zob. Grimorium Verum; Waite, ?'he Book of Ceremonial Magic, s.160). Przed rozpoczęciem obrzędów magicznych imię Gamerina powinno zostać wyryte na rytualnym mieczu.
Gamidoj - "przenajświętszy anioł", przywo ływany w zaklęciach magicznych (zob. Ma thers, The Greater Key of Solomon).
Gamiel - najwyższy rangą anioł władający pierwszą godziną nocy (zob. Waite, The Leme geton).
Gamorin Debabim (Gamerin) - anioł przy woływany w zaklęciu miecza (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gamriai - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba
Gamsiel - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorielem.
Ganael - jeden z siedmiu władców planetar nych (elektorów), służący pod połączonym do wództwem aniołów Apudiela i Kamaela (zob. Conybeare, The Testament o f Sotomon).
Gardon - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Mathers, The Greater Key of Sotomon).
Garfial (Garfiel) - w Pirke Hejchalot, jeden ze strażników piątego nieba.
Gargatel - jeden z trzech aniołów lata; dwaj pozostali to Tariel i Gawiel (zob. de Abano, Hep tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Gariel - anioł chóru szinanim (zob. Hayim Hazaz, The Seraph. "The Literary Review", wios na 1958). W Hejchalot Rabati, Gariel jest aniołem strzegącym piątego nieba.
Garszanel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie mającym chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Garnel - anioł władający pierwszą godziną nocy, służący pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Gaspard - anioł przywoływany w Salomono wych zaklęciach magicznych; pomaga w zdoby ciu damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Gastrion - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Nakorielem.
Gatiel - jeden z aniołów strzegących piątego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Gaurił Iszliha - w literaturze talmudycznej, anioł sprawujący władzę nad Wschodem (--~ Ga zardiel). Do jego obowiązków należy czuwanie, aby słońce każdego ranka wschodziło o właści wej porze. Gauril pojawia się również w mito logii mandajskiej; jest odpowiednikiem zaratu striańskiego Sraoszy i hebrajskiego Gabriela.
Gawiel - wraz z Gargatelem i Tarielem, Ga wiel sprawuje władzę nad latem (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron).
Gawriel - jedna z form imienia Gabriel; uży wana przez Etiopsko-Hebrajski Rabinacki Col lege Czarnych Żydów Harlemu. Zgodnie z po glądami tej sekty czterema najwyższymi rangą aniołami są: Gawriel, Micharel (zamiast Micha ła), Owreel (zamiast Uriela) i Rafarel (zamiast Rafała). Wszyscy czterej są przywoływani w za klęciach leczących choroby, przywracających wzrok i przemieniających wrogów w przyjaciół; ponadto aniołowie ci "chronią przed popadnię ciem w obłęd w nocy". W Ozar Midrashim Gaw riel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru. W literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) jest aniołem strzegą cym drugiej z czterech sal (pałaców) nieba.
Gazardiel (Gazadriel, Kazardia, Gazardija) główny anielski zarządca Wschodu. W Zoharze Gazardiel "całuje modlitwy wiernych i śle je do boskiego firmamentu" . Wzmianka o Gazardie lu znajduje się w: Hyde, Historia Religionis Ve terum Persarum. W Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego Gazardiel jest talmudycznym anio łem odpowiedzialnym za wschody i zacho dy słońca (s. 75). Regamey (What Is an Angel?), mówiąc o "imionach aniołów czterech żywio łów w tradycji późnego judaizmu", wspomina o Kazardii (Gazardielu) jako aniele, którego obowiązkiem jest "pilnowanie, aby słońce co dziennie wschodziło i zachodziło o właściwej porze".
Gazarniel - anioł z "płomienia ognia", który próbował sprzeciwić się Mojżeszowi i zranił go, kiedy ten przebywał w niebie. Jak głosi legenda, Mojżesz zwyciężył Gazarniela "wypowiadając Swięte Imię składające się z dwunastu liter". Jedynym źródłem, które wspomina Gazarniela, jest Kabbalah, Book o f Creation, Zohar Raskina; być może więc, Ruskinowi chodziło o anioła Hadraniela oraz imię składające się nie z 12, lecz 72 liter.
Gazriel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Apendyks).
Gdiel ~ Gediel
Geal - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Gebiel - anioł czwartej wysokości (zob. Ma thers, The Almadel of Solomon).
Gebril - anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Geburael (Gewura) - sefira świata berija (kreacji), często wymieniana w kabalistycznych zaklęciach magicznych. W The Ancient's Book of Magic de Claremonta Gewura ("potęga") jest utożsamiana z aniołem Gamalielem: wpływ Bo ga "przenika anioła Gewurę (czyli Gamaliela) i zstępuje poprzez sferę planety Mars" (-~ Ge wura).
Geburatiel (Gewuratiel) - anioł Gewury. W hebrajskiej Księdze Henocha Geburatiel jest jednym z anielskich wielkich książąt reprezen tujących "Bożą siłę, moc i potęgę". Jest także głównym zarządcą czwartej sali (pałacu) nieba.
Gedael (Giadijal - "bogactwo Boże") w etiopskiej Księdze Henocha Gedael jest anio łem czterech pór roku. Według Corneliusa Agrippy Gedael (Gediel) jest aniołem włada jącym znakami zodiaku (zob. Cornelius Agrip pa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gedariasz - w Zoharze, naczelny sar (książę) trzeciego nieba. Gedariasz pełni służbę trzy ra zy dziennie; schyla się ku modlitwom płynącym z drugiego nieba, zatwierdza je i przesyła do czwartego nieba.
Gedemel - anioł planety Wenus, której naj wyższą inteligencją jest, według Paracelsusa, Hagiel (zob. Christian, The History and Practice o f Magic, t. 1, s. 315).
Gediel (Gdiel) - w Almadelu Salomona Gediel jest jednym z książąt czwartej wysokości. W Księ dze Razjela jego imię figuruje na liście 70 aniołów amuletów porodowych. W tradycji okultystycz nej Gediel jest aniołem zodiaku.
Gedobonaj - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Gedudiel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gedulael - jedna z ~ sefirot (boskich emana cji), przywoływana podczas obrzędów kabali stycznych (zob. Levi, Transcendental Magic).
Gehatica - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Gehegiel - anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gehirael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Gehorej - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pała cu) nieba.
Gehoriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący pierwszej sali (pa łacu) nieba.
Gehuel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Geliel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Gelomiros - anioł trzeciej wysokości, przy woływany w modlitwach magicznych (zob. Al madel Salomona).
Geminiel - jeden z aniołów rządzących zna kami zodiaku (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy, t. 3).
Gemut - w koptyjskiej Pistis Sofia Gemut jest archontem, służącym pod rozkazami Kalapa taurota (który wprawia w ruch wszystkie eony i przeznaczenia).
Genaricod - anioł władający siódmą godziną nocy, służący pod Mendrionem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 69).
Geniusz - jedno z określeń anioła, ducha lub inteligencji. Jak pisał Blake, "formy wszystkich rzeczy pochodzą od ich Geniusza, którego sta rożytni zwali Aniołem, Duchem lub Demonem (zob. Blake, Wszystkie religie są jednością, w: Ko zubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 120). Christian w The History and Prac tice of Magic (t. 1, s. 303), powiada, że "geniusze Orientu były pierwowzorami chrześcijańskich aniołów". Athanasius Kircher, XVII-wieczny je zuita, w czasie opisywanej przez siebie podróży na inne planety, spotyka geniusze (określa je ja ko "złowrogie") zamieszkujące Saturna. Według Kirchera geniusze "wymierzają boską sprawied liwość niegodziwym i sprowadzają cierpienie na żyjących w cnocie". [Borboryci (gnostycy) twier dzili, że Bóg stworzył niezliczoną liczbę geniuszy "do poruszania Słońcem, gwiazdami i pla netami". Z kolei legenda arabska głosi, że "Adam nie był pierwszą rozumną istotą, która zamieszkiwała Ziemię" i że "przed stworzeniem człowieka Ziemia była zaludniona istotami wyż szego niż nasz gatunku", które Bóg stworzył, używając "więcej boskiego ognia, a mniej gliny. Istoty te to właśnie geniusze" (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 76) - przyp. tłum.]
Genon - anioł drugiej wysokości, przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Georiasz - imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury (zob. Mathers, The Greater ICey o f Solomon).
Gereimon - podobnie jak Genom anioł drugiej wysokości.
Gergot - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Germael ("majestat Boga") - w tradycji Falaszów, anioł posłany przez Boga, aby z prochu stworzył Adama (zob. Falasha Anthology). Według innych źródeł aniołem tym był Gabriel.
Geron - podobnie jak Genon i Gereimon, przywoływany w modlitwach magicznych anioł drugiej wysokości.
Geroskesuf ael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali {pałacu) nieba.
Gerwiel (Cerwiel) - w kabale żydowskiej, anielski doradca króla Dawida (zob. Clayton, Angelology). Jako Cerwiel, anioł ten jest wodzem chóru księstw (elohim); funkcję tę pełni wspólnie z Hanieiem i Nisrochem.
Getel (Ingetel) - anioł ustanowiony nad tym, co ukryte. Według Księgi starożytności biblijnych Pseudo-Filona Getel był aniołem, który rozgromił Amorytów walczących z wojskami Keneza, sprowadzając na nich ślepotę. W misji tej Getelowi towarzyszył --~ Zeruch.
Gewirijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gewiririon - anioł symbolizujący lub uosabiający gewurę ("potęgę"), piątą z dziesięciu świętych ~ se f iro t.
Gewura ("boska siła lub potęga") - anioł, który jest podpórką lewej ręki Boga. W literaturze okultystycznej Gewura jest zazwyczaj piątą z dziesięciu świętych sefirot (boskich emanacji). Jest to także imię anioła chóru serafinów, utożsamianego z Gamalielem, Chamaelem (Kamaelem) oraz, jak w pismach Izaaka ha-Kohena z Sorii, z Gewiririonem.
Gewurtial - anioł strzegący jednej z wielkich sal (pałaców) czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Gezardija --~ Gazardiel
Gezurija - w Malache Elion Margouliatha, anioł chóru potęg. Gezurija jest strażnikiem jednej z niębiańskich sal lub pałaców (hejchalot), a także zwierzchnikiem sześciu aniołów, wśród których znajduje się anioł Słońca, Gazardija:
Giatijasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Gidaijal (Gedael, "bogactwo Boże") - w etiopskiej Księdze Henocha, anioł czterech pór roku. Jest także jednym z wodzów "tysięczników" wojsk niebiańskich.
Giel - w magii obrzędowej, anioł sprawujący władzę nad znakiem Bliźniąt.
Gipujel - jedno z wielu imion anioła Metatrona (zob. hebrajska ~Csięga Henocha 48). Glaras - anioł pierwszej godziny nocy, służący pod Gamielem.
Glauron lub Glaura - życzliwy duch powietrza, przywoływany z północy (zob. Scot, Discoverie o f Witchcra ft).
Glmarij - anioł trzeciej godziny dnia, służący pod Weguanieiem.
Gmial - jeden z 64 aniołów strzegących siedmiu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Goap - niegdyś anioł chóru potęg; obecnie anioł upadły. W piekle Goap jest jednym z jedenastu prezydentów podziemnych krain. Znany jest także jako Gaap i Tap (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Waite, The Lemegeton). Ustalenie "faktu", że Goap był niegdyś aniołem chóru potęg, nastąpiło - jak informuje Spence w An Encyclopaedia of Occultism - "po niezliczonych badaniach". Według demonologów Goap jest "księciem Zachodu".
Gog i Magog - w Księdze zaklęć Honoriusza III, "niewysłowione imię Boga, za pomocą którego można zmusić demony do posłuszeństwa". Jednakże, jak twierdzi Butler (Ritual Magic), "nieoczekiwane wymienienie Goga i Magoga wśród świętych imion Boga należy złożyć na karb ignorancji Honoriusza". W Koranie XVIII, 95, mowa o Gogu i Magogu, którzy "sieją zgorszenie na ziemi". [W Apokalipsie św. Jana 20, 8 imiona te oznaczają "apokaliptycznego wodza potęg wrogich Izraelowi, które z dopustu Boga napadną wprawdzie na Ziemię Swiętą, ale napaść ta zakończy się ich własną klęską, a napadniętym zapewni wiekuisty pokój" (zob. komentarz A. Jankowskiego do Apokalipsy świętego Jana, s. 269). W Talmudzie wyrażenie "wojny Goga i Magoga" symbolizuje powszechną wojnę, która poprzedzi nadejście "dni Mesjasza" (zob. Cohen, Talmud, s. 353, 377) - przyp. tłum.]
Golab ("podżegacz") - jeden z przeciwników serafinów; także jedna z sefirot zła i nieczystości, której "zewnętrzną powłoką jest Usjel". Według innych źródeł Golab jest duchem buntu i gniewu, służącym pod rozkazami "czarnego Samaela" (zob. Levi, Philosophie Occulte; Waite, The Holy Kabbalah, s. 237).
Golandes - anioł przywoływany podczas obrzędów egzorcyzmowania wosku (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Gonael - jeden z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Gorfiniel - anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Gorson lub Gorsou -~ Gurson
Gradiel (Grafiel - "moc Boża") - inteligencja (anioł) Marsa, kiedy planeta ta wchodzi w znak Barana i Skorpiona. Aniołem pokrewnym Gradielowi jest ~ Bartiabel.
Grafatas - według Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Grafiel (Gradiel) - według Forlonga (Encyclopedia of Religions), imię anioła, którego wartość liczbowa w kabalistycznym rachunku odpowiada wartości liczbowej Gabriela.
Graniel - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem.
Granozin - anioł drugiej godziny nocy, służący pod Farisem.
Grasgarben - anioł władający, wraz z Hadakielem, znakiem Wagi (zob. Levi, Transcendental Magic).
Grial (Griel) - anioł strzegący piątego nieba; także jeden z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Pirke Hejchalot).
Guabarel - anioł jesieni. W tradycji okultystycznej, oprócz Guabarela, aniołem jesieni jest -~ Tarkwam.
Guael (Guel) - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek. Guaela przywołuje się ze wschodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 119).
Guel ~ Guael
Gulakok - anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Gulhab - piąta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości (zob. pisma Mojżesza z Burgos). Gurid - anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię uważano za skuteczny amulet przeciw urokowi, czyli "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Guriel ("szczenię Boże") - jeden z aniołów rządzących znakiem Lwa (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Gurson (Gorsom Gorsou) - jeden z upadłych aniołów, służący pod rozkazami Lucyfera. W piekle jest królem Południa (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism, s. 119).
Gut - jeden z aniołów władających planetą Jowisz (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Gutriks - w okultyzmie, czwartkowy anioł powietrza, usługujący Sutowi, wodzowi tej klasy aniołów, z których wszystkie są poddanymi Południowego Wiatru. Z Gutriksem współpracuje Magut, który także jest aniołem służebnym Suta (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic; de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2, s. 122; Shah, Occultism..., s. 52).
Guzj el - zły anioł, przywoływany w zaklęciach przeciwko nieprzyjaciołom (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Gzrel - anioł wzywany w zaklęciach odwoływania złych zarządzeń. Słowo Gzrel stanowi część składającego się z 42 liter imienia Boga (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
H
Haael - jeden z 72 aniołów zodiaku.
Haajasz - anioł chóru panowań. Haajasz sprawuje pieczę nad dyplomacją i ambasado rami. Jest jednym z 72 aniołów noszących bo skieimię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczę ci Haajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 273.
Haamiasz - anioł chóru potęg. Haamiasz sprawuje nadzór nad kultem religijnym i "chro ni tych, którzy poszukują prawdy". W kabale jego aniołem pokrewnym jest Serukut. Repro dukcję pieczęci Haamiasza zob. w: Ambelain, La KabbaIe Pratique, s. 281.
Haarez - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haatan - według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), duch (geniusz) ukrytych skarbów.
Habiel - poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. de Abano, Heptameron; M. Gaster, The Sword o f Moses).
Naborym (Haborim) ~ Raum
Habriel - anioł chóru potęg, przywoływa ny podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Habudiel - w okultyzmie, anioł Dnia Pań skiego zamieszkujący czwarte niebo. Habudiela przywołuje się z południa (zob. de Abano, Hep tameron).
Nabujasz (Habuhiasz) - anioł sprawujący pieczę nad uprawą roli i urodzajem. Nabujasz jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Hacha - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hacham - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Hachaszel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah, s. 87). Hacpacjel - jedno z wielu imion anioła Me tatrona
Hadakiel (Chadakiel) - wraz z Grasgarbe nem, anioł rządzący znakiem Wagi (zob. Prinee of Darkness. A Witchcraft Anthology, s. 177-178).
Hadar - "najwyższa łaskawość", przez kaba listów uważany za -~ sefirę (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Hadariron - w literaturze Hejchalot, jeden z archontów (zob. Alfabet rabiego Akiby; Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition, s. 63).
Hadarmiel - ?wi?ty anio? wspomniany przez Mathersa w The Greater Key of Solomon.
Hadarniel (Chadarniel, Hadraniel, Hadariel, Hadriel - "majestat Bo?y") - wed?ug nie których ?róde?, anio? od?wierny strzeg?cy dru giej bramy nieba. Jest wyższy niż -~ Kemuel o "tysiąc sześćdziesiąt razy po dziesięć farsan gów", ale niższy od Sandalfona "0 500 lat dro gi". Ujrzawszy w niebie Hadarniela, Mojżesz "zaniemówił z lęku"; kiedy jednak Prawodawca wymówił Święte Imię, "zadrżał Hadarniel" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151). Legenda gło si, że Adam przebywał w niebie dwa tysiące lat przed Mojżeszem, i wówczas rozmawiał z Ha darnielem o Księdze Razjela, którą otrzymał od Boga, świętej księdze, która objawiła Adamowi "Tajemnice Najwyższe, jakich nie znali nawet aniołowie Pana" (zob. Opowieści Zoharu, s. 58 59). Bezcenna księga przeszła następnie w ręce Noego, po nim Abrahama, i wreszcie Salomona. Według Zoharu, kiedy Hadarniel oznajmiał wolę Bożą, "jego głos rozchodził się po dwustu tysią cach firmamentów" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151), a "z każdym jego słowem, z ust jego wydobywało się dwanaście tysięcy błyskawic" (zob. Życie Adama i Ewy). W gnostycyzmie Ha darniel, jakkolwiek potężny, jest tylko "jednym z siedmiu podwładnych Jehuela, księcia ognia" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15). Jako Hadriel, anioł ten jest wymieniany wśród strażników bram Wschodniego Wiatru. W Sefer ha-Reszek Hadarniel to jedno z 72 (według in nych źródeł, z ponad 100) imion anioła Metatro na. Odeberg (3 Enoch) twierdzi, że Hadarniela wolno utożsamiać z Metatronem.
Hadasdagedoj - w literaturze Hejchalot (Ma ase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba.
Hadiririon - "umiłowany anioł Pana", przy woływany podczas obrzędów magicznych (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Hadriel (Hadraniel) - w Objawieniu rabiego jozuego ben Lewiego, anioł utożsamiany z Pusje lem (zob. Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Hadrion - jedna z form imienia ~ Hadari ron.
Haduriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Hafaza - w tradycji islamu, określenie anio łów. Hafaza tworzą odrębną klasę aniołów. Jest ich czterech i chronią oni ludzi "przed dżinna mi, innymi ludźmi i Szatanem"; do ich obo wiązków należy także zapisywanie ludzkich uczynków (zob. Hastings, Encyclopaedia of Reli gion and Ethics, t. 4, s. 617).
Hafkiel - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anio? przywo?ywany podczas egzorcyzmów.
Hagaj - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Hagedola - anioł pieczęci, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haggo - podobnie jak Hagedola, anioł pieczę ci, przywoływany podczas obrzędów magicz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Hagiel - duch Wenus, kiedy planeta ta wcho dzi w znak Byka i Wagi. W kabale wartość liczbowa imienia Hagiel wynosi 49. Aniołem pokrewnym Hagiela jest Gadamel, władca pla nety Wenus (zob. Barrett, The Magus; Budge, Amulets and Talismans; Lenormant, Chaldean Magic).
Hagios - imię potężnego anioła; jedno z se kretnych imion Boga, przywoływane w zaklę ciach magicznych (zob. Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Hagit - anioł planety Wenus oraz jeden z sied miu duchów olimpijskich. Hagit jest władcą 21 lub 35 ze 196 prowincji olimpijskich. Pełni służ bę w piątek. Według Corneliusa Agrippy Hagit dowodzi czterema tysiącami legionów duchów i potrafi przemienić każdy metal w złoto. Repro dukcję pieczęci Hagita zob. w: Budge, Amuletsand Talismans, s. 389. W białej magii Hagit jest jednym z siedmiu zarządców nieba.
Haglon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob. Waite, The Lemegeton). Hahael (Hahahel) - anioł chóru cnót. Haha el opiekuje się misjonarzami chrześcijańskimi oraz wszystkimi wyznawcami Chrystusa. Jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Chantare. Reprodukcję pieczę ci Hahaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 281.
Hahahel ~ Hahael
Hahajasz - anioł chóru cherubinów. Kieruje myślami ludzi oraz wyjawia im najskrytsze ta jemnice. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Atarf. Reprodukcję pieczęci Hahajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260.
Hahajel (Chajliel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, Hahajel jest księciem aniołów służeb nych, kiedy anioły te zasiadają w boskich ra dach sądowniczych.
Hahazjasz - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Hajlael (Hajael) - wódz aniołów chóru cha jot ("istot żyjących").
Hajot Hakados - według Spence'a (An Ency clopaedia of Occultism, s. 1
Haajasz - anioł chóru panowań. Haajasz sprawuje pieczę nad dyplomacją i ambasado rami. Jest jednym z 72 aniołów noszących bo skieimię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczę ci Haajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 273.
Haamiasz - anioł chóru potęg. Haamiasz sprawuje nadzór nad kultem religijnym i "chro ni tych, którzy poszukują prawdy". W kabale jego aniołem pokrewnym jest Serukut. Repro dukcję pieczęci Haamiasza zob. w: Ambelain, La KabbaIe Pratique, s. 281.
Haarez - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haatan - według Apoloniusza z Tiany (Nuc temeron), duch (geniusz) ukrytych skarbów.
Habiel - poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. de Abano, Heptameron; M. Gaster, The Sword o f Moses).
Naborym (Haborim) ~ Raum
Habriel - anioł chóru potęg, przywoływa ny podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Habudiel - w okultyzmie, anioł Dnia Pań skiego zamieszkujący czwarte niebo. Habudiela przywołuje się z południa (zob. de Abano, Hep tameron).
Nabujasz (Habuhiasz) - anioł sprawujący pieczę nad uprawą roli i urodzajem. Nabujasz jest jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Hacha - anioł pieczęci (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Hacham - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Hachaszel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah, s. 87). Hacpacjel - jedno z wielu imion anioła Me tatrona
Hadakiel (Chadakiel) - wraz z Grasgarbe nem, anioł rządzący znakiem Wagi (zob. Prinee of Darkness. A Witchcraft Anthology, s. 177-178).
Hadar - "najwyższa łaskawość", przez kaba listów uważany za -~ sefirę (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Hadariron - w literaturze Hejchalot, jeden z archontów (zob. Alfabet rabiego Akiby; Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition, s. 63).
Hadarmiel - ?wi?ty anio? wspomniany przez Mathersa w The Greater Key of Solomon.
Hadarniel (Chadarniel, Hadraniel, Hadariel, Hadriel - "majestat Bo?y") - wed?ug nie których ?róde?, anio? od?wierny strzeg?cy dru giej bramy nieba. Jest wyższy niż -~ Kemuel o "tysiąc sześćdziesiąt razy po dziesięć farsan gów", ale niższy od Sandalfona "0 500 lat dro gi". Ujrzawszy w niebie Hadarniela, Mojżesz "zaniemówił z lęku"; kiedy jednak Prawodawca wymówił Święte Imię, "zadrżał Hadarniel" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151). Legenda gło si, że Adam przebywał w niebie dwa tysiące lat przed Mojżeszem, i wówczas rozmawiał z Ha darnielem o Księdze Razjela, którą otrzymał od Boga, świętej księdze, która objawiła Adamowi "Tajemnice Najwyższe, jakich nie znali nawet aniołowie Pana" (zob. Opowieści Zoharu, s. 58 59). Bezcenna księga przeszła następnie w ręce Noego, po nim Abrahama, i wreszcie Salomona. Według Zoharu, kiedy Hadarniel oznajmiał wolę Bożą, "jego głos rozchodził się po dwustu tysią cach firmamentów" (zob. Opowieści Zoharu, s. 150-151), a "z każdym jego słowem, z ust jego wydobywało się dwanaście tysięcy błyskawic" (zob. Życie Adama i Ewy). W gnostycyzmie Ha darniel, jakkolwiek potężny, jest tylko "jednym z siedmiu podwładnych Jehuela, księcia ognia" (zob. King, The Gnostics and Their Remains, s. 15). Jako Hadriel, anioł ten jest wymieniany wśród strażników bram Wschodniego Wiatru. W Sefer ha-Reszek Hadarniel to jedno z 72 (według in nych źródeł, z ponad 100) imion anioła Metatro na. Odeberg (3 Enoch) twierdzi, że Hadarniela wolno utożsamiać z Metatronem.
Hadasdagedoj - w literaturze Hejchalot (Ma ase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pała cu) nieba.
Hadiririon - "umiłowany anioł Pana", przy woływany podczas obrzędów magicznych (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Hadriel (Hadraniel) - w Objawieniu rabiego jozuego ben Lewiego, anioł utożsamiany z Pusje lem (zob. Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Hadrion - jedna z form imienia ~ Hadari ron.
Haduriel - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Hafaza - w tradycji islamu, określenie anio łów. Hafaza tworzą odrębną klasę aniołów. Jest ich czterech i chronią oni ludzi "przed dżinna mi, innymi ludźmi i Szatanem"; do ich obo wiązków należy także zapisywanie ludzkich uczynków (zob. Hastings, Encyclopaedia of Reli gion and Ethics, t. 4, s. 617).
Hafkiel - w Aramaic Incantation Texts from Nippur Montgomery'ego, anio? przywo?ywany podczas egzorcyzmów.
Hagaj - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba.
Hagedola - anioł pieczęci, przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Haggo - podobnie jak Hagedola, anioł pieczę ci, przywoływany podczas obrzędów magicz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Hagiel - duch Wenus, kiedy planeta ta wcho dzi w znak Byka i Wagi. W kabale wartość liczbowa imienia Hagiel wynosi 49. Aniołem pokrewnym Hagiela jest Gadamel, władca pla nety Wenus (zob. Barrett, The Magus; Budge, Amulets and Talismans; Lenormant, Chaldean Magic).
Hagios - imię potężnego anioła; jedno z se kretnych imion Boga, przywoływane w zaklę ciach magicznych (zob. Malchus, The Secret Gri moire of Turiel).
Hagit - anioł planety Wenus oraz jeden z sied miu duchów olimpijskich. Hagit jest władcą 21 lub 35 ze 196 prowincji olimpijskich. Pełni służ bę w piątek. Według Corneliusa Agrippy Hagit dowodzi czterema tysiącami legionów duchów i potrafi przemienić każdy metal w złoto. Repro dukcję pieczęci Hagita zob. w: Budge, Amuletsand Talismans, s. 389. W białej magii Hagit jest jednym z siedmiu zarządców nieba.
Haglon - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkamiszem (zob. Waite, The Lemegeton). Hahael (Hahahel) - anioł chóru cnót. Haha el opiekuje się misjonarzami chrześcijańskimi oraz wszystkimi wyznawcami Chrystusa. Jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Chantare. Reprodukcję pieczę ci Hahaela zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 281.
Hahahel ~ Hahael
Hahajasz - anioł chóru cherubinów. Kieruje myślami ludzi oraz wyjawia im najskrytsze ta jemnice. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Atarf. Reprodukcję pieczęci Hahajasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260.
Hahajel (Chajliel) - w hebrajskiej Księdze He nocha, Hahajel jest księciem aniołów służeb nych, kiedy anioły te zasiadają w boskich ra dach sądowniczych.
Hahazjasz - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Hajlael (Hajael) - wódz aniołów chóru cha jot ("istot żyjących").
Hajot Hakados - według Spence'a (An Ency clopaedia of Occultism, s. 1
I
Ibamiasz - jeden z 72
aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz.
Iblis --> Eblis
Iboriel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Iciriel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Idedi - w teologii akadyjskiej, aniołowie za mieszkujący pierwsze niebo (zob. Lenormant, Chaldean Magic, s. 148).
Idrael - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Idris - w tradycji koranicznej, imię patriar chy Henocha (por. hebrajska Księga Henocha). 'Ifafi - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba. Igal - jeden z 70 aniołów amuletów porodo wych.
Igeret bat Machalat - w Zoharze (Leviticus 114a) inna forma imienia --> Agrat bat Machlat. Ihiazel - jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz.
Ij ar - talmudyczny anioł, zdaniem niektó rych badaczy przejęty, podobnie jak Michał i Gabriel, z mitologii babilońskiej (zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Ij asusael - w tradycjach o Henochu, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Ikar Sof - anioł rządzący żydowskim mie siącem szwat (styczeń-luty). Zob. Schwab, Vo cabutaire de l'Angelologie.
Ilaniel - według żydowskiej legendy, anioł sprawujący pieczę nad drzewami owocowymi (--> Sofiel).
Ili-Abrat (Ilabrat) - babiloński skrzydlaty anioł, wódz posłańców boga Anu, zazwyczaj przedstawiany z laską lub różdżką w prawej dłoni. Zwany jest także Papukkal.
Im - akadyjskie imię -> Rimmona.
Imachedel - anioł wzywany przez mistrza ceremonii podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Imamiasz - w kabale, anioł chóru księstw, a właściwie były anioł tego chóru (przed upad kiem). W piekle jest opiekunem podróżników; przywołany odpowiednim zaklęciem, upoka rza lub zabija nieprzyjaciół inwokanta. Był nie gdyś jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Imamiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 289.
'Imiel - w literaturze Hejchalot, anioł asystu jący Metatronowi podczas odmawiania modli twy Szema (zob. hebrajska Księga Henocha).
Imriaf - anioł rządzący żydowskim miesią cem tamuz (czerwiec-lipiec). zob. Schwab, Vo cabulaire de l'Angelologie.
Imriel ("elokwencja Boża") - anielski wład ca żydowskiego miesiąca siwan (maj-czerwiec). Zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie.
Indra - w mitologii wedyjskiej, jedna z istot niebiańskich przyrównywanych do judeo chrześcijańskich aniołów (-> aditjowie).
Ingetal lub Ingetel -> Getel
In Hii - w mitologii mandajskiej, jeden z czte rech malki lub uthri (tj. aniołów) Gwiazdy Polar nej (zob. Drower, The Mandaeans of Irag and Iran).
Inias - jeden z siedmiu aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez synod rzymski w 745 r. Sześciu pozostałych to: Uriel, Raguel, Symiel (Semibel), Tubuel, Tubuas i Sabaok. inkuby - według Justyna Męczennika, Kle mensa i Terturliana inkuby są "aniołami, które posiadają ciało i utrzymują grzeszne stosunki z kobietami" (zob. Sinistrari, Demoniality; or In cubi and Succubi).
Inon - w The Greater Key of Solomon Mathersa, święte imię anioła, za pomocą którego inwokant może zmusić demony do ukazania się podczas Salomonowych obrzędów magicznych.
inteligencje - neoplatoński odpowiednik judeochrześcijańskch aniołów lub świętych se firot. Według większości źródeł jest ich dziesięć. W Enchiridionie papieża Leona III (Rzym, 1523) zwane są inteligencjami planetarnymi (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mo hammedan Literature).
Irel - w okultyzmie, anioł przebywający w piątym niebie. Pełni służbę we wtorek. Przy wołuje się go z zachodu.
Irouel - anioł strachu. Imię Irouela wypisywa no na amuletach noszonych przez kobiety w cią ży (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Isfandarmend (Isfan Darmaz) - w mitologii perskiej, anioł opiekuńczy ziemi oraz władca lutego; także anioł piątego dnia każdego mie siąca. Isfandarmend jest też aniołem stróżem cnotliwych kobiet (zob. Clayton, Angelology; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Iszliasz - jeden z aniołów rządzących Wscho dem (--> Gauril Iszliha).Itatijasz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.Itkal - anioł czułości, przywoływany w przy padkach waśni między ludźmi (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Itmon - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Itot - anioł, który z pomocą innych aniołów potrafi udaremnić nikczemne knowania demo na Safatoraela (zob. Conybeare, The Testament >of Solomon).
Itra'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [has?o] "Angels" w: Dictionary of Islam). Izachel 153
Ituriel ("odkrywanie Boga") - jeden z trzech sarim (książąt) świętych sefirot, służący pod roz kazami anioła Sefurirona. Imię Ituriela pojawia się w XVI-wiecznym traktacie Izaaka ha-Kohena z Sorii, gdzie słowo to oznacza "wielką, złotą ko ronę", oraz w Pardes Rimmonim Mojżesza Kordo wero. Imię spotykane także w księgach zaklęć; widnieje ono, między innymi, na pierwszym pentagramie planety Mars (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Milton (Raj utracony IV, 1004) przedstawił Ituriela jako cherubina (nie słusznie, powiada Gershom Sholem), któremu, wraz z Zefonem, Gabriel zleca misję odszukania kryjówki Szatana. Aniołowie znajdują "króla strasznego" w ogrodzie Edenu, "gdy ropuchy postać / Przybrawszy, przysiadł tuż przy uchu Ewy". Dopiero kiedy Ituriel trącił go włócznią, Kusiciel przybrał swą zwykłą postać. Wydarze nie to ilustruje jedna z rycin Hayleyowskiego wydania dzieł Miltona (London, 1794). Wbrew twierdzeniom niektórych badaczy (zob. West, The Names of Milton's Angels, "Studies in Philo logy", kwiecień 1950), Milton nie wymyślił imie nia Ituriel (podobnie jak imion Abdiel i Zofiel), lecz zapewne zaczerpnął je z jednego z wyżej wymienionych źródeł. Ituriel jest też jednym z czterech aniołów występujących w The State of Innocence Drydena. [W Buncie aniołów A. Fran ce'a Ituriel jest upadłym archaniołem, a w swo im ziemskim wcieleniu "ateistką i rewolucjoni stką" o imieniu Zita - przyp. tłum.]
Izaak (hebr.: śmiał się) - nazywany aniołem światłości, gdyż w chwili narodzin otaczał go nadprzyrodzony blask. Jego narodziny obwie ścił anioł Michał. Legenda o boskim pochodze niu Izaaka powołuje się także na fakt, że Ab raham był za stary, aby mieć potomstwo (por. Rdz 21, 5). "Tradycja żydowska - powiada Forlong w Encyclopedia of Religions - czyni z Izaaka anioła światłości, stworzonego przed stworzeniem świata, który następnie wcielił się w jednego z bezgrzesznych patriarchów, nad którymi śmierć nie miała żadnej władzy".
Izachel - anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, najczęściej w modlitwie mistrza ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 204).
Izda - anioł dbający, aby ludziom nie zabrak ło pożywienia (zob. Schwab, Vocabulaire de I'An gelologie).
Iz'iel - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Izis (Izyda) - w Raju utraconym (I, 556) Milton zalicza to egipskie bóstwo do upadłych aniołów. Fenicjanie przemianowali Izis na Astarota, któ ry w traktatach magicznych jest eks-serafinem, a obecnie wielkim księciem krain piekielnych.
Izjael - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, jeden z aniołów wtorku, zamie szkujący piąte niebo.
Izmael (Isma'il) - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam); także anioł pierwszego nieba, wódz "krowom podobnych" aniołów, opiekujących się wyznawcami Allaha (zob. Hastings, Encyc lopaedia o f Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Izmoli - w okultyzmie, anio? s?u?ebny Sama ksa, poniedzia?kowego w?adcy anio?ów powie trza (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2; de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Izrael ("ten, który walczył z Bogiem") anioł chóru chajot, aniołów otaczających Tron Chwały, utożsamianych z cherubinami lub se rafinami. W Księdze Razjela Izrael jest szóstym aniołem tronowym. W Modlitwie Józefa, gnostyc kim apokryfie z Aleksandrii, komentowanym przez Orygenesa i Euzebiusza, czytamy: "Ja, który mówiłem do ciebie, Jakub i Izrael, jestem aniołem Bożym i wielkim duchem [archikon]". I dalej: "Ja jestem Izrael, archanioł mocy Pań skiej". W innym fragmencie tekstu, Jakub-Izrael przedstawia się jako anioł Uriel. W apokryfie tym patriarcha Jakub jest archaniołem (Izrael to jego anielskie imię), który zstąpił na ziemię i wcielił się w śmiertelnego człowieka (zob. Odeberg, 3 Enoch). O niebiańskiej istocie zwa nej Izrael wspominają mistycy żydowscy z VII -XI w.; anioł ten "zwołuje zastępy aniołów, aby śpiewały chwałę Pana". Filon utożsamia Izraela z Logosem. U Ginzberga (The Legends o f the Jews, t. 5, s. 307) Izrael to "Jakub na Tronie Chwały" (zob. hebrajska Księga Henocha; Księga Razjela). W mitologii arabskiej, jako Azrael, jest on jed nym z czterech aniołów, które pojawią się na ziemi, kiedy po raz pierwszy zabrzmi trąba Są du Ostatecznego (trzej pozostali to Michał, Ga briel i Izrafel). Według Koranu trąba zabrzmi trzykrotnie (raz na czterdzieści lat lub czter dzieści dni), za trzecim razem obwieszczając zmartwychwstanie. Wówczas z rozkazu Allaha "wyschłe i zgniłe kości oraz rozproszone człon ki wszystkich ludzi, aż do ostatniego włosa, zo staną zawezwane na Sąd Ostateczny" (zob. Sa le, Preliminary Discourse, w: The Koran, s. 59).
Izrafel (Israfel, Israfil, Isrefel, Sarafiel) - w mi tologii arabskiej "płonący", anioł pieśni i zmar twychwstania, który zadmie w trąbę w dniu Są du Ostatecznego. Opisywany jest jako anioł o czterech skrzydłach; "kiedy jego stopy znajdu ją się pod siódmą ziemią, czołem sięga kolumn boskiego tronu". Ponadto "trzy razy dziennie i trzykrotnie w ciągu nocy zagląda do piekła, a widok ów napełnia go takim smutkiem, że gdyby nie interwencja Allaha, jego łzy zatopiły by ziemię". Według legendy Izrafel przez trzy lata towarzyszył Mahometowi, przygotowując go do działalności prorockiej (później Izrafela zastąpił Gabriel); zob. Shorter Encyclopaedia of Is lam. Inna legenda opowiada o tym, jak Izrafel, Gabriel, Michał i Azrael zostali rozesłani przez Allaha na cztery strony świata po siedem garści prochu ziemi, z którego miał zostać ulepiony Adam; polecenie Allaha zdołał wypełnić tylko Azrael, anioł śmierci (por. Rdz 2, 7, gdzie "Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi"; zob. też Ginz berg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 55, gdzie Adam miał zostać stworzony z "garstki prochu ziemi wziętej z miejsca, gdzie z czasem miał sta nąć jerozolimski ołtarz pojednania"). Izrafel jest też jednym z czterech aniołów, które mają spło nąć w kosmicznej pożodze (wspomina o tym Koran), jaka ogarnie wszechświat, gdy zabrzmi trzecia i ostatnia trąba. Istnieje jednak silnie za korzenione w tradycji przekonanie, że Allah ich wskrzesi, tak jak wskrzesił niższe rangą duchy (np. Rahaba); zob. Hastings, Encyclopaedia o f Re ligion and Ethics, t. 4, s. 615. Należy jednak zwró cić uwagę, że w Koranie Izrafel nie został wy mieniony z imienia. A zatem E.A. Poe niesłusznie powołuje się na tę księgę w przypisie do wiersza Izra fel (autor niniejszego słownika po święcił tej kwestii osobny artykuł). Izrafel jest też bohaterem satyry C.E.S. Wooda Heavenly Dis course. Litografię Hugona Steiner-Praga przed stawiającą Izrafela zob. w: The Poems of Edgar Allan Poe, s. 146 (wyd. Limited Editions Club) Biografia Poego, pióra Herveya Allena, nosi ty tuł Isra fel. Zob. wiersz Edwina Markhama Our Isra fel.
Iblis --> Eblis
Iboriel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Iciriel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Idedi - w teologii akadyjskiej, aniołowie za mieszkujący pierwsze niebo (zob. Lenormant, Chaldean Magic, s. 148).
Idrael - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Idris - w tradycji koranicznej, imię patriar chy Henocha (por. hebrajska Księga Henocha). 'Ifafi - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba. Igal - jeden z 70 aniołów amuletów porodo wych.
Igeret bat Machalat - w Zoharze (Leviticus 114a) inna forma imienia --> Agrat bat Machlat. Ihiazel - jeden z 72 aniołów noszących bo skie imię Szemhameforasz.
Ij ar - talmudyczny anioł, zdaniem niektó rych badaczy przejęty, podobnie jak Michał i Gabriel, z mitologii babilońskiej (zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Ij asusael - w tradycjach o Henochu, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Ikar Sof - anioł rządzący żydowskim mie siącem szwat (styczeń-luty). Zob. Schwab, Vo cabutaire de l'Angelologie.
Ilaniel - według żydowskiej legendy, anioł sprawujący pieczę nad drzewami owocowymi (--> Sofiel).
Ili-Abrat (Ilabrat) - babiloński skrzydlaty anioł, wódz posłańców boga Anu, zazwyczaj przedstawiany z laską lub różdżką w prawej dłoni. Zwany jest także Papukkal.
Im - akadyjskie imię -> Rimmona.
Imachedel - anioł wzywany przez mistrza ceremonii podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Imamiasz - w kabale, anioł chóru księstw, a właściwie były anioł tego chóru (przed upad kiem). W piekle jest opiekunem podróżników; przywołany odpowiednim zaklęciem, upoka rza lub zabija nieprzyjaciół inwokanta. Był nie gdyś jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Imamiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 289.
'Imiel - w literaturze Hejchalot, anioł asystu jący Metatronowi podczas odmawiania modli twy Szema (zob. hebrajska Księga Henocha).
Imriaf - anioł rządzący żydowskim miesią cem tamuz (czerwiec-lipiec). zob. Schwab, Vo cabulaire de l'Angelologie.
Imriel ("elokwencja Boża") - anielski wład ca żydowskiego miesiąca siwan (maj-czerwiec). Zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie.
Indra - w mitologii wedyjskiej, jedna z istot niebiańskich przyrównywanych do judeo chrześcijańskich aniołów (-> aditjowie).
Ingetal lub Ingetel -> Getel
In Hii - w mitologii mandajskiej, jeden z czte rech malki lub uthri (tj. aniołów) Gwiazdy Polar nej (zob. Drower, The Mandaeans of Irag and Iran).
Inias - jeden z siedmiu aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez synod rzymski w 745 r. Sześciu pozostałych to: Uriel, Raguel, Symiel (Semibel), Tubuel, Tubuas i Sabaok. inkuby - według Justyna Męczennika, Kle mensa i Terturliana inkuby są "aniołami, które posiadają ciało i utrzymują grzeszne stosunki z kobietami" (zob. Sinistrari, Demoniality; or In cubi and Succubi).
Inon - w The Greater Key of Solomon Mathersa, święte imię anioła, za pomocą którego inwokant może zmusić demony do ukazania się podczas Salomonowych obrzędów magicznych.
inteligencje - neoplatoński odpowiednik judeochrześcijańskch aniołów lub świętych se firot. Według większości źródeł jest ich dziesięć. W Enchiridionie papieża Leona III (Rzym, 1523) zwane są inteligencjami planetarnymi (zob. Jung, Fallen Angels in Jewish, Christian and Mo hammedan Literature).
Irel - w okultyzmie, anioł przebywający w piątym niebie. Pełni służbę we wtorek. Przy wołuje się go z zachodu.
Irouel - anioł strachu. Imię Irouela wypisywa no na amuletach noszonych przez kobiety w cią ży (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Isfandarmend (Isfan Darmaz) - w mitologii perskiej, anioł opiekuńczy ziemi oraz władca lutego; także anioł piątego dnia każdego mie siąca. Isfandarmend jest też aniołem stróżem cnotliwych kobiet (zob. Clayton, Angelology; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Iszliasz - jeden z aniołów rządzących Wscho dem (--> Gauril Iszliha).Itatijasz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.Itkal - anioł czułości, przywoływany w przy padkach waśni między ludźmi (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Itmon - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Itot - anioł, który z pomocą innych aniołów potrafi udaremnić nikczemne knowania demo na Safatoraela (zob. Conybeare, The Testament >of Solomon).
Itra'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [has?o] "Angels" w: Dictionary of Islam). Izachel 153
Ituriel ("odkrywanie Boga") - jeden z trzech sarim (książąt) świętych sefirot, służący pod roz kazami anioła Sefurirona. Imię Ituriela pojawia się w XVI-wiecznym traktacie Izaaka ha-Kohena z Sorii, gdzie słowo to oznacza "wielką, złotą ko ronę", oraz w Pardes Rimmonim Mojżesza Kordo wero. Imię spotykane także w księgach zaklęć; widnieje ono, między innymi, na pierwszym pentagramie planety Mars (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Milton (Raj utracony IV, 1004) przedstawił Ituriela jako cherubina (nie słusznie, powiada Gershom Sholem), któremu, wraz z Zefonem, Gabriel zleca misję odszukania kryjówki Szatana. Aniołowie znajdują "króla strasznego" w ogrodzie Edenu, "gdy ropuchy postać / Przybrawszy, przysiadł tuż przy uchu Ewy". Dopiero kiedy Ituriel trącił go włócznią, Kusiciel przybrał swą zwykłą postać. Wydarze nie to ilustruje jedna z rycin Hayleyowskiego wydania dzieł Miltona (London, 1794). Wbrew twierdzeniom niektórych badaczy (zob. West, The Names of Milton's Angels, "Studies in Philo logy", kwiecień 1950), Milton nie wymyślił imie nia Ituriel (podobnie jak imion Abdiel i Zofiel), lecz zapewne zaczerpnął je z jednego z wyżej wymienionych źródeł. Ituriel jest też jednym z czterech aniołów występujących w The State of Innocence Drydena. [W Buncie aniołów A. Fran ce'a Ituriel jest upadłym archaniołem, a w swo im ziemskim wcieleniu "ateistką i rewolucjoni stką" o imieniu Zita - przyp. tłum.]
Izaak (hebr.: śmiał się) - nazywany aniołem światłości, gdyż w chwili narodzin otaczał go nadprzyrodzony blask. Jego narodziny obwie ścił anioł Michał. Legenda o boskim pochodze niu Izaaka powołuje się także na fakt, że Ab raham był za stary, aby mieć potomstwo (por. Rdz 21, 5). "Tradycja żydowska - powiada Forlong w Encyclopedia of Religions - czyni z Izaaka anioła światłości, stworzonego przed stworzeniem świata, który następnie wcielił się w jednego z bezgrzesznych patriarchów, nad którymi śmierć nie miała żadnej władzy".
Izachel - anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, najczęściej w modlitwie mistrza ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 204).
Izda - anioł dbający, aby ludziom nie zabrak ło pożywienia (zob. Schwab, Vocabulaire de I'An gelologie).
Iz'iel - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Izis (Izyda) - w Raju utraconym (I, 556) Milton zalicza to egipskie bóstwo do upadłych aniołów. Fenicjanie przemianowali Izis na Astarota, któ ry w traktatach magicznych jest eks-serafinem, a obecnie wielkim księciem krain piekielnych.
Izjael - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, jeden z aniołów wtorku, zamie szkujący piąte niebo.
Izmael (Isma'il) - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam); także anioł pierwszego nieba, wódz "krowom podobnych" aniołów, opiekujących się wyznawcami Allaha (zob. Hastings, Encyc lopaedia o f Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Izmoli - w okultyzmie, anio? s?u?ebny Sama ksa, poniedzia?kowego w?adcy anio?ów powie trza (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2; de Claremont, The Ancient's Book of Magic).
Izrael ("ten, który walczył z Bogiem") anioł chóru chajot, aniołów otaczających Tron Chwały, utożsamianych z cherubinami lub se rafinami. W Księdze Razjela Izrael jest szóstym aniołem tronowym. W Modlitwie Józefa, gnostyc kim apokryfie z Aleksandrii, komentowanym przez Orygenesa i Euzebiusza, czytamy: "Ja, który mówiłem do ciebie, Jakub i Izrael, jestem aniołem Bożym i wielkim duchem [archikon]". I dalej: "Ja jestem Izrael, archanioł mocy Pań skiej". W innym fragmencie tekstu, Jakub-Izrael przedstawia się jako anioł Uriel. W apokryfie tym patriarcha Jakub jest archaniołem (Izrael to jego anielskie imię), który zstąpił na ziemię i wcielił się w śmiertelnego człowieka (zob. Odeberg, 3 Enoch). O niebiańskiej istocie zwa nej Izrael wspominają mistycy żydowscy z VII -XI w.; anioł ten "zwołuje zastępy aniołów, aby śpiewały chwałę Pana". Filon utożsamia Izraela z Logosem. U Ginzberga (The Legends o f the Jews, t. 5, s. 307) Izrael to "Jakub na Tronie Chwały" (zob. hebrajska Księga Henocha; Księga Razjela). W mitologii arabskiej, jako Azrael, jest on jed nym z czterech aniołów, które pojawią się na ziemi, kiedy po raz pierwszy zabrzmi trąba Są du Ostatecznego (trzej pozostali to Michał, Ga briel i Izrafel). Według Koranu trąba zabrzmi trzykrotnie (raz na czterdzieści lat lub czter dzieści dni), za trzecim razem obwieszczając zmartwychwstanie. Wówczas z rozkazu Allaha "wyschłe i zgniłe kości oraz rozproszone człon ki wszystkich ludzi, aż do ostatniego włosa, zo staną zawezwane na Sąd Ostateczny" (zob. Sa le, Preliminary Discourse, w: The Koran, s. 59).
Izrafel (Israfel, Israfil, Isrefel, Sarafiel) - w mi tologii arabskiej "płonący", anioł pieśni i zmar twychwstania, który zadmie w trąbę w dniu Są du Ostatecznego. Opisywany jest jako anioł o czterech skrzydłach; "kiedy jego stopy znajdu ją się pod siódmą ziemią, czołem sięga kolumn boskiego tronu". Ponadto "trzy razy dziennie i trzykrotnie w ciągu nocy zagląda do piekła, a widok ów napełnia go takim smutkiem, że gdyby nie interwencja Allaha, jego łzy zatopiły by ziemię". Według legendy Izrafel przez trzy lata towarzyszył Mahometowi, przygotowując go do działalności prorockiej (później Izrafela zastąpił Gabriel); zob. Shorter Encyclopaedia of Is lam. Inna legenda opowiada o tym, jak Izrafel, Gabriel, Michał i Azrael zostali rozesłani przez Allaha na cztery strony świata po siedem garści prochu ziemi, z którego miał zostać ulepiony Adam; polecenie Allaha zdołał wypełnić tylko Azrael, anioł śmierci (por. Rdz 2, 7, gdzie "Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi"; zob. też Ginz berg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 55, gdzie Adam miał zostać stworzony z "garstki prochu ziemi wziętej z miejsca, gdzie z czasem miał sta nąć jerozolimski ołtarz pojednania"). Izrafel jest też jednym z czterech aniołów, które mają spło nąć w kosmicznej pożodze (wspomina o tym Koran), jaka ogarnie wszechświat, gdy zabrzmi trzecia i ostatnia trąba. Istnieje jednak silnie za korzenione w tradycji przekonanie, że Allah ich wskrzesi, tak jak wskrzesił niższe rangą duchy (np. Rahaba); zob. Hastings, Encyclopaedia o f Re ligion and Ethics, t. 4, s. 615. Należy jednak zwró cić uwagę, że w Koranie Izrafel nie został wy mieniony z imienia. A zatem E.A. Poe niesłusznie powołuje się na tę księgę w przypisie do wiersza Izra fel (autor niniejszego słownika po święcił tej kwestii osobny artykuł). Izrafel jest też bohaterem satyry C.E.S. Wooda Heavenly Dis course. Litografię Hugona Steiner-Praga przed stawiającą Izrafela zob. w: The Poems of Edgar Allan Poe, s. 146 (wyd. Limited Editions Club) Biografia Poego, pióra Herveya Allena, nosi ty tuł Isra fel. Zob. wiersz Edwina Markhama Our Isra fel.
J
Jaasriel - w
żydowskiej legendzie, anioł "dzierżący 70 świętych ołówków", którymi
sta le od nowa wypisuje na glinianych skorupach niewysłowione imię Boga (zob.
Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 3, s. 99).
Jabaszael - jeden z siedmiu aniołów sprawu jących władzę nad Ziemią. Imię pochodzi od hebr. jabbasza - stały ląd (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 10). Jabaszaela wspo mina także Schwab w Vocabulaire de l'Angelo logie. Imiona wszystkich siedmiu aniołów wła dających Ziemią podano w haśle --> aniołowie Ziemi.
Jabiel - zły anioł przywoływany w zaklę ciach magicznych, mających poróżnić małżon ków (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Jabniel ("Jehowa buduje") - jeden z aniołów władających trzecim niebem (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Jachniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi draschim, t. 2, s. 316).
Jadachiel - anioł, którego imię widnieje na piątym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon, s. 80). "Ustanowiony nad zniszczeniem i stratą [...], może zostać wezwany przeciwko wszelakim zjawom nocnym, a także pomóc w przywołaniu z Hadesu dusz umarłych".
Jadara - wraz z duchem o imieniu Szaltiel Jadara rządzi znakiem Panny.
Jadiel (jadael) - w The Sword of Moses M. Ga stera, anioł asystujący inwokantowi podczas ob rzędów magicznych. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Jadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru. O Jadie lu wspomina także Schwab w Vocabulaire de I'Angelologie.
Jael (Joel) - jeden z dwóch cherubinów, któ rych wizerunki umieszczono na przebłagalni Ar ki Przymierza (drugim był Zaral). W okultyzmie Jael jest aniołem zodiaku rządzącym znakiem Wagi oraz aniołem tronowym przywoływanym podczas obrzędów magicznych odprawianych na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Je wish Magic and Superstition, s. 102).
Jaeo - anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Conybeare, The Testa ment of Solomon; Butler, Ritual Magic). jaeo mo że, przy pomocy innych aniołów, udaremnić nikczemne knowania demona Safatoraela.
Jahadriel - według Zoharu, jedne z trojga "ust" stworzonych w wigilię pierwszego sza batu. Jahadriel jest "ustami studni"; pozostały mi "ustami" są "usta osła" (Kadriel) i "usta Pa na".
Jahala - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jahanak Raba - jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Jahel (Jael) - imię anioła zapisane na czwar tym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Jahel jest także jednym z piętnastu aniołów tronowych wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. W kabale Jahel jest archaniołem opiekującym się filozo fami oraz tymi, którzy pragną wyzbyć się ziem skich trosk. Jest także jednym z 72 aniołów no szących boskie imię Szemhameforasz (zob. Am belain, La Kabbale Pratique, s. 294).
Jahmel - anioł władający powietrzem (zob. Księga Razjela).
Jaho (Jehowa) - imię ducha, które wypowie dział Mojżesz w obecności faraona Necho, powo dując natychmiastową śmierć egipskiego władcy (zob. Klemens Aleksandryjski, Kobierce V).
Jahoel (Jehuel, Jaoel, Jehoel, Szemuel, Kemuel, Metatron) - anielski pośrednik o niewysło wionym imieniu oraz jeden z książąt Bożej obec ności. W żydowskiej legendzie Jahoel jest "anio łem, który trzyma w ryzach Lewiatana" (por. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 46). Jest także wodzem chóru serafinów (jakkolwiek wię kszość źródeł funkcję tę przypisuje Serafielowi). W Apokalipsie Abrahama Jahoel (Metatron-Jaho el) jest niebiańskiem kapelmistrzem, "śpiewa kiem wiekuistego [...] i niebiańskiego Syna Człowieczego", towarzyszącym Abrahamowi podczas jego pobytu w niebie i objaśniającym mu bieg ludzkiej historii (por. Goetschel, Kabała, s. 12). Gershom Scholem przypuszcza, że Jahoel to pierwotne imię Metatrona (zob. Jewish Gno sticism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradi tion). W kabalistycznej Berit Menucha 57a, Jaoel (Jahoel) jest aniołem ognia. King (The Gnostics and Their Remains, s. 15) podaje listę podwład nych Jahoela; są to: Serafiel, Gabriel, Nuriel, Te mael, Szimszael, Hadarniel i Sarmiel.
Jahramiel - w okultyzmie, potężny anioł. W Vocabulaire de l'Angelologie Schwaba anioł ten nosi imię Jofi El ("piękno Boże"). Jahramiela wspomina także XVII-wieczny alchemik Robert Fludd w dziele Cosmology of the Macrocosmos.
Jahriel (Jehra, Jarheil, Zachariel; hebr. jera księżyc) - anioł sprawujący władzę nad Księ życem (zob. Levi, The History of Magic, s. 147; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 261).
Jahsijasz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jakfiel - anioł Księżyca (zob. Schwab, Voca bulaire de l'Angelologie).
Jakriel - anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim I, 119).
Jakroun - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jaks - anioł potrafiący wywieść w pole de mona wywołującego bóle żołądka, Roeleda, oraz demona zawiści (zob. Conybeare, The Te stament o f Solomon).
Jalda Bahut (Jaldabaot, "dziecko chaosu") w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu ar chontów, znany także jako Ariel. Jalda Bahut jest demiurgiem i w hierarchii niebiańskiej zaj muje miejsce zaraz po "Nieznanym Ojcu" (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 595).
Jaldabaot (Jadalbaot, Ildabaot) - pierwszy ar chont ciemności. W żydowskiej kabale i w trady cjach gnostyckich Jaldabaot jest demiurgiem zaj mującym w hierarchii niebiańskiej następne miejsce po "Nieznanym Ojcu". W mitologii fe nickiej Jaldabaot jest jednym z siedmiu elohim, stwórców widzialnego wszechświata. W gnosty cyzmie ofickim, Jaldabaot stworzył siedmiu elo him (aniołów) "na swój obraz i podobieństwo"; byli to: Jao, Sabaot, Adonaj, Eloi, Astafajos, Ou rajos oraz matka Jaldabaota (!) - Achamot. Ory genes, który także wspomina Jaldabaota, jako jednego z siedmiu, czy też jako stwórcę siedmiu elohim, powiada, że jest to "drugie imię Micha ła". W etiopskiej Księdze Henocha Jaldabaot jest utożsamiony z Samaelem, upadłym aniołem, niegdyś najwyższym hierarchą chóru tronów. Jalkoajul - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Leme geton, s. 70).
Jaluha - w gnostyckim Dialogu Zbawiciela Ja luha jest "tym, który przyjmuje Sabaota Adama sa". Grzesznikom, którzy zostali skazani na po tępienie lub oczyszczenie z zarzutów, Jaluha po daje czarę niepamięci, aby dusza "napiła się z niej i zapomniała o wszystkim, przez co prze szła" (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Chri stianity, t. 10, s. 187).
Jamariel - anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Jamenton - w kabale, anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Grimorium Ve rum).
Jamet - anioł wspominany w pismach okulty stycznych i apokryficznych. Jamet jest jedynym dobrym duchem zdolnym udaremnić nikczem ne knowania demona morza, Kunospastona (zob. Odeberg, 3 Enoch; Conybeare, The Testa ment of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic). ]anaks - poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany ze wschodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 118).
Jan Chrzciciel - zapowiedziany jako anioł w Księdze Wyjścia 23, 20: "Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wy znaczyłem" (por. Ml 3, 1; Mt 11, 10). W Zoharze (Wajehi 232a), rabi ]uda powiada: "Anioł ten, ów zbawiciel świata, raz jest mężem, a innym razem niewiastą. Kiedy darzy świat dobrodziej stwem, jest mężczyzną, jak mąż, który daje szczęście kobiecie. Kiedy jednak sprowadza na świat karę, jest niczym kobieta, brzemienny nie jako sądem i wyrokiem" (> Metatron, Szechina, Eliasz). "Na prawosławnych ikonach zawsze jest on [Jan Chrzciciel] przedstawiany ze skrzydłami, będącymi symbolem spełnianej przezeń roli zwiastuna [tj. anioła], który ma przygotować drogę Chrystusowi" (zob. Gales, The Christian Lore of Angels).
Janiel - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek; jeden z poddanych Wschodniego Wiatru (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Jao (Wielki Jao) - pierwszy z siedmiu archon tów tworzących gnostycką Hebdomadę przed wiecznych mocy niebiańskich (zob. Pistis Sofia). Według Doressego (The Secret Books of the Egyp tians Gnostics) Wielki Jao jest demiurgiem i władcą siedmiu niebios. W hebrajskiej Księdze Henocha pomocnikiem Jao, Małym Jao, jest anioł Metatron (> jeu).
Jaoel (Jaho, Jehoel, Jahoel) - anioł utożsa miany z Metatronem (Jaoel to także pierwsze imię Metatrona). W Testamencie Abrahama Jaoel uczy patriarchę Tory oraz pełni funkcję prze wodnika patriarchy podczas jego podróży po ziemi i ruebie. [Według innych źródeł aniołem tym był Michał (zob. Rubinkiewicz, Wprowadze nie do apokryfów Starego Testamentu, s. 54, 97) - przyp. tłum.] W Apokalipsie Abrahama Jaoel, pełniący funkcję anioła stróża patriarchy, po wiada: "Zowią mnie Jaoel [...] moc zamieszkała we mnie za sprawą Niewysłowionego Imienia" (por. Goetschel, Kabała, s. 12). Jako Jehoel, pełni on funkcję niebiańskiego kapelmistrza.
Jaot - w Testamencie Salomona, jeden z sied miu archaniołów. Mocą imienia Jaota można pokonać demona wywołującego skręt kiszek, Kurtiela (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Jarasziel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jariel - anioł Bożego oblicza lub Bożej obec ności. Inna forma imion Suriel, Sariel i Razjel. Jaron - w The Greater Key o f Solomon Mather sa, serafin lub cherubin wzywany w błogosła wieństwie soli. Conybeare, The Testament of Solomon). Prawdo podobnie jest to inna forma imienia > Jaeo
Jebemel - jeden z 72 aniołów rządzących znakami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Jecer ha-Ra (Jecer Ra, "zły popęd") - uoso bienie złych skłonności w człowieku. W tradycji rabinackiej, Jecer ha-Ra to sam Szatan. Zdaniem żydowskiego mędrca żyjącego w III w., rabiego Szymona ben Lakisza, "Jecer Ra, Szatan i anioł śmierci są jednym i tym samym" (zob. Universal Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 303).
Jasziel - imię anioła zapisane na pierwszym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Grea ter Key o f Solomon).
Jawan (Grecja) - anioł stróż oraz anioł opie kuńczy Grecji. Według pewnej żydowskiej le gendy Jawan sprawuje opiekę także nad Izrae lem, jednak tradycja funkcję opiekuna narodu wybranego powierza Michałowi (zob. Ginz berg, The Legends o f the Jews, t. 4, s. 434).
Jazar - duch (geniusz), który "rozbudza mi łość". Według Apoloniusza z Tiany (Nucteme ron) Jazar jest także jednym z duchów godziny siódmej.
Jazeriel (Jareriel) - jeden z 28 aniołów wła dających 28 pałacami Księżyca.
Jazroun - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jealo - anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Butler, Ritual Magic, s. 32;
Jechoel - anioł zodiaku, towarzysz Jebemela.
Jedideron - personifikacja szóstej spośród dziesięciu świętych sefirot. Jak twierdzi Izaak ha-Kohen z Sorii, "według mniej wiarygodnych źródeł" aniołem tym jest Rafał, Michał, Pehel lub Cefon.
Jedidiel - anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange Iologie).
Jedutun ("wychwalający" lub "sąd") - w ka bale, wódz wieczornych chórów niebios. Jako "mistrz wycia" dowodzi miriadami aniołów śpiewającymi chwałę Pana u schyłku każdego dnia. Psalmy 39, 62 i 77 są przypisane "kierow nikowi chóru, Jedutunowi". Tutaj niewątpliwie jest to imię śmiertelnika (wybitnego lewity, któ ry za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi i wykonywaniem utworów muzycznych w świątyni); wszelako w średniowieczu autorzy Zoharu uczynili z Je dutuna anioła i powierzyli mu w niebie obo wiązki analogiczne do tych, które niegdyś wy pełniał na ziemi (> Asaf, Heman).
Jefefiasz (Jefefijasz, Jofiel) - anielski książę Tory. Według legendy Jefefiasz wprowadził Mojżesza w arkana kabały. W aramejskich za klęciach magicznych Jefefiasz jest jednym z sze ściu (lub siedmiu) archaniołów. W mandaizmie nosi on imię Ifin Jufafin, natomiast w Apokalipsie Mojżesza występuje pod imieniem Dina. Jefe fiasz bywa utożsamiany z Metatronem (zob. Drower, The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 84; Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 114; t. 6, s. 47).
Jefiel - imię anioła wypisywane na oriental nych amuletach mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Jehemiel - imię anioła wypisywane na orien talnych amuletach mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Jehoel - jedno z wielu imion anioła Metatro na; > Jahoel.
Jehowa-Anioł - w Panegiryku ku czci Oryge nesa autorstwa św. Grzegorza Cudotwórcy, określenie anioła Pańskiego, o którym mówi Księga Rodzaju 48, 16.
Jehowa Wehajasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Jehudiam - w Zoharze (Exodus 129a), Jehu diam jest aniołem, "który spisuje uczynki spra wiedliwych". Ponadto, "dzierży 70 kluczy do wszystkich skarbców Pana".
Jehudiasz (Jehudiam) - w Zoharze, jeden z głównych posłańców anielskich. Zstępuje z niebios wraz z orszakiem aniołów, aby od dzielić duszę od ciała umierającego lub właśnie zmarłego człowieka. Jest dobroczynnym anio łem śmierci (> Jahriel, Michał).
Jehudiel - władca obrotów sfer niebieskich (> Metatron). Jehudiel bywa także wymienia ny jako jeden z siedmiu archaniołów (-> Sa latiel).
Jehujasz - anioł chóru tronów lub potęg, opiekun książąt, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pie częci Jehujasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273.
Jejajel - anioł przyszłości, pełniący tę funkcję wspólnie z -> Tejajelem. Jejajel jest także jed nym z 72 aniołów noszących boskie imię Szem hameforasz.
Jejlael - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Jekahel - w kabale, jeden z duchów Merku rego. Imię Jekahela widrueje na pierwszym pen tagramie tej planety.
Jekon (Jikon, "podżegacz") - w etiopskiej Księdze Henocha, herszt upadłych aniołów. Z po mocą > Asbiela zwiódł synów Bożych (tj. in nych aniołów), kusząc ich widokiem pięknych córek ludzkich; z tymi to kobietami synowie Boży utrzymywali następnie grzeszne stosunki cielesne (zob. Bamberger, Fallen Angels).
Jekusjel - w Pirke Hejchalot, Jekusjel jest anio łem strzegącym jednej z sal (pałaców) pierwsze go nieba.
Jekutiel - anioł amuletu, przywoływany przez kobiety w czasie porodu (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie). W Pirke Rabi Eliezer czytamy, że Mojżeszowi nadano imię Jekutiel, ponieważ "z wyglądu przypominał anioła". Jelahiasz - pierwotnie anioł chóru cnót; opie kuje się sędziami i wydaje wyroki w procesach sądowych. Jest także jednym z 72 aniołów no szących boskie imię Szemhameforasz. Jego aniołem pokrewnym jest Sentacer (-> Ambela in, La Kabbale Pratique).
Jeliel - serafin, którego imię jest wyryte na Drzewie Życia w świecie jecira (formowania). W kabale, Jeliel jest księciem niebiańskim i władcą Turcji. Sprawuje władzę nad przezna czeniem królów i wysokich urzędników dwor skich, a także zapewnia palmę zwycięstwa tym, którzy zostali niesprawiedliwie lub podstępnie zaatakowani. Jest aniołem, który rozbudza na miętność kobiet i mężczyzn, oraz aniołem wier ności małżeńskiej. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Jeliei jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szamha meforasz. Reprodukcję pieczęci Jeliela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260.
Jeou - w tradycji gnostyckiej, potężna istota niebiańska, która uwięziła Jaldabaota w sferze losu. Jeou pozbawił boga Jaldabaota wszelkiej władzy i przekazał ją jego synowi, Ibraotowi (Sa baotowi). Zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptians Gnostics, s. 176.
Jerachmiel - w kabale, jeden z siedmiu anio łów rządzących Ziemią. "Aniołowie ci - po wiada Budge (Amulets and Talismans) - utoż samiani są z siedmioma planetami Babilończy ków". Sześcioma pozostałymi aniołami Ziemi są Uriel, Rafał, Raguel, Michał, Suriel i Gabriel. Jerahlem - anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Jeratel (Terater) - anioł chóru panowań; > Teratel (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Jerazol - anioł siły wspominany w dziełach kabalistycznych, przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Jeremiel ("miłosierdzie Boga" lub "ten, które go podnosi Bóg" ) - w etiopskiej Ks iędze He nocha i Czwartej Księdze Ezdrasza Jeremiel zo stał utożsamiony z Remielem oraz Urielem. Według najwcześniejszych znanych źródeł jest jednym z siedmiu archaniołów. Opisywa ny jest jako "władca dusz oczekujących zmar twychwstania" (zob. Goodspeed, Modern Apo crypha). W Czwartej Księdze Ezdrasza 4, 36, Je remiel jest archaniołem, natomiast w The Masque o f Angels, jednoaktowej operze wysta wionej w lutym 1966 roku w kościele św. Je rzego w Nowym Jorku - aniołem należącym do chóru księstw.
Jereskue (Jeruskue) - według de Abano (Hep tameron), przywoływany z zachodu anioł środy, przebywający w trzecim niebie; według Barret ta (The Magus, t. 2), Jereskue jest mieszkańcem drugiego nieba (a zatem możliwe, że także przywoływać go należy z kierunku innego niż zachodni).
Jerimiel (Hierimiel) - jedna z form imienia -> jeremiel.
Jeruel - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jerujel - według Izaaka ha-Kohena, trzecia spośród dziesięciu świętych sefirot.
Jesaja - jedno z wielu imion anioła Metatro na.
Jesod Qesodiel, "fundament") - w kabale, dziewiąta spośród dziesięciu świętych sefirot. Według legendy imieniem tym posłużył się Moj żesz, sprowadzając plagę śmierci na "wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła".
Jeszaj asz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jeszamiel - w legendach żydowskich, anioł zodiaku rządzący znakiem Wagi.
Jetrel - w tradycjach o Henochu, jeden z dwu stu upadłych aniołów.
Jetukiel - w tradycji okultystycznej, anioł wzywany przez kobiety w czasie porodu. We dług niektórych źródeł, jest to pierwotne imię Mojżesza (zob. Schwab, Vocabulaire de I'Angelo logie).
Jeu - w tekstach gnostyckich, zwłaszcza w Pistis Sofia, Jeu jest potężnym aniołem, "nad zorcą światła, zarządcą kosmosu" . Jest jednym z trzech mocarzy niebiańskich, zajmujących miejsce po prawej stronie Boga, w odróżnieniu od Propatora, który znajduje się po stronie le wej (zob. pisma Walentyna).
Jewanael - w tradycjach o Mojżeszu, jeden z siedmiu książąt, którzy stale przebywają przed obliczem Boga i którzy noszą duchowe imiona planet (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of >ccult Philosophy, t. 3).
Jezodot - w literaturze rabinackiej, anioł, któ ry czerpie wiedzę i mądrość bezpośrednio od Boga, a następnie przekazuje je ludziom. Jest "dziesiątym aniołem chóru elohim" (zob. Spen ce, An Encyclopaedia of OccuItism, s. 238). Cor nelius Agrippa (Three Books of Occult Philosophy) powiada o Jezodocie, że spływa nań łaska dzie siątej spośród boskich istot (tj. elohim).
Jezriel - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jezubilin - według Grimorium Verum, "świę ty anioł Boga" przywoływany podczas obrzę dów gnostyckich. Imię to jest inną formą imie nia Serabilin.
Jezus - przez Filona, Justyna Męczennika i in nych pisarzy starochrześcijańskich określany ja ko "naczelny anioł" lub archanioł; utożsamiany także z Logosem, czyli Słowem, i jako taki uwa żany za jednego z trzech aniołów, którzy ukazali się Abrahamowi pod dębami Mamre (zob. Co nybeare, Myth, Magic, and Morals, s. 226).
Jizrael ("księstwo i moc") - w Zoharze (Waji szla 171 a), Jizrael jest jedną z form imienia Izrael.
Jizriel X ("księstwo") - w The Sword of Mo ses M. Gastera, jeden z czternastu aniołów przy woływanych podczas obrzędów magicznych; także jedno z niewysłowionych imion Boga.
Jlrng - anioł wspomniany w Księdze Razjela; także jedno z nomina barbara.
Jobel- w tradycji gnostyckiej, jedna z dwu nastu mocy niebiańskich zrodzonych z boga Jal dabaota (zob. Doresse, The Secret Books o f Egyp tians Gnostics).
Joel (jael, Jehoel, Jahoel, Jah-el) - w apokry ficznym Życiu Adama i Ewy, Joel jest archanio łem, który na polecenie Pana wydzielił siedem części ziemskiego raju jako miejsce zamieszka nia pierwszych rodziców (por. bogomilski apo kryf Słowo o Adamie i Ewie, w: Siedem niebios i ziemia, s. 47). Według legendy Joel był także aniołem, który polecił Adamowi, aby nazwałwszystkie stworzenia (por. Rdz 2, 19-20, gdzie to Bóg obarcza Adama tym zadaniem). Joel (lub Jahoel) to również pierwsze z imion anioła Metatrona. W The Testament of Solomon Cony beare'a, żeński demon o imieniu Onoskelis, przesłuchiwana przez Salomona, wyznaje, że niegdyś była podwładną Joela.
Joelet - w Testamencie Salomona, anioł przy woływany podczas obrzędów egzorcyzmo wania demonów (zob. Butler, Ritual Magic). Z pomocą innych aniołów Joelet rnoże popsuć szyki demonowi o imieniu Safatorael.
Jofiel (Joufiel, Zofiel, Jefefiasz) - według opo wieści hagadycznej z pierwszych wieków, anielski doradca Sema, książę Tory (zob. Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition; C.E. Clement, Angels in Art). W Zoharze Jofiel jest wysokim dostojnikiem nie biańskim, wodzem 53 legionów niższych rangą duchów, odpowiedzialnym za czytanie Tory podczas szabatu. [Jest także (wraz z Cidkielem) pomocnikiem Michała, kiedy ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158) - przyp. tłum.] Według Corneliusa Agrippy Jofiel był władcą Saturna, pełniąc tę funkcję na zmianę z Zafchie lem (Zafkielem). Z kolei Paracelsus uważał jo fiela za inteligencję planety Jowisz (zob. Chri stian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318). W kabale Jofiel jest duchem jowisza (kiedy planeta ta wchodzi w znak Ryb i Strzelca) oraz aniołem wzywanym w zaklęciach magicznych. Według de Blesa (How to Distinguish Saints in Art) Jofiel był aniołem, który wygnał Adama i Ew> z Edenu (por. Gales, The Christian Lore of Angels). Jak czytamy w Fallen Angels Bam bergera, "Jofielowi musi się kłaniać nawet król mazikin, Kafzefoni".
Jofiel Mitron X - anioł wspomniany w The Sword of Moses M. Gastera.
Jofim (Jofafin) - anioł w mitologii mandaj skiej (zob. Brandt, Die Mandaische Religion, s. 26, 198; [hasło] "Angelology" w: New Jewish Encyc lopedia).
Johiel - anioł raju (za aniołów raju uważa się także Szamsziela, Zefona, Zotiela, Michała i Ga briela). Istnieją jednakże dwa raje: niebiański i ziemski (Eden).
Jomael (Jomiel) - w hebrajskiej Księdze Heno cha, anielski książę siódmego nieba; także anioł przyzywany w syryjskich zaklęciach magicz nych (zob. Księga Opieki).
Jomjael ("dzień Boży") - jeden z upadłych aniołów, strącony z niebios wraz z Szemhaza jem, Szatanem i innymi (zob. etiopska Księga Henocha).
Jomuel - anioł, który przed Potopem utrzy mywał grzeszne stosunki z córkami ludzkimi (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie). Tak więc, Jomuela należy zaliczyć do aniołów upad łych.
Jonel - w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Jonel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru.
Joniel - w tradycjach o Salomonie, jeden z dwóch książąt władających kosmosem (dru gim jest Sefoniel). Joniela można przywołać, wypowiadając właściwe imiona i zaklęcia magiczne.
Joszamin (juszamin, jusamin) - w mandai zmie, duch płodności zamieszkujący źródła światłości. Joszamin jest jednym z trzech naj wyższych uthri, tj. aniołów; > Samandiriel (zob. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Jot - tajemne imię Boga, które "Jakubowi wy jawił anioł, zmagając się z nim pamiętnej nocy w Penuel, i dzięki któremu Jakub został urato wany z rąk swego brata Ezawa" (zob. Malchus, The Secret Grimoire of Turiel; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Joustriel - anioł szóstej godziny dnia, służą cy pod Samilem (zob. Waite, The Lemegeton).
Jowisz - w Raju utraconym (I, 599) upadły anioł. Jego pierwowzorem jest grecki władca niebios, Zeus, oraz rzymski Jupiter, czyli wisz. fael), Hagiel i Noguel.
Jozata (Josta) - anioł przywoływany pod czas Salomonowych obrzędów magicznych, w zaklęciu Uriela. Jozata to także jedno z czte rech słów wypowiedzianych "osobiście" przez Boga do Mojżesza; trzy pozostałe to: Ablati, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum).
Jozefel -> Asfa'elJukar - w The Greater Key of Solomon Mather sa, "książę naznaczony nad wszys.tkimi anioła mi i wszystkimi cesarzami".
Junier - były książę chóru aniołów (zob. Ga rinet, Histoire de la Magie en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 85).
Jura - w mandaizmie, duch światła i de szczu, zwany "wielkim mistycznym Jurą" (zob. Drower, The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 304).
Jurabatres (Eurabatres) - w The Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda, anioł sprawujący władzę nad planetą Wenus. Inni aniołowie peł niący tę funkcję to: Anael, Chasdiel, Rafał (Ra
Jurba (Jourba) - w mandaizmie, geniusz zła, wódz mocy ciemności, służący jednak siłom światłośei (zob. Drower, The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Jurkemi (Jorkami, Baradiel) - anioł gradu. W legendzie żydowskiej, Jurkemi zapropono wał, że ugasi ogień trawiący trzech młodzian ków, jednak Gabriel nie zgodził się, uznając, że zadanie to przerasta możliwości Jurkemiego (zob. Sefer Jecira; Midrasz Tehilim; Talmud Pesa chim 118a; Cohen, Talmud, s. 77; Unterman, En cyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 55). Juwart - niegdyś książę chóru aniołów, obec nie służy w piekle. Wspomina o nim Michaelis w Admirable History of the Possession and Con version of a Penitent Woman.
Juzguarin - anioł rządzący dziesiątą godziną nocy. Juzguarin ma pod sobą dziesięciu anio łów służebnych oraz setkę niższych rangą anio łów (zob. Waite, T'he Book of Ceremonial Magic, s. 70).
Jabaszael - jeden z siedmiu aniołów sprawu jących władzę nad Ziemią. Imię pochodzi od hebr. jabbasza - stały ląd (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 10). Jabaszaela wspo mina także Schwab w Vocabulaire de l'Angelo logie. Imiona wszystkich siedmiu aniołów wła dających Ziemią podano w haśle --> aniołowie Ziemi.
Jabiel - zły anioł przywoływany w zaklę ciach magicznych, mających poróżnić małżon ków (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Jabniel ("Jehowa buduje") - jeden z aniołów władających trzecim niebem (zob. Szósta i siód ma księga Mojżeszowa).
Jachniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi draschim, t. 2, s. 316).
Jadachiel - anioł, którego imię widnieje na piątym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon, s. 80). "Ustanowiony nad zniszczeniem i stratą [...], może zostać wezwany przeciwko wszelakim zjawom nocnym, a także pomóc w przywołaniu z Hadesu dusz umarłych".
Jadara - wraz z duchem o imieniu Szaltiel Jadara rządzi znakiem Panny.
Jadiel (jadael) - w The Sword of Moses M. Ga stera, anioł asystujący inwokantowi podczas ob rzędów magicznych. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Jadiel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru. O Jadie lu wspomina także Schwab w Vocabulaire de I'Angelologie.
Jael (Joel) - jeden z dwóch cherubinów, któ rych wizerunki umieszczono na przebłagalni Ar ki Przymierza (drugim był Zaral). W okultyzmie Jael jest aniołem zodiaku rządzącym znakiem Wagi oraz aniołem tronowym przywoływanym podczas obrzędów magicznych odprawianych na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Je wish Magic and Superstition, s. 102).
Jaeo - anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Conybeare, The Testa ment of Solomon; Butler, Ritual Magic). jaeo mo że, przy pomocy innych aniołów, udaremnić nikczemne knowania demona Safatoraela.
Jahadriel - według Zoharu, jedne z trojga "ust" stworzonych w wigilię pierwszego sza batu. Jahadriel jest "ustami studni"; pozostały mi "ustami" są "usta osła" (Kadriel) i "usta Pa na".
Jahala - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jahanak Raba - jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Jahel (Jael) - imię anioła zapisane na czwar tym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Jahel jest także jednym z piętnastu aniołów tronowych wymienionych w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej. W kabale Jahel jest archaniołem opiekującym się filozo fami oraz tymi, którzy pragną wyzbyć się ziem skich trosk. Jest także jednym z 72 aniołów no szących boskie imię Szemhameforasz (zob. Am belain, La Kabbale Pratique, s. 294).
Jahmel - anioł władający powietrzem (zob. Księga Razjela).
Jaho (Jehowa) - imię ducha, które wypowie dział Mojżesz w obecności faraona Necho, powo dując natychmiastową śmierć egipskiego władcy (zob. Klemens Aleksandryjski, Kobierce V).
Jahoel (Jehuel, Jaoel, Jehoel, Szemuel, Kemuel, Metatron) - anielski pośrednik o niewysło wionym imieniu oraz jeden z książąt Bożej obec ności. W żydowskiej legendzie Jahoel jest "anio łem, który trzyma w ryzach Lewiatana" (por. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 46). Jest także wodzem chóru serafinów (jakkolwiek wię kszość źródeł funkcję tę przypisuje Serafielowi). W Apokalipsie Abrahama Jahoel (Metatron-Jaho el) jest niebiańskiem kapelmistrzem, "śpiewa kiem wiekuistego [...] i niebiańskiego Syna Człowieczego", towarzyszącym Abrahamowi podczas jego pobytu w niebie i objaśniającym mu bieg ludzkiej historii (por. Goetschel, Kabała, s. 12). Gershom Scholem przypuszcza, że Jahoel to pierwotne imię Metatrona (zob. Jewish Gno sticism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradi tion). W kabalistycznej Berit Menucha 57a, Jaoel (Jahoel) jest aniołem ognia. King (The Gnostics and Their Remains, s. 15) podaje listę podwład nych Jahoela; są to: Serafiel, Gabriel, Nuriel, Te mael, Szimszael, Hadarniel i Sarmiel.
Jahramiel - w okultyzmie, potężny anioł. W Vocabulaire de l'Angelologie Schwaba anioł ten nosi imię Jofi El ("piękno Boże"). Jahramiela wspomina także XVII-wieczny alchemik Robert Fludd w dziele Cosmology of the Macrocosmos.
Jahriel (Jehra, Jarheil, Zachariel; hebr. jera księżyc) - anioł sprawujący władzę nad Księ życem (zob. Levi, The History of Magic, s. 147; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 261).
Jahsijasz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jakfiel - anioł Księżyca (zob. Schwab, Voca bulaire de l'Angelologie).
Jakriel - anioł strzegący siódmego nieba (zob. Ozar Midrashim I, 119).
Jakroun - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jaks - anioł potrafiący wywieść w pole de mona wywołującego bóle żołądka, Roeleda, oraz demona zawiści (zob. Conybeare, The Te stament o f Solomon).
Jalda Bahut (Jaldabaot, "dziecko chaosu") w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu ar chontów, znany także jako Ariel. Jalda Bahut jest demiurgiem i w hierarchii niebiańskiej zaj muje miejsce zaraz po "Nieznanym Ojcu" (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 595).
Jaldabaot (Jadalbaot, Ildabaot) - pierwszy ar chont ciemności. W żydowskiej kabale i w trady cjach gnostyckich Jaldabaot jest demiurgiem zaj mującym w hierarchii niebiańskiej następne miejsce po "Nieznanym Ojcu". W mitologii fe nickiej Jaldabaot jest jednym z siedmiu elohim, stwórców widzialnego wszechświata. W gnosty cyzmie ofickim, Jaldabaot stworzył siedmiu elo him (aniołów) "na swój obraz i podobieństwo"; byli to: Jao, Sabaot, Adonaj, Eloi, Astafajos, Ou rajos oraz matka Jaldabaota (!) - Achamot. Ory genes, który także wspomina Jaldabaota, jako jednego z siedmiu, czy też jako stwórcę siedmiu elohim, powiada, że jest to "drugie imię Micha ła". W etiopskiej Księdze Henocha Jaldabaot jest utożsamiony z Samaelem, upadłym aniołem, niegdyś najwyższym hierarchą chóru tronów. Jalkoajul - anioł jedenastej godziny nocy, służący pod Dardarielem (zob. Waite, The Leme geton, s. 70).
Jaluha - w gnostyckim Dialogu Zbawiciela Ja luha jest "tym, który przyjmuje Sabaota Adama sa". Grzesznikom, którzy zostali skazani na po tępienie lub oczyszczenie z zarzutów, Jaluha po daje czarę niepamięci, aby dusza "napiła się z niej i zapomniała o wszystkim, przez co prze szła" (zob. Legge, Forerunners and Rivals of Chri stianity, t. 10, s. 187).
Jamariel - anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Jamenton - w kabale, anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Grimorium Ve rum).
Jamet - anioł wspominany w pismach okulty stycznych i apokryficznych. Jamet jest jedynym dobrym duchem zdolnym udaremnić nikczem ne knowania demona morza, Kunospastona (zob. Odeberg, 3 Enoch; Conybeare, The Testa ment of Solomon; Shah, The Secret Lore of Magic). ]anaks - poniedziałkowy anioł pierwszego nieba, przywoływany ze wschodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 118).
Jan Chrzciciel - zapowiedziany jako anioł w Księdze Wyjścia 23, 20: "Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wy znaczyłem" (por. Ml 3, 1; Mt 11, 10). W Zoharze (Wajehi 232a), rabi ]uda powiada: "Anioł ten, ów zbawiciel świata, raz jest mężem, a innym razem niewiastą. Kiedy darzy świat dobrodziej stwem, jest mężczyzną, jak mąż, który daje szczęście kobiecie. Kiedy jednak sprowadza na świat karę, jest niczym kobieta, brzemienny nie jako sądem i wyrokiem" (> Metatron, Szechina, Eliasz). "Na prawosławnych ikonach zawsze jest on [Jan Chrzciciel] przedstawiany ze skrzydłami, będącymi symbolem spełnianej przezeń roli zwiastuna [tj. anioła], który ma przygotować drogę Chrystusowi" (zob. Gales, The Christian Lore of Angels).
Janiel - anioł piątego nieba, pełniący służbę we wtorek; jeden z poddanych Wschodniego Wiatru (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Jao (Wielki Jao) - pierwszy z siedmiu archon tów tworzących gnostycką Hebdomadę przed wiecznych mocy niebiańskich (zob. Pistis Sofia). Według Doressego (The Secret Books of the Egyp tians Gnostics) Wielki Jao jest demiurgiem i władcą siedmiu niebios. W hebrajskiej Księdze Henocha pomocnikiem Jao, Małym Jao, jest anioł Metatron (> jeu).
Jaoel (Jaho, Jehoel, Jahoel) - anioł utożsa miany z Metatronem (Jaoel to także pierwsze imię Metatrona). W Testamencie Abrahama Jaoel uczy patriarchę Tory oraz pełni funkcję prze wodnika patriarchy podczas jego podróży po ziemi i ruebie. [Według innych źródeł aniołem tym był Michał (zob. Rubinkiewicz, Wprowadze nie do apokryfów Starego Testamentu, s. 54, 97) - przyp. tłum.] W Apokalipsie Abrahama Jaoel, pełniący funkcję anioła stróża patriarchy, po wiada: "Zowią mnie Jaoel [...] moc zamieszkała we mnie za sprawą Niewysłowionego Imienia" (por. Goetschel, Kabała, s. 12). Jako Jehoel, pełni on funkcję niebiańskiego kapelmistrza.
Jaot - w Testamencie Salomona, jeden z sied miu archaniołów. Mocą imienia Jaota można pokonać demona wywołującego skręt kiszek, Kurtiela (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Jarasziel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Jariel - anioł Bożego oblicza lub Bożej obec ności. Inna forma imion Suriel, Sariel i Razjel. Jaron - w The Greater Key o f Solomon Mather sa, serafin lub cherubin wzywany w błogosła wieństwie soli. Conybeare, The Testament of Solomon). Prawdo podobnie jest to inna forma imienia > Jaeo
Jebemel - jeden z 72 aniołów rządzących znakami zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Jecer ha-Ra (Jecer Ra, "zły popęd") - uoso bienie złych skłonności w człowieku. W tradycji rabinackiej, Jecer ha-Ra to sam Szatan. Zdaniem żydowskiego mędrca żyjącego w III w., rabiego Szymona ben Lakisza, "Jecer Ra, Szatan i anioł śmierci są jednym i tym samym" (zob. Universal Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 303).
Jasziel - imię anioła zapisane na pierwszym pentagramie Księżyca (zob. Mathers, The Grea ter Key o f Solomon).
Jawan (Grecja) - anioł stróż oraz anioł opie kuńczy Grecji. Według pewnej żydowskiej le gendy Jawan sprawuje opiekę także nad Izrae lem, jednak tradycja funkcję opiekuna narodu wybranego powierza Michałowi (zob. Ginz berg, The Legends o f the Jews, t. 4, s. 434).
Jazar - duch (geniusz), który "rozbudza mi łość". Według Apoloniusza z Tiany (Nucteme ron) Jazar jest także jednym z duchów godziny siódmej.
Jazeriel (Jareriel) - jeden z 28 aniołów wła dających 28 pałacami Księżyca.
Jazroun - anioł w mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Jealo - anioł przywoływany podczas egzorcy zmów demonów (zob. Butler, Ritual Magic, s. 32;
Jechoel - anioł zodiaku, towarzysz Jebemela.
Jedideron - personifikacja szóstej spośród dziesięciu świętych sefirot. Jak twierdzi Izaak ha-Kohen z Sorii, "według mniej wiarygodnych źródeł" aniołem tym jest Rafał, Michał, Pehel lub Cefon.
Jedidiel - anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange Iologie).
Jedutun ("wychwalający" lub "sąd") - w ka bale, wódz wieczornych chórów niebios. Jako "mistrz wycia" dowodzi miriadami aniołów śpiewającymi chwałę Pana u schyłku każdego dnia. Psalmy 39, 62 i 77 są przypisane "kierow nikowi chóru, Jedutunowi". Tutaj niewątpliwie jest to imię śmiertelnika (wybitnego lewity, któ ry za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi i wykonywaniem utworów muzycznych w świątyni); wszelako w średniowieczu autorzy Zoharu uczynili z Je dutuna anioła i powierzyli mu w niebie obo wiązki analogiczne do tych, które niegdyś wy pełniał na ziemi (> Asaf, Heman).
Jefefiasz (Jefefijasz, Jofiel) - anielski książę Tory. Według legendy Jefefiasz wprowadził Mojżesza w arkana kabały. W aramejskich za klęciach magicznych Jefefiasz jest jednym z sze ściu (lub siedmiu) archaniołów. W mandaizmie nosi on imię Ifin Jufafin, natomiast w Apokalipsie Mojżesza występuje pod imieniem Dina. Jefe fiasz bywa utożsamiany z Metatronem (zob. Drower, The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 84; Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 114; t. 6, s. 47).
Jefiel - imię anioła wypisywane na oriental nych amuletach mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Jehemiel - imię anioła wypisywane na orien talnych amuletach mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Jehoel - jedno z wielu imion anioła Metatro na; > Jahoel.
Jehowa-Anioł - w Panegiryku ku czci Oryge nesa autorstwa św. Grzegorza Cudotwórcy, określenie anioła Pańskiego, o którym mówi Księga Rodzaju 48, 16.
Jehowa Wehajasz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Jehudiam - w Zoharze (Exodus 129a), Jehu diam jest aniołem, "który spisuje uczynki spra wiedliwych". Ponadto, "dzierży 70 kluczy do wszystkich skarbców Pana".
Jehudiasz (Jehudiam) - w Zoharze, jeden z głównych posłańców anielskich. Zstępuje z niebios wraz z orszakiem aniołów, aby od dzielić duszę od ciała umierającego lub właśnie zmarłego człowieka. Jest dobroczynnym anio łem śmierci (> Jahriel, Michał).
Jehudiel - władca obrotów sfer niebieskich (> Metatron). Jehudiel bywa także wymienia ny jako jeden z siedmiu archaniołów (-> Sa latiel).
Jehujasz - anioł chóru tronów lub potęg, opiekun książąt, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Reprodukcję pie częci Jehujasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273.
Jejajel - anioł przyszłości, pełniący tę funkcję wspólnie z -> Tejajelem. Jejajel jest także jed nym z 72 aniołów noszących boskie imię Szem hameforasz.
Jejlael - jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz.
Jekahel - w kabale, jeden z duchów Merku rego. Imię Jekahela widrueje na pierwszym pen tagramie tej planety.
Jekon (Jikon, "podżegacz") - w etiopskiej Księdze Henocha, herszt upadłych aniołów. Z po mocą > Asbiela zwiódł synów Bożych (tj. in nych aniołów), kusząc ich widokiem pięknych córek ludzkich; z tymi to kobietami synowie Boży utrzymywali następnie grzeszne stosunki cielesne (zob. Bamberger, Fallen Angels).
Jekusjel - w Pirke Hejchalot, Jekusjel jest anio łem strzegącym jednej z sal (pałaców) pierwsze go nieba.
Jekutiel - anioł amuletu, przywoływany przez kobiety w czasie porodu (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie). W Pirke Rabi Eliezer czytamy, że Mojżeszowi nadano imię Jekutiel, ponieważ "z wyglądu przypominał anioła". Jelahiasz - pierwotnie anioł chóru cnót; opie kuje się sędziami i wydaje wyroki w procesach sądowych. Jest także jednym z 72 aniołów no szących boskie imię Szemhameforasz. Jego aniołem pokrewnym jest Sentacer (-> Ambela in, La Kabbale Pratique).
Jeliel - serafin, którego imię jest wyryte na Drzewie Życia w świecie jecira (formowania). W kabale, Jeliel jest księciem niebiańskim i władcą Turcji. Sprawuje władzę nad przezna czeniem królów i wysokich urzędników dwor skich, a także zapewnia palmę zwycięstwa tym, którzy zostali niesprawiedliwie lub podstępnie zaatakowani. Jest aniołem, który rozbudza na miętność kobiet i mężczyzn, oraz aniołem wier ności małżeńskiej. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) Jeliei jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru. Jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szamha meforasz. Reprodukcję pieczęci Jeliela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260.
Jeou - w tradycji gnostyckiej, potężna istota niebiańska, która uwięziła Jaldabaota w sferze losu. Jeou pozbawił boga Jaldabaota wszelkiej władzy i przekazał ją jego synowi, Ibraotowi (Sa baotowi). Zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptians Gnostics, s. 176.
Jerachmiel - w kabale, jeden z siedmiu anio łów rządzących Ziemią. "Aniołowie ci - po wiada Budge (Amulets and Talismans) - utoż samiani są z siedmioma planetami Babilończy ków". Sześcioma pozostałymi aniołami Ziemi są Uriel, Rafał, Raguel, Michał, Suriel i Gabriel. Jerahlem - anioł przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Jeratel (Terater) - anioł chóru panowań; > Teratel (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Jerazol - anioł siły wspominany w dziełach kabalistycznych, przywoływany podczas ob rzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Jeremiel ("miłosierdzie Boga" lub "ten, które go podnosi Bóg" ) - w etiopskiej Ks iędze He nocha i Czwartej Księdze Ezdrasza Jeremiel zo stał utożsamiony z Remielem oraz Urielem. Według najwcześniejszych znanych źródeł jest jednym z siedmiu archaniołów. Opisywa ny jest jako "władca dusz oczekujących zmar twychwstania" (zob. Goodspeed, Modern Apo crypha). W Czwartej Księdze Ezdrasza 4, 36, Je remiel jest archaniołem, natomiast w The Masque o f Angels, jednoaktowej operze wysta wionej w lutym 1966 roku w kościele św. Je rzego w Nowym Jorku - aniołem należącym do chóru księstw.
Jereskue (Jeruskue) - według de Abano (Hep tameron), przywoływany z zachodu anioł środy, przebywający w trzecim niebie; według Barret ta (The Magus, t. 2), Jereskue jest mieszkańcem drugiego nieba (a zatem możliwe, że także przywoływać go należy z kierunku innego niż zachodni).
Jerimiel (Hierimiel) - jedna z form imienia -> jeremiel.
Jeruel - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jerujel - według Izaaka ha-Kohena, trzecia spośród dziesięciu świętych sefirot.
Jesaja - jedno z wielu imion anioła Metatro na.
Jesod Qesodiel, "fundament") - w kabale, dziewiąta spośród dziesięciu świętych sefirot. Według legendy imieniem tym posłużył się Moj żesz, sprowadzając plagę śmierci na "wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła".
Jeszaj asz - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Jeszamiel - w legendach żydowskich, anioł zodiaku rządzący znakiem Wagi.
Jetrel - w tradycjach o Henochu, jeden z dwu stu upadłych aniołów.
Jetukiel - w tradycji okultystycznej, anioł wzywany przez kobiety w czasie porodu. We dług niektórych źródeł, jest to pierwotne imię Mojżesza (zob. Schwab, Vocabulaire de I'Angelo logie).
Jeu - w tekstach gnostyckich, zwłaszcza w Pistis Sofia, Jeu jest potężnym aniołem, "nad zorcą światła, zarządcą kosmosu" . Jest jednym z trzech mocarzy niebiańskich, zajmujących miejsce po prawej stronie Boga, w odróżnieniu od Propatora, który znajduje się po stronie le wej (zob. pisma Walentyna).
Jewanael - w tradycjach o Mojżeszu, jeden z siedmiu książąt, którzy stale przebywają przed obliczem Boga i którzy noszą duchowe imiona planet (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of >ccult Philosophy, t. 3).
Jezodot - w literaturze rabinackiej, anioł, któ ry czerpie wiedzę i mądrość bezpośrednio od Boga, a następnie przekazuje je ludziom. Jest "dziesiątym aniołem chóru elohim" (zob. Spen ce, An Encyclopaedia of OccuItism, s. 238). Cor nelius Agrippa (Three Books of Occult Philosophy) powiada o Jezodocie, że spływa nań łaska dzie siątej spośród boskich istot (tj. elohim).
Jezriel - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Jezubilin - według Grimorium Verum, "świę ty anioł Boga" przywoływany podczas obrzę dów gnostyckich. Imię to jest inną formą imie nia Serabilin.
Jezus - przez Filona, Justyna Męczennika i in nych pisarzy starochrześcijańskich określany ja ko "naczelny anioł" lub archanioł; utożsamiany także z Logosem, czyli Słowem, i jako taki uwa żany za jednego z trzech aniołów, którzy ukazali się Abrahamowi pod dębami Mamre (zob. Co nybeare, Myth, Magic, and Morals, s. 226).
Jizrael ("księstwo i moc") - w Zoharze (Waji szla 171 a), Jizrael jest jedną z form imienia Izrael.
Jizriel X ("księstwo") - w The Sword of Mo ses M. Gastera, jeden z czternastu aniołów przy woływanych podczas obrzędów magicznych; także jedno z niewysłowionych imion Boga.
Jlrng - anioł wspomniany w Księdze Razjela; także jedno z nomina barbara.
Jobel- w tradycji gnostyckiej, jedna z dwu nastu mocy niebiańskich zrodzonych z boga Jal dabaota (zob. Doresse, The Secret Books o f Egyp tians Gnostics).
Joel (jael, Jehoel, Jahoel, Jah-el) - w apokry ficznym Życiu Adama i Ewy, Joel jest archanio łem, który na polecenie Pana wydzielił siedem części ziemskiego raju jako miejsce zamieszka nia pierwszych rodziców (por. bogomilski apo kryf Słowo o Adamie i Ewie, w: Siedem niebios i ziemia, s. 47). Według legendy Joel był także aniołem, który polecił Adamowi, aby nazwałwszystkie stworzenia (por. Rdz 2, 19-20, gdzie to Bóg obarcza Adama tym zadaniem). Joel (lub Jahoel) to również pierwsze z imion anioła Metatrona. W The Testament of Solomon Cony beare'a, żeński demon o imieniu Onoskelis, przesłuchiwana przez Salomona, wyznaje, że niegdyś była podwładną Joela.
Joelet - w Testamencie Salomona, anioł przy woływany podczas obrzędów egzorcyzmo wania demonów (zob. Butler, Ritual Magic). Z pomocą innych aniołów Joelet rnoże popsuć szyki demonowi o imieniu Safatorael.
Jofiel (Joufiel, Zofiel, Jefefiasz) - według opo wieści hagadycznej z pierwszych wieków, anielski doradca Sema, książę Tory (zob. Scho lem, jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition; C.E. Clement, Angels in Art). W Zoharze Jofiel jest wysokim dostojnikiem nie biańskim, wodzem 53 legionów niższych rangą duchów, odpowiedzialnym za czytanie Tory podczas szabatu. [Jest także (wraz z Cidkielem) pomocnikiem Michała, kiedy ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego" pierwszej chorągwi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158) - przyp. tłum.] Według Corneliusa Agrippy Jofiel był władcą Saturna, pełniąc tę funkcję na zmianę z Zafchie lem (Zafkielem). Z kolei Paracelsus uważał jo fiela za inteligencję planety Jowisz (zob. Chri stian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318). W kabale Jofiel jest duchem jowisza (kiedy planeta ta wchodzi w znak Ryb i Strzelca) oraz aniołem wzywanym w zaklęciach magicznych. Według de Blesa (How to Distinguish Saints in Art) Jofiel był aniołem, który wygnał Adama i Ew> z Edenu (por. Gales, The Christian Lore of Angels). Jak czytamy w Fallen Angels Bam bergera, "Jofielowi musi się kłaniać nawet król mazikin, Kafzefoni".
Jofiel Mitron X - anioł wspomniany w The Sword of Moses M. Gastera.
Jofim (Jofafin) - anioł w mitologii mandaj skiej (zob. Brandt, Die Mandaische Religion, s. 26, 198; [hasło] "Angelology" w: New Jewish Encyc lopedia).
Johiel - anioł raju (za aniołów raju uważa się także Szamsziela, Zefona, Zotiela, Michała i Ga briela). Istnieją jednakże dwa raje: niebiański i ziemski (Eden).
Jomael (Jomiel) - w hebrajskiej Księdze Heno cha, anielski książę siódmego nieba; także anioł przyzywany w syryjskich zaklęciach magicz nych (zob. Księga Opieki).
Jomjael ("dzień Boży") - jeden z upadłych aniołów, strącony z niebios wraz z Szemhaza jem, Szatanem i innymi (zob. etiopska Księga Henocha).
Jomuel - anioł, który przed Potopem utrzy mywał grzeszne stosunki z córkami ludzkimi (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie). Tak więc, Jomuela należy zaliczyć do aniołów upad łych.
Jonel - w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), Jonel jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Północnego Wiatru.
Joniel - w tradycjach o Salomonie, jeden z dwóch książąt władających kosmosem (dru gim jest Sefoniel). Joniela można przywołać, wypowiadając właściwe imiona i zaklęcia magiczne.
Joszamin (juszamin, jusamin) - w mandai zmie, duch płodności zamieszkujący źródła światłości. Joszamin jest jednym z trzech naj wyższych uthri, tj. aniołów; > Samandiriel (zob. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Jot - tajemne imię Boga, które "Jakubowi wy jawił anioł, zmagając się z nim pamiętnej nocy w Penuel, i dzięki któremu Jakub został urato wany z rąk swego brata Ezawa" (zob. Malchus, The Secret Grimoire of Turiel; Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Joustriel - anioł szóstej godziny dnia, służą cy pod Samilem (zob. Waite, The Lemegeton).
Jowisz - w Raju utraconym (I, 599) upadły anioł. Jego pierwowzorem jest grecki władca niebios, Zeus, oraz rzymski Jupiter, czyli wisz. fael), Hagiel i Noguel.
Jozata (Josta) - anioł przywoływany pod czas Salomonowych obrzędów magicznych, w zaklęciu Uriela. Jozata to także jedno z czte rech słów wypowiedzianych "osobiście" przez Boga do Mojżesza; trzy pozostałe to: Ablati, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum).
Jozefel -> Asfa'elJukar - w The Greater Key of Solomon Mather sa, "książę naznaczony nad wszys.tkimi anioła mi i wszystkimi cesarzami".
Junier - były książę chóru aniołów (zob. Ga rinet, Histoire de la Magie en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 85).
Jura - w mandaizmie, duch światła i de szczu, zwany "wielkim mistycznym Jurą" (zob. Drower, The Cannonical Prayerbook of the Man daeans, s. 304).
Jurabatres (Eurabatres) - w The Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda, anioł sprawujący władzę nad planetą Wenus. Inni aniołowie peł niący tę funkcję to: Anael, Chasdiel, Rafał (Ra
Jurba (Jourba) - w mandaizmie, geniusz zła, wódz mocy ciemności, służący jednak siłom światłośei (zob. Drower, The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Jurkemi (Jorkami, Baradiel) - anioł gradu. W legendzie żydowskiej, Jurkemi zapropono wał, że ugasi ogień trawiący trzech młodzian ków, jednak Gabriel nie zgodził się, uznając, że zadanie to przerasta możliwości Jurkemiego (zob. Sefer Jecira; Midrasz Tehilim; Talmud Pesa chim 118a; Cohen, Talmud, s. 77; Unterman, En cyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 55). Juwart - niegdyś książę chóru aniołów, obec nie służy w piekle. Wspomina o nim Michaelis w Admirable History of the Possession and Con version of a Penitent Woman.
Juzguarin - anioł rządzący dziesiątą godziną nocy. Juzguarin ma pod sobą dziesięciu anio łów służebnych oraz setkę niższych rangą anio łów (zob. Waite, T'he Book of Ceremonial Magic, s. 70).
K
Kabchiel - anioł w
mitologii mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Kabiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
kabirowie - w mitologii fenickiej, siedmiu stwórców świata (przyrównywanych do sied miu aniołów Bożej obecności, o których mówi tradycja gnostycka i rabinacka).
Kabniel - w kabale, anioł przywoływany w zaklęciach przeciw głupocie (zob. Botarel, Majan ha-Chochma).
Kabriel (Kabrael) - anioł rządzący znakiem Wodnika; także jeden z sześciu aniołów nazna czonych nad czterema stronami nieba (zob. Księga Razjela; Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Kabsziel - w mistycyzmie żydowskim, anioł, który - jeśli inwokant zyska jego przychyl ność - może udzielić licznych łask i obdarzyć potęgą. Imię Kabsziela wypisywano na amule tach magicznych (zob. Trachtenberg, Jewish Ma gic and Superstition).
Kacfiel - anielski książę miecza oraz strażnik szóstego nieba. Według legendy, miecz Kacfiela miota błyskawice (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 118; por. Opowieści Zoharu II, s. 198). Kacmiel - jeden z aniołów strzegących szó stego nieba (zob. Pirke Hejchalot)
Kadal - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Kadasziel - jeden z licznych aniołów strze gących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mid>ashim, t. 2, s. 317).
Kadi(el) - piątkowy anioł służący w trzecim niebie, przywoływany z zachodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Kadir-Rahman ("moc miłosierdzia") - w re ligii Jezydów, jeden z siedmiu archaniołów przywoływanych w modlitwach magicznych. Imiona wszystkich siedmiu "mocy miłosier dzia" podano w Apendyksie.
Kadkadael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Kadmiel ("przed Bogiem") - jeden z 70 anio łów wzywanych podczas porodu (zob. Księga RazjeIa).
Kadosz - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nie ba; także anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych, zwłaszcza w zaklęciu atra mentu i kolorów (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Kadriel - w Zoharze (Balak 201b), jedne z troj ga "ust" stworzonych przez Boga u początków Stworzenia. Innymi "ustami" stworzonymi w tym samym czasie był anioł Jahadriel. Określenie to prawdopodobnie oznacza wypowiedź proroczą. W tym kontekście, wyrażenie "po czątki Stworzenia" oznaczałoby wigilię pierw szego szabatu.
Kadulech - przenajświętszy anioł przyzywa ny w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).
Kael - anioł reprezentujący lub sprawujący władzę nad znakiem Raka (zob. Waite, The Le megeton).
Kafcjel (Kafsjel, Kasjel, "pęd Boży") - anioł odpowiedzialny za śmierć królów. W mistycz nej tradycji epoki Geonim, jeden z siedmiu ar chaniołów władających planetą Saturn. Jako Kafsjel, jest także zarządcą pałaców Księżyca (zob. Trachtenberg, jewish Magic and Supersti tion). W Zoharze Kafcjel (wraz z Chazkielem) jest pomocnikiem Gabriela; kiedy ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego" trzeciej chorąg wi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158).
Kafkafiel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Sehrire, Hebrew Amulets).
Kafkefoni (Kafzefoni) - jedna z siedmiu se firot zła i nieczystości. Kafkefoni jest także kró lem mazikin oraz mężem "małej trędowatej" (zob. Bamberger, Fallen Angels, s. 174).
Kafriel - w okultyzmie, "potężny i mocarny anioł", władca siódmego dnia tygodnia (szaba tu), przywoływany w zaklęciu Saturna (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Claremont, The An cient's Books of Magic).
Kafsjel (Kaspiel, Kuafsjel) - anioł sprawują cy władzę nad Księżycem. W hebrajskiej Księdze Henocha Kafsjel jest strażnikiem siódmej sali (pałacu) nieba (-> Atrugiel). W magii żydow skiej Kafsjela przywołuje się w zaklęciach prze ciw nieprzyjaciołom, przywiązując tekst zaklę cia zapisany ptasią krwią do nogi lub skrzydła gołębia i zmuszając ptaka, by odleciał. Jeśli od leci, oznacza to, że nieprzyjaciel również uciekł (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 817).
Kahetel - jeden z ośmiu serafinów; anioł pro duktów rolnych oraz jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale, anioł przywoływany w zaklęciach podniesienia wysokości lub jakości plonów. Jego aniołem po krewnym jest Asikat. Reprodukcja pieczęci Ka hetela znajduje się w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 260.
Kahor - duch (geniusz) oszustwa; według Apoloniusza z Tiany Kahor jest aniołem godzi ny trzeciej (zob. Nuctemeron).
Kaila - anioł przywoływany w zaklęciach Sa lomonowych, zwłaszcza w zaklęćiu Uriela. We dług ksiąg zaklęć Kaila jest "jednym z czterech słów, jakie Bóg wypowiedział do Mojżesza": Trzema pozostałymi słowami miały być: Josta; Agla i Ablati (zob. Grimorium Verum).
Kaim (Kajm, Kamio) - niegdyś należał do chóru aniołów, obecnie przebywa w piekle, gdzie pełni funkcję wielkiego prezydenta. Po kazuje się pod postacią drozda. Dowodzi 300 legionami duchów piekielnych. Reprodukcję je go pieczęci zob. w: Waite, The Book of Black Ma gic and of Pacts, s. 182. Według De Plancy'ego Kaim ukazał się Lutrowi (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 87-88).
Kaliel (Kalliel) - jeden z aniołów tronowych usługujących w drugim niebie, wzywany na po moc w nieszczęściu. Kaliel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhame forasz. Jego aniołem pokrewnym jest Tersatosoa (lub Tepisatosoa). Reprodukcję pieczęci Kaliela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 267. Kalizantin - "dobry anioł" przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Verus jesuitarum Libellus).
Kalka'il - w tradycji islamu, anioł stróż przy woływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam). Ponadto anioł piątego nieba i wódz aniołów przybierających postać hurys, czarriookich nimf niebiańskich (zob. Hastings, Encyclopaedia of Re ligion and Ethics, t. 4, s. 619).
Kalkelmij asz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Kalki Awatar - w mitologii wedyjskiej, ostat ni z dziesięciu awatarów (-> awatar).
Kakabel (Kochbiel, Kokbiel, Kabajel, Kochab - "gwiazda Boża") - wielki książę aniołów, sprawujący władzę nad gwiazdami i konstela cjami. W Księdze Razjela Kakabel jest wysokim rangą świętym aniołem, jednakże w przeważają cej większości pism apokryficznych (np. w etiop skiej Księdze Henocha), jest złym (upadłym) anio łem i mieszkańcem piekła. W niebie czy w piekle Kakabel dowodzi 365 tysiącami duchów, goto wych wykonać każde jego polecenie; on zaś, między innymi, uczy ich astrologii.
Kal - anioł stróż Nabuchodonozora (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 6, s. 424).
Kalbam - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kaldulech (Kaldurech) - "przenajczystszy anioł" przywoływany podczas obrzędów ma gicznych (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Kalmija - jeden z siedmiu anielskich książąt mocy, strażników zasłony, czy też kotary siód mego nieba. Imiona pozostałych sześciu to: Bo el, Asimor, Psachar (Paschar), Gabriel, Sandal fon i Uzjel (zob. Margouliath, Malache Elion, s. 17; Ozar Midrashim, t. 1, s. 110).
Kaluel (Kalwel) - przywoływany ze wscho du anioł środy, zamieszkujący drugie lub trze cie niebo. Ponieważ jego aniołem pokrewnym jest Tersatosoa, być może Kaluel to zniekształ cenie imienia > Kaliel.
Kalzas - anioł wtorku służący w piątym nie bie. Kalzasa należy przywoływać ze wschodu (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Kamael (Kamiel, Kamiul, Chamuel, Kemuel, Chamael, Kamniel, Kankel - "ten, który oglą da Boga" ) - wódz chóru potęg oraz jedna z dziesięciu świętych sefirot. W tradycji okulty stycznej, Kamael przebywa w piekle i posiada tytuł hrabiego palatyna. Przywołany, ukazuje się pod postacią lamparta przyczajonego na skale. W kabale Kamael (Chamael, Kemuel) jest jednym z dziesięciu (właściwie dziewięciu) ar chaniołów świata kreacji (berija). "Jest to imię - powiada Eliphas Levi w History of Magic które uosabia boską sprawiedliwość". W przy pisie do rozdziału 10 dzieła Leviego Waite, jego wydawca, odnotowuje, iż w mitologii druidów Kamael był bogiem wojny; być może stąd w literaturze okultystycznej Kamael często jest uważany za władcę planety Mars (zob. Complete Book of Fortune, s. 514). W The Magus Barretta Kamael jest jednym z "siedmiu aniołów, którzy stale przebywają w obecności Bożej". Legenda głosi, że ten potężny anioł został zabity przez Mojżesza, kiedy usiłował przeszkodzić Prawo dawcy w przyjęciu Tory z rąk Boga (-> Kemu el). Inna legenda opowiada o Kamaelu (Kemue lu) jako wodzu dwunastu tysięcy aniołów zni szczenia (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3). Według Clement (Angels in Art) Kamael (Chamuel) był aruołem, który walczył z Jaku bem; także aniołem (utożsamianym z Gabrie lem), który ukazał się Jezusowi w ogrodzie Ge tsemani i "umacniał Go" (por. Łk 22, 43).
Kamajzar - w okultyzmie, anioł "pogodze nia sprzeczności". Jest także duchem (geniu szem) godziny piątej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Kamal (hebr.: pożądać Boga) - w kabale, imię jednego z archaniołów (zob. Księga świętej magii Abra-Melina).
Kamamir Ziwa - w mandaizmie, anioł świa tłości (-> Rafał).
Kambiel - według Trithemiusa, władca zna ku Wodnika oraz anioł godziny dziewiątej. Kambil - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorialem (zob. Waite, The Lemegeton).
Kameron - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem. Uważany także za de mona; jako taki bywa przyzywany w zaklęciach Belzebuta i Astarot (zob. Magia naturalis et in naturalis; Butler, Ritual Magic; Shah, The Secret Lore of Magic).
Kamiel - anioł strzegący Południowego Wiatru.
Kandile - jeden z dziewięciu świętych anio łów, przywoływanych w zaklęciach kabalistycz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Kaneloas - "przenajświętszy anioł" przywo ływany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of SoIomon).
Kangiel Jah - jedno z wielu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga Henocha).
Kaniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Imiona wśzystkich 70 aniołów tej klasy podano w Apendyksie.
Kapabile - jeden z trzech anielskich posłań ców Słońca (zob. Malchus, The Secret Grimoire o f Turiel).
Kapabili - wzywany z zachodu aruoł czwar tego nieba, pełniący służbę w Dzień Pański (nie dziela).
Kapitiel - jeden z aniołów czwartej wysoko ści, przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Karakasa - w tradycji okultystycznej, jeden z czterech aniołów wiosny (pozostali to: Kore, Amatiel i Komisoros).
Karaniel - w mistycznych tradycjach o Moj żeszu, anioł służący w trzecim niebie (zob. Szó sta i siódma księga Mojżeszowa).
Karciciel - Kolazonta, anioł zniszczenia, tak nazwany w opowieści o Aaronie, przytoczonej przez Reidera w The Book of Wisdom. (O bez imiennym aniele karcicielu, tożsamym z anio łem kary, mowa także w apokryficznym Paste rzu Hermasa (zob. Pisma ojców apostolskich, s. 380 -382) - przyp. tłum.]
Kardiel - w magii obrzędowej, anioł przy woływany podczas specjalnych rytuałów, np. w zaklęciu miecza.
Karkas - jeden z siedrniu aniołów zamętu. W legendzie o Achaszwerosie Karkas jest "ko łaczącym" (zob. Ginzberg, The Legends o f the lews, t. 4, s. 375).
Karkiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Karmaks - w okultyzmie, anioł służebny Sa maksa, władcy wtorkowych aniołów powietrza (,zob. de Abano, Heptameron). Z Karmaksem współpracują dwaj inni aniołowie: Ismoli i Pa h-an (zob. Shah, Occultism. Its Theory and Prac >ice, s. 50).
Karmiel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Karniel - jeden z licznych aniołów strzegą >cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także anioł służący w trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Karoz - w literaturze rabinackiej, karoz to "aniołowie sprawozdawcy" (zob. Księga Hym nów). [W polskim przekładzie Księgi Hyrnnów (zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym), a także w tłumaczeniu angielskim (zob. T. Gaster, The Dead Sea Scriptures, New York 1956) termin ten nie występuje - przyp. tłum.]
Karsjol - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 67).
Kartion - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) rueba.
Kasjel (Kassiel, Kafcjel) - anioł samotności i łez, który "reprezentuje jedność wiecznego królestwa". Kasjel jest jednym z władców plane ty Saturn, także księciem siódmego nieba i jed nym z sarim (książąt) chóru potęg. Przez niektó re źródła nazywany jest aniołem wstrzemięźli wości. Barrett (The Magus) wspomina o Kasjelu jako jednym z trzech aniołów soboty, pełnią cym tę funkcję wraz z Machatanem i Urielem (w dziele tym znajduje się także reprodukcja pieczęci oraz "podpisu" Kasjela). W nowszych opracowaniach Kasjel Makoton (tak nazywany) przedstawiany jest w postaci brodatego dżinna dosiadającego smoka. W Picture Museum of Sorcery, Magic and Alchemy Grillota znajduje się re produkcja strony z Księgi Duchów z tekstem przywołania Kasjela.
Kasjel Makoton - według Barretta (The Ma gus, t. 2), Kasjel i Makoton to dwaj różni anio łowie, pełniący służbę w sobotę.
Kas Kasjasz - anioł przywoływany w zaklę ciach przeciw dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat, 67).
Kasmaron - w naukach tajemnych, anioł po wietrza (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte).
Kasmiros - anioł godziny jedenastej, służący pod Dardarielem.
Kastiel - w tradycji okultystycznej, anioł czwartku.
Kasuj oj asz - anioł rządzący znakiem Kozio rożca (zob. Waite, The Lemegeton).
Kasziel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316). w tym także dokonywania aborcji". W etiopskiej Księdze Henocha, Kazdeja jest jednym z siedmiu aniołów, którzy dowodzili buntem w niebie.
Kaszriel (Tofnar) - jeden z siedmiu aniołów strzegących pierwszego nieba, służący pod lub utożsamiany z Zewudielem (zob. Hejchalot Rabati).
Katthiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Katroije - w kabale, anioł służący w drugim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Kaus - anioł przywoływany w arabskich zaklę ciach magicznych (zob. Shah, Occultism, s. 152).
Kausub - anioł sprawujący władzę nad wę żami. Według Apoloniusza z Tiany (Nucteme ron), jeden z duchów (geniuszy) godziny siód mej (zob. Levi, Transcendental Magic).
Kawod - w tradycji chasydzkiej, słowo ozna czające chwałę Boga, czyli ten aspekt bóstwa, któ ry dostępny jest ludzkiemu poznaniu. Kawod to także imię "cherubina na tronie Boga" (zob. Scholem, Major Trends in jewish Mysticism, s.110).
Kawzakiel - jeden z anielskich książąt mie cza (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Kazardia - zniekształcenie imienia -> Gazar diel (zob. Regamey, What Is an Angel?).
Kazbak (Baskabas) - tajemne imię anioła Metatrona (zob. Wizje Ezechiela).
Kazbiel (Kasbiel, Kaspiel - "czarnoksięstwo") - "grzeszny" anioł, określany mianem "wódz przysiąg", którego imię pierwotnie brzmiało Bi kwa, co oznacza "dobry" (> Akae). Po upadku otrzymał imię Kazbiel, czyli "ten, który okła muje Boga". Jak głosi legenda, Kazbiel prosił Michała, aby wyjawił mu utajone imię Boga, lecz Michał odmówił jego prośbie (zob. etiopska Księga Henocha 69, 13 oraz komentarz w: Bam berger, Fallen Angels, s. 264).
Kazdeja (Kesdeja, Kasdaje) - upadły anioł, który uczy "rozmaitych praktyk demonicznych,
Kazwiel - anioł strzegący czwartego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Kecef - w żydowskiej legendzie, anioł śmier ci i jeden z pięciu aniołów zniszczenia; czterej pozostali to: Af, Chema, Maszchit i Haron-Peor. [Por. Cohen, Talmud, s. 79, gdzie ostatni z pięciu aniołów zniszczenia nosi imię Meszalle przyp. tłum.] Kecef walczył przeciwko Mojże szowi na górze Horeb; Kecef był również anio łem śmierci, którego Aaron pojmał i uwięził w Świętym Tabernakulum (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 306). W Midraszu Tehilim Kecef jest aniołem Bożego gniewu.
Kedemel - imię ducha planety Wenus, wy pisywane na taiizmanach magicznych (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 147).
Kelaii - w tradycji islamskiej, władca piątego nieba (zob. Clayton, Angelology).
Kelchea i Kelcheak - w gnostyckiej Parafra zie Sema Kelchea i Kelcheak to dwie tajemnicze istoty (aniołowie), którym objawiony został se kret Stworzenia.
Keliel - jeden z 72 aniołów zodiakalnych (zob. Runes, The Wisdom o f the Kabbalah).
Kemuel (Szemuel, Kamael, Serafiel - "po mocnik" lub "zgromadzenie Boże") - wielki archont, który stoi przy oknach niebios jako po średnik między modlitwami Izraela i książętami siódmego nieba. Kemuel jest wodzem serafinów i jedną z dziesięciu świętych se firot. Według le gendy Kemuel zginął z ręki Mojżesza, kiedy pró bował przeszkodzić w przekazaniu Prawodaw cy Tory (zob. Ginzberg, The Legends of the jews). [Inną wersję tej legendy zob. w: Opowieści Zoha ru, s. 150-152 - przyp. tłum.] W Apokalipsie Mojżesza Kemuel jest (lub był) wodzem dwuna stu tysięcy aniołów zniszczenia (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Kenumit - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Księga Razjela).
Kered - w zaklęciach Mojżeszowych, anioł pieczęci.
Kerkouta - w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, anioł władający Południem. [W polskim przekładzie tego apokryfu aniołem sprawują cym władzę nad Południem jest Cedor (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 507 - przyp. tłum.]
Kerubiel - eponimiczny wódz chóru cheru binów. Według hebrajskiej Księgi Henocha, "cia ło" Kerubiela "wypełnia żarzący się węgiel, [...] jego głowę zdobi korona świętości, [...] a w jego ramionach spoczywa Szechina".
Keteriel ("korona Boga") - anioł świętych sefirot, przywoływany w zaklęciach kabalistycz nych; > Akatriel (zob. Levi, Transcendental Ma gic).
Ketuel (Kautel) - jeden z trzech aniołów w Trójcy Jedynego Boga; dwaj pozostali to Me achuel i Lebatej (zob. Szósta i siódma księga Moj żeszowa).
Kewekel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Kfial - jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Kidumiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych, wzywanych w zaklęciach mających chronić nowo narodzone dzieci i ich matki przed chorobą lub nieszczęśliwym wypadkiem (zob. Księga Razjela; zob. też Apendyks).
Kiel ("niczym Bóg") - anioł czterech pór ro ku. W etiopskiej Księdze Henocha, jeden z "wo dzów tysięczników armii niebiańskiej".
Kimos (Kemos) - tajne imię Michała lub Me tatrona (zob. Wizje Ezechiela; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradition).
Kinor - jeden z trzech aniołów strzegących górnych bram piekła.
Kipod - podobnie jak > Kinor, jeden z trzech aniołów strzegących górnych bram piekła. Trze cim aniołem pełniącym tę funkcję jest Nagrasa giel (lub Nasragiel). Kipod był tym aniołem, któ ry oprowadzał rabiego Jozuego po piekle; > Na irjosanha (zob. Midrasz Konen).
Kiramu '1-katibin - w mitologii arabskiej, określenie dwóch aniołów zapisujących ludzlde uczynki.
Kirtabus - anioł (geniusz) języków i jeden z geniuszy godziny dziewiątej (zob. Apolo niusz z Tiany, Nuctemeron).
Kisael - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba
Kitreal (Kitriel) - jedna z form imienia > Akatriel (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange lologie).
Klaha - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midra shim, t. 2, s. 316).
Kmiel - w mistyce żydowskiej, anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię uważano za skuteczny amulet przeciwko "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Kochabiel (Koahabiat) - w kabale, anioł pla nety Merkury (imię zapożyczone z mitologii ba bilońskiej; zob. Lenormant, Chaldean Magic. s. 26). W tradycjach o Mojżeszu oraz według Corneliusa Agrippy (Three Books of Occult Ph li losophy, t. 3) Kochabiel jest jednym z siedmiu książąt, "którzy stoją przed obliczem Boga i któ rzy noszą duchowe imiona planet".
Kofi - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavi cula Salomonis).
Kogediel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Kokawiel - imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury.
Kolazonta (gr.: karzący) - niszczycielski anioł, wspomniany w Księdze Mądrości 18, 22 (zob. Reider, The Book o f Wisdom). Kolazonta jest też "uosobieniem ducha zniszczenia", który w apo kryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej 7,11 zo stał określony jako anioł.
Kolopatiron - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch otwierający bramy więzień; także jeden z aniołów (geniuszy) godziny dzie wiątej.
Kontemplacja - imię cherubina w Il Pensero so Miltona.
Korabael - anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany z zachodu (zob. de Abano, Heptameron).
Korael - anioł, do którego w modlitwach ma gicznych kierowane są prośby o spełnienie ży czeń inwokanta. W The Secret Grimoire o f Turiel, Korael jest przyzywany wraz z aniołami Set chielem i Chedustanielem.
Korat - piątkowy anioł powietrza, zamieszku jący trzecie niebo, przywoływany ze wschodu. Kore - jeden z czterech aniołów wiosny (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron). Koriel - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.
Korniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kom - anioł wspomniany w Objawieniu ra biego Jozuego ben Lewiego, który mimo próśb Jo zuego odmówił opisania wyglądu piekła (zob. M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Komadiel - anioł trzeciej godziny dnia, słu żący pod Weguanielem.
Komary - anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Komato(s) - według Gollancza (Clavicula Sa lomonis), anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku.
Komisoros - jeden z czterech aniołów wios ny (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Ma gus, t. 2).
Konamas - w okultyzmie, anioł przywoły wany w egzorcyzmach.
Koniel - w kabale, anioł piątku, przebywa jący w trzecim niebie, przywoływany z zacho du. W The Secret Grimoire of Turiel Malchusa, Koniel jest wymieniony wśród posłańców pla nety jowisz.
Korszid - w literaturze mandajskiej, wysoki dostojnik niebiański, porównywalny z Metatro nem żydowskiej kabały.
Kosel - anioł pierwszej godziny nocy, służą cy pod Gamielem (zob. Waite, The Book o f Ce remonial Magic, s. 69).
Kosmiel - duch, który towarzyszył żyjącemu w XVII w. jezuicie, Athanasiusowi Kirchero wi, w czasie jego pobytu na innych planetach. Kircher opowiada o tej "ekstatycznej podróży" w dziele Oedipus Aegyptiacus (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 73).
Kosmokrator - w gnostycyzmie walenty niańskim, Kosmokrator, jako Diabolos (diabeł), jest władcą materialnego kosmosu. jego mał żonką jest --> Barbelo, z którą razem "śpiewają chwałę Mocy Światłości", co oznaczałoby, że Kosmokrator nie jest całkowicie zły (zob. Pistis Sofia; jonas, Religia gnozy, s. 207-208).
Kotecha - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci, przywoływany podczas ob rzędów magicznych.
Koustiel - imię anioła wyryte na krwawniku (obecnie przechowywanym w British Museum). Zdaniem Bonnera "może to być błędne odczy tanie imienia Uriel" (zob. Studies in Magical Amulets, s. 170).
Kripon - "święty anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w za klęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon; Waite, The Lemegeton).
Krocel (Procel, Pucel, Pocel) - niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę piekła, do wodzący 48 legionami złych duchów. Krocel zwierzył się Salomonowi, że w przyszłości spo dziewa się odzyskać utracony tron (w niebie). Tymczasem zajmuje się nauczaniem geometrii i sztuk wyzwolonych. Czasem jest utożsamiany z Procelem; reprodukcja jego pieczęci znajduje się w: Waite, The Book of Ceremonial Magic, s. 211 (por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 145, 151).
Krocj el - anioł siódmej godziny dnia, służą cy pod Barginielem.
królowa aniołów - w katolicyzmie króiową aniołów ("reginum angelium") jest Najświętsza Maryja Panna (zob. de Voragine, Złota legenda). W kabale jest nią Szechina; w gnostycyzmie Pistis Sofia.
Krucjel - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkwamichem.
Kryszna Awatar - w mitologii wedyjskiej, ósmy z dziesięciu awatarów.
Ksatanael (Natanael) - w jerozolimskim rę kopisie Ewangelii Bartłomieja, anioł, którego według świadectwa Beliara - Bóg stworzył "na szóstym miejscu" (co stoi w sprzeczności z doktryną Kościoła katolickiego, wedle której wszyscy aniołowie zostali stworzeni równo cześnie). [W polskim przekładzie jerozolimskie go rękopisu tego apokryfu, anioł stworzony ja ko szósty nosi imię Satanael (zob. Apokry f y No wego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp. tłum. ]
Kseksor - w okultyzmie, dobroczynny duch przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ksomoj - podobnie jak Kseksor, dobroczyn ny duch przywoływany podczas obrzędów ma gicznych.
Ksonor - podobnie jak Kseksor i Ksomoj, do broczynny duch przywoływany podczas obrzę dów magicznych.
Kso'pgiel - wódz aniołów szału; jedno z no mina barbara --> aniołowie gniewu (zob. M. Ga ster, The Sword of Moses).
Ktarari - jeden z dwóch aniołów zimy; dru gim jest Amabael (zob. de Abano, Heptameron).
Kuelamia - w Księdze Razjela, jeden z sied miu wysokich rangą aniołów tronowych, "któ rzy wypełniają rozkazy niebiańskich możno władców" (zob. de Abano, Heptameron; pisma Corneliusa Agrippy).
Kukbiel - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob. Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans). Kukbiela wzywano w "związaniu języka władcy", jednym z zaklęć wiązania.
Kuniali - duch (geniusz) skojarzeń i jeden z aniołów godziny ósmej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Kunospaston - w okultyzmie, demon morza Rahab). Ma postać ryby i lubuje się w za tapianiu statków. Jest także chciwy złota (zob. Conybeare, The Testament of Solomon).
Kuoriel - niski rangą duch, anioł czwartej godziny dnia, służący pod Wachmielem, przy woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai te, The Book of Ceremonial Magic, s. 67).
Kupra - jedna z --> Nowensili. Kupra jest per sonifikacją światła.
Kuraniel - anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany z południa.
Kureton - "święty anioł Boży" przywoływa ny podczas obrzędów czarnej magii (zob. Wai te, The Book of Black Magic and of Pacts).
Kurmawatar - "żółw awatar" (-> awatar)
Kurzi - anioł podróżnika
Kusziel ("surowość Boga") - jeden z sied miu aniołów kary oraz anioł zarządzający pie kłem. W Midraszu Konen, Kusziel "karze narodv biczem z ognia" (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593; Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Kutiel - anioł, którego imię inwokant wypo wiada, kiedy posługuje się magiczną różdżką (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti tion).
Kyniel - anioł służący w trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Kyriel (Kuriel) - jeden z 28 aniołów włada jących 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus, t. 2). Jako Kuriel, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Kzujai - anioł strzegący czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Kabiel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
kabirowie - w mitologii fenickiej, siedmiu stwórców świata (przyrównywanych do sied miu aniołów Bożej obecności, o których mówi tradycja gnostycka i rabinacka).
Kabniel - w kabale, anioł przywoływany w zaklęciach przeciw głupocie (zob. Botarel, Majan ha-Chochma).
Kabriel (Kabrael) - anioł rządzący znakiem Wodnika; także jeden z sześciu aniołów nazna czonych nad czterema stronami nieba (zob. Księga Razjela; Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Kabsziel - w mistycyzmie żydowskim, anioł, który - jeśli inwokant zyska jego przychyl ność - może udzielić licznych łask i obdarzyć potęgą. Imię Kabsziela wypisywano na amule tach magicznych (zob. Trachtenberg, Jewish Ma gic and Superstition).
Kacfiel - anielski książę miecza oraz strażnik szóstego nieba. Według legendy, miecz Kacfiela miota błyskawice (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 118; por. Opowieści Zoharu II, s. 198). Kacmiel - jeden z aniołów strzegących szó stego nieba (zob. Pirke Hejchalot)
Kadal - jeden z 70 aniołów amuletów poro dowych.
Kadasziel - jeden z licznych aniołów strze gących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mid>ashim, t. 2, s. 317).
Kadi(el) - piątkowy anioł służący w trzecim niebie, przywoływany z zachodu (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Abano, Heptameron).
Kadir-Rahman ("moc miłosierdzia") - w re ligii Jezydów, jeden z siedmiu archaniołów przywoływanych w modlitwach magicznych. Imiona wszystkich siedmiu "mocy miłosier dzia" podano w Apendyksie.
Kadkadael - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Kadmiel ("przed Bogiem") - jeden z 70 anio łów wzywanych podczas porodu (zob. Księga RazjeIa).
Kadosz - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nie ba; także anioł przywoływany podczas obrzę dów magicznych, zwłaszcza w zaklęciu atra mentu i kolorów (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon).
Kadriel - w Zoharze (Balak 201b), jedne z troj ga "ust" stworzonych przez Boga u początków Stworzenia. Innymi "ustami" stworzonymi w tym samym czasie był anioł Jahadriel. Określenie to prawdopodobnie oznacza wypowiedź proroczą. W tym kontekście, wyrażenie "po czątki Stworzenia" oznaczałoby wigilię pierw szego szabatu.
Kadulech - przenajświętszy anioł przyzywa ny w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).
Kael - anioł reprezentujący lub sprawujący władzę nad znakiem Raka (zob. Waite, The Le megeton).
Kafcjel (Kafsjel, Kasjel, "pęd Boży") - anioł odpowiedzialny za śmierć królów. W mistycz nej tradycji epoki Geonim, jeden z siedmiu ar chaniołów władających planetą Saturn. Jako Kafsjel, jest także zarządcą pałaców Księżyca (zob. Trachtenberg, jewish Magic and Supersti tion). W Zoharze Kafcjel (wraz z Chazkielem) jest pomocnikiem Gabriela; kiedy ten podczas bitwy pełni funkcję "chorążego" trzeciej chorąg wi (zob. Opowieści Zoharu, s. 158).
Kafkafiel - imię anioła znalezione na hebraj skim amulecie (kamea) mającym chronić przed złem (zob. Sehrire, Hebrew Amulets).
Kafkefoni (Kafzefoni) - jedna z siedmiu se firot zła i nieczystości. Kafkefoni jest także kró lem mazikin oraz mężem "małej trędowatej" (zob. Bamberger, Fallen Angels, s. 174).
Kafriel - w okultyzmie, "potężny i mocarny anioł", władca siódmego dnia tygodnia (szaba tu), przywoływany w zaklęciu Saturna (zob. Barrett, The Magus, t. 2; de Claremont, The An cient's Books of Magic).
Kafsjel (Kaspiel, Kuafsjel) - anioł sprawują cy władzę nad Księżycem. W hebrajskiej Księdze Henocha Kafsjel jest strażnikiem siódmej sali (pałacu) nieba (-> Atrugiel). W magii żydow skiej Kafsjela przywołuje się w zaklęciach prze ciw nieprzyjaciołom, przywiązując tekst zaklę cia zapisany ptasią krwią do nogi lub skrzydła gołębia i zmuszając ptaka, by odleciał. Jeśli od leci, oznacza to, że nieprzyjaciel również uciekł (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 817).
Kahetel - jeden z ośmiu serafinów; anioł pro duktów rolnych oraz jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. W kabale, anioł przywoływany w zaklęciach podniesienia wysokości lub jakości plonów. Jego aniołem po krewnym jest Asikat. Reprodukcja pieczęci Ka hetela znajduje się w: Ambelain, La Kabbale Pra tique, s. 260.
Kahor - duch (geniusz) oszustwa; według Apoloniusza z Tiany Kahor jest aniołem godzi ny trzeciej (zob. Nuctemeron).
Kaila - anioł przywoływany w zaklęciach Sa lomonowych, zwłaszcza w zaklęćiu Uriela. We dług ksiąg zaklęć Kaila jest "jednym z czterech słów, jakie Bóg wypowiedział do Mojżesza": Trzema pozostałymi słowami miały być: Josta; Agla i Ablati (zob. Grimorium Verum).
Kaim (Kajm, Kamio) - niegdyś należał do chóru aniołów, obecnie przebywa w piekle, gdzie pełni funkcję wielkiego prezydenta. Po kazuje się pod postacią drozda. Dowodzi 300 legionami duchów piekielnych. Reprodukcję je go pieczęci zob. w: Waite, The Book of Black Ma gic and of Pacts, s. 182. Według De Plancy'ego Kaim ukazał się Lutrowi (zob. Słownik wiedzy tajemnej, s. 87-88).
Kaliel (Kalliel) - jeden z aniołów tronowych usługujących w drugim niebie, wzywany na po moc w nieszczęściu. Kaliel jest także jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhame forasz. Jego aniołem pokrewnym jest Tersatosoa (lub Tepisatosoa). Reprodukcję pieczęci Kaliela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 267. Kalizantin - "dobry anioł" przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Verus jesuitarum Libellus).
Kalka'il - w tradycji islamu, anioł stróż przy woływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam). Ponadto anioł piątego nieba i wódz aniołów przybierających postać hurys, czarriookich nimf niebiańskich (zob. Hastings, Encyclopaedia of Re ligion and Ethics, t. 4, s. 619).
Kalkelmij asz - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Kalki Awatar - w mitologii wedyjskiej, ostat ni z dziesięciu awatarów (-> awatar).
Kakabel (Kochbiel, Kokbiel, Kabajel, Kochab - "gwiazda Boża") - wielki książę aniołów, sprawujący władzę nad gwiazdami i konstela cjami. W Księdze Razjela Kakabel jest wysokim rangą świętym aniołem, jednakże w przeważają cej większości pism apokryficznych (np. w etiop skiej Księdze Henocha), jest złym (upadłym) anio łem i mieszkańcem piekła. W niebie czy w piekle Kakabel dowodzi 365 tysiącami duchów, goto wych wykonać każde jego polecenie; on zaś, między innymi, uczy ich astrologii.
Kal - anioł stróż Nabuchodonozora (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 6, s. 424).
Kalbam - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kaldulech (Kaldurech) - "przenajczystszy anioł" przywoływany podczas obrzędów ma gicznych (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Kalmija - jeden z siedmiu anielskich książąt mocy, strażników zasłony, czy też kotary siód mego nieba. Imiona pozostałych sześciu to: Bo el, Asimor, Psachar (Paschar), Gabriel, Sandal fon i Uzjel (zob. Margouliath, Malache Elion, s. 17; Ozar Midrashim, t. 1, s. 110).
Kaluel (Kalwel) - przywoływany ze wscho du anioł środy, zamieszkujący drugie lub trze cie niebo. Ponieważ jego aniołem pokrewnym jest Tersatosoa, być może Kaluel to zniekształ cenie imienia > Kaliel.
Kalzas - anioł wtorku służący w piątym nie bie. Kalzasa należy przywoływać ze wschodu (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Kamael (Kamiel, Kamiul, Chamuel, Kemuel, Chamael, Kamniel, Kankel - "ten, który oglą da Boga" ) - wódz chóru potęg oraz jedna z dziesięciu świętych sefirot. W tradycji okulty stycznej, Kamael przebywa w piekle i posiada tytuł hrabiego palatyna. Przywołany, ukazuje się pod postacią lamparta przyczajonego na skale. W kabale Kamael (Chamael, Kemuel) jest jednym z dziesięciu (właściwie dziewięciu) ar chaniołów świata kreacji (berija). "Jest to imię - powiada Eliphas Levi w History of Magic które uosabia boską sprawiedliwość". W przy pisie do rozdziału 10 dzieła Leviego Waite, jego wydawca, odnotowuje, iż w mitologii druidów Kamael był bogiem wojny; być może stąd w literaturze okultystycznej Kamael często jest uważany za władcę planety Mars (zob. Complete Book of Fortune, s. 514). W The Magus Barretta Kamael jest jednym z "siedmiu aniołów, którzy stale przebywają w obecności Bożej". Legenda głosi, że ten potężny anioł został zabity przez Mojżesza, kiedy usiłował przeszkodzić Prawo dawcy w przyjęciu Tory z rąk Boga (-> Kemu el). Inna legenda opowiada o Kamaelu (Kemue lu) jako wodzu dwunastu tysięcy aniołów zni szczenia (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3). Według Clement (Angels in Art) Kamael (Chamuel) był aruołem, który walczył z Jaku bem; także aniołem (utożsamianym z Gabrie lem), który ukazał się Jezusowi w ogrodzie Ge tsemani i "umacniał Go" (por. Łk 22, 43).
Kamajzar - w okultyzmie, anioł "pogodze nia sprzeczności". Jest także duchem (geniu szem) godziny piątej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Kamal (hebr.: pożądać Boga) - w kabale, imię jednego z archaniołów (zob. Księga świętej magii Abra-Melina).
Kamamir Ziwa - w mandaizmie, anioł świa tłości (-> Rafał).
Kambiel - według Trithemiusa, władca zna ku Wodnika oraz anioł godziny dziewiątej. Kambil - anioł ósmej godziny nocy, służący pod Narkorialem (zob. Waite, The Lemegeton).
Kameron - anioł dwunastej godziny dnia, służący pod Beratielem. Uważany także za de mona; jako taki bywa przyzywany w zaklęciach Belzebuta i Astarot (zob. Magia naturalis et in naturalis; Butler, Ritual Magic; Shah, The Secret Lore of Magic).
Kamiel - anioł strzegący Południowego Wiatru.
Kandile - jeden z dziewięciu świętych anio łów, przywoływanych w zaklęciach kabalistycz nych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Kaneloas - "przenajświętszy anioł" przywo ływany podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers, The Greater Key of SoIomon).
Kangiel Jah - jedno z wielu imion anioła Me tatrona (zob. hebrajska Księga Henocha).
Kaniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także jeden z 70 aniołów amuletów porodowych. Imiona wśzystkich 70 aniołów tej klasy podano w Apendyksie.
Kapabile - jeden z trzech anielskich posłań ców Słońca (zob. Malchus, The Secret Grimoire o f Turiel).
Kapabili - wzywany z zachodu aruoł czwar tego nieba, pełniący służbę w Dzień Pański (nie dziela).
Kapitiel - jeden z aniołów czwartej wysoko ści, przywoływany w modlitwach magicznych (zob. Almadel Salomona).
Karakasa - w tradycji okultystycznej, jeden z czterech aniołów wiosny (pozostali to: Kore, Amatiel i Komisoros).
Karaniel - w mistycznych tradycjach o Moj żeszu, anioł służący w trzecim niebie (zob. Szó sta i siódma księga Mojżeszowa).
Karciciel - Kolazonta, anioł zniszczenia, tak nazwany w opowieści o Aaronie, przytoczonej przez Reidera w The Book of Wisdom. (O bez imiennym aniele karcicielu, tożsamym z anio łem kary, mowa także w apokryficznym Paste rzu Hermasa (zob. Pisma ojców apostolskich, s. 380 -382) - przyp. tłum.]
Kardiel - w magii obrzędowej, anioł przy woływany podczas specjalnych rytuałów, np. w zaklęciu miecza.
Karkas - jeden z siedrniu aniołów zamętu. W legendzie o Achaszwerosie Karkas jest "ko łaczącym" (zob. Ginzberg, The Legends o f the lews, t. 4, s. 375).
Karkiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Karmaks - w okultyzmie, anioł służebny Sa maksa, władcy wtorkowych aniołów powietrza (,zob. de Abano, Heptameron). Z Karmaksem współpracują dwaj inni aniołowie: Ismoli i Pa h-an (zob. Shah, Occultism. Its Theory and Prac >ice, s. 50).
Karmiel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Karniel - jeden z licznych aniołów strzegą >cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316); także anioł służący w trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Karoz - w literaturze rabinackiej, karoz to "aniołowie sprawozdawcy" (zob. Księga Hym nów). [W polskim przekładzie Księgi Hyrnnów (zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym), a także w tłumaczeniu angielskim (zob. T. Gaster, The Dead Sea Scriptures, New York 1956) termin ten nie występuje - przyp. tłum.]
Karsjol - anioł godziny drugiej, służący pod Anaelem (zob. Waite, The Lemegeton, s. 67).
Kartion - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) rueba.
Kasjel (Kassiel, Kafcjel) - anioł samotności i łez, który "reprezentuje jedność wiecznego królestwa". Kasjel jest jednym z władców plane ty Saturn, także księciem siódmego nieba i jed nym z sarim (książąt) chóru potęg. Przez niektó re źródła nazywany jest aniołem wstrzemięźli wości. Barrett (The Magus) wspomina o Kasjelu jako jednym z trzech aniołów soboty, pełnią cym tę funkcję wraz z Machatanem i Urielem (w dziele tym znajduje się także reprodukcja pieczęci oraz "podpisu" Kasjela). W nowszych opracowaniach Kasjel Makoton (tak nazywany) przedstawiany jest w postaci brodatego dżinna dosiadającego smoka. W Picture Museum of Sorcery, Magic and Alchemy Grillota znajduje się re produkcja strony z Księgi Duchów z tekstem przywołania Kasjela.
Kasjel Makoton - według Barretta (The Ma gus, t. 2), Kasjel i Makoton to dwaj różni anio łowie, pełniący służbę w sobotę.
Kas Kasjasz - anioł przywoływany w zaklę ciach przeciw dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat, 67).
Kasmaron - w naukach tajemnych, anioł po wietrza (zob. Papus, Traite Elementaire de Science Occulte).
Kasmiros - anioł godziny jedenastej, służący pod Dardarielem.
Kastiel - w tradycji okultystycznej, anioł czwartku.
Kasuj oj asz - anioł rządzący znakiem Kozio rożca (zob. Waite, The Lemegeton).
Kasziel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316). w tym także dokonywania aborcji". W etiopskiej Księdze Henocha, Kazdeja jest jednym z siedmiu aniołów, którzy dowodzili buntem w niebie.
Kaszriel (Tofnar) - jeden z siedmiu aniołów strzegących pierwszego nieba, służący pod lub utożsamiany z Zewudielem (zob. Hejchalot Rabati).
Katthiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.
Katroije - w kabale, anioł służący w drugim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Kaus - anioł przywoływany w arabskich zaklę ciach magicznych (zob. Shah, Occultism, s. 152).
Kausub - anioł sprawujący władzę nad wę żami. Według Apoloniusza z Tiany (Nucteme ron), jeden z duchów (geniuszy) godziny siód mej (zob. Levi, Transcendental Magic).
Kawod - w tradycji chasydzkiej, słowo ozna czające chwałę Boga, czyli ten aspekt bóstwa, któ ry dostępny jest ludzkiemu poznaniu. Kawod to także imię "cherubina na tronie Boga" (zob. Scholem, Major Trends in jewish Mysticism, s.110).
Kawzakiel - jeden z anielskich książąt mie cza (zob. M. Gaster, The Sword o f Moses).
Kazardia - zniekształcenie imienia -> Gazar diel (zob. Regamey, What Is an Angel?).
Kazbak (Baskabas) - tajemne imię anioła Metatrona (zob. Wizje Ezechiela).
Kazbiel (Kasbiel, Kaspiel - "czarnoksięstwo") - "grzeszny" anioł, określany mianem "wódz przysiąg", którego imię pierwotnie brzmiało Bi kwa, co oznacza "dobry" (> Akae). Po upadku otrzymał imię Kazbiel, czyli "ten, który okła muje Boga". Jak głosi legenda, Kazbiel prosił Michała, aby wyjawił mu utajone imię Boga, lecz Michał odmówił jego prośbie (zob. etiopska Księga Henocha 69, 13 oraz komentarz w: Bam berger, Fallen Angels, s. 264).
Kazdeja (Kesdeja, Kasdaje) - upadły anioł, który uczy "rozmaitych praktyk demonicznych,
Kazwiel - anioł strzegący czwartego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Kecef - w żydowskiej legendzie, anioł śmier ci i jeden z pięciu aniołów zniszczenia; czterej pozostali to: Af, Chema, Maszchit i Haron-Peor. [Por. Cohen, Talmud, s. 79, gdzie ostatni z pięciu aniołów zniszczenia nosi imię Meszalle przyp. tłum.] Kecef walczył przeciwko Mojże szowi na górze Horeb; Kecef był również anio łem śmierci, którego Aaron pojmał i uwięził w Świętym Tabernakulum (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 306). W Midraszu Tehilim Kecef jest aniołem Bożego gniewu.
Kedemel - imię ducha planety Wenus, wy pisywane na taiizmanach magicznych (zob. Barrett, The Magus, t. 2, s. 147).
Kelaii - w tradycji islamskiej, władca piątego nieba (zob. Clayton, Angelology).
Kelchea i Kelcheak - w gnostyckiej Parafra zie Sema Kelchea i Kelcheak to dwie tajemnicze istoty (aniołowie), którym objawiony został se kret Stworzenia.
Keliel - jeden z 72 aniołów zodiakalnych (zob. Runes, The Wisdom o f the Kabbalah).
Kemuel (Szemuel, Kamael, Serafiel - "po mocnik" lub "zgromadzenie Boże") - wielki archont, który stoi przy oknach niebios jako po średnik między modlitwami Izraela i książętami siódmego nieba. Kemuel jest wodzem serafinów i jedną z dziesięciu świętych se firot. Według le gendy Kemuel zginął z ręki Mojżesza, kiedy pró bował przeszkodzić w przekazaniu Prawodaw cy Tory (zob. Ginzberg, The Legends of the jews). [Inną wersję tej legendy zob. w: Opowieści Zoha ru, s. 150-152 - przyp. tłum.] W Apokalipsie Mojżesza Kemuel jest (lub był) wodzem dwuna stu tysięcy aniołów zniszczenia (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Kenumit - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych (zob. Księga Razjela).
Kered - w zaklęciach Mojżeszowych, anioł pieczęci.
Kerkouta - w apokryficznej Ewangelii Bartło mieja, anioł władający Południem. [W polskim przekładzie tego apokryfu aniołem sprawują cym władzę nad Południem jest Cedor (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 507 - przyp. tłum.]
Kerubiel - eponimiczny wódz chóru cheru binów. Według hebrajskiej Księgi Henocha, "cia ło" Kerubiela "wypełnia żarzący się węgiel, [...] jego głowę zdobi korona świętości, [...] a w jego ramionach spoczywa Szechina".
Keteriel ("korona Boga") - anioł świętych sefirot, przywoływany w zaklęciach kabalistycz nych; > Akatriel (zob. Levi, Transcendental Ma gic).
Ketuel (Kautel) - jeden z trzech aniołów w Trójcy Jedynego Boga; dwaj pozostali to Me achuel i Lebatej (zob. Szósta i siódma księga Moj żeszowa).
Kewekel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of the Kabbalah).
Kfial - jeden z 64 aniołów strzegących sied miu sal (pałaców) nieba (zob. Pirke Hejchalot).
Kidumiel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych, wzywanych w zaklęciach mających chronić nowo narodzone dzieci i ich matki przed chorobą lub nieszczęśliwym wypadkiem (zob. Księga Razjela; zob. też Apendyks).
Kiel ("niczym Bóg") - anioł czterech pór ro ku. W etiopskiej Księdze Henocha, jeden z "wo dzów tysięczników armii niebiańskiej".
Kimos (Kemos) - tajne imię Michała lub Me tatrona (zob. Wizje Ezechiela; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism and Talmudic Tradition).
Kinor - jeden z trzech aniołów strzegących górnych bram piekła.
Kipod - podobnie jak > Kinor, jeden z trzech aniołów strzegących górnych bram piekła. Trze cim aniołem pełniącym tę funkcję jest Nagrasa giel (lub Nasragiel). Kipod był tym aniołem, któ ry oprowadzał rabiego Jozuego po piekle; > Na irjosanha (zob. Midrasz Konen).
Kiramu '1-katibin - w mitologii arabskiej, określenie dwóch aniołów zapisujących ludzlde uczynki.
Kirtabus - anioł (geniusz) języków i jeden z geniuszy godziny dziewiątej (zob. Apolo niusz z Tiany, Nuctemeron).
Kisael - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba
Kitreal (Kitriel) - jedna z form imienia > Akatriel (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange lologie).
Klaha - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midra shim, t. 2, s. 316).
Kmiel - w mistyce żydowskiej, anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię uważano za skuteczny amulet przeciwko "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Kochabiel (Koahabiat) - w kabale, anioł pla nety Merkury (imię zapożyczone z mitologii ba bilońskiej; zob. Lenormant, Chaldean Magic. s. 26). W tradycjach o Mojżeszu oraz według Corneliusa Agrippy (Three Books of Occult Ph li losophy, t. 3) Kochabiel jest jednym z siedmiu książąt, "którzy stoją przed obliczem Boga i któ rzy noszą duchowe imiona planet".
Kofi - w okultyzmie, anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku (zob. Gollancz, Clavi cula Salomonis).
Kogediel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Kokawiel - imię anioła znajdujące się na trzecim pentagramie planety Merkury.
Kolazonta (gr.: karzący) - niszczycielski anioł, wspomniany w Księdze Mądrości 18, 22 (zob. Reider, The Book o f Wisdom). Kolazonta jest też "uosobieniem ducha zniszczenia", który w apo kryficznej Czwartej Księdze Machabejskiej 7,11 zo stał określony jako anioł.
Kolopatiron - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch otwierający bramy więzień; także jeden z aniołów (geniuszy) godziny dzie wiątej.
Kontemplacja - imię cherubina w Il Pensero so Miltona.
Korabael - anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany z zachodu (zob. de Abano, Heptameron).
Korael - anioł, do którego w modlitwach ma gicznych kierowane są prośby o spełnienie ży czeń inwokanta. W The Secret Grimoire o f Turiel, Korael jest przyzywany wraz z aniołami Set chielem i Chedustanielem.
Korat - piątkowy anioł powietrza, zamieszku jący trzecie niebo, przywoływany ze wschodu. Kore - jeden z czterech aniołów wiosny (zob. Barrett, The Magus; de Abano, Heptameron). Koriel - anioł siódmej godziny nocy, służący pod Mendrionem.
Korniel - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Kom - anioł wspomniany w Objawieniu ra biego Jozuego ben Lewiego, który mimo próśb Jo zuego odmówił opisania wyglądu piekła (zob. M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Komadiel - anioł trzeciej godziny dnia, słu żący pod Weguanielem.
Komary - anioł dziewiątej godziny nocy, słu żący pod Nakorielem.
Komato(s) - według Gollancza (Clavicula Sa lomonis), anioł przywoływany w egzorcyzmach wosku.
Komisoros - jeden z czterech aniołów wios ny (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Ma gus, t. 2).
Konamas - w okultyzmie, anioł przywoły wany w egzorcyzmach.
Koniel - w kabale, anioł piątku, przebywa jący w trzecim niebie, przywoływany z zacho du. W The Secret Grimoire of Turiel Malchusa, Koniel jest wymieniony wśród posłańców pla nety jowisz.
Korszid - w literaturze mandajskiej, wysoki dostojnik niebiański, porównywalny z Metatro nem żydowskiej kabały.
Kosel - anioł pierwszej godziny nocy, służą cy pod Gamielem (zob. Waite, The Book o f Ce remonial Magic, s. 69).
Kosmiel - duch, który towarzyszył żyjącemu w XVII w. jezuicie, Athanasiusowi Kirchero wi, w czasie jego pobytu na innych planetach. Kircher opowiada o tej "ekstatycznej podróży" w dziele Oedipus Aegyptiacus (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 73).
Kosmokrator - w gnostycyzmie walenty niańskim, Kosmokrator, jako Diabolos (diabeł), jest władcą materialnego kosmosu. jego mał żonką jest --> Barbelo, z którą razem "śpiewają chwałę Mocy Światłości", co oznaczałoby, że Kosmokrator nie jest całkowicie zły (zob. Pistis Sofia; jonas, Religia gnozy, s. 207-208).
Kotecha - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, anioł pieczęci, przywoływany podczas ob rzędów magicznych.
Koustiel - imię anioła wyryte na krwawniku (obecnie przechowywanym w British Museum). Zdaniem Bonnera "może to być błędne odczy tanie imienia Uriel" (zob. Studies in Magical Amulets, s. 170).
Kripon - "święty anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w za klęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater Key o f Solomon; Waite, The Lemegeton).
Krocel (Procel, Pucel, Pocel) - niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę piekła, do wodzący 48 legionami złych duchów. Krocel zwierzył się Salomonowi, że w przyszłości spo dziewa się odzyskać utracony tron (w niebie). Tymczasem zajmuje się nauczaniem geometrii i sztuk wyzwolonych. Czasem jest utożsamiany z Procelem; reprodukcja jego pieczęci znajduje się w: Waite, The Book of Ceremonial Magic, s. 211 (por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 145, 151).
Krocj el - anioł siódmej godziny dnia, służą cy pod Barginielem.
królowa aniołów - w katolicyzmie króiową aniołów ("reginum angelium") jest Najświętsza Maryja Panna (zob. de Voragine, Złota legenda). W kabale jest nią Szechina; w gnostycyzmie Pistis Sofia.
Krucjel - anioł trzeciej godziny nocy, służący pod Sarkwamichem.
Kryszna Awatar - w mitologii wedyjskiej, ósmy z dziesięciu awatarów.
Ksatanael (Natanael) - w jerozolimskim rę kopisie Ewangelii Bartłomieja, anioł, którego według świadectwa Beliara - Bóg stworzył "na szóstym miejscu" (co stoi w sprzeczności z doktryną Kościoła katolickiego, wedle której wszyscy aniołowie zostali stworzeni równo cześnie). [W polskim przekładzie jerozolimskie go rękopisu tego apokryfu, anioł stworzony ja ko szósty nosi imię Satanael (zob. Apokry f y No wego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506) - przyp. tłum. ]
Kseksor - w okultyzmie, dobroczynny duch przywoływany podczas obrzędów magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ksomoj - podobnie jak Kseksor, dobroczyn ny duch przywoływany podczas obrzędów ma gicznych.
Ksonor - podobnie jak Kseksor i Ksomoj, do broczynny duch przywoływany podczas obrzę dów magicznych.
Kso'pgiel - wódz aniołów szału; jedno z no mina barbara --> aniołowie gniewu (zob. M. Ga ster, The Sword of Moses).
Ktarari - jeden z dwóch aniołów zimy; dru gim jest Amabael (zob. de Abano, Heptameron).
Kuelamia - w Księdze Razjela, jeden z sied miu wysokich rangą aniołów tronowych, "któ rzy wypełniają rozkazy niebiańskich możno władców" (zob. de Abano, Heptameron; pisma Corneliusa Agrippy).
Kukbiel - anioł przywoływany w syryjskich zaklęciach magicznych (zob. Księga Opieki; Budge, Amulets and Talismans). Kukbiela wzywano w "związaniu języka władcy", jednym z zaklęć wiązania.
Kuniali - duch (geniusz) skojarzeń i jeden z aniołów godziny ósmej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Kunospaston - w okultyzmie, demon morza Rahab). Ma postać ryby i lubuje się w za tapianiu statków. Jest także chciwy złota (zob. Conybeare, The Testament of Solomon).
Kuoriel - niski rangą duch, anioł czwartej godziny dnia, służący pod Wachmielem, przy woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai te, The Book of Ceremonial Magic, s. 67).
Kupra - jedna z --> Nowensili. Kupra jest per sonifikacją światła.
Kuraniel - anioł poniedziałku, zamieszkują cy pierwsze niebo, przywoływany z południa.
Kureton - "święty anioł Boży" przywoływa ny podczas obrzędów czarnej magii (zob. Wai te, The Book of Black Magic and of Pacts).
Kurmawatar - "żółw awatar" (-> awatar)
Kurzi - anioł podróżnika
Kusziel ("surowość Boga") - jeden z sied miu aniołów kary oraz anioł zarządzający pie kłem. W Midraszu Konen, Kusziel "karze narodv biczem z ognia" (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593; Jellinek, Bet ha-Midrasz).
Kutiel - anioł, którego imię inwokant wypo wiada, kiedy posługuje się magiczną różdżką (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Supersti tion).
Kyniel - anioł służący w trzecim niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Kyriel (Kuriel) - jeden z 28 aniołów włada jących 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus, t. 2). Jako Kuriel, jest jednym z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Kzujai - anioł strzegący czwartego nieba (zob. Pirke Hejchalot).
L
Labarfiel - jeden z
aniołów strzegących siód mego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).
Labezerin - geniusz (duch) powodzenia. La bezerin pełni służbę w drugiej
godzinie dnia (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Labiel - pierwotne imię anioła Rafała (Rafae la). Jak głosi legenda, Labiel otrzymał nowe imię, gdy podporządkował się rozkazom Boga związanym ze stworzeniem człowieka. Anioło wie prawdy i aniołowie pokoju zakwestionowa li plany Stwórcy, za co zostali spaleni boskim ogniem (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 52, przypis; por. Ze skarbnicy midraszy, s. 10-11).
Labusi - jeden z pięciu aniołów wszechmo cy; czterej pozostali to: Tubatlu, Bualu, Tulatu, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Lad (hebr.: wiek młodzieńczy) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Lahabiel - pomocnik Rafała (Rafaela), wład cy pierwszego dnia miesiąca (trzecim dniem rzą dzi Samael, szóstym - Anael). Imienia Laha biela (podobnie jak Faniela, Rahabiela czy Arie la) używano (i nadal się używa) jako amuletu chroniącego przed złymi duchami (zob. Thom pson, Semitic Magic, s. 161).
Lahariel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych. Lahariel jest zastępcą Michała, wład ey drugiego dnia miesiąca (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans; M. Gaster, Wis dom of the Chaldeans, s. 338).
Lahasz - w literaturze rabinackiej, wysoki rangą anioł, który wraz z Zakunem namówił 184 miriady duchów, aby skradły modlitwy Mojżesza, zanim dotrą one do Boga. Za sprze ciwienie się woli Bożej Lahasz i Zakun otrzy mali "po 60 ognistych batów" (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 434). Bamberger (Fallen Angels, s. 138) przytacza inną wersję tej legendy, w której Samael, karząc Lahasza, "wiąże go rozpalonymi łańcuchami, wymierza 70 ognistych batów i wypędza sprzed oblicza Bożego".
Lahatiel ("płonący") - jeden z siedmiu anio łów kary (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). W kabalistycznych pismach Josefa ben Abrahama Gikatilli Lahatiel jest aniołem spra wującym władzę nad bramami śmierci, co oz nacza, że przebywa w drugiej spośród siedmiu "warstw" piekła. Według Objawienia rabiego Jo zuego ben Lewiego, Lahatiel jest jednym z anio łów piekieł, którzy wymierzają karę narodom (zob. M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Lajla (Leliel, Lajlahel) - uważa się, że imię to wywodzi się z rabinackiej egzegezy słowa lailah (noc) w Księdze Hioba 3, 3. Według Zo haru (Exodus) Lajla to "anioł strzegący duszy w momencie narodzin". W legendach żydow skich Lajla jest demonicznym aniołem nocy, "księciem poczęcia", porównywanym z Lilit, żeńskim demonem poczęcia (zob. Cohen, Tal mud, s. 77, 114). Jednakże w Genesis Raba 417 i Talmudzie Sanhedrin 96a czytamy, że podczas bitwy wojsk Abrahama z bezbożnymi królami Lajla walczył po stronie patriarchy, co wskazy wałoby, że był to raczej anioł dobry, niż zły (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 153).
Lama - w Heptameronie de Abano Lama (lub La Ma) jest aniołem powietrza, władcą wtorku i mieszkańcem piątego nieba. Przywołuje się go z zachodu.
Lamach - anioł sprawujący władzę nad pla netą Mars (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Lamassu - w mitologii asyryjskiej, demon opiekuńczy, przywoływany w zakończeniu za klęć przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 45). Według Trachtenberga (Je wish Magic and Superstition, s.156), Lamassu jest duchem babilońskim. [Lamassu zazwyczaj przedstawiano jako skrzydlatego byka z ludzką głową; zob. też Babilońskie zaklęcia magiczne, s. 107 - przyp. tłum.]
Lamechalal (Lamechiel) - w hebrajskiej Księ dze Henocha, władca planetarny. Jak podaje Co nybeare (The Testament o f Solomon), Lamechalal Lamentujący anioł (fragment greckiej piety) (za: Jame son, Legends of the Madonna) jest jedynym aniołem zdolnym pokonać żeńskie go demona o imieniu Fałsz.
Lamediel - anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton). Lamedk - podobnie jak Lamek (z którym jednak nie należy go utożsamiać), anioł przy woływany w zaklęciu miecza.
Lamek (Lamidek) - święty anioł przywoły wany podczas obrzędów czarnej magii, zwła szcza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore o f Magic).
Lamy - w mitologii chaldejskiej, jedna z czte rech głównych klas duchów opiekuńczych, zwykle przedstawianych w postaci lwa z ludz ką głową; -> cherubiny; Nirgali (zob. Lenor mant, Chaldean Magic, s. 121).
Larzod - jeden z "wspaniałych, życzliwych aniołów" przywoływanych w zaklęciach Salo monowych, udzielających inwokantowi taje mnej wiedzy Stwórcy (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Laudaj - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Grimorium Verum).
Lau(w)iasz - w kabale, anioł chóru tronów i chóru cherubinów. Ściślej mówiąc, jest to anioł, który niegdyś należał do tych chórów. Lauwiasz sprawuje pieczę nad mędrcami i wybitnymi osobistościami. Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260, 267.
Lawid - w islamskiej tradycji apokaliptycz nej, "wódz aniołów". Sufi Abu Jazyd, w czasie swojej podróży do siódmego nieba, w drugim niebie spotkał Lawida, który zaproponował mu "królestwo żadnym językiem niewypowiedzia ne". Abu Jazyd odrzucił tę ofertę (a właściwie łapówkę), wiedząc, że to tylko sprawdzian jego oddania Bogu (zob. Nicholson, An Early Arabic Version...).
Lazaj - "święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium Verum; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Lebes - jeden z pięciu wodzów aniołów pierw szej wysokości (zob. Almadel Salomona). Wezwa ny, Lebes zjawia się, trzymając w ręku chorą giew z czerwonym krzyżem. Pozostali czterej wodzowie tej klasy aniołów to: Alimiel, Bara chiel, Gabriel i Helison.
Ledrion - anioł przywoływany podczas eg zorcyzmowania złych duchów, za pomocą oka dzania (zob. Grimorium Verum).
Lefa - anioł pieczęci. W Szóstej i siódmej księ dze Mojżeszowej jeden z aniołów przywoływa nych podczas obrzędów magicznych.
Lehachel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of Kabbalah).
Lehahel - w kabale, jeden z ośmiu serafinów (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).
Lehahiasz - niegdyś anioł chóru panowań. Lehahiasz opiekuje się koronowanymi głowami i sprawia, że poddani są posłuszni swojemu władcy. Jest lub był (zależnie od tego, czy jest to anioł dobry czy upadły) jednym z 72 nie biańskich hierarchów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lehahiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 273).
Lehawa - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Lekabel - anioł sprawujący pieczę nad upra wą ziemi i urodzajem, jeden z 72 aniołów no szących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lekabela zob. w: Ambe lain, La Kabbale Pratique, s. 273; zob. też Barrett, The Magus).
Lekahel - anioł należący do chóru panowań (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).
Lelahel - anioł zodiaku sprawujący władzę nad miłością, sztuką, nauką i powodzeniem. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Asenta ker (reprodukcję pieczęci Lelahela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 273).
Lelahiasz - jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga Szemhaineforas.
Leliel - jeden z anielskich władców nocy (> Lajla).
Lemanael - w kabale, duch Księżyca. Jego aniołem pokrewnym jest > Elimiel (zob. Le normant, Chaldean Magic, s. 26).
Leujasz (Lewiasz) - jeden z 72 aniołów no szących mistyczne imię Boga Szemhameforasz.
Lewanael (Jaraehel) - duch Księżyca (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philo sophy, t. 3.).
Lewiatan (hebr.: ten, który zwija się w fałdy) - w przypowieściach Henocha Lewiatan jest żeńskim, pierwotnym potworem morskim i złym smokiem. W literaturze rabinackiej jest ona (lub on) utożsamiana z Rahabem, aniołem przed wiecznych głębin, i jest odpowiednikiem lądo wego potwora > Behemota. Jak głosi legenda, zarówno Lewiatan, jak i Behemot zostali stwo rzeni piątego dnia Stworzenia (zob. grecka Apo kalipsa Barucha; Cohen, Talmud, s. 62). Według św. Justyna Lewiatan to "zły anioł" (zob. Ginz berg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 46; Apokalipsa Abrahama 10). Zdaniem George'a Burtona ("Journal of Biblical Literature", grudzień 1912, s. 161), Lewiatan to "hebrajskie imię babiloń skiej bogini Tiamat". W tradycji biblijnej Lewia tan jest olbrzymim wielorybem (> Hi 41, 1). W Psalmie 74, 14 jest hipopotamem lub kroko dylem. [W Biblii Tysiąclecia, a także angielskim przekładzie The New Jerusalem Bible, to właś nie w Księdze Hioba (40, 15.25) Lewiatan jest porównywany do hipopotama i krokodyla; w innym miejscu tej księgi (26, 13) nazwany jest "wężem zbiegiem"; natomiast w Psalmie 74, 14 brak powyższych określeń - przyp. tłum.] W Księdze Izajasza (27, 1) Lewiatan jest nazywany "wężem krętym", które to określenie kojarzy się z "Wężem starodawnym" występu jącym w Apokalipsie św. Jana 12, 9. [Żydowskie legendy o Lewiatanie zestawiają Graves i Patai w Mitach hebrajskich, s. 45-54. "W tradycji kaba listycznej Lewiatan symbolizuje Samaela, księ cia zła, którego czeka w przyszłości unicestwie nie" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i le gend żydowskich, s. 157); w okultyzmie Lewiatan jest demonem, który "zachęca do niewierności" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) przyp. tłum.] W mitologii mandajskiej, u kresu czasów wszystkie dusze nieczyste zostaną po łknięte przez Lewiatana.
Libanel - w Mesjadzie Klopstocka, anielski przewodnik Filipa.
Librabis - duch ukrytego złota i jeden z du chów godziny siódmej (zob. Apoloniusz z Tia ny, Nuctemeron).
Lifton - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Lilit - w tradycji żydowskiej Lilit jest żeń skim demonem, krzywdzącym noworodki, ob lubienicą złego anioła Samaela (Szatana). Jak głosi legenda, była pierwszą żoną Adama. We dług rabiego Eliezera (Księga Adama i Ewy) Lilit codziennie rodziła Adamowi setkę dzieci. Zohar (Leviticus 19a) opisuje Lilit jako "ogniście na miętną istotę żeńską, która współżyła z pierw szym człowiekiem", ale kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się w powietrze i odleciała nad Morze Czerwone", skąd wciąż "próbuje usidlić ludzkość". Lilit bywa utożsamiana (niesłusznie) z sową, o której mowa w Księdze Izajasza 34, 14. [W Biblii Tysiąclecia oraz w angielskim prze kładzie The New Jerusalem Bible, mowa nie o so wie, lecz wprost o Lilit, kojarzonej ze strzygą z żydowskiego folkloru. Pod postacią sowy Lilit pojawia się w licznych legendach żydowskich (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ży dowskich, s. 158-159 - przyp. tłum.] W kabale Lilit jest demonem piątku i przedstawiana jest jako naga kobieta, której ciało przechodzi w wę żowe sploty. Po raz pierwszy Lilit pojawiła się w literaturze rabinackiej wczesnego średnio wiecza (w pochodzącym z X w. Al fabecie Ben Sira), jednak jej imię pochodzi od Iili (Iilitu), żeń skiego demona w mitologii babilońsko-asyryj skiej. Rabini uważali Lilit za główną kusicielkę, demoniczną żonę Adama i matkę Kaina (zob. Thompson, Semitic Magic; Christian, The History and Prąctice o f Magic; Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 67-72). W tradycji talmudycznej oraz w kabale (Zohar) większość demonów jest śmiertelna, natomiast Lilit i dwa inne żeńskie duchy zła "będą żyły i szkodziły człowiekowi aż do czasów mesjańskich, kiedy to Bóg osta tecznie wypleni zło i nieczystość z powierzchni ziemi". Jak twierdzi Scholem (Mada'e ha Jahadut II, 164), Lilit i Samael "wyemanowali spod Tro nu Bożej Chwały, który zachwiał się nieco wskutek ich [wspólnych] wysiłków"; wiadomo, rzecz jasna, że Samael (Szatan) przebywał nie gdyś w niebie, wcześniej jednak żadne źródła nie wspominały, że towarzyszyła mu tam Lilit. Lilit używa wielu imion, z których siedemnaście wyjawiła (pod przymusem) prorokowi Eliaszo wi. Pełną listę imion Lilit podano w Apen dyksie.
Litargoel - wysoki rangą anioł, którego imię pojawia się w koptyjskiej Inwestyturze archanioła Gabriela, oraz w apokryficznych Dziejach Piotra (zob. Doresse, The Secret Books o f Egyptian Gno stics, s. 235-236).
Liwet - w mandaizmie, anioł miłości i wy nalazków; także jeden z siedmiu duchów pla netarnych (zob. Drower, The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Lobkin - jeden z aniołów piątego nieba, któ re we wtorek pełnią służbę na zachodzie. Lob kin jest poddanym Wschodniego Wiatru (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Lobkir - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Loel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midra shim, t. 2, s. 316).
Logoi - określenie aniołów w De somniis Fi lona Aleksandryjskiego. Także liczba mnoga od słowa "logos" (zob. Muller, History o f jewish Mysticism).
Logos (gr.: słowo) - według Filona, Logos to "anioł, który ukazał się Hagar, obłok nad Mo rzem Czerwonym, jeden z trzech aniołów, któ rzy ukazali się Abrahamowi (w Mamre), oraz boska istota, która w Penuel zmieniła imię Jaku ba na Izrael". W mistyce żydowskiej, personifi kacją Słowa jest Metatron. Z Logosem utożsa miani bywają także Michał, Mesjasz i Duch Święty (zob. Muller, History of jewish Mysticism). Według Filona Logos jest "obrazem Boga, jego aniołem", a także "najstarszym aniołem, który zdaje się wodzem aniołów o niezliczonych imionach; zwany jest bowiem Panowanie oraz Imię Boga" (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 161-162).
Lokwel - anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Los (Lucyfer?) - anioł boskiej opatrzności, "pracownik wieków" . Po swoim upadku, przez sześć tysięcy lat próbował nadać kształt światu: "Jestem owym mrocznym Prorokiem, co przed sześcioma tysiącami lat / został wyrzucony z łona Wieczności". [W mitologii Blake'a, Los to czwarty z Nieśmiertelnych, małżonek Enit harmon, ojciec Orka, duchowy nauczyciel Al biona oraz reprezentant i sojusznik Chrystusa. Los symbolizuje wyobraźnię, wizję, poezję. Jest też jednym z twórców wszechświata, budow niczym czasu i artystą, który powołał do życia Golgonoozę, miasto sztuk (zob. Kozubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 135; por. Blake, Vala, or The Four Zoas; Jerusalem) - przyp. tłum.]
Lucyfer ("nosiciel światła", "dawca światła") - niesłusznie utożsamiany z upadłym anio łem (Szatanem) na skutek błędnego odczytania fragmentu Księgi Izajasza 14,12, "Jakożeś spadł z nieba Lucyferze, któryś rano wschodził" [przekład Jakuba Wujka; w Biblii Tysiąclecia imię to zostało zastąpione określeniem "Syn Ju trzenki" - przyp. tłum.] Apostrofa ta w rze czywistości skierowana jest do Nabuchodono zora, króla Babilonu (--> Szatan). Należy też podkreślić, że w żadnej z ksiąg Starego Testa mentu nie ma mowy o złych, czy też upadłych aniołach, chociaż, jak w Księdze Hioba 4, 18, Bóg "sługom swoim nie ufa / i w aniołach braki dostrzega". Szatanowi imię "Lucyfer" nadali dopiero Ojcowie Kościoła (św. Hieronim). [Lu cyfera i Szatana utożsamia także słowiańska Księga Henocha (zob. Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 57-60). W okultyzmie Lucyfer jest upad łym cherubinem, cesarzem piekła, zdaniem nie których demonologów stojącym wyżej niż sam Szatan i ukazującym się "pod postacią najpięk niejszego dziecka" (zob. De Plancy, Słownik wie dzy tajemnej, s. 112-113; Praktyka tajemnej wiedzy magicznej, s. 34) - przyp. tłum.] Milton w Ra ju utraconym określił Lucyfera jako demona grzesznej pychy. Lucyfer jest także tytułowym bohaterem epickiego poematu "holenderskiego Szekspira", Vondela (który utożsamia go z Sza tanem), oraz głównym bohaterem misterium Imrego Madacha. Blake przedstawił Lucyfera w cyklu ilustracji do Boskiej komedii. George Me redith, w sonecie Lucifer in Starlight, określa diabła jako "Księcia Lucyfera". W rzeczywisto ści Lucyfer oznacza gwiazdę lub planetę We nus. Według Spensera, autora An Hymne of He avenly Beautie, Lucyfer to "najjaśniejszy anioł, Dziecko Swiatłości". [W Tragicznej historii do ktora Fausta Marlowe'a i w Piekle Dantego Lu cyfer jest władcą piekła. Lucyfer jest także bo haterem dramatu Byrona Kain - przyp. tłum.]
Luel - w XV-wiecznej tradycji żydowskiej, anioł przywoływany za pomocą magicznej róż dżki (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Su perstition, s. 225).
Luma'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, (hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Labiel - pierwotne imię anioła Rafała (Rafae la). Jak głosi legenda, Labiel otrzymał nowe imię, gdy podporządkował się rozkazom Boga związanym ze stworzeniem człowieka. Anioło wie prawdy i aniołowie pokoju zakwestionowa li plany Stwórcy, za co zostali spaleni boskim ogniem (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 52, przypis; por. Ze skarbnicy midraszy, s. 10-11).
Labusi - jeden z pięciu aniołów wszechmo cy; czterej pozostali to: Tubatlu, Bualu, Tulatu, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Lad (hebr.: wiek młodzieńczy) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Lahabiel - pomocnik Rafała (Rafaela), wład cy pierwszego dnia miesiąca (trzecim dniem rzą dzi Samael, szóstym - Anael). Imienia Laha biela (podobnie jak Faniela, Rahabiela czy Arie la) używano (i nadal się używa) jako amuletu chroniącego przed złymi duchami (zob. Thom pson, Semitic Magic, s. 161).
Lahariel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych. Lahariel jest zastępcą Michała, wład ey drugiego dnia miesiąca (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans; M. Gaster, Wis dom of the Chaldeans, s. 338).
Lahasz - w literaturze rabinackiej, wysoki rangą anioł, który wraz z Zakunem namówił 184 miriady duchów, aby skradły modlitwy Mojżesza, zanim dotrą one do Boga. Za sprze ciwienie się woli Bożej Lahasz i Zakun otrzy mali "po 60 ognistych batów" (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 3, s. 434). Bamberger (Fallen Angels, s. 138) przytacza inną wersję tej legendy, w której Samael, karząc Lahasza, "wiąże go rozpalonymi łańcuchami, wymierza 70 ognistych batów i wypędza sprzed oblicza Bożego".
Lahatiel ("płonący") - jeden z siedmiu anio łów kary (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). W kabalistycznych pismach Josefa ben Abrahama Gikatilli Lahatiel jest aniołem spra wującym władzę nad bramami śmierci, co oz nacza, że przebywa w drugiej spośród siedmiu "warstw" piekła. Według Objawienia rabiego Jo zuego ben Lewiego, Lahatiel jest jednym z anio łów piekieł, którzy wymierzają karę narodom (zob. M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).
Lajla (Leliel, Lajlahel) - uważa się, że imię to wywodzi się z rabinackiej egzegezy słowa lailah (noc) w Księdze Hioba 3, 3. Według Zo haru (Exodus) Lajla to "anioł strzegący duszy w momencie narodzin". W legendach żydow skich Lajla jest demonicznym aniołem nocy, "księciem poczęcia", porównywanym z Lilit, żeńskim demonem poczęcia (zob. Cohen, Tal mud, s. 77, 114). Jednakże w Genesis Raba 417 i Talmudzie Sanhedrin 96a czytamy, że podczas bitwy wojsk Abrahama z bezbożnymi królami Lajla walczył po stronie patriarchy, co wskazy wałoby, że był to raczej anioł dobry, niż zły (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 153).
Lama - w Heptameronie de Abano Lama (lub La Ma) jest aniołem powietrza, władcą wtorku i mieszkańcem piątego nieba. Przywołuje się go z zachodu.
Lamach - anioł sprawujący władzę nad pla netą Mars (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).
Lamassu - w mitologii asyryjskiej, demon opiekuńczy, przywoływany w zakończeniu za klęć przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 45). Według Trachtenberga (Je wish Magic and Superstition, s.156), Lamassu jest duchem babilońskim. [Lamassu zazwyczaj przedstawiano jako skrzydlatego byka z ludzką głową; zob. też Babilońskie zaklęcia magiczne, s. 107 - przyp. tłum.]
Lamechalal (Lamechiel) - w hebrajskiej Księ dze Henocha, władca planetarny. Jak podaje Co nybeare (The Testament o f Solomon), Lamechalal Lamentujący anioł (fragment greckiej piety) (za: Jame son, Legends of the Madonna) jest jedynym aniołem zdolnym pokonać żeńskie go demona o imieniu Fałsz.
Lamediel - anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton). Lamedk - podobnie jak Lamek (z którym jednak nie należy go utożsamiać), anioł przy woływany w zaklęciu miecza.
Lamek (Lamidek) - święty anioł przywoły wany podczas obrzędów czarnej magii, zwła szcza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore o f Magic).
Lamy - w mitologii chaldejskiej, jedna z czte rech głównych klas duchów opiekuńczych, zwykle przedstawianych w postaci lwa z ludz ką głową; -> cherubiny; Nirgali (zob. Lenor mant, Chaldean Magic, s. 121).
Larzod - jeden z "wspaniałych, życzliwych aniołów" przywoływanych w zaklęciach Salo monowych, udzielających inwokantowi taje mnej wiedzy Stwórcy (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Laudaj - anioł przywoływany w błogosła wieństwie soli (zob. Grimorium Verum).
Lau(w)iasz - w kabale, anioł chóru tronów i chóru cherubinów. Ściślej mówiąc, jest to anioł, który niegdyś należał do tych chórów. Lauwiasz sprawuje pieczę nad mędrcami i wybitnymi osobistościami. Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260, 267.
Lawid - w islamskiej tradycji apokaliptycz nej, "wódz aniołów". Sufi Abu Jazyd, w czasie swojej podróży do siódmego nieba, w drugim niebie spotkał Lawida, który zaproponował mu "królestwo żadnym językiem niewypowiedzia ne". Abu Jazyd odrzucił tę ofertę (a właściwie łapówkę), wiedząc, że to tylko sprawdzian jego oddania Bogu (zob. Nicholson, An Early Arabic Version...).
Lazaj - "święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium Verum; Mathers, The Greater Key of Solomon).
Lebes - jeden z pięciu wodzów aniołów pierw szej wysokości (zob. Almadel Salomona). Wezwa ny, Lebes zjawia się, trzymając w ręku chorą giew z czerwonym krzyżem. Pozostali czterej wodzowie tej klasy aniołów to: Alimiel, Bara chiel, Gabriel i Helison.
Ledrion - anioł przywoływany podczas eg zorcyzmowania złych duchów, za pomocą oka dzania (zob. Grimorium Verum).
Lefa - anioł pieczęci. W Szóstej i siódmej księ dze Mojżeszowej jeden z aniołów przywoływa nych podczas obrzędów magicznych.
Lehachel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of Kabbalah).
Lehahel - w kabale, jeden z ośmiu serafinów (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).
Lehahiasz - niegdyś anioł chóru panowań. Lehahiasz opiekuje się koronowanymi głowami i sprawia, że poddani są posłuszni swojemu władcy. Jest lub był (zależnie od tego, czy jest to anioł dobry czy upadły) jednym z 72 nie biańskich hierarchów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lehahiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 273).
Lehawa - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Lekabel - anioł sprawujący pieczę nad upra wą ziemi i urodzajem, jeden z 72 aniołów no szących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lekabela zob. w: Ambe lain, La Kabbale Pratique, s. 273; zob. też Barrett, The Magus).
Lekahel - anioł należący do chóru panowań (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).
Lelahel - anioł zodiaku sprawujący władzę nad miłością, sztuką, nauką i powodzeniem. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Asenta ker (reprodukcję pieczęci Lelahela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 273).
Lelahiasz - jeden z 72 aniołów noszących mi styczne imię Boga Szemhaineforas.
Leliel - jeden z anielskich władców nocy (> Lajla).
Lemanael - w kabale, duch Księżyca. Jego aniołem pokrewnym jest > Elimiel (zob. Le normant, Chaldean Magic, s. 26).
Leujasz (Lewiasz) - jeden z 72 aniołów no szących mistyczne imię Boga Szemhameforasz.
Lewanael (Jaraehel) - duch Księżyca (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philo sophy, t. 3.).
Lewiatan (hebr.: ten, który zwija się w fałdy) - w przypowieściach Henocha Lewiatan jest żeńskim, pierwotnym potworem morskim i złym smokiem. W literaturze rabinackiej jest ona (lub on) utożsamiana z Rahabem, aniołem przed wiecznych głębin, i jest odpowiednikiem lądo wego potwora > Behemota. Jak głosi legenda, zarówno Lewiatan, jak i Behemot zostali stwo rzeni piątego dnia Stworzenia (zob. grecka Apo kalipsa Barucha; Cohen, Talmud, s. 62). Według św. Justyna Lewiatan to "zły anioł" (zob. Ginz berg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 46; Apokalipsa Abrahama 10). Zdaniem George'a Burtona ("Journal of Biblical Literature", grudzień 1912, s. 161), Lewiatan to "hebrajskie imię babiloń skiej bogini Tiamat". W tradycji biblijnej Lewia tan jest olbrzymim wielorybem (> Hi 41, 1). W Psalmie 74, 14 jest hipopotamem lub kroko dylem. [W Biblii Tysiąclecia, a także angielskim przekładzie The New Jerusalem Bible, to właś nie w Księdze Hioba (40, 15.25) Lewiatan jest porównywany do hipopotama i krokodyla; w innym miejscu tej księgi (26, 13) nazwany jest "wężem zbiegiem"; natomiast w Psalmie 74, 14 brak powyższych określeń - przyp. tłum.] W Księdze Izajasza (27, 1) Lewiatan jest nazywany "wężem krętym", które to określenie kojarzy się z "Wężem starodawnym" występu jącym w Apokalipsie św. Jana 12, 9. [Żydowskie legendy o Lewiatanie zestawiają Graves i Patai w Mitach hebrajskich, s. 45-54. "W tradycji kaba listycznej Lewiatan symbolizuje Samaela, księ cia zła, którego czeka w przyszłości unicestwie nie" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i le gend żydowskich, s. 157); w okultyzmie Lewiatan jest demonem, który "zachęca do niewierności" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) przyp. tłum.] W mitologii mandajskiej, u kresu czasów wszystkie dusze nieczyste zostaną po łknięte przez Lewiatana.
Libanel - w Mesjadzie Klopstocka, anielski przewodnik Filipa.
Librabis - duch ukrytego złota i jeden z du chów godziny siódmej (zob. Apoloniusz z Tia ny, Nuctemeron).
Lifton - w literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Lilit - w tradycji żydowskiej Lilit jest żeń skim demonem, krzywdzącym noworodki, ob lubienicą złego anioła Samaela (Szatana). Jak głosi legenda, była pierwszą żoną Adama. We dług rabiego Eliezera (Księga Adama i Ewy) Lilit codziennie rodziła Adamowi setkę dzieci. Zohar (Leviticus 19a) opisuje Lilit jako "ogniście na miętną istotę żeńską, która współżyła z pierw szym człowiekiem", ale kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się w powietrze i odleciała nad Morze Czerwone", skąd wciąż "próbuje usidlić ludzkość". Lilit bywa utożsamiana (niesłusznie) z sową, o której mowa w Księdze Izajasza 34, 14. [W Biblii Tysiąclecia oraz w angielskim prze kładzie The New Jerusalem Bible, mowa nie o so wie, lecz wprost o Lilit, kojarzonej ze strzygą z żydowskiego folkloru. Pod postacią sowy Lilit pojawia się w licznych legendach żydowskich (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend ży dowskich, s. 158-159 - przyp. tłum.] W kabale Lilit jest demonem piątku i przedstawiana jest jako naga kobieta, której ciało przechodzi w wę żowe sploty. Po raz pierwszy Lilit pojawiła się w literaturze rabinackiej wczesnego średnio wiecza (w pochodzącym z X w. Al fabecie Ben Sira), jednak jej imię pochodzi od Iili (Iilitu), żeń skiego demona w mitologii babilońsko-asyryj skiej. Rabini uważali Lilit za główną kusicielkę, demoniczną żonę Adama i matkę Kaina (zob. Thompson, Semitic Magic; Christian, The History and Prąctice o f Magic; Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 67-72). W tradycji talmudycznej oraz w kabale (Zohar) większość demonów jest śmiertelna, natomiast Lilit i dwa inne żeńskie duchy zła "będą żyły i szkodziły człowiekowi aż do czasów mesjańskich, kiedy to Bóg osta tecznie wypleni zło i nieczystość z powierzchni ziemi". Jak twierdzi Scholem (Mada'e ha Jahadut II, 164), Lilit i Samael "wyemanowali spod Tro nu Bożej Chwały, który zachwiał się nieco wskutek ich [wspólnych] wysiłków"; wiadomo, rzecz jasna, że Samael (Szatan) przebywał nie gdyś w niebie, wcześniej jednak żadne źródła nie wspominały, że towarzyszyła mu tam Lilit. Lilit używa wielu imion, z których siedemnaście wyjawiła (pod przymusem) prorokowi Eliaszo wi. Pełną listę imion Lilit podano w Apen dyksie.
Litargoel - wysoki rangą anioł, którego imię pojawia się w koptyjskiej Inwestyturze archanioła Gabriela, oraz w apokryficznych Dziejach Piotra (zob. Doresse, The Secret Books o f Egyptian Gno stics, s. 235-236).
Liwet - w mandaizmie, anioł miłości i wy nalazków; także jeden z siedmiu duchów pla netarnych (zob. Drower, The Mandaeans o f Iraq and Iran).
Lobkin - jeden z aniołów piątego nieba, któ re we wtorek pełnią służbę na zachodzie. Lob kin jest poddanym Wschodniego Wiatru (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Lobkir - jeden z licznych aniołów strzegą cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi drashim, t. 2, s. 316).
Loel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midra shim, t. 2, s. 316).
Logoi - określenie aniołów w De somniis Fi lona Aleksandryjskiego. Także liczba mnoga od słowa "logos" (zob. Muller, History o f jewish Mysticism).
Logos (gr.: słowo) - według Filona, Logos to "anioł, który ukazał się Hagar, obłok nad Mo rzem Czerwonym, jeden z trzech aniołów, któ rzy ukazali się Abrahamowi (w Mamre), oraz boska istota, która w Penuel zmieniła imię Jaku ba na Izrael". W mistyce żydowskiej, personifi kacją Słowa jest Metatron. Z Logosem utożsa miani bywają także Michał, Mesjasz i Duch Święty (zob. Muller, History of jewish Mysticism). Według Filona Logos jest "obrazem Boga, jego aniołem", a także "najstarszym aniołem, który zdaje się wodzem aniołów o niezliczonych imionach; zwany jest bowiem Panowanie oraz Imię Boga" (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 161-162).
Lokwel - anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Los (Lucyfer?) - anioł boskiej opatrzności, "pracownik wieków" . Po swoim upadku, przez sześć tysięcy lat próbował nadać kształt światu: "Jestem owym mrocznym Prorokiem, co przed sześcioma tysiącami lat / został wyrzucony z łona Wieczności". [W mitologii Blake'a, Los to czwarty z Nieśmiertelnych, małżonek Enit harmon, ojciec Orka, duchowy nauczyciel Al biona oraz reprezentant i sojusznik Chrystusa. Los symbolizuje wyobraźnię, wizję, poezję. Jest też jednym z twórców wszechświata, budow niczym czasu i artystą, który powołał do życia Golgonoozę, miasto sztuk (zob. Kozubska, Tomkowski, Mistyczny świat Williama Blake'a, s. 135; por. Blake, Vala, or The Four Zoas; Jerusalem) - przyp. tłum.]
Lucyfer ("nosiciel światła", "dawca światła") - niesłusznie utożsamiany z upadłym anio łem (Szatanem) na skutek błędnego odczytania fragmentu Księgi Izajasza 14,12, "Jakożeś spadł z nieba Lucyferze, któryś rano wschodził" [przekład Jakuba Wujka; w Biblii Tysiąclecia imię to zostało zastąpione określeniem "Syn Ju trzenki" - przyp. tłum.] Apostrofa ta w rze czywistości skierowana jest do Nabuchodono zora, króla Babilonu (--> Szatan). Należy też podkreślić, że w żadnej z ksiąg Starego Testa mentu nie ma mowy o złych, czy też upadłych aniołach, chociaż, jak w Księdze Hioba 4, 18, Bóg "sługom swoim nie ufa / i w aniołach braki dostrzega". Szatanowi imię "Lucyfer" nadali dopiero Ojcowie Kościoła (św. Hieronim). [Lu cyfera i Szatana utożsamia także słowiańska Księga Henocha (zob. Graves, Patai, Mity hebraj skie, s. 57-60). W okultyzmie Lucyfer jest upad łym cherubinem, cesarzem piekła, zdaniem nie których demonologów stojącym wyżej niż sam Szatan i ukazującym się "pod postacią najpięk niejszego dziecka" (zob. De Plancy, Słownik wie dzy tajemnej, s. 112-113; Praktyka tajemnej wiedzy magicznej, s. 34) - przyp. tłum.] Milton w Ra ju utraconym określił Lucyfera jako demona grzesznej pychy. Lucyfer jest także tytułowym bohaterem epickiego poematu "holenderskiego Szekspira", Vondela (który utożsamia go z Sza tanem), oraz głównym bohaterem misterium Imrego Madacha. Blake przedstawił Lucyfera w cyklu ilustracji do Boskiej komedii. George Me redith, w sonecie Lucifer in Starlight, określa diabła jako "Księcia Lucyfera". W rzeczywisto ści Lucyfer oznacza gwiazdę lub planetę We nus. Według Spensera, autora An Hymne of He avenly Beautie, Lucyfer to "najjaśniejszy anioł, Dziecko Swiatłości". [W Tragicznej historii do ktora Fausta Marlowe'a i w Piekle Dantego Lu cyfer jest władcą piekła. Lucyfer jest także bo haterem dramatu Byrona Kain - przyp. tłum.]
Luel - w XV-wiecznej tradycji żydowskiej, anioł przywoływany za pomocą magicznej róż dżki (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Su perstition, s. 225).
Luma'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, (hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz