"MROKI ŚREDNIOWIECZA" Józef Putek

"MROKI ŚREDNIOWIECZA" Józef Putek

(fragment)

 

Józef Putek był działaczem ludowym, prawnikiem i publicystą. Napisał książkę "Mroki Średniowiecza" była jedną z śmielszych prac wydanych w okresie międzywojennym traktującą o reliktach średniowiecza. Poruszył w niej tematy, które często pomijano w publikacjach. Opisał zwyczaje, przesądy, stosunek ludności wiejskiej do kościoła, epidemie i tortury w średniowieczu. Wprowadza nas w tematykę czarów, magii.

Czary i magia nie są tworami średniowiecza. Wiara w nie zrodziła się wraz z powstaniem ludzkości. Stanowią element, który fascynuje i będzie fascynował ludzi. Nie była to tylko dziedzina zainteresowań ludności wiejskiej. Rad znachorów i wieszczek zaciągali się politycy, wojskowi, a nawet duchowni. Dla przeróżnych astrologów, jasnowidzów było to znakomite źródło dochodów. Przewidując przyszłość i udzielając rad mogli pozwolić sobie na całkiem dobre życie.

Odnaleziono Arkę Noego?

Odnaleziono Arkę Noego?

Informacja jest tak szokująca, że aż trudna do uwierzenia. Podała ją jednak agencja AFP, więc należy ją uznać za wiarygodną. Wedłu AFP znaleziono legendarną Arkę Noego i to w miejscu, które było wskazywane przez wszystkich od wielu lat.

Arka znajduje się na górze Ararat we wschodniej Turcji. Odkrywcy twierdzą, ze Arka znajduje się na wysokości 4 tysięcy metrów. Chińczycy i Turcy odnaleźli drewnianą strukturę, której wiek, na podstawie próbek węgla, określono na 4,8 tysiąca lat.

- Nie jesteśmy w 100 procentach pewni, że to Arka Noego, ale uważamy, że na 99,9 proc. to właśnie ona – powiedział Yeung Wing-cheung, dokumentalista z Hong Kongu towarzyszący 15-osobowemu zespołowi badawczemu "Noah's Ark Ministries International".

Nefilim

Nefilim

  

  

Nefilim (hebr. נפלים – giganci lub upadli)– w hebrajskich i wczesnochrześcijańskich pismach ludzie o gigantycznym wzroście (3–10 m), urodzeni wskutek obcowania "synów Bożych" z "córami człowieczymi", potomkiniami Kaina. Nefilim pojawiają się w Księdze Rodzaju bezpośrednio przed opisem potopu. Po wypędzeniu Adama i Ewy z raju ludzkość zaczęła się mnożyć. Synowie Boga brali sobie za żony córki człowiecze. Istnieją różne interpretacje pojęcia terminu „synowie Boga”. Zdaniem niektórych synami Boga byli potomkowie Seta, trzeciego syna Adama i Ewy. Niektórzy upatrują w nich wszystkich żyjących wówczas mężczyzn. Kobiety, które poślubiali, pochodziły z linii Kaina. Sądzi się również, że mogli być to czciciele Jahwe, którzy żenili się z pogańskimi kobietami z powodu ich urody. W każdym razie opis wskazuje na złamanie Bożego porządku. Potomkami tych związków byli olbrzymi: