Nefilim

Nefilim

  

  

Nefilim (hebr. נפלים – giganci lub upadli)– w hebrajskich i wczesnochrześcijańskich pismach ludzie o gigantycznym wzroście (3–10 m), urodzeni wskutek obcowania "synów Bożych" z "córami człowieczymi", potomkiniami Kaina. Nefilim pojawiają się w Księdze Rodzaju bezpośrednio przed opisem potopu. Po wypędzeniu Adama i Ewy z raju ludzkość zaczęła się mnożyć. Synowie Boga brali sobie za żony córki człowiecze. Istnieją różne interpretacje pojęcia terminu „synowie Boga”. Zdaniem niektórych synami Boga byli potomkowie Seta, trzeciego syna Adama i Ewy. Niektórzy upatrują w nich wszystkich żyjących wówczas mężczyzn. Kobiety, które poślubiali, pochodziły z linii Kaina. Sądzi się również, że mogli być to czciciele Jahwe, którzy żenili się z pogańskimi kobietami z powodu ich urody. W każdym razie opis wskazuje na złamanie Bożego porządku. Potomkami tych związków byli olbrzymi:

A w owych czasach byli na ziemi olbrzymi; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.

Nie jest jasne, czy nefilim zostali unicestwieni podczas potopu. Księga Mądrości Syracha zawiera wzmiankę o tym, że zbuntowani olbrzymi zostali ukarani:

Nie przepuścił [Pan] starodawnym olbrzymom, którzy się zbuntowali ufni w swą siłę.

Natomiast Księga Liczb podaje, że w Kanaanie żyli potomkowie olbrzymów. Po wyjściu z Egiptu Hebrajczycy dotarli do Kanaanu. Do miasta Hebron zostali wysłani zwiadowcy. Po powrocie z misji do obozu Hebrajczyków na pustyni, szpiedzy donieśli, że widzieli w kraju olbrzymów:

Widzieliśmy tam nawet olbrzymów – Anakici pochodzą od olbrzymów – a w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarańcza i takimi byliśmy w ich oczach.

O olbrzymach wspomina też kilka innych fragmentów Biblii, jednak użyte jest tam słowo refaim.
Nawiązania w Nowym Testamencie

Rozpowszechniona jest interpretacja, według której fragment Jud 6–7 stanowi nawiązanie w opisu powstania nefilim i jest argumentem za pozaziemskim pochodzeniem „synów Boga”. Wypowiedź Jezusa o naturze aniołów (Mt 22,30) zdaje się jednak przeczyć możliwości związku anioła z człowiekiem.
Nefilim w tradycji hebrajskiej
Nefilim w mitologii hebrajskiej

Nefilim, czyli upadli, nosili także inne imiona plemienne: Enim (potworności), Refa'im (osłabiający), Gibborim (wielcy bohaterowie), Zamzummim (dokonujący wyczynów), Anakim (o długich szyjach, vel noszący naszyjniki), Awwim (niszczyciele vel węże). Według legend hebrajskich nefilim Arba założył miasto Hebron, nazywane także Kiriat-Arba, "miastem czterech" na pamiątkę czterech szczepów, którym dał początek Arba. Arba był ojcem Anaka. Synowie Anaka, Szeszaj, Achiman, Talmaj, zostali wygnani z Hebronu przez towarzyszy Jozuego. Z kananejskimi olbrzymami także walczył Kedorlaomer.

Przez Moabitów olbrzymi byli nazywani Emim (postrachy), przez Ammonitów – Zumzummim vel Zuzim (krzątający się), przez Gileadytów zaś Refaim (osłabiający). W mitologii ugaryckiej występowali pod postacią upiorów.
Nefilim w apokryfach Starego Testamentu

Apokryficzna etiopska Księga Henocha, której część pierwsza, zwana Księgą czuwających, rozwija przekaz Księgi Rodzaju 6, 1-4, traktuje o łączeniu się synów Bożych z córkami ludzkimi (Hen 6-36). Z tych związków poczęci zostali giganci, którym przypisywano czynienie zła na Ziemi, za co na ludzkość został sprowadzony potop.

Aniołowie ujrzeli kobiety ziemskie i za namową ich dowódcy, Szemihaza, złożyli przysięgę, że spłodzą z nimi dzieci. Dwustu aniołów zstąpiło na Ziemię, każdy wybrał sobie kobietę, którą nauczył czarów i zaklęć. Ze związków tych narodzili się giganci, wysocy na trzy tysiące łokci. Ponieważ ludzie nie mogli ich utrzymać, giganci obrócili się przeciwko nim. Księga Henocha przedstawia nefilim jako istoty niegodziwe, niszczące ziemię, zabijające ludzi i praktykujące kanibalizm. Jako potomkowie aniołów duchy nefilim nie mogły umrzeć tak jak ludzie podczas potopu, została im odebrana tylko ich ziemska powłoka, sami natomiast pozostali na Ziemi w postaci bezcielesnych demonów. Odtąd nękają ludzkość tak, jak robili to w czasach przed potopem, zazdroszcząc śmiertelnikom ciał i możliwości zbawienia.

Analogiczną legendę o pochodzeniu nefilim ze związków upadłych aniołów ze śmiertelnymi kobietami podaje Księga Jubileuszów. Według tego apokryfu Bóg w akcie gniewu za ich niegodziwości zesłał na nich szał i giganci pozabijali się nawzajem.
Nefilim w agadach talmudycznych

Według Agad talmudycznych aniołowie zstąpili na Ziemię z polecenia Boga. Wkrótce potem ożenili się ze śmiertelnymi kobietami, a z tych związków zrodzili się giganci. Dwaj synowie upadłego anioła (grigori) Simchaziego, Hamija i Haja, mieli prorocze sny, iż wkrótce na Ziemię zostanie zesłany potop. Gdy już nastąpił, jeden z gigantów, Og, król Baszanu, uratował swoje życie, bowiem uprosił Noego o wpuszczenie go do Arki.

Potomkowie związków ludzkich kobiet z poza ziemskimi istotami? Czy boskimi wysłannikami? W szóstym rozdziale biblijnej Księgi Rodzaju znajdujemy taki oto dziwny opis: A gdy zaczęło przybywać ludzi na powierzchni ziemi i rodziły się im córki, synowie prawdziwego Boga zaczęli zwracać uwagę na córki ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie wybrali. (...) W owych dniach byli na ziemi nefilimowie, a także potem, gdy synowie prawdziwego Boga dalej współżyli z córkami ludzkimi i one rodziły im synów; byli to mocarze, którzy istnieli od dawna, ludzie sławni.

Rdz. 6:1-2, 4 (NŚ – Biblia, przekład Nowego Świata) Wyobrażenie sobie związków między Ziemiankami, a „synami bożymi” Aniołami, a więc między rodzimymi mieszkańcami naszej planety, a przybyszami z zewnątrz, z Obcymi, do niedawna w ogóle nie było brane pod uwagę, a jeśli nawet mówiło się o tym, to wyłącznie jako o micie nie mającym niczego wspólnego z rzeczywistością. Na ów najbardziej zagadkowy fragment Księgi Rodzaju patrzono przez pryzmat wyobrażeń o Aniołach jako „duchach czystych” i owe wersy wyjaśniano w – zda się – jak najbardziej racjonalny sposób w jaki można to było uczynić w początkach nowej ery, kiedy to miarą doskonałości było mnisze życie w bezżeństwie i czystości. Mnichów zresztą nazywano „aniołami”. Wydaje się, iż obecnie należy jednak odrzucić tamtoczesne tłumaczenia i bez emocji przyjrzeć się zagadnieniu z bliska. Nie można bowiem ani ignorować jasnego, konkretnego biblijnego opisu, ani próbować wyjaśniać go w taki sposób, by pasował do niekoniecznie prawdziwego obrazu Aniołów, jaki sobie wydumali teologowie, często obficie czerpiąc z własnej wyobraźni. W mojej opini mogło zdarzyć się coś niezwykłego w tamtym okresie. Podobnie jak w teorii o Annunaki jest cząstka prawdy tak w informacjach na temat olbrzymów spłodzonych ze związków aniołów z ludzkimi kobietami.

Bóg w trosce o ludzi zesłał na Ziemię aniołów zwanych Grigori mających za zadanie opiekę nad potomkami Adama i posłuszeństwo samemu Adamowi. Grogori jednak zwiedzeni pięknem ludzkich kobiet zaczęli współżyć z nimi, z jakich to związków powstały niespotykane w sile, wielkości i mądrości istoty zwane Nefilami( z hebrajskiego giganci, olbrzymi ) Grigori ukarani przez Boga za spoufalanie, kontakty z ludźmi i ujawnienie im wielu informacji i wskazówek na temat wyrabiania np. broni białej kosmetyków itp. zostali strąceni do niższej rangi i stali się demonami. Upadli aniołowie przystali do szatana, a sławniejszymi z Grigorich byli: * Armaros (lub Amaros) * Araqiel (lub Arakiel, Araqael, Araciel ) * Azazel * Baraqel (Baraqiel) * Chazaqiel * Kokabiel (lub Kakabel, Kochbiel) * Sariel (lub Suriel, Zerachiel, Sarakiel) * Semyazza (lub Shemyaza) * Shamsiel Każdy z nich podarował jakąś informację człowiekowi za co został ukarany( przywołać można mit o Prometeuszu i podarowaniu ognia ludziom, co przypłacił utratą boskości). Można przytoczyć również wątek fantastyczny w którym brały udział istoty po za ziemskie.

Obca cywilizacja podobnie jak w innych przesłaniach, religiach mogła mieć wpływ na losy naszych przodków mogła również w odległej przeszłości przybyć na Ziemię i stworzyć w przygodnych spotkaniach z ziemiankami udoskonalone wersje człowieka. Co zostało zniszczone przez "przypadkową" zmianę bieguna ziemi w tamtym okresie i zalanie (biblijny POTOP) ziemskiego globu. Co pociągnęło za sobą śmierć większości wielkoludów. Co myślicie na ten temat? Czy możliwy jest aż tak bliski kontakt ludzi z obcą cywilizacją czego owocem był doskonały człowiek?

Video: