Jak widzieć aurę

Jak widzieć aurę 

AURA jest subtelną otoczką wokół ludzi, zwierząt, minerałów i przedmiotów, składającą się z energii i rozrzedzonej materii.Przyjmuje się, że zjawisko AURY jest sumą subtelnych emanacji wypływających z bardziej zagęszczonych form zwanych ciałami subtelnymi, które wypełniają ciało fizyczne. Około 99% materii ciał subtelnych wypełnia ciało fizyczne. Resztę, czyli 1%  stanowi AURA.

AURA spełnia wiele funkcji: stanowi ochronę przed agresywnymi czynnikami z zewnątrz, jest subtelnym sposobem komunikacji z otoczeniem, itd. Poszczególne Aury i ciała subtelne nie nakładają się na siebie w związku z posiadaniem innych skal wibracji, dlatego mogą być postrzegane osobno dzięki umiejętności "skanowania", czyli zestrajania się z częstotliwością danej Aury. 

Osoby przystępujące do nauki widzenia AURY na kursach prowadzonych przez autora posługują się specjalnymi okularami skonstruowanymi na podstawie wieloletnich badań własnych. Początkowo postrzegają obłok AURY bez umiejętności rozróżniania poszczególnych Aur. Nauka widzenia AURY ma na celu nabycie umiejętności "skanowania" i polega głównie na ćwiczeniach medytacyjnych harmonizujących ciała subtelne i czakry. 

Widzenie AURY jest umiejętnością, którą przywołuje się świadomym aktem woli, na życzenie.

Na AURĘ składa się wiele Aur (warstw AURY). Te z kolei dzielą się na tzw. podwarstwy. Umiejętność rozróżniania warstw i podwarstw w AURZE łączy się z rozwinięciem odpowiadających danej warstwie "zalet". Temat "zalet" omawia Rudolf Steiner w książce „Jak uzyskać poznanie wyższych światów”.

Termin AURA pisany w tym tekście dużymi literami dotyczy sumy poszczególnych Aur, czyli warstw AURY. Rozpiętość Aur zależy od wielu indywidualnych czynników, np. wieku, stanu zdrowia, sposobu odżywiania, regionu świata, klimatu, rozwoju duchowego. Opisy AUR mogą różnić się, gdy AURĘ opisują osoby posiadające inne rodzaje sensytywności, reprezentujące odmienne światopoglądy i kręgi kulturowe.  

Kolory aury i czakr

---

Potoczne wyobrażenia większości psychotroników na temat wyglądu AURY zostały ukształtowane pod wpływem wyobrażeń radiestetów, a te sprowadzają się do umownego pojęcia tzw. koloru głównego i jednego lub kilku kolorów dodatkowych.  Wielu zapomina, że są to pojęcia umowne. 

Wygląd AURY przeciętnego człowieka wcale nie jest zbiorem ładnych, kolorowych obłoków, utrzymujących się statycznie w jednym miejscu – AURA zwykle przypomina wirującą zawartość betoniarki, co jest odzwierciedleniem egoistycznych skłonności i chaosu panującego w ludzkich umysłach. Barwy i kształty, które czasem wyłaniają się na chwilę z tego kłębowiska są zabrudzone. Obraz zdrowia zapisany w AURZE też nie przedstawia się lepiej, nawet u ludzi młodych.

U ludzi rozwijających się duchowo betoniarka zwalnia bieg, a miejsce błotnistej mazi zajmują bardziej szlachetne tynki.

Symbolika barw w AURZE jest pojęciem umownym, szczególnie w obliczu współczesnych trendów mody w kręgu kultur zachodnich. Warto porównać znaczenie barw w różnych częściach świata, bo gdzie indziej np. kolor czarny wcale nie będzie kolorem żałoby, a czerwony kolorem zmysłowości.

Informacja, którą autor odczytuje z AURY jest zawarta nie tylko w barwach, ale przede wszystkim w kształtach, obrazach i strukturze jej budowy.  Oprócz tego jest jeszcze coś znacznie ważniejszego w AURZE, niosącego najwięcej informacji o człowieku - zjawisko to autor bada od dawna i nazwał je „strukturokształtami”. 

Większość osób widzących AURĘ postrzega ją tak, jakby z daleka oglądali połać lasu. Widzą wtedy jednolitą kolorową bryłę lub kilka brył. Jeśli się przybliżysz do tego lasu, dostrzeżesz kontury drzew. Widzenie strukturokształtów osiągniesz, gdy dotrzesz do lasu i będziesz oglądł z bliska liście.

Aby odwzorować i opisać AURĘ taką , jaką ona jest nie wystarczy kilka zdań. 

To, na co w pierwszej kolejności autor zwraca uwagę w AURZE człowieka mijanego na ulicy, to jego "rdzeń karmiczny", w którym zapisany jest w skondensowanej formie cały jego balast karmiczny z poprzednich inkarnacji i z obecnego życia. Jest tutaj zapisane, kim jest ten człowiek, jaki ma charakter, jakie ma myśli, emocje, skłonności, atawistyczne popędy i jakich reakcji w skali krótko- i długoterminowej można się po nim spodziewać.  Ten "rdzeń karmiczny" dusza zabiera ze sobą po trwałym opuszczeniu ciała.  Oprócz tego równolegle postrzega autor inne warstwy AURY oraz różne zjawiska auryczne, łącznie z ulotnymi myślami i emocjami, które przewijają się w AURZE danej osoby. To postrzeganie obejmuje widzenie obrazów, myśli i jest połączone z odczuwaniem cudzych emocji. Nawet myśl trwająca tylko jedną sekundę, tworzy obraz, któremu towarzyszy emocja. Tego rodzaju własność postrzegania rzeczy niewidocznych nie przeszkadza autorowi w odbiorze innych aspektów otaczającej rzeczywistości – można wielowymiarowo kierować strumieniem uwagi. 

Przechadzając się ulicą autor nie jest jedyną osobą posiadającą taki dar.  Jest bardzo wielu ludzi, którzy mają podobne własności i korzystają z nich na co dzień, lecz odbywa się to u nich na poziomie podświadomym. Tym, co zatrzymuje u nich takie własności na poziomie nieuświadomionym jest blokada utworzona z negatywnych programów umysłu.  Są wśród tych ludzi osoby życzliwe, nieegoistyczne, działające dla dobra bliźnich, ale są także tacy, którzy są wyrafinowanymi kryminalistami, wykorzystującymi swoje umiejętności bez skrupułów, potrafiący "namierzać" potencjalne ofiary z daleka na podstawie informacji odczytywanych z AURY lub telepatycznie. Na szczęście ci gorsi "psychicy" niewiele potrafią przenieść informacji do swej świadomości, bo po to, by przekroczyć blokady umysłu musieliby porzucić egoizm i niskie pobudki.